“จอย” สาวแกร่ง แม้พิการ เดิน-นั่งไม่ได้ แต่ใจสู้ ร้อยลูกปัด-ถักโครเชต์ หารายได้แบ่งเบาภาระครอบครัว!

รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม 2565 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปรู้จัก “จอย” สาวพิการแขนขาผิดรูป เดิน-นั่งไม่ได้ จะเคลื่อนที่ ต้องใช้วิธีกลิ้งตัวอย่างเดียว แม้พิการ แต่ใจสู้ ฝึกช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง แถมสร้างงานร้อยลูกปัด-ถักโครเชต์ หารายได้ให้ครอบครัวอีกทาง



“จอย” จันจิรา ทองเสถียร วัย 30 กว่า เกิดมาพร้อมกับความพิการตัวเล็กแขนขาผิดรูป ขณะที่พี่ ซึ่งเป็นฝาแฝด โชคดีที่ไม่มีความบกพร่องทางร่างกายแต่อย่างใด


“ก็คือแขนขาผิดรูป แขนจะกลับด้านไป ผิดรูป บิดไปอีกฝั่งหนึ่ง ขาก็เหมือนกัน ขางอไม่ได้ แต่แขนงอได้ ขยับได้ นั่งไม่ได้ ปวดหลัง การเคลื่อนไหวเคลื่อนที่ ต้องกลิ้งตัวไปอย่างเดียว”

“ก็ถามแม่ ทำไมจอยเกิดมาเป็นอย่างนี้ แม่บอกว่าหมอบอกว่า มีแฝด มันเบียดกัน และตามชาวบ้านเขาก็พูดกันว่า แฝดหญิงคนชายคน ไม่ตายก็ต้องพิการคนหนึ่ง แต่ใครจะเป็นแค่นั้นเอง จอยก็เลยรับมาหมดเลย พี่ไม่เป็นอะไรเลย”


ดีใจ แม้พิการ แต่แม่ไม่ทิ้ง!!

“ดีใจที่แม่ไม่ทิ้ง เราเกิดมาพิการ แต่แม่ก็ไม่เคยทิ้ง ไม่เคยว่า ดูแลเป็นอย่างดี”

“เสียใจเหมือนกัน ก็คิดว่าจะเลี้ยงยังไง ที่ว่าดีคนไม่ดีคน ก็ต้องเลี้ยงกันตลอดไป แต่ก็ไม่รู้ทำไงได้ ก็ต้องเลี้ยงกันตลอดไป” สมนึก เพิ่มพูล คุณแม่ของจอย


ยอมรับสภาพที่เป็น ไม่น้อยใจกับความพิการ

“ก็ต้องยอมรับความจริงที่มันเกิดขึ้น ไม่ได้คิดว่าทำไมเราต้องเกิดมาอย่างนั้นอย่างนี้ คิดน้อยใจ ก็มีคิดบ้าง แต่คิดแป๊บเดียว ก็ลืมไป ไม่ได้สนใจอะไร ยอมรับสภาพที่มันเป็นให้ได้ เราเป็นมาตั้งแต่เกิด ก็เหมือนเริ่มชินไปแล้ว ว่าเป็นแบบนี้นะ ทำได้คือพัฒนายังไงได้ก็คือพัฒนา”


แม้ลูกสาวจะพิการตั้งแต่เกิด แต่แม่ก็พยายามฝึกให้ลูกช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง ขณะที่บางอย่าง จอยก็พยายามฝึกและพัฒนาด้วยตนเอง

“แม่ก็ดูแลเรื่องอาหาร ซักเสื้อผ้า ถ้าเรื่องฝึก ตอนเด็กๆ แม่ฝึกให้กินข้าวเอง”


“ทีแรกเขาก็นอนได้เฉยๆ แล้วเขาก็ค่อยๆ เขยิบไป มากๆ เข้า เขาก็ลองพัฒนาเขาเอง ลองพลิกคว่ำ กลิ้งเอา เขาก็เลยทำได้ เมื่อก่อนก็ต้องทำให้เขาหมด เกือบ 10 ขวบหรือไง เขาถึงมากลิ้ง ช่วยเหลือตัวเองได้ ใส่เสื้อผ้าได้ กินข้าวเองได้ เข้าห้องน้ำได้หมด”


สำหรับคนทั่วไปอาจมองว่า ความพิการเป็นอุปสรรคต่อการดำเนินชีวิต แต่สำหรับจอยแล้ว เธออยู่กับความพิการจนเคยชิน และคิดว่า ต้องอดทนและทำสิ่งต่างๆ ให้ได้และดีที่สุด

“ถ้าคนอื่นมองอาจจะเป็นอุปสรรค แต่สำหรับจอยที่เกิดมาแล้วเป็นอย่างนี้ มันเป็นเรื่องชินแล้ว เราก็ต้องอดทนว่าเราไม่ปกตินะ เราต้องอดทน เราต้องทำให้ได้นะ ทำอะไร เราก็ทำให้ดีที่สุด”


เสียใจเคยถูกบางคนพูดเหน็บแนม แต่เข้าใจ-ไม่โกรธ!!

“ถ้าเกิดคนที่เขาไม่ค่อยหวังดี ก็ภาระ เกิดมา แม่ต้องมาดูแล นานมาแล้วตั้งแต่ตอนเด็กๆ เคยได้ยินคำพูดแบบนี้ เราก็เสียใจ แต่ก็นึกในใจว่า ทำไมเขาต้องมาพูดใส่หน้าถึงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้โกรธเขา เข้าใจความคิดของเขา เราก็ห้ามไม่ได้ แม่กับพี่บอกว่า ไม่ต้องแคร์คนอื่นเขา ใครจะพูดยังไง แม่กับพี่ไม่เคยว่า ไม่เคยมองเห็นว่าเป็นภาระ”


ด้วยความพิการ ทำให้จอยไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กทั่วไป แต่เมื่อเติบโตมา เธอก็พยายามแสวงหาความรู้จากอินเทอร์เน็ต ทำให้เธอสามารถอ่านออกเขียนได้

“ก็ไม่ได้เรียน ฝึกเอง ให้ญาติๆ ช่วยสอนบ้าง ฝึกเองจากยูทูบบ้าง อันนี้คำว่าอะไร ถ้าอ่านไม่ออกจริงๆ ก็ให้ญาติพี่น้องอ่านให้ ตอนนี้อ่านออกเขียนได้ แต่ไม่เหมือนคนที่เรียนมา บวกลบพอได้ แต่คูณหารไม่ค่อยได้”


“พี่ฝาแฝดเขาก็สอนเหมือนกัน ลูกๆ น้าเขาก็สอนกันเป็นบางอย่าง สอนคำง่ายๆ เหมือนสมองความจำเขาดี เขาก็ฝึกผสมเข้าไป หัดอ่านหนังสือไปจนเป็น ซึ่งพวกเราก็สอนเขาเป็นส่วนน้อย สอนให้พอเข้าใจ แต่เรื่องพัฒนา เขาแสวงหาเขาอยู่เรื่อย จากหนังสือจากอะไร พอเริ่มมีโทรศัพท์ พวกเราก็ซื้อโทรศัพท์ให้เขาใช้ เขาก็จะทำเป็น เขาจะไปเข้าดูในแอป เขาทำอะไรได้เองหมด เขาอ่านได้แม้กระทั่งภาษาอังกฤษ ซึ่งเราก็ไม่ค่อยได้สอนนะ เขาสะกดได้เป็นบางตัว” สมมาตร เสือน้อย คุณน้าของจอย


จอยไม่เพียงช่วยเหลือตัวเองได้หลายอย่าง แต่เธอยังสามารถใช้มือที่ผิดรูปสร้างสรรค์งาน เพื่อเป็นรายได้ของครอบครัวอีกด้วย เช่น ร้อยลูกปัด ถักโครเชต์

“ใช้มือกินข้าว อาบน้ำ แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า ทำงาน ทุกอย่าง ยกของได้แต่ไม่หนักมาก 1 กิโลก็ยกแทบไม่ไหวแล้ว เพราะมือไม่ค่อยมีแรง มีแรงไม่เท่ากันด้วย แขนข้างขวาจะมีแรงมากกว่าข้างซ้าย”


“ลูกปัดทำมา 20 ปีแล้ว ฝากร้านน้าขายบ้าง ขายออนไลน์บ้าง ใช้ชื่อเฟซบุ๊กว่า จันจิรา ทองเสถียร รายได้ไม่แน่นอน บางเดือนก็ขายได้หลายพันอยู่ บางเดือนก็ขายได้แค่ 1,000-2,000 รู้สึกดีใจ ไม่คิดว่าจะมีรายได้ให้แม่ ช่วยแม่ได้”

“จอยให้แม่ เขาแบ่งให้ แม่ก็บอกให้เขาเก็บไว้เถอะ ฉันทำงานเยอะ ฉันก็เลยบอกเขาว่า แม่มีตอนนี้ เขาอยากให้ ฉันก็รับไว้ ดีใจที่เขาทำได้แล้ว เขาทำ เขาก็ให้ตลอดมา”


ไม่ใช่แค่ทำงานมีรายได้ แต่จอยยังชอบทำบุญอีกด้วย

“เขาทำบุญเยอะนะ บอกจอยไม่ต้องทำมากขนาดนั้น เขาบอก จอยมีตอนนี้ อย่างงานศพที่วัดนี้ เขาพับเหรียญโปรยทานไปทีหนึ่ง 100-200 อัน เขาพับไปช่วยงานเขา งานผ้าป่ากฐินแล้วแต่ใครจะมาบอก เขาช่วยหมด ใครจะจัดโรงทานที่ไหน เขารู้เขาช่วยหมด” สมมาตร เสือน้อย คุณน้าของจอย


ความสำเร็จจากความพยายามของจอย ไม่ว่าด้านการพัฒนาตนเองเพื่อก้าวข้ามข้อจำกัดด้านร่างกาย หรือการสร้างสรรค์งานเพื่อเป็นรายได้แบ่งเบาภาระครอบครัวอีกทาง ไม่เพียงทำให้เธอและคนในครอบครัวภูมิใจ แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆ คนที่กำลังท้อแท้ ได้ลุกขึ้นสู้อีกด้วย


“ก็รู้สึกดีใจเขาไม่ได้รังเกียจเรา ยอมรับเรา เขาก็บอกว่า สู้ๆ นะ เก่งมากเลย เขายังทำไม่ได้เลย เป็นแรงบันดาลใจให้เขาเวลาที่เขาเหนื่อยเขาท้อ เราก็รู้สึกดีใจ ไม่คิดว่าเขาจะยอมรับเราได้ เห็นเราเป็นคนพิการ แล้วกลับมาชื่นชม”


หากท่านใดต้องการอุดหนุนสินค้าของจอยติดต่อได้ที่เฟซบุ๊ก จันจิรา ทองเสถียร หรือ ติดต่อได้ที่ 080-561-8985


คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “หัวใจไร้ขีดจำกัด”
https://www.youtube.com/watch?v=-jPWG3446Gw


ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )

หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos