เทพีสายอาร์ต “นุ่น ไกอา” ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ

จากชื่อของเทพีองค์แรกของโลกตามตำนานของชาวกรีก “ไกอา” (GAIA) กลายมาเป็นชื่อวงดนตรีของสาวน้อยสัญชาติไทย 5 คน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ “นุ่น-ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ” ผู้มีความสามารถรอบด้าน ทั้งร้องเพลง เต้นรำ เล่นดนตรี กีฬา และที่เธอรักเป็นนักหนา คือการวาดภาพ ซึ่งต่อยอดทอดสะพานให้เธอได้รู้จักกับศิลปะอีกแขนงหนึ่งอย่างการทำแอนิเมชัน

ด้วยความสามารถรอบด้านเช่นนี้ จึงไม่แปลกใจที่วัยรุ่นจำนวนหนึ่งจะยกเธอไว้ในสถานะของคนต้นแบบอีกหนึ่งคนในการสร้างตัวตนและผลงาน...

   • จุดกำเนิดของวงดนตรีชื่อแปลกๆ “ไกอา” (GAIA)

มันเป็นเรื่องที่แปลกมากเลยนะคะ เพราะมันเริ่มจากพี่ที่เป็นครีเอทีฟคนหนึ่งเขาเจอเราทางอินสตาแกรม เขาเลยฝากรายละเอียดแนะนำตัวว่าเขามาจากไหนพร้อมกับทิ้งเบอร์ติดต่อให้เราไว้ใต้ภาพ ซึ่งเราก็ไปนะคะ ไปลองเต้นให้เขาดูเล้ว จนสุดท้ายเขาก็โทร.มา

   • เป็นเกิร์ลกรุ๊ป? เห็นว่าวงดนตรีเราโกอินเตอร์ด้วยใช่ไหม

ใช่ค่ะ (ยิ้ม) ตอนแรกเขาก็อธิบายมาว่าเขาจะทำเกิร์ลกรุ๊ป เราก็เลยมองว่าโปรเจกต์นี้น่าสนใจดี นานๆ ทีจะมีโอกาส เลยตัดสินใจลุยและลองดูค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดโกอินเตอร์อะไรขนาดนั้นนะคะ วงเราจะดังทางอินโดนีเซีย บลาซิล อะไรประมาณนั้นมากกว่าค่ะ ซึ่งจะมีเป็นแฟนเพจเลย ตอนแรกเราก็งงนะคะว่าดังขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ตรงนี้อาจจะเป็นผลพวงจากเพลงแรกที่เราร้องเป็นภาษาอังกฤษ แล้วมีศิลปินเกาหลีมาร่วมทีมด้วย มันก็เลยทำให้เปิดตลาดในต่างประเทศได้มากขึ้น กลายเป็นว่าต่างประเทศสนใจมากกว่าคนไทยอีกค่ะ

   • เราเป็นเกิร์ลกรุ๊ป คนอาจจะมองว่าเราทำเลียนแบบเกาหลี

ตอนแรกก็กลัวนะ ก็คุยกันในกลุ่มว่าคนจะเลียนแบบเกาหลีไหม ยิ่งมี “เจ ปาร์ค” (อดีตสมาชิกวงบอยแบนด์เกาหลี “ทูพีเอ็ม”) มาด้วย แต่ก็ดีใจที่มีคนแค่ส่วนน้อยคิดแบบนั้น และจริงๆ แนวป็อปมันเป็นอะไรที่หวือหวาอยู่แล้ว แฟชั่นก็หวือหวาอยู่แล้ว เกาหลีก็ใส่ คนไทยก็ใส่ ฝรั่งก็ใส่ ต้องเปิดใจอ่ะ มันเหมือนกันหมด ถ้าพูดว่าเราเหมือนเกาหลี คือเอาเอ็มวีเขามาใส่ อย่างนั้นเรียกก๊อบปี้ แต่เราหยิบตรงนั้นมาเป็นอินสปายเรชันหรือแรงบันดาลใจในการทำงานมากกว่า ไม่ได้ก๊อป

   • การทำวงดนตรีเป็นความใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่าคะ

ไม่นะคะ คือปกติเราเป็นเด็กกิจกรรม พ่อแม่ก็สนับสนุนเรื่องนี้มาก เพราะอย่างคุณพ่อท่านก็ชอบวาดรูป เล่นกีฬา เล่นดนตรี ส่วนคุณแม่ก็เป็นนางรำมาก่อน (ยิ้ม) ส่วนตัวนุ่นก็ชอบงานกิจกรรม เพราะมันทำให้เราได้ปฏิบัติมากกว่านั่งอยู่ในห้องเรียนเฉยๆ ได้ไปเจอรุ่นพี่ ได้รู้จักเพื่อนๆ ที่ไม่ได้อยู่แต่ในห้องเรียนตัวเอง รู้สึกว่าได้ฝึกอะไรบางอย่าง ทำให้เรากระฉับกระเฉง ได้เรียนรู้นอกห้องเรียน ได้ประสบการณ์เยอะกว่าคนที่อยู่ในห้องเรียนอย่างเดียว อีกอย่างเราทำแล้วเราสนุก มีความสุขค่ะ

ตอนเป็นเด็ก จริงๆ เคยอยากเป็นนักกีฬาและเคยฝันถึงขั้นว่าอยากเป็นนักกีฬาทีมชาติเลยนะ แต่พอเริ่มโตขึ้นก็อยากจะเป็นนักดนตรี คิดว่าต่อไปเราคงเป็นนักดนตรี พอเวลาผ่านไป เรากลับมาสายเต้นแทน ซึ่งตอนนั้นเริ่มโตแล้วด้วย ตั้งใจว่าจะต่อมหา’ลัยเพื่อจะไปเต้นอีก จนเข้ามหา’ลัยได้ก็คิดอีกว่าจะเอายังไงต่อ สุดท้ายก็ดร็อปเรียนไปปีหนึ่ง ประจวบกับช่วงนั้นทำวงไกอาพอดี ก็ดีเหมือนกัน ได้มีเวลาคิดด้วยว่าเราจะเรียนอะไรดี สรุปก็เลือกที่จะเรียนศิลปะแทนค่ะ (ยิ้ม)

   • ศิลปะนั้นมีอะไรดี ทำไมทำให้เราหลงรักได้

หนูว่ามันมีมุมมอง ทุกอย่างบนโลกนี้มันคือศิลปะหมดเลย โต๊ะเก้าอี้ก็ต้องถูกออกแบบหน้าตา ตึกต่างๆ ก็ต้องออกแบบ มันคือศิลปะ แค่คนมักไม่ให้ความสำคัญตรงนี้ อีกอย่าง เรื่องศิลปะมันก็อยู่ในชีวิตเรามาตั้งแต่เด็กโดยที่เราไม่รู้ตัวอยู่แล้ว จำได้ว่าตอนเด็กๆ แม่จะชอบพาไปเรียนหลายอย่างมาก วาดรูป เล่นดนตรี เทควันโด ว่ายน้ำ อีกอย่าง เราสังเกตตัวเองว่าเวลาวาดรูป เราจะตั้งใจเรียนมาก ก็เลยเลือกวาดรูปแล้วกัน จนได้ไปเจอสาขาที่เรียนอยู่ตอนนี้คือคณะดิจิตอลอาร์ต ทำเกี่ยวกับแอนิเมชัน ซึ่งตอบโจทย์เรามาก เพราะเราชอบแอนิเมชันอยู่แล้ว (ยิ้ม)

   • ในฐานะที่เรียนสายแอนิเมชัน เราคิดกับงานด้านนี้ของบ้านเราอย่างไรบ้าง

เอาจริงๆ นะ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่งบเลยค่ะ นุ่นว่าคนไทยเก่งนะ ในคณะที่เราเรียนมีคนเก่งไปแข่งที่ต่างประเทศได้รางวัลกลับมาเยอะมาก บางคนได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นฟรี แต่ตอนนี้ในเรื่องของการตลาด คนไทยเขากลัวการลงทุน แล้วยิ่งรสนิยมคนไทยที่จะกลัวผลงานของคนไทยด้วยกัน มันเลยทำให้คนไม่กล้าที่จะทุ่มงบมาก จริงๆ มันจะไปได้ไกลนะ ถ้ามีคนสนับสนุน (ยิ้ม)

   • อยากทำงานในแวดวงแอนิเมชันไหมคะ

จริงๆ ถ้ามีโอกาสก็อยากทำนะคะ เพราะแอนิเมชันไทยก็แข็งแรงขึ้นมากแล้ว ตั้งแต่เรื่อง “ก้านกล้วย” เรื่อง “ยักษ์” แล้วจะมีเรื่อง “คุณทองแดง” อีก นุ่นรู้สึกดีใจที่คนไทยทำอะไรแบบนี้ขึ้นมา แต่สำหรับนุ่น นุ่นอยากพัฒนาเรื่องเอกลักษณ์ค่ะ อย่างดิสนีย์มีเอกลักษณ์ของเขา หรือจิบลิก็มีเอกลักษณ์แบบญี่ปุ่น อยากให้คนไทยมีแอนิเมชันที่เป็นเอกลักษณ์ของคนไทยบ้าง เปิดมาไม่ต้องมีภาษาพูดใดๆ ก็รู้ว่าเป็นคนไทยอะไรประมาณนี้ค่ะ

   • ถ้ามีคนเห็นเราเป็นไอดอลและอยากทำให้ได้แบบเราบ้าง

นุ่นว่าของแบบนี้ต้องฝึกค่ะ ไม่จำเป็นว่าต้องไปเสียเงินเรียนก็ได้ ทุกอย่างไม่ต้องเรียนเสมอไป ถ้ารักจริงๆ ก็ฝึก ก็ทำต่อไป คนเริ่มทำครั้งแรกมันไม่ได้เก่งเลย นุ่นเชื่อที่เขาบอกกันนะว่าคนเราไม่ได้ประสบความสำเร็จได้แค่เดือนเดียว เฟซบุ๊กก็ไม่ได้ดังแค่วันเดียว ถ้าหลงใหลสิ่งใดก็ให้ทำไป อย่างศิลปะ เราก็ลองวาดตัวการ์ตูนอะไรสักอย่าง ก็ถือว่าเป็นการฝึกการวาดรูปแล้ว ยิ่งวาดเยอะก็ยิ่งคล่อง นุ่นคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีพรสวรรค์ แค่ฝึกฝนบ่อยๆ ก็สามารถทำได้แล้วค่ะ

   • มีการวาดแผนในอนาคตไว้อย่างไรบ้าง

ตอนนี้ยังอยากจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก่อนค่ะ นุ่นคิดว่าตัวเองยังไม่ประสบความสำเร็จ ซึ่งถ้าคนเราคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จแล้วมันจะไม่เดินต่อ นุ่นว่าอยู่ตรงนี้ต้องทำตัวไม่เป็นน้ำเต็มแก้ว เพราะเราต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ถ้าคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จแล้ว อีโก้ ความเย่อหยิ่งมันจะมา นุ่นไม่ชอบแบบนั้นค่ะ (ยิ้ม)

อย่างตอนนี้เริ่มมีการแสดงเข้ามาแล้วค่ะ ก็ถือว่าใหม่เหมือนกัน เราได้เรียนอะไรใหม่ๆ เหมือนเราได้ไปอีกโรงเรียนหนึ่ง เพราะเราได้ทำงานจริงๆ สนุกดีค่ะ นุ่นชอบช่วงที่ต้องทำความเข้าใจกับมัน รู้สึกว่ามันเป็นสีสันของชีวิตดีค่ะ

5 หนังในดวงใจ สายแอนิเมชัน

1.Spirited Away
นุ่นชอบเรื่องนี้เพราะว่าเขาได้รางวัลมาเยอะมาก ทั้งภาพ คาแรกเตอร์ เนื้อเรื่อง เรื่องนี้ยาวเป็นชั่วโมงเลยแต่สนุกมาก ดูเพลินมาก เป็นเนื้อเรื่องใหม่ไม่มีใครทำได้ สอดแทรกคุณธรรม ข้อคิดดีๆ เยอะมาก

2.My Neighbor Totoro
เรื่องนี้ให้เรื่องความน่ารักไปเต็มร้อยเลยค่ะ เขาออกแบบโตโตโระมาแบบน่ากอดมาก อีกอย่างคาแรกเตอร์ของโตโตโระ ครอบครัว มันน่ารักไปหมด ชอบตรงที่เป็นภาษาญี่ปุ่นและบรรยากาศที่ดูเป็นญี่ปุ่นด้วยค่ะ

3.How to Train Your Dragon
ชอบตรงมังกรเหมือนแมวมาก (หัวเราะ) อีกอย่างรู้สึกว่าคาแรกเตอร์ดี มันไม่ใช่เนื้อเรื่องธรรมดา อย่างภาคสองจะมีแทรกเรื่องของพ่อ เรื่องของครอบครัวมาด้วย

4.song of the sea
นุ่นว่าเรื่องนี้ยกเรื่องภาพให้เลย เพราะภาพเขาไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบ ส่วนเนื้อเรื่องก็ดีนะคะ

5.The Illusionist
เป็นหนังของฝรั่งเศสที่เนื้อเรื่องสวยมาก อารมณ์จะเงียบๆ ในหนังพูดนับคำได้เลย แต่ชอบตรงที่เขาปล่อยให้คนดูคิดเองค่ะ

Profile

ชื่อ-นามสกุล: ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ
ชื่อเล่น : นุ่น
อายุ : 20 ปี
วันเกิด : 16 พฤษภาคม 2538
น้ำหนัก : 45 กิโลกรัม
ส่วนสูง : 160 เซนติเมตร
การศึกษา : กำลังศึกษา ป.ตรี คณะ Digital Art สาขา com art มหา'ลัย RSU
ผลงานที่ผ่านมา : ประกวด cover dance / street dance เวทีต่างๆ
GSI รอบไฟนัล 10 คนสุดท้ายของประเทศไทย
G JUNIOR the audition project เป็นโปรเจกต์เทรน 3 เดือน
งานอดิเรก : เล่นเกม, ดูหนัง, เขียนการ์ตูน, วาดรูป, เต้น, ถ่ายรูป(กล้องฟิล์ม), ดูงานศิลปะ
กีฬา : กรีฑา, เทควันโด, มวย, ว่ายน้ำ
อาหารที่ชอบ : ส้มตำปูปลาร้า ไอศกรีม อาหารไทย
สถานที่เที่ยวที่ชื่นชอบ : สวนสัตว์, ตลาดกลางคืน JJ green สวนรถไฟ ART BOX, ประเทศญี่ปุ่น
สัตว์เลี้ยง : เลี้ยงนก 2 ตัว lovebird อีก 2 เป็นหงส์หยก
ของสะสม : ของเกี่ยวกับ harry potter, ตั๋วหนัง, หนังสือ, หนัง