รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 27 กรกฎาคม 2567 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.กำแพงเพชร เพื่อรู้จัก “ลุงนรินทร์” หนุ่มใหญที่ไม่เพียงสู้ชีวืตสู้ความยากจน แต่หัวใจยังเปี่ยมด้วยความกตัญญู ไม่เพียงดูแลเอาใจใส่พ่ออย่างสุดกำลัง แต่เวลาขี่รถพ่วงข้างไปเร่ขายของ ยังอุ้มพ่อไปดูแลบนรถด้วย เพราะห่วงพ่อเกินกว่าจะให้พ่ออยู่บ้านเพียงลำพัง
“พ่อเป็นอัมพฤกษ์ ปวดแข้งขา ไม่ค่อยมีแรง พูดไม่ได้ เดินไม่ไหว ตื่นเช้ามาต้องเช็ดตัว ป้อนข้าว ต้องอุ้มประคองเวลาจะเคลื่อนย้ายหรือเข้าห้องน้ำ (ถาม-น้ำหนักคุณพ่อเท่าไหร่ตอนนี้?) ตอนนี้ 70 กว่าๆ 80 ก็เท่าๆ กับข้าวสารกระสอบใหญ่ๆ (ถาม-โห เราต้องแข็งแรงมากๆ เลยนะถึงอุ้มได้?) ครับ”
ลุงนรินทร์ หอมเจริญ หนุ่มใหญ่วัย 53 เล่าอาการป่วยของผู้เป็นพ่อวัย 80 ที่อยู่ในภาวะอ่อนแรงมา 20 ปีแล้ว และยังมีโรคประจำตัว ทั้งความดันและไขมันในเลือดสูง
ย้อนกลับไป ช่วงที่พ่อยังแข็งแรงดี ทั้งพ่อและลูกต่างทำมาหากินมีอาชีพของตัวเอง โดยพ่อเร่ขายปลาหมึกบดอยู่ที่ จ.กำแพงเพชร ส่วนลูกทำงานก่อสร้างอยู่ที่กรุงเทพฯ
“ตอนนั้นผมทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ก่อสร้าง กรรมกรแบกหามนี่แหละ พอเขาโทรไปบอกว่า พ่อล้มป่วย ผมก็ลาออกจากงานที่ก่อสร้าง รีบกลับมาดูแลพ่อเลย ถึงตอนนี้ก็ร่วม 20 ปี ตั้งแต่แกป่วย ก็ดูแลยาวมาเลย ไม่เคยเข้ากรุงเทพฯ อีกเลย (ถาม-ก็กลายมาเป็นพ่อค้าเร่ขายปลาหมึกบดแทนพ่อ?) ครับ”
ทุกครั้งที่ขี่รถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปเร่ขายปลาหมึกบด ลุงนรินทร์จะอุ้มพ่อขึ้นรถไปด้วย เพราะห่วงพ่อเกินกว่าจะทิ้งไว้บ้าน กลัวพ่อเป็นอะไรไป เดี๋ยวไม่รู้ สู้พาพ่อไปด้วย จะได้ดูแลพ่อได้ทุกที่ทุกเวลา เพราะเวลาไปขายของ ไม่ได้ขายแค่ใน จ.กำแพงเพชรเท่านั้น แต่บางวันก็สลับหมุนเวียนไปขายที่พิษณุโลกบ้าง สุโขทัยบ้าง หรือ จ.ตากบ้าง แต่ละวันกว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกดื่นเที่ยงคืน
“(ถาม-ไกลสุดเคยไปขายถึงที่ไหน?) สุโขทัย (ถาม-จากกำแพงเพชรไปสุโขทัยกี่กิโล?) ร่วม 50 กิโล ไป-กลับ 100 กว่ากิโลแล้ว ...สมมุติวันนี้จะไปสุโขทัยก็ออกไปตั้งแต่เช้า กลับมาก็ถึงบ้านเที่ยงคืน ...(ถาม-เราให้พ่อนอนรออยู่บ้านไม่ดีกว่าหรือ?) บางทีพ่อก็มีอาการหายใจไม่ออกเหมือนกัน เพราะน้ำมูกบางทีมันเหนียว ต้องใช้คอตตอนบัดควักตลอด (ถาม-เลยไม่กล้าทิ้งพ่อไว้บ้าน?) ครับ กลัวเดี๋ยวแกเป็นอะไรไป เราก็ไม่เห็น กลับมาเกิดเขาเสียชีวิต ยุ่งเลย”
แม้การเร่ขายปลาหมึกบดจะเป็นอาชีพหลัก แต่เมื่อเศรษฐกิจไม่ดี ขายได้น้อย รายได้ไม่เพียงพอต่อรายจ่าย ลุงนรินทร์จึงพยายามหารายได้เพิ่มด้วยการเก็บขวดเก็บของเก่าสะสมไว้ขาย เพื่อช่วยประทังชีวิตกันไป
“(ถาม-รายได้จากการขายปลาหมึกวันหนึ่งเยอะไหม?) บางวันก็ได้ 200 300 ไม่แน่ ช่วงนี้เศรษฐกิจแย่ ...ขายได้ 200-300 ลงทุนปลาหมึกไป 1-2 ขีด ก็ 100-200 ไปแล้ว ปลาหมึกก็แพงปีนี้ (ถาม-แล้วมันพอใช้จ่ายในครอบครัวไหม?) ก็ต้องเจียดสตางค์ไว้ซื้อปลาหมึกบ้าง ซื้อยาให้พ่อบ้าง ซื้อขนมให้พ่อบ้าง (ถาม-มีไหมวันไหนออกไป แล้วขายไม่ได้?) เคยไปที่ อ.ลานหอย จ.สุโขทัย บางทีขายไม่ได้สักบาท (ถาม-โห ขับรถไป 50 กม.เพื่อหวังจะไปเอาเงิน 100 แต่ไม่ได้มา แถมเสียค่าน้ำมันอีก?) ครับ (ถาม-วันนั้นคิดยังไง?) ก็ไม่รู้ กลับมาบ้านบางทีก็ต้มมาม่าให้พ่อทานบ้าง (ถาม-แล้วลุงทานอะไร?) บางทีก็ทานมาม่าที่เหลือของพ่อ (ถาม-มาม่าห่อเดียวกินกัน 2 คน?) ครับ (ถาม-แล้วมันอยู่ท้องหรือ?) อยู่ไม่อยู่ก็เอาแค่นั้น”
ภาพการขี่รถเร่ขายปลาหมึกบดของลุงนรินทร์ โดยมีพ่อนั่งไปด้วย และความห่วงใยที่ลูกมีต่อพ่อ คอยดูแลเช็ดตัว ป้อนอาหาร ป้อนน้ำให้พ่อ สร้างความประทับใจแก่ผู้พบเห็นเป็นอันมาก ทำให้ลูกค้าและผู้ใจบุญบางคนถึงกับเอื้อเฟื้ออาหารหรือขนมให้พ่อได้อิ่มท้องระหว่างทาง
อุปสรรคของการตระเวนขายของด้วยรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง ไม่ได้มีแค่สภาพอากาศที่แดดร้อน หรือฝนกระหน่ำระหว่างทาง ก็ต้องไปขาย เพื่อให้มีรายได้เข้ามาบ้างในแต่ละวัน แต่บางครั้งยังเกิดอุบัติเหตุโดยไม่คาดคิด
“เมื่อไวๆ นี้ โดนรถมอเตอร์ไซค์ของวัยรุ่นวิ่งมาชนท้ายรถผม ตรงหน้าเรือนจำกำแพงเพชรนี่ ...เราขี่อยู่ริมถนน เขาขี่มาไว วันนั้นฝนตกด้วย แต่ไฟท้ายรถผมก็มี ชนตู้ม ผมกระเด็นออกมาจากรถเลย แล้วผมก็เอ๊ะ พ่อผมหายไปไหน เขาก็ร้องโอ๊ยๆ นอนอยู่ข้างๆ ผม (ถาม-ตกรถทั้งสองคนเลย?) ครับ ผมถลอกนิดเดียว ส่วนพ่อหัวแตก ก็พาพ่อไป รพ.ไปเย็บเย็นวันนั้น...”
“(ถาม-ลุงมีข้อคิดในการดำเนินชีวิตยังไงที่จะก้าวข้ามอุปสรรคในแต่ละวันไปให้ได้ อะไรเป็นแรงผลักดันให้เรามีกำลังต่อสู้ชีวิต?) 1.ต้องหาเงิน เพื่อซื้อหยูกซื้อยาซื้อขนมให้พ่อ 2.พ่อจะได้หายป่วย ได้มีกำลัง ได้มีอาหารไว้ทาน (ถาม-พูดง่ายๆ คือ ทุกอย่างเพื่อพ่อ?) ครับ (ถาม-ไม่ได้คิดเพื่อตัวเองเลย?) ผมไม่ต้องการอะไร ...ผมอยากดูแลท่าน ดูแลให้เต็มที่สุดกำลังของผม... (ถาม-แต่ดูเหมือนสิ่งที่ลุงทำ ค่อนข้างมีอุปสรรคเยอะ เพราะต้องทำงานไปด้วย และรายได้ก็ไม่น่าจะพอเพียงต่อการดำรงชีวิต ตรงนี้ทำให้ลุงท้อหรือเบื่อบ้างไหม?) ไม่ท้อ ไม่เบื่อ ขอให้เลี้ยงดูแกได้ตลอดไปก็เอาแล้วครับ”
หากท่านใดต้องการช่วยเหลือลุงนรินทร์และพ่อให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น โอนไปได้ที่ ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธกส.) ชื่อบัญชี นายนรินทร์ หอมเจริญ เลขที่บัญชี 020-214-001-380
คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “พ่อค้า...หัวใจกตัญญู”
https://www.youtube.com/watch?v=htFtjeTCYkE
ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )
หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos
