“ป้าศรีเจริญ” ทำงานหาเช้ากินค่ำ ดูแลลูกป่วยติดเตียงและพ่อแม่วัยชรา งานไม่ค่อยมี ทำขัดสน แต่ไม่ท้อ พร้อมสู้เพื่อครอบครัว!!

รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 10 สิงหาคม 2567 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.สุพรรณบุรี เพื่อรู้จัก “ป้าศรีเจริญ” หญิงแกร่งยอดกตัญญู ไม่เพียงดูแลลูกสาวที่ป่วยติดเตียง แต่ยังดูแลพ่อแม่วัยชราที่พักอยู่อีกบ้าน แม้ต้องเผชิญกับภาวะอัตคัดขัดสนจากการขาดรายได้ ก็ไม่ถอดใจ พร้อมสู้เพื่อทุกคน



“วันนั้นเรากลับจากทำงาน จะลงไปอาบน้ำ และเราจับราวบันได แล้วพลาดตกบันได ...ตอนเช้ามาก็ระบม เจ็บทั้งขาทั้งแขนทั้งหัว ...ก็ไปหาหมอ เขาทำคลื่นไฟฟ้ามาแปะตรงเข่าประมาณ 3 วันก็ดีขึ้น ก็เดินได้เป็นปกติ แต่มีวันหนึ่ง ตื่นเช้ามา มันปวดทั้งตัว สักพักก็ชาทั้งแขนขา ไม่มีแรงเลย ...หมอวินิจฉัยว่า เราเป็นไขสันหลังอักเสบ...”


จากเหตุการณ์วันนั้น ทำให้ “วาสนา ผัดคำวงษ์” ต้องกลายเป็นคนพิการนอนป่วยติดเตียงมานานถึง 6 ปีแล้ว แม้ก่อนเกิดเหตุ เธอใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวและลูกที่ อ.แม่สอด จ.ตาก แต่หลังจากป่วยติดเตียง ผู้เป็นแม่อย่าง “ป้าศรีเจริญ ฤทธิเดช” ตัดสินใจรับลูกสาวกลับมาดูแลเองที่ จ.สุพรรณบุรี เพราะกลัวว่า ถ้าลูกสาวไม่ได้รับการดูแลอย่างเต็มที่ อาจเสียชีวิตได้


“ถ้าป้าไม่ดูแล ลูกอาจอยู่ไม่ถึงตอนนี้หรอก คงเสียไปแล้วแหละ เพราะทางโน้นไม่มีใครดูแล (ถาม-สามีเขาทำงานอะไร?) ทำงานรายวันทั่วไป”


การตัดสินใจรับลูกสาวมาดูแลเอง ไม่ใช่เพราะป้าศรีเจริญมีฐานะที่จะดูแลได้ ตรงกันข้าม ป้าก็ทำงานหาเช้ากินค่ำ รับจ้างทั่วไป แม้ปัจจุบันงานจะไม่ค่อยมี แต่ก็พร้อมสู้เพื่อลูก


“ก่อนรับลูกมาดูแล ป้าก็ขายของ ซื้อถ่านมา แล้วมากรอกใส่ถุงส่งเขา แต่พอต้องดูแลลูก ก็หยุดทำงานไปช่วงหนึ่ง ตอนนี้ก็ทำงานรับจ้างทั่วไปที่พอทำไหว ก่อสร้าง หิ้วปูน หรือปลูกต้นไม้ รับจ้างปลูกพริก (ถาม-แล้วเขาให้ค่าจ้างเรายังไง?) วันละ 300 (ถาม-งานมีทุกวันไหม?) ไม่ ช่วงนี้งานไม่ค่อยมี”


เมื่อลูกสาวอยู่ในภาวะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย กิจวัตรของผู้เป็นแม่จึงต้องดูแลทุกอย่าง ทั้งอาบน้ำ แปรงฟัน ป้อนข้าวป้อนน้ำ ทำแผลใส่ยา เพราะการนอนติดเตียงเป็นเวลานานและไม่ได้นอนเตียงลม บวกอากาศร้อน ทำให้มีแผลกดทับหลายแห่งที่บริเวณหลังและก้น


“(ถาม-ป่วยติดเตียงมา 6 ปี ตอนนี้แขนขาเราเคลื่อนไหวทำอะไรได้บ้าง?) แขนขากระดุกกระดิกได้แค่นิดหน่อยเอง ยกก็ไม่ได้ กินข้าวเองก็ไม่ได้ แม่ต้องช่วยตลอด ขนาดมดขึ้นตัวเรา เรายังปัดออกเองไม่ได้เลย”


ไม่ใช่แค่ดูแลลูกป่วยติดเตียง แต่ป้าศรีเจริญยังดูแลพ่อแม่วัยชราอายุ 89 และ 93 อีกด้วย ซึ่งแม่ยังช่วยเหลือตัวเองได้อยู่ แต่พ่อเดินไม่ได้แล้ว ก่อนหน้านี้ พ่อและแม่พักอยู่กับป้าศรีเจริญ ซึ่งสภาพความเป็นอยู่ค่อนข้างยากลำบาก ภายหลังพี่น้องของป้าได้ให้พ่อแม่ไปพักอยู่ที่บ้านอีกหลังที่สร้างไว้ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านป้าประมาณ 500 เมตร แม้พ่อแม่จะมีที่อยู่อาศัยดีขึ้น แต่ก็ไม่มีลูกคนไหนมีเวลามาดูแลพ่อแม่ ยกเว้นป้าศรีเจริญ ป้าจึงเป็นคนเดียวที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการดูแลพ่อแม่ ทุกวันป้าจึงต้องเทียวไปเทียวมาเพื่อดูแลลูกสาวที่บ้าน และดูแลพ่อแม่อีกบ้านวันละหลายรอบ ซึ่งพ่อกับแม่ก็อดสงสารลูกสาวอย่างป้าศรีเจริญไม่ได้


“เราก็นึกสมเพชมันเหมือนกัน ทางโน้นก็เดินไม่ได้ ทางนี้ก็เดินไม่ได้ จะไปหาหมอที ก็ต้องเรียกมัน... ทุกวันมันก็มาดูแลเรื่องการอยู่การกิน เก็บกวาดถูบ้าน ซักผ้า พอเสร็จนี่ ก็วิ่งไปเอาข้าวให้ลูก พอเอาข้าวให้ลูกกินเสร็จ ก็วิ่งมานี่อีก มาเอาผ้าตากบ้างอะไรบ้าง”


“(ถาม-คุณยายมีอะไรที่ยังเป็นห่วงลูกสาวคนนี้ไหมที่เขาคอยมาดูแลเราทุกวัน?) ก็เป็นห่วงทุกอย่างนั่นแหละ คือมันจะอยู่ได้ยังไง จะมีกินยังไง ทั้งดูแลลูกดูแลพ่อแม่ ไปทำงานก็ไม่ได้ บางทีไม่มี มันก็มาหา เราก็มีนิดๆ หน่อยๆ 400-500 ก็แบ่งกันไป ...มันก็ไม่มี เราก็ไม่มี”


ขณะที่ “วาสนา” ลูกสาวป้าศรีเจริญซึ่งป่วยติดเตียง ยอมรับว่า บ่อยครั้งที่แม่อยู่ในภาวะลำบากขัดสน

“บางทีแม่ไม่มีตังค์ ก็ไปยืมยาย ยืมมาใช้ชั่วคราว พอมีก็ไปคืนเขา... (ถาม-พูดถึงรายได้ครอบครัวเรา เคยถึงขั้นขัดสนเลยใช่ไหม?) จ้ะ ขัดสนมากๆ ไม่มีอะไรกิน แม่เขาก็ตำพริกป่น บีบมะนาว ใส่น้ำปลา กินกับข้าว ไปเด็ดผักตำลึงข้างรั้วมากินกัน (ถาม-บ่อยไหม?) ก็บ่อยนะ”


ไม่ใช่แค่ภาวะอัตคัดขัดสนจากการไม่ค่อยมีงาน และไปทำงานไม่ได้ เพราะต้องดูแลลูกสาวและพ่อแม่วัยชรา แต่ที่พักอาศัยของป้ายังทรุดโทรมไม่ค่อยมั่นคงอีกด้วย


“ปัจจุบันที่อยู่อาศัยดูเป็นเพิงพักที่เหมือนทำไว้ชั่วคราว... ซื้อสังกะสีเก่าๆ มาทำ ซื้อเป็นกิโลมา (ถาม-เก็บเงินทำเอา?) จ้ะ (ถาม-แล้วเวลาหน้าฝน หน้าหนาว หน้าร้อนเป็นยังไงบ้าง?) โอย หน้าฝนก็หลบเอา ฝนสาด บางทีก็ปลิวไปหมด ตอนนอนยุงก็เยอะ ยุงกัด ต้องจุดยากันยุงทุกคืน บางทีก็ไม่ได้กางมุ้ง เพราะจุดยากันยุงทิ้งไว้ ไม่กล้ากางมุ้ง พอยากันยุงหมด ก็ไม่ได้จุดต่อ”


แม่ยังหวังให้ลูกหายป่วย ขณะที่ลูกสาวยอมรับว่า บางครั้งรู้สึกเครียดที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ ต้องเป็นภาระให้กับแม่ทุกอย่าง

“(ถาม-เคยท้อหรือหมดหวังกับตัวเองบ้างไหม?) มันก็มีนะ บางทีเรานอนคิด ทำไมเราต้องมาเป็นอย่างนี้นะ เราจะหายไหมนะ ทำไมเราไม่ตายไปซะ ทำไมต้องมาเป็นภาระ (ถาม-แล้วแม่รับรู้ไหม?) เขาก็รู้ว่าเราเครียด บางทีเราเครียดขึ้นมา พูดโวยวายเสียงดัง เขาก็รับอารมณ์เราได้ (ถาม-แล้วเรารู้สึกยังไง?) เราก็รู้สึกผิดนะที่เราทำแบบนั้น แต่มันระงับอารมณ์ไม่ได้ พลาดไปแล้ว (ถาม-เห็นภาพของแม่ที่ดูแลเราทุกวันนี้แล้ว รู้สึกยังไงบ้าง?) เขาเป็นคนอดทนมาก”


ขอบคุณแม่ช่วยดูแลทุกอย่าง กว่าจะได้พักผ่อนก็มืดค่ำทุกวัน!

“ก็อยากขอบคุณแม่ที่แม่ช่วยทุกอย่าง ช่วยดูแล ต้องอดตาหลับหลับตานอน บางครั้งเราก็ต้องเรียกเขา เวลานอนไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว เวลาเราเจ็บแผลอะไรต่างๆ บางทีเราร้อนบ้างหนาวบ้าง เราก็เรียกเขา ไหนจะระบบการระบายของเราไม่ดี แม่ขอยาซื้อยาระบายให้หน่อย พอเราต้องถ่าย แม่ก็เอาขึ้นไปปลดทุกข์ ต้องสวนต้องล้วงต้องล้าง เขาทำให้หมด ไหนจะอาบน้ำ ทำแผล ป้อนข้าวดูแลทุกสิ่งทุกอย่าง กว่าแม่จะได้พักก็มืดพอดี 2-3 ทุ่มทุกวัน บางทีกว่าแม่จะได้กินข้าว 2-3 ทุ่ม กว่าจะได้พักผ่อน”


ไม่ว่าลูกจะอยู่ในสภาพไหน แม่พร้อมดูแลอย่างดีที่สุด ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่า อยากเห็นลูกหายป่วยและช่วยเหลือตัวเองได้ ส่วนแม่จะลำบากแค่ไหน แม่ไม่ห่วง พร้อมสู้ และพร้อมทำหน้าที่ของลูกกตัญญูด้วยการดูแลพ่อแม่วัยชราอย่างเต็มกำลังต่อไป


หากท่านใดต้องการช่วยเหลือคุณป้าศรีเจริญให้มีทุนรักษาลูกและดูแลครอบครัว โอนไปได้ที่ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธกส.) ชื่อบัญชี นางศรีเจริญ ฤทธิเดช เลขที่บัญชี 020-074-696-703


คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “คุณป้า...หัวใจแกร่ง”
https://www.youtube.com/watch?v=GWt5GfEM0Cc


ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )

หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos