พบอดีต รมช.ศึกษาธิการ ดึงเนื้อหาจากเพจดัง “วิเคราะห์บอลจริงจัง” เอามาลงหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ อ้างไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน เจ้าของบทความโวย สมัยนี้เอาอะไรมาลงก็ได้ ไม่ต้องคิดเองแล้วหรือ แม้จะไม่คิดมากที่ถูกก๊อปวาง แต่อันนี้คือสร้างรายได้ ไม่ยุติธรรม ล่าสุด กอง บก.ขอโทษแล้ว
วันนี้ (3 ส.ค.) กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ได้ออกแถลงการณ์ขอโทษเฟซบุ๊กเพจ “วิเคราะห์บอลจริงจัง” ระบุว่า “หนังสือพิมพ์ กรุงเทพธุรกิจ ขออภัย เพจ “วิเคราะห์บอลจริงจัง” ในความผิดพลาดที่เกิดขึ้นที่ทางกองบรรณาธิการตรวจสอบข้อมูลในบทความจากคอลัมนิสต์ไม่ละเอียดถี่ถ้วนพอ จนนำไปสู่การไม่ได้อ้างอิงแหล่งที่มาดังกล่าว
โดยในเบื้องต้น ทางกองบรรณาธิการได้ดำเนินการแก้ไขข้อมูลที่ปรากฏในบทความฉบับออนไลน์ในเว็บไซต์กรุงเทพธุรกิจ อ้างอิงให้ถูกต้องแล้ว และดำเนินการประสานงานไปยังผู้เขียน อ.วราภรณ์ สามโกเศศ ซึ่งทางผู้เขียนได้แจ้งว่า จะเขียนชี้แจงถึงเรื่องดังกล่าวในเฟซบุ๊กส่วนตัว และจะเขียนชี้แจงลงในคอลัมน์ อาหารสมอง ที่จะตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันอังคารที่ 10 สิงหาคม 2564 อีกครั้ง
ขณะที่เฟซบุ๊ก “วรากรณ์ สามโกเศศ” ของนายวรากรณ์ สามโกเศศ อดีต รมช.ศึกษาธิการ ระบุว่า “เมื่อบทความนี้ตีพิมพ์ออกไปเมื่อวันอังคารที่ 3 สิงหาคม 2564 ก็มีผู้ออกมาแสดงตน (คุณวิศ-วิศรุต-สินพงศพร แห่ง “เพจวิเคราะห์บอลจริงจัง”) ว่า เป็นผู้เขียนส่วนหนึ่งของบทความนี้ ซึ่งผมก็รู้สึกยินดี เนื่องจากผมได้ระบุไว้ชัดเจนแต่แรกในข้อเขียนว่า ได้นำเอาข้อเขียนที่น่าสนใจจากอินเทอร์เน็ตมาโดยไม่ทราบเจ้าของมาสื่อสารต่อ ผมได้ทำมาตลอดเพื่อเชิดชูข้อเขียนที่ดีๆ มาให้ท่านผู้อ่านได้รู้จัก หากมีชื่อผู้เขียนผมก็ระบุไว้ชัดเจน หากได้มาโดยไม่มีชื่อเจ้าของก็จะบอกไว้ ผมถูกต่อว่าว่า ถึงไม่มีชื่อก็ควรตรวจสอบใน Google ได้ว่าใครเป็นผู้เขียน ผมขอสารภาพว่าผมไม่เคยรู้วิธีนี้มาก่อน ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่รอบคอบในการเช็กหาชื่อเจ้าของ ผมต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่งหากทำให้ท่านเจ้าของเสียความรู้สึก และต้องขออภัยท่านผู้อ่านด้วยที่มิได้พยายามหาข้อมูลให้ครบถ้วน ผมเขียนบทความมา 29 ปี โดยไม่เคยมีเหตุการณ์ใดๆ ผมจึงรู้สึกเสียใจเป็นพิเศษและต้องขอโทษท่านเจ้าของบทความอีกครั้งครับ”
ก่อนหน้านี้ เฟซบุ๊กเพจ “วิเคราะห์บอลจริงจัง” ตำหนิกรณีที่นายวราภรณ์ กรณีเขียนบทความลงในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจฉบับวันนี้ ในชื่อเรื่องว่า “7 วินาที ที่มีความหมาย” โดยหัวเรื่องเปิดมาว่า “มีผู้เขียนเรื่องราวของเหรียญนี้ในอินเทอร์เน็ต (ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน) อย่างน่าสนใจมาก ผู้เขียนขอนำมาตัดต่อ และแทรกข้อมูลเป็นบางส่วนดังต่อไปนี้” จากนั้นก็เอาบทความ “7 วินาทีจากนรกสู่สวรรค์” ที่เขียนไว้ในวันที่ เทนนิส-พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ ได้เหรียญทองโอลิมปิก คัดลอกเอามาลงเกือบทุกตัวอักษร ซึ่งตนไม่โกรธแต่ตั้งข้อสังเกตว่า สมัยนี้การเขียนคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์ เอาอะไรมาลงก็ได้ ไม่ต้องคิดเองแล้วหรือ
ทั้งนี้ เห็นว่า นายวราภรณ์ บอกว่า ไปเจอเรื่องราวในอินเทอร์เน็ต ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน จึงแนะนำว่าใช้ Google โดยพิมพ์ประโยคใดประโยคหนึ่งที่เจอลงไป แล้วจะปรากฏขึ้น หรือไม่ก็พิมพ์ในช่อง search ของเฟซบุ๊กซึ่งไม่ได้ยาก แต่อยู่ที่ว่าจะหาก่อนหรือเปล่าแค่นั้น ที่ผ่านมา ตนไม่ค่อยคิดมากเวลาคนก็อปบทความแล้วส่งต่อทางไลน์ เพราะรู้ว่าเป็นธรรมชาติของโลกออนไลน์ ที่ไปเร็วมากเสมอ และคนส่งต่อกันไป ก็ไม่ได้สร้างรายได้อะไร แต่กรณีคอลัมน์ลงหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์ ที่คนเขียนก็ควรจะได้เงินค่าเขียนบทความ สำนักพิมพ์ก็ได้เงินจากการโฆษณา ซึ่งคอนเทนต์ครีเอเตอร์คนอื่น เขียนบทความลงในเพจตัวเอง แล้ววันหนึ่งมีคนคัดลอกไป แล้วเอาไปวางขายทำเงินในหนังสือพิมพ์แบบคำต่อคำ ก็ไม่ยุติธรรมเหมือนกัน
