รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 1 พฤศจิกายน 2568 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.เชียงใหม่ เพื่อรู้จัก “พี่แสงเมือง” หนุ่มหัวใจนักสู้ แม้สูญเสียแขนทั้งสองข้างจากอุบัติเหตุขณะทำงาน ก็ไม่ถอดใจ ฮึดสู้ขายพวงมาลัยเลี้ยงครอบครัวหลายชีวิต
ก่อนจะมายึดอาชีพขายพวงมาลัยเลี้ยงครอบครัวที่ จ.เชียงใหม่เช่นทุกวันนี้ พี่แสงเมือง คุณซอ หนุ่มชาวไทใหญ่ เคยทำงานรับจ้างทั่วไป ไม่ว่างานเสี่ยงแค่ไหน ก็ยอมทำ เพื่อให้มีรายได้ ไม่เคยคิดว่า อุบัติเหตุจากการทำงานจะเปลี่ยนชีวิตของตนไปตลอดกาล
“บ้านเดิมผมอยู่ที่พม่า เข้ามาทำงานและใช้ชีวิตในเมืองไทยตั้งแต่ปี 2535 เพราะต้องการลดภาระให้พ่อแม่ ตอนแรกผมทำงานที่แม่ฮ่องสอน เป็นลูกจ้างรายวัน ทำตามลูกพี่สั่ง (ถาม-รายได้ดีไหมช่วงนั้น?) ช่วงนั้นได้วันละ 100 กว่า ก็ดีอยู่ เพราะงานมันเสี่ยง ต้องขึ้นเสาอันโน้นอันนี้ บางคนก็กลัวความสูง เขาก็ไม่กล้า”
“(ถาม-ทำไมจู่ๆ กลายเป็นผู้พิการได้?) เมื่อปี 2542 วันนั้นกำลังขึ้นไปติดสายเคเบิล พอเสร็จก็คิดว่าจะลง เลยถอดเข็มขัด แล้วพาดเสา ไฟฟ้าช็อต แล้วก็ระเบิด ไม่รู้สึกตัวเลย เหตุเกิดที่เมืองปาย และทางคุณหมอ รพ.เมืองปายก็ส่งมาเชียงใหม่ ที่นครพิงค์ ได้ 7 วันแล้วแผลไม่ดีขึ้น คุณหมอเลยต้องตัดแขนทิ้งทั้ง 2 ข้างเลย”
จากคนที่เคยร่างกายปกติ แต่แล้วมีอันต้องไร้แขนอย่างฉับพลัน ทำงานทำการไม่ได้ ทำให้หนุ่มที่เคยเข้มแข็งและขยันขันแข็งอย่างพี่แสงเมือง อดท้อใจไม่ได้
“ตอนนั้นก็รู้สึกท้อแท้ ไม่อยากจะอยู่ คิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมอยู่ รพ.สวนดอก ปีกว่า เห็นคนอื่นเขาขาขาด นั่งรถเข็น คิดว่าเขายิ่งกว่าเรา เราเสียแขนสองข้าง ยังมีขาอยู่ ก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้น”
ไม่ใช่แค่สูญเสียแขน แต่ความพิการยังทำให้ภรรยาขอแยกทางกับพี่แสงเมืองอีกด้วย
“แฟนที่อยู่ด้วยกันตอนเกิดอุบัติเหตุจนพิการได้ 2 ปี เขาก็ขออนุญาตไปแต่งงานใหม่ (ถาม-วันนั้นจิตใจเป็นยังไงบ้าง?) พูดไม่ออกเลย ผมเป็นลูกผู้ชาย ต้องหาเลี้ยง ต้องรับผิดชอบผู้หญิงคนที่เขามาอยู่กับเรา แต่เราไม่มีแขน เราก็ต้องทำใจและต้องปล่อย กว่าจะทำใจได้ ก็ลืมยากเหมือนกัน”
หลังกลายเป็นคนพิการ แถมถูกภรรยาทิ้ง พี่แสงเมืองตัดสินใจกลับไปเยียวยาจิตใจที่บ้านเกิด กระทั่งพบรักกับภรรยาคนใหม่ และมีลูกชายด้วยกัน 1 คน ก่อนตัดสินใจพาครอบครัวกลับมาใช้ชีวิตและหางานทำในเมืองไทยอีกครั้งที่ จ.เชียงใหม่ โดยพี่แสงเมืองยึดอาชีพขายพวงมาลัย ขณะที่ภรรยาทำงานรับจ้างในตลาด
แม้จะขยันขันแข็งทำงานหาเลี้ยงลูก แต่ในที่สุด พี่แสงเมืองก็มีอันต้องเลิกรากับภรรยาคนที่สอง
“พอลูกอายุได้ 3 ขวบกว่า ในครอบครัวก็เริ่มไม่เข้าใจกัน นิดหน่อยๆ ก็ทะเลาะกัน ภรรยาก็ชอบหนีไปโน่นไปนี่ ก็เลยบอกว่า ถ้าไปอีกครั้งหนึ่ง ก็บ่ต้องเอาลูกไป พี่ขอเลี้ยง ต่อไปถ้าลูกใหญ่ พ่อจะได้พึ่งลูก แต่ตัวเองมีมือมีครบ 32 จะไปแต่งงานใหม่มีครอบครัวใหม่ก็แล้วแต่ พูดกันอย่างนี้ ก็จากกันไป เขาก็ไปมีครอบครัวใหม่ (ถาม-เหตุผลที่แยกกันจริงๆ ตอนนั้นเกี่ยวกับอะไร?) ไม่เข้าใจกัน (ถาม-แต่เรายินดีรับลูกไว้เลี้ยงเอง?) ครับ”
หลังขายพวงมาลัยเลี้ยงลูกชายมานาน 10 กว่าปี โชคชะตาก็พาให้พี่แสงเมืองได้พบรักครั้งใหม่กับเอหยง หรือส้ม สาวชาวไทใหญ่ผ่านการแนะนำของเพื่อน
“ตอนแรกโทรศัพท์คุยกัน ผมก็ไม่กล้าบอกว่าผมพิการ แต่ผมไม่อยากโกหกใคร พอคุยกันไปสัก 4-5 วัน ก็บอกเขาไปตามตรงว่าผมเป็นคนพิการ ทำมาหากินยังไง (ถาม-แล้วทราบไหมว่าเขาเคยมีครอบครัวมาก่อน?) เขาก็บอกว่าเคยมีครอบครัวมา แต่แยกกันแล้ว เขาก็มีลูก คุยกันเข้าใจกัน และคิดว่าน่าจะพึ่งพาอาศัยกันได้ ให้กำลังใจกันได้ ส้มเลยออกจากหาดใหญ่สงขลามาอยู่กับผมที่เชียงใหม่”
ด้านส้ม ยอมรับว่า พี่แสงเมืองเป็นคนทำมาหากินเก่ง ไม่ท้อ และสู้เพื่อลูก“(ถาม-เหตุผลหลักๆ เลยทำไมตัดสินใจมาใช้ชีวิตคู่กับพี่แสงเมือง?) แรกๆ สงสารเขา อยากดูแล คิดว่า ถ้าแกอยู่คนเดียว ไม่รู้ว่าจะซักผ้ายังไง จะกินข้าวยังไง อยากมาดูแล (ถาม-พอมาใช้ชีวิตจริงๆ กับสามีที่ไม่มีแขน เขาเป็นยังไงบ้าง ช่วยเหลือตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน?) ได้มากเลย ตอนแรกน้องก็คิดว่าจะมาดูแลเขา ไม่ได้ดูแลเลย นอกจากซักเสื้อผ้า ตากเสื้อผ้า แกก็ดูแลตัวเองได้ เช่น แปรงฟัน อาบน้ำ โกนหนวด ทำได้”
ไม่ใช่แค่พร้อมดูแลภรรยาและลูกของภรรยา แต่พี่แสงเมืองยังช่วยดูแลแม่และน้องสาวของภรรยาด้วยความเต็มใจอีกด้วย
“ก็คุยกับแกตั้งแต่แรกว่า ต้องเอาแม่มานะ ตัวเองรับได้หรือเปล่า เรามีลูกติดด้วยนะลูกสาว และน้องสาว อายุกำลัง 15-16 ทำงานยังไม่ได้ แกก็ยอมรับ แกก็ไม่รังเกียจ น้องสาวเอย แม่เอย ก็ไม่รังเกียจแกเลย (ถาม-พอคบกับพี่แสงเมือง ได้มีลูกด้วยกันไหม?) มี คนเดียว ชื่อน้องมะลิ ตอนนี้ 4 ขวบ อยู่อนุบาล 1 (ถาม-ชีวิตครอบครัวดูสมบูรณ์ขึ้นไหม?) สมบูรณ์ขึ้น มีลูกตัวน้อยๆ มาอยู่ระหว่างเราสองคน ยิ่งมีความสุข ยิ่งมั่นใจว่าแกดูแลน้องกับลูกกับแม่ได้”
ทุกวัน หลังจากพาลูกไปโรงเรียน พี่แสงเมืองจะเริ่มภารกิจทำงานหาเลี้ยงครอบครัวด้วยการเดินขายพวงมาลัย ระยะทางไกลนับสิบกิโล ก่อนจะกลับเข้าบ้านในช่วงกลางวัน จากนั้นช่วงโรงเรียนเลิก 3-4 โมงเย็น ก็จะไปรับลูกกลับบ้าน ก่อนจะออกไปขายพวงมาลัยอีกครั้งที่ปั๊ม ปตท.แม่ริมจนถึงช่วงค่ำ โดยลูกสาวคนกลางจะไปช่วยขายด้วย
ด้านส้ม ภรรยาซึ่งทำงานเป็นลูกจ้างอาชีพแม่บ้าน อดรู้สึกภูมิใจในความขยันทำงานของสามีไม่ได้“รู้สึกภูมิใจ ดีใจว่า แกยังทำมาหากินอยู่ แกยังไม่รอจากน้องคนเดียว แกก็รู้ ถ้าอย่างสิ้นเดือน ค่าโรงเรียนพิเศษลูกก็ต้องมาแล้วนะพ่อ บอกแกไว้ก่อน ใกล้จะสิ้นเดือน จะถึงแล้วนะ พยายามอยู่ แกก็ไม่โกรธไม่เคยว่าเลย แกไม่เคยบ่นเลย มีเท่าไหร่กินเท่านั้น มีน้อยกินน้อย จะได้ออมวันละนิดวันละหน่อย รวมๆ ไปจ่ายค่ารถ”
“(ถาม-ถึงวันนี้พี่แสงเมืองมีความฝันหรืออนาคตที่อยากจะสร้างให้สำเร็จไหม?) ก็อยากจะเห็นลูกๆ เรียนจบ และมีงานมีการทำ ตอนนี้คนหนึ่งกำลังขึ้น ม.1 อีกคนกำลังจะจบ ม.6 ลูกอยากเป็นคุณหมอหรือคุณครู ดูแลสังคม”
“(ถาม-พูดถึงคนไทยหรือเมืองไทย เรามีความรู้สึกยังไงกับการได้มาอยู่อาศัยบนแผ่นดินไทย?) รู้สึกดีใจและประทับใจ คนไทยทุกคนมีน้ำใจ แบ่งปัน มีมนุษยธรรม และเอ็นดูสงสาร ช่วยเหลือ ขอขอบคุณทั้งตอนที่ผมประสบอุบัติเหตุ ทาง รพ. เจ้าหน้าที่ คุณหมอทุกคนที่ปฏิบัติหน้าที่และดูแลผม ทำให้ผมได้สู้ถึงวันนี้ คนไทยทุกคนมีน้ำใจและให้กำลังใจ ขอบคุณที่ให้ผมมาพึ่งพาและมาอยู่ในเมืองไทย ทุกวันนี้ชีวิตก็ยังต้องสู้ต่อไป”
พี่แสงเมืองให้กำลังใจทุกคนที่กำลังท้อ!
“ก็อยากจะฝากว่า คนเรายังมีลมหายใจ ต้องสู้ ทำชีวิตต่อไป ให้กำลังใจทุกๆ คนที่ยังท้ออยู่ อยากจะให้ทุกคนสู้ๆ เรามีชีวิต ก็ต้องสู้ต่อไป”
หากท่านใดต้องการสนับสนุนทุนการศึกษาให้ลูกๆ ของพี่แสงเมือง โอนไปได้ที่ธนาคารกสิกรไทย ชื่อบัญชี เอหยง เลขที่บัญชี 074-8-39392-7
คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน“พิการกาย...ใจยังสู้”
https://www.youtube.com/watch?v=Qa_70roWWqU
ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 11.30-12.00 น. ทาง NEWS1 (กล่อง IPTV ของ NT ช่อง 64 / กล่อง AIS Play Box ช่อง 618 / กล่อง True ID ช่อง 19)
หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos
