รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 2 กันยายน 2566 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปรู้จัก “น้องโก” เด็กกตัญญูชาวกะเหรี่ยง ที่ อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ซึ่งไม่เพียงฐานะยากจน แต่ยังต้องดูแลแม่พิการจากภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรง เดินไม่ได้ โชคดีหลายฝ่ายทราบเรื่อง จึงเข้าให้การช่วยเหลือ
แม้โชคชะตาพาให้พิการจากภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรงนานแล้ว แต่ “พร กะลาโท๊” ก็ได้พบคนที่รักเธอจริง และใช้ชีวิตร่วมกัน จนมีพยานรัก 3 คน แต่สุดท้าย สามีก็มาเสียชีวิตลง ทำให้เธอไม่มีกำลังที่จะดูแลลูกเพียงลำพังต่อไปได้ ต้องให้ลูกๆ อยู่ในความดูแลของมูลนิธิบ้านอุ่นรัก อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี
“แม่ขาเดินไม่ได้ ไม่มีแรง (ถาม-เป็นจากสาเหตุอะไรทราบไหม?) ไม่ทราบ (ถาม-ใช่กล้ามเนื้ออ่อนแรงไหม?) ใช่มังคะ จู่ๆ ก็เดินไม่ได้ เป็นตั้งแต่อายุ 18 ตอนนี้อายุ 43 แรกๆ พอเดินได้อยู่บ้าง พอประคองตัวเองได้นิดหน่อย แต่หลังจาก 3 ปีกว่า เดินไม่ได้เลย (ถาม-ใช้ชีวิตอยู่ยังไง คลานไปหรือ?) ค่ะ คลานตลอด”
“(สามีเสียชีวิตนานหรือยัง?) 11 ปีแล้ว (ถาม-แล้วเราต้องอยู่ในสภาพทุพพลภาพแบบนี้ ต้องเลี้ยงลูก 3 คน เด็กๆ อยู่กันได้ยังไง ได้เรียนหนังสือไหม?) ก็เรียน คนโตอายุ 15 ไปเรียนที่กรุงเทพฯ (ถาม-แล้วใครดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทุนการศึกษา?) มูลนิธิฯ ส่งไป คนที่สองชื่อ อายุ 11 ปี คนที่สามเสียชีวิตแล้ว”
“ตอนพ่อน้องเสีย คลอดลูกคนที่สองได้ 4 เดือน ตอนนั้นแม่ก็ไม่รู้ด้วยว่าแม่ท้องด้วย พ่อเขาก็ไม่รู้ด้วย (ถาม-เท่ากับว่า ก่อนที่สามีจะเสียไป มีลูกคนที่สามอยู่ในท้องด้วย) ค่ะ (ถาม-แล้วน้องคนสุดท้องทำไมเสีย?) ก็แม่ไม่อยากอยู่แล้ว เลยไม่กินข้าว ไม่รักษาตัวเอง สุดท้ายแม่ไม่ตาย ลูกตายเฉยเลย”
ปัจจุบัน “ศรัณย์ จำเริญ” หรือน้องโก ลูกคนที่สอง อาศัยอยู่กับแม่ โดยเพิ่งย้ายจากมูลนิธิฯ กลับมาดูแลแม่เมื่อปลายปีที่แล้ว
“เพิ่งย้ายกลับมาอยู่กับแม่ตอน ป.6 นี่เอง แม่ส่งผมไปเรียนที่สังขละที่มูลนิธิฯ ตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ตอนนั้นจะขึ้น ป.4 ก็ไปอยู่สังขละ ย้ายกลับมาอยู่บ้านกับแม่ที่ อ.สวนผึ้ง ตอน ป.6 (ถาม-ทำไมถึงย้ายกลับมาอยู่ที่นี่?) แม่ให้กลับมา แม่อยู่คนเดียว (ถาม-เกิดอะไรขึ้น?) แม่น้ำร้อนลวกใส่ขา ก็เลยให้ผมกลับมาช่วยทำอะไรให้แม่”
“(ลูกสาวคนโตได้ติดต่อกันไหม?) ติดต่อ (ถาม-เขาทราบไหมว่าความเป็นอยู่ของแม่เป็นยังไงบ้าง?) เขาทราบ เขาพูดว่า ไม่ต้องเรียนสูงๆ หรอกแม่ แค่มีงานทำแค่นั้น ขอให้ได้อยู่กับแม่ เขาก็พอใจ แต่ก็ช่วงนี้ดีที่มูลนิธิฯ ช่วยเขา แม่ก็บอกว่า เรียนไปก่อน”
ก่อนสามีเสีย แม่พรใช้ชีวิตอยู่กับสามีที่ อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี เมื่อสามีเสีย เธออดทนใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นระยะหนึ่ง ก่อนตัดสินใจย้ายมาอยู่กับญาติที่ อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี เพราะปัญหากล้ามเนื้ออ่อนแรง เริ่มเดินไม่ไหว โชคดีที่น้องสาวและสามีให้พักอาศัยอยู่ในที่ดินของตนเอง
“ช่วงนี้แม่จะใช้โซล่าเซลล์ที่บ้านเพื่อให้แสงสว่าง (ถาม-แล้วแสงมันพอหรือ?) ก็อยู่ได้ กลางคืน รอให้มืดก่อน ค่อยเปิด ถ้าลูกมีการบ้านก็ให้เขาทำ จะประหยัดค่าไฟ พอเสร็จก็จะรีบปิดเลย ไฟจะได้ไม่หมด จะได้ใช้ทุกวัน (ถาม-เคยมีปัญหากับการไม่มีแสงสว่างในบ้านไหม แล้วเราต้องเดินต้องเข้าห้องน้ำทำยังไง?) อยู่แบบนี้ก็อยู่ได้ ปกติ”
เมื่อแม่เดินไม่ได้ น้องโกจึงเป็นกำลังหลักทำทุกอย่างให้แม่
“เช้าตื่นขึ้นมา เขาก็ทำให้แม่ทุกอย่าง ทำความสะอาดบ้าน เสื้อผ้า แม่ก็พยายามช่วยเขาซัก และเขาก็ตากให้แม่ แม่ตากไม่ได้ เพราะแม่ยืนไม่ได้ เขาทำให้แม่ทุกอย่าง บางทีเขาไปเรียน ก็ไม่มีตังค์ไปเรียน เขาก็ไม่เป็นไร เขาเข้าใจ (ถามแล้วอาหาร เราซื้อหรือทำกินกันเอง?) ทำกินเอง น้องทำ แม่ไม่กล้าทำ เพราะน้ำร้อนลวก (ถาม-ใครสอนเขา?) แม่ก็สอนเขา แม่ก็อยู่ข้างๆ สอนเขา จะทอดอะไร ก็บอกเขา แม่ทอดไม่ได้อยู่แล้ว เพราะมือสั่น ก็สอนเขา”
ไม่ใช่แค่ดูแลแม่ แต่น้องโกยังพยายามหารายได้เท่าที่กำลังตัวเองจะทำได้
“บางครั้งกลับมาจากโรงเรียนก็เก็บขวดตามทาง (ถาม-ได้เยอะไหมวันหนึ่ง?) ไม่เยอะ (ถาม-เก็บกี่วันขายทีหนึ่ง?) น่าจะ 1-2 เดือน (ถาม-ขายได้เท่าไหร่?) ได้ 100(ถาม-100 ใช้กี่วัน?) ไม่รู้ ผมให้เงินไว้กับแม่ ให้แม่ใช้ (ถาม-แล้วหนูเอาเงินที่ไหนไปโรงเรียน?) ขอแม่ (ถาม-วันละเท่าไหร่?) บางครั้งก็ได้ บางครั้งก็ไม่ได้ (ถาม-ถ้าไม่ได้แล้วเรากินอะไร?) ไม่ได้กิน ก็กินข้าวที่โรงเรียน”
“(ถาม-เหนื่อยไหมต้องเรียนด้วยทำงานด้วย?) ไม่เหนื่อย (ถาม-น้องคิดว่าได้รับประสบการณ์หรือบทเรียนอะไรกับชีวิตเราบ้าง จากการมีชีวิตแบบนี้?) ต้องทำงานแลกกับเงิน เพื่อจะมาเลี้ยงดูครอบครัว”
ขณะที่แม่พรพยายามสอนลูกให้อดทนและสู้ชีวิต“ก็สอนลูกว่า เราต้องรู้จักอดทน และสู้กับชีวิต ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ คนทุกคนต้องทำมาหากิน เราต้องดูว่า คนที่แย่กว่าเรามีอีก เพราะฉะนั้นเราต้องสู้ สู้ต่อไป”
แม้น้องโกกับแม่จะมีชีวิตความเป็นอยู่ค่อนข้างลำบาก แต่โชคดีที่ครูโรงเรียนบ้านตะโกล่างที่น้องโกเรียนอยู่ ได้ออกเยี่ยมบ้านนักเรียน จึงเห็นปัญหาที่น้องโกและแม่ประสบ หลังจากนั้นจึงมีความช่วยเหลือจากฝ่ายต่างๆ เข้ามา
“(ถาม-ได้เห็นสภาพครอบครัวน้องเป็นยังไงบ้าง?) สภาพครอบครัวตอนที่ไปเจอ จากโครงการเยี่ยมบ้านของ สพฐ. ที่ให้ไปเยี่ยมบ้านนักเรียน จริงๆ แล้วเรื่องเกิดจากเพื่อนๆ คุยกันว่า ศรัณย์บ้านใช้โซล่าเซลล์นะ บ้านคงรวยแน่ๆ เลย พอไปดูจริงๆ ก็ไม่ใช่อย่างที่เห็น บ้านค่อนข้างทรุดโทรม และไม่ค่อยปลอดภัย รอบๆ ใช้เป็นสแลน ห้องน้ำก็ไม่มีประตู ไฟฟ้าก็ไม่มี เป็นแบบโซล่าเซลล์ที่ไม่ค่อยพร้อมใช้งานเท่าไหร่ โซล่าเซลล์เป็นแผ่นเล็กๆ ทำให้แสงไฟไม่เพียงพอ ทำให้น้องต้องทำการบ้านช่วงพักกลางวันที่โรงเรียน”
“(ถาม-เขามีความเป็นอยู่ยังไง?) ถ้าอยู่ที่โรงเรียน ศรัณย์ก็จะเหมือนเด็กปกติคนอื่น ไม่รู้เลยว่า เขามีปัญหาครอบครัว แต่พอไปอยู่บ้าน เขาจะเป็นผู้นำ คอยช่วยแม่ซักผ้า ทำกับข้าว ทำอาหารให้แม่ ช่วยเหลือแม่ทุกอย่าง ก่อนมาโรงเรียน ต้องทำอาหารไว้ให้แม่ทาน วางไว้ตรงนี้นะ เดี๋ยวแม่ก็จะมาทาน เป็นอย่างนี้ทุกวัน (ถาม-ครูเห็นอย่างนี้แล้วทำยังไงต่อ?) ก็แจ้งผู้บริหารโรงเรียนว่า ไปพบเคสเด็กแบบนี้นะ จนผู้บริหารติดต่อหน่วยงานให้มาช่วยเหลือน้อง”ครูปาริฉัตร วงศ์อัยรา ครูประจำชั้น ป.6 โรงเรียนบ้านตะโกล่าง
ขณะที่แม่พร ยอมรับว่า ดีใจมากที่หลายฝ่ายให้ความช่วยเหลือเธอและลูก
“นายอำเภอจะช่วยค่าอาหารน้องและค่าขนมเดือนละ 500 ดีใจมากเลย (ถาม-แล้วของแม่?) ของแม่ ดีใจมากเลย เพราะต่อไป ได้มีโอกาสไปหาหมออีกที ทุกครั้งที่ไป อบต.มารับ ไปกับรถ อบต. ก็ดีใจมากเลย (ถาม-เขามารับไปทำอะไร?) ตอนนี้หมอที่โรงพยาบาลกายภาพบำบัด และจ่ายยาให้กิน”
เช่นเดียวกับน้องโกที่ดีใจไม่แพ้แม่เช่นกัน
“ทหารก็เอาข้าวสารเอาของมาให้ (ถาม-มีผู้ใจบุญเอาของมาให้ไหม?) มีครับ เอาเสื้อมาให้ (ถาม-ดีใจไหม?) ดีใจ (ถาม-รู้ไหมทำไมเราถึงได้ของแบบนี้?) ไม่รู้ (ถาม-เพราะเราเป็นเด็กกตัญญูหรือเปล่า?) น่าจะใช่”
แม่ ขอแค่ได้อยู่กับลูก ก็มีความสุขแล้ว!
“(ถาม- หลังจากที่ความดีของน้องส่งผลให้มีการช่วยเหลือเข้ามา ความรู้สึกของแม่เป็นยังไงบ้าง?) แม่มีความสุขมากเลย (ถาม-ไม่ท้อแท้เหมือนก่อนแล้ว?) ไม่ ตอนนี้ แค่แม่ได้อยู่กับลูก ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน 3 คน แค่ได้อยู่กับเขาคนหนึ่ง แม่ก็มีความสุข ชีวิตแค่นี้มากพอแล้วสำหรับแม่ แม้เราค่าใช้จ่ายจะไม่ค่อยมี แต่แม่ก็ภูมิใจ”
น้องโก หวัง อยากเห็นแม่เดินได้-อยากมีบ้าน!
“(ถาม-รักแม่ไหม?) รัก (ถาม-แต่แม่ไม่ค่อยได้สอนได้เลี้ยงเราเหมือนคนอื่นเลยนะ?) บางครั้งแม่ไป รพ. ก็ซื้อของกลับมาฝาก (ถาม-เล็กๆ น้อย ดีใจไหม?) ดีใจ อยากเห็นแม่เดินได้”
“(ถาม-ทุกวันนี้ ศรัณย์อยากได้อะไรบ้าง สิ่งจำเป็นที่หนูอยากได้?) อยากได้ที่ดินเป็นของตัวเอง (ถาม-ทำไมล่ะ?) อันนี้อยู่ที่ดินของคนอื่นเขา (ถาม-อาศัยเขาอยู่ อยากมีที่ดินของตัวเอง เกรงใจเขาใช่ไหม?) ครับ (ถาม-ถ้าโตขึ้น หนูมีงานทำ มีเงินเดือน หนูจะใช้เงินไปทำอะไร?) ซื้อที่ดินและน่าจะสร้างบ้านเป็นของตัวเอง (ถาม-แล้วแม่ล่ะ?) ก็ไปอยู่ด้วย”
น้องโก ยังขอบคุณทุกคนทุกฝ่ายที่ช่วยเหลือตนกับแม่ ทั้งบริจาคเงิน และเอาข้าวของมาให้“ขอบคุณครับ”
คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “แรงกตัญญู”
https://www.youtube.com/watch?v=2dZW9NtEHGA
ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )
หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos
