คอลัมน์ นิทานการลงทุนต้นกล้ากับกระปุกออมสิน
...ต่อจากฉบับที่แล้ว
แม้เช้านี้ ดวงอาทิตย์จะโผล่ขึ้นเหนือขอบฟ้ามาแล้วกว่า 4 ชั่วโมง...แต่กลุ่มเมฆที่ค่อนข้างหนาแน่น ในช่วงสายของวันเสาร์นี้ ทำให้รังสีความร้อน แผ่ออกมาไม่มากนัก...บรรยากาศแบบนี้แหละ เหมาะกับการนอนเสียเหลือเกิน
“ต้นกล้า...ต้นกล้า....ตื่นได้แล้ว” กระปุกเขย่าตัวปลุกต้นกล้าให้ตื่น “นี่มันตะวันสายโด่งแล้วนะ วันนี้ต้นจะออกไปซื้อเมล็ดพันธุ์ผักไม่ใช่เหรอ...”
“อืมม์...กำลังหลับสบายเลยกระปุก ขอนอนต่ออีกสักแป็บได้ไหม
“ทั้งปี...ถ้างั้นกระปุกไม่ไปด้วยแล้วนะ”
ต้นกล้าลุกพรวดทั้งๆ ที่ตายังหลับอยู่ “ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว...แค่นี้ก็ต้องขู่กันด้วย”**
“ขืนปล่อยให้นอนต่อ คงได้ตื่นบ่ายโมงแน่”
“นี่กี่โมงแล้วกระปุก”
“สิบโมงกว่าแล้ว…ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้ซิ”
“ทราบแล้วคราบผม”
ต้นกล้าบิดขี้เกียจอีกครั้ง ก่อนลุกขึ้นจากเตียง...เขาจัดแจงอาบน้ำแต่งตัว พร้อมแล้วสำหรับการผจญภัยในวันนี้
“พร้อมหรือยังกระปุก”
“พร้อม”
“งั้นก็เข้ามาอยู่ในนี้ซะดีๆ” ต้นกล้าจับกระปุกยัดใส่กระเป๋าเป้ ก่อนจะรูดซิปปิด...เขาเหลือช่องว่างเอาไว้ให้กระปุกได้หายใจ “อึดอัดไปหรือเปล่า”
“พอไหว”
“งั้นไปกันดีกว่า”
ต้นกล้าสะพายเป้ขึ้นบ่าเดินลงบันไดมา คุณนายสุขใจกำลังใจจดใจจ่ออยู่หน้าจอทีวี ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คุณนายสุขใจก็ติดซีรีส์เกาหลีกับเขาเหมือนกัน
“อ้าวต้น!จะไปไหนเหรอลูก”
“ออกไปธุระข้างนอกครับแม่”
“ธุระอะไรเหรอลูก”
“บอกไม่ได้ครับแม่...เป็นความลับ”
“เดี๋ยวหัดมีความลับนะเรา...แล้วจะกลับดึกไหมลูก แม่จะได้รอกินข้าว”
“ไม่ดึกครับ...ยังไงผมก็ต้องกลับมากินข้าวฝีมือแม่อยู่แล้วครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ” ต้นกล้าหอมแก้มคุณนายสุขใจไปฝอดใหญ่
เป้าหมายของต้นหล้ากับกระปุกวันนี้ คือ สวนจตุจัตร...สถานที่ที่น่าจะหาเมล็ดพันธ์ผักได้ง่ายที่สุดในกรุงเทพ เพราะที่นี่มีแทบจะทุกสิ่งที่คุณอยากได้...พอต้นกล้าลงจากสถานีรถไฟฟ้าหมอชิต เขาก็ตรงไปที่นั้นทันที
ระหว่างทางเดินไปสวนจตุจัตรที่มีผู้คนผลุกผล่านอยู่นั้น ต้นกล้าก็หยุดอยู่ที่สาขาของธนาคารแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่สาขาของธนาคารที่เขาทำงานอยู่...สายตาของเขามองไปที่ป้ายโฆษณา ที่ระบุข้อความเชิญชวนให้ลูกค้ามาฝากเงิน “ฝากประจำที่ให้ดอกเบี้ยสูง”...เขาหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นกระปุกแปลกใจว่าต้นกล้าหยุดเดินทำไม ก็เลยชะโงกหน้าออกมาหาคำตอบ
“ต้นกล้า นายหยุดเดินทำไม”
“กระปุกเห็นข้อความโฆษณาที่ติดอยู่ข้างบนหรือเปล่า”
“ฝากประจำดอกเบี้ยสูง...ทำไมเหรอ นายกลัวคนไม่ซื้อกองทุนรวมแล้วละซิ”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก...แค่เห็นว่าเดี๋ยวนี้ หลายแบงก์แข่งระดมเงินฝากกันเป็นว่าเล่นเลยละ...”
ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา...หลายคนตั้งหน้าตั้งตาไปให้ถึงจุดหมายอย่างไม่สนใจใคร และหลายคนที่แหงนหน้าขึ้นไปมองข้อความโฆษณานั้น แล้วก็เดินผ่านไป
ต้นกล้าละสายตาและเดินต่อไป...เขาคิดใจใจว่า ขนาดตอนนี้ พ.ร.บ. คุ้มครองเงินฝากยังไม่มีผล แต่ธนาคารก็ยังแข่งกันระดมเงินฝากสูงแบบนี้ แล้วถ้าพ.ร.บ. นี้มีผลละ แบงก์คงมีกลเม็ดเด่นดึงเงินฝากเพิ่มขึ้นกว่านี้อีกเยอะ...เขาไม่อยากคิดเลยว่า จะมีภาระอันหนักอึ้งแค่ไหนรอเขาอยู่ในระยะเวลาอีกไม่ไกลนี้
“อ้าว! ต้นกล้า”
“อ้าว! เข้ม...มาทำอะไรแถวนี้”
“แวะมาหาซื้อของแต่งบ้านหน่อยนะ ...พอดีเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่คอนโดใหม่”
“คอนโดใหม่!...ไม่เจอกันนาน ซื้อคอนโดเป็นของตัวเองแล้วเหรอ”
“ใช่ เพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ได้ประมาณเดือนกว่าๆ เอง แต่เพิ่งมีเวลาว่างมาเดินซื้อของแต่งบ้านก็วันนี้แหละ...ว่าแต่นายละ มาทำอะไรแถวนี้”
“อ้อ..ฉันว่าจะมาหาซื้อเมล็ดพันธุ์ผักหน่อยอะ”
“เมล็ดพันธุ์ผักเนี้ยะนะ...นายจะเอาไปทำอะไร”
“ถามได้ก็เอาไปปลูกนะซิ”
“รู้แล้วว่าเอาไปปลูก แต่ - -”
“ฉันจะเอาไปเป็นของขวัญวันครบรอบแต่งงานให้พ่อกับแม่”
“ยังไงเหรอ” เข้มทำหน้างง!!!
“เหอะน่า ฉันมีเหตุผลของฉันแล้วกัน...ว่าแต่นายมาคนเดียวหรือเปล่า”
“ใช่ ฉันมาคนเดียว...”
“งั้นดีเลยฉันจะได้มีเพื่อนเดิน เพราะฉันก็ฉายเดี๋ยวเหมือนกัน”
“ไปซิ...เจอนายก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันมีเรื่องจะปรึกษาอยู่พอดี”
“เรื่องอะไรมิทราบ”
“ฉันว่า เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งทานข้าวคุยกันดีกว่า นี่ก็เที่ยงแล้วด้วย ท้องอิ่มแล้วค่อยไปเดินซื้อของกัน”
“จัดไปเพื่อน”
ทั้งสองคนใช้เวลาอยู่พอสมควร กว่าจะหาที่นั่งทานข้าวได้ เพราะเวลาเที่ยงๆ แบบนี้ แน่นอนว่าเป้าหมายของทุกคนอยู่ที่ร้านอาหารกันทั้งนั้น
“นายมีอะไรจะถามว่ามา...” ฟอร์มเป็นผู้รู้ซะจริง
“คือฉันกำลังตัดสินใจอยู่ว่า ฉันจะซื้อกองทุนรวมกันนายหรือว่าฝากเงินประจำเอาดอกเบี้ยสูงๆ ดี...เพราะตอนนี้หลายแบงก์แข่งกันให้ดอกเบี้ยสูงๆ กันทั้งนั้น..นายพอจะให้คำปรึกษาฉันได้ไหม?”
ต้นกล้ากำลังคิดว่ามันช่างบังเอิญกับสิ่งที่เขาเห็นมาซะจริงๆ “ได้อยู่แล้ว...แต่ให้ฉันเดานะ ฉันว่าถ้านายจะลงทุน นายต้องซื้อกองทุนตราสารหนี้แน่นอน”
“ถูกเผ่ง...เพราะตอนนี้ฉันยังมีภาระผ่อนคอนโดอยู่ ฉันว่าปลอยภัยไว้ก่อนดีที่สุด”
“ถ้าให้ฉันแนะนำนะ ฉันว่าซื้อกองทุนรวมดีกว่า ไม่ใช่เพราะฉันเป็นคนขายกองทุนหรอกนะ แต่ถึงฉันจะไม่ได้เป็นคนขายกองทุนรวม ฉันก็จะแนะนำให้นายซื้อกองทุนรวมอยู่ดี...เพราะอะไรรู้ไหม?”
“ว่ามา...รอฟังอยู่”
“ถึงแม้กองทุนรวมกับเงินฝาก จะให้ผลตอบแทนไม่แตกต่างกันมาก แต่ข้อดีของกองทุนรวมคือ นายมีทางเลือกที่หลากหลายกว่า และบางกองทุนนายก็ยังสามารถซื้อขายได้ทุกวันอีกด้วยนะ แล้วนายลองเทียบกับเงินฝากประจำที่ต้องถือไว้ 3 เดือน 6 เดือนดูซิ แบบไหนมันสะดวกกับการใช้เงินของนายมากกว่ากัน”
“นั้นซินะ...ฉันเองก็ไม่ชอบอะไรที่มันผูกมัดด้วยซิ”
“อีกอย่างนะ...อันนี้สำคัญทีเดียว นายอย่าลืมว่ากองทุนรวมนะ ไม่ต้องเสียภาษี 15% เหมือนเงินฝากนะ”
“อืมม์..ถูกต้อง ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไป ถ้างั้นนายคิดว่าฉันควรจะซื้อกองทุนไหนดีละ”
งานเข้าแล้วต้นกล้า “ฉันว่าอย่างนาย กองทุนมันมี่มาร์เกตเหมาะที่สุด...ลงทุนในตราสารหนี้ระยะสั้น เงินต้นปลอดภัย ได้ผลตอบแทนโดยไม่ต้องเสียภษา แถมซื้อขายได้ทุกวัน เวิร์คสุดๆ”
“โอเค...งั้นวันจันทร์เจอกันที่แบงก์ แต่ฉันว่าตอนนี้ เราไปเดินซื้อของกันดีกว่า...น้องครับเช็กบิลด้วยครับ”
อ่านต่อฉบับวันจันทร์หน้า
...ต่อจากฉบับที่แล้ว
แม้เช้านี้ ดวงอาทิตย์จะโผล่ขึ้นเหนือขอบฟ้ามาแล้วกว่า 4 ชั่วโมง...แต่กลุ่มเมฆที่ค่อนข้างหนาแน่น ในช่วงสายของวันเสาร์นี้ ทำให้รังสีความร้อน แผ่ออกมาไม่มากนัก...บรรยากาศแบบนี้แหละ เหมาะกับการนอนเสียเหลือเกิน
“ต้นกล้า...ต้นกล้า....ตื่นได้แล้ว” กระปุกเขย่าตัวปลุกต้นกล้าให้ตื่น “นี่มันตะวันสายโด่งแล้วนะ วันนี้ต้นจะออกไปซื้อเมล็ดพันธุ์ผักไม่ใช่เหรอ...”
“อืมม์...กำลังหลับสบายเลยกระปุก ขอนอนต่ออีกสักแป็บได้ไหม
“ทั้งปี...ถ้างั้นกระปุกไม่ไปด้วยแล้วนะ”
ต้นกล้าลุกพรวดทั้งๆ ที่ตายังหลับอยู่ “ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว...แค่นี้ก็ต้องขู่กันด้วย”**
“ขืนปล่อยให้นอนต่อ คงได้ตื่นบ่ายโมงแน่”
“นี่กี่โมงแล้วกระปุก”
“สิบโมงกว่าแล้ว…ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้ซิ”
“ทราบแล้วคราบผม”
ต้นกล้าบิดขี้เกียจอีกครั้ง ก่อนลุกขึ้นจากเตียง...เขาจัดแจงอาบน้ำแต่งตัว พร้อมแล้วสำหรับการผจญภัยในวันนี้
“พร้อมหรือยังกระปุก”
“พร้อม”
“งั้นก็เข้ามาอยู่ในนี้ซะดีๆ” ต้นกล้าจับกระปุกยัดใส่กระเป๋าเป้ ก่อนจะรูดซิปปิด...เขาเหลือช่องว่างเอาไว้ให้กระปุกได้หายใจ “อึดอัดไปหรือเปล่า”
“พอไหว”
“งั้นไปกันดีกว่า”
ต้นกล้าสะพายเป้ขึ้นบ่าเดินลงบันไดมา คุณนายสุขใจกำลังใจจดใจจ่ออยู่หน้าจอทีวี ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คุณนายสุขใจก็ติดซีรีส์เกาหลีกับเขาเหมือนกัน
“อ้าวต้น!จะไปไหนเหรอลูก”
“ออกไปธุระข้างนอกครับแม่”
“ธุระอะไรเหรอลูก”
“บอกไม่ได้ครับแม่...เป็นความลับ”
“เดี๋ยวหัดมีความลับนะเรา...แล้วจะกลับดึกไหมลูก แม่จะได้รอกินข้าว”
“ไม่ดึกครับ...ยังไงผมก็ต้องกลับมากินข้าวฝีมือแม่อยู่แล้วครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ” ต้นกล้าหอมแก้มคุณนายสุขใจไปฝอดใหญ่
เป้าหมายของต้นหล้ากับกระปุกวันนี้ คือ สวนจตุจัตร...สถานที่ที่น่าจะหาเมล็ดพันธ์ผักได้ง่ายที่สุดในกรุงเทพ เพราะที่นี่มีแทบจะทุกสิ่งที่คุณอยากได้...พอต้นกล้าลงจากสถานีรถไฟฟ้าหมอชิต เขาก็ตรงไปที่นั้นทันที
ระหว่างทางเดินไปสวนจตุจัตรที่มีผู้คนผลุกผล่านอยู่นั้น ต้นกล้าก็หยุดอยู่ที่สาขาของธนาคารแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่สาขาของธนาคารที่เขาทำงานอยู่...สายตาของเขามองไปที่ป้ายโฆษณา ที่ระบุข้อความเชิญชวนให้ลูกค้ามาฝากเงิน “ฝากประจำที่ให้ดอกเบี้ยสูง”...เขาหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นกระปุกแปลกใจว่าต้นกล้าหยุดเดินทำไม ก็เลยชะโงกหน้าออกมาหาคำตอบ
“ต้นกล้า นายหยุดเดินทำไม”
“กระปุกเห็นข้อความโฆษณาที่ติดอยู่ข้างบนหรือเปล่า”
“ฝากประจำดอกเบี้ยสูง...ทำไมเหรอ นายกลัวคนไม่ซื้อกองทุนรวมแล้วละซิ”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก...แค่เห็นว่าเดี๋ยวนี้ หลายแบงก์แข่งระดมเงินฝากกันเป็นว่าเล่นเลยละ...”
ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา...หลายคนตั้งหน้าตั้งตาไปให้ถึงจุดหมายอย่างไม่สนใจใคร และหลายคนที่แหงนหน้าขึ้นไปมองข้อความโฆษณานั้น แล้วก็เดินผ่านไป
ต้นกล้าละสายตาและเดินต่อไป...เขาคิดใจใจว่า ขนาดตอนนี้ พ.ร.บ. คุ้มครองเงินฝากยังไม่มีผล แต่ธนาคารก็ยังแข่งกันระดมเงินฝากสูงแบบนี้ แล้วถ้าพ.ร.บ. นี้มีผลละ แบงก์คงมีกลเม็ดเด่นดึงเงินฝากเพิ่มขึ้นกว่านี้อีกเยอะ...เขาไม่อยากคิดเลยว่า จะมีภาระอันหนักอึ้งแค่ไหนรอเขาอยู่ในระยะเวลาอีกไม่ไกลนี้
“อ้าว! ต้นกล้า”
“อ้าว! เข้ม...มาทำอะไรแถวนี้”
“แวะมาหาซื้อของแต่งบ้านหน่อยนะ ...พอดีเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่คอนโดใหม่”
“คอนโดใหม่!...ไม่เจอกันนาน ซื้อคอนโดเป็นของตัวเองแล้วเหรอ”
“ใช่ เพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ได้ประมาณเดือนกว่าๆ เอง แต่เพิ่งมีเวลาว่างมาเดินซื้อของแต่งบ้านก็วันนี้แหละ...ว่าแต่นายละ มาทำอะไรแถวนี้”
“อ้อ..ฉันว่าจะมาหาซื้อเมล็ดพันธุ์ผักหน่อยอะ”
“เมล็ดพันธุ์ผักเนี้ยะนะ...นายจะเอาไปทำอะไร”
“ถามได้ก็เอาไปปลูกนะซิ”
“รู้แล้วว่าเอาไปปลูก แต่ - -”
“ฉันจะเอาไปเป็นของขวัญวันครบรอบแต่งงานให้พ่อกับแม่”
“ยังไงเหรอ” เข้มทำหน้างง!!!
“เหอะน่า ฉันมีเหตุผลของฉันแล้วกัน...ว่าแต่นายมาคนเดียวหรือเปล่า”
“ใช่ ฉันมาคนเดียว...”
“งั้นดีเลยฉันจะได้มีเพื่อนเดิน เพราะฉันก็ฉายเดี๋ยวเหมือนกัน”
“ไปซิ...เจอนายก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันมีเรื่องจะปรึกษาอยู่พอดี”
“เรื่องอะไรมิทราบ”
“ฉันว่า เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งทานข้าวคุยกันดีกว่า นี่ก็เที่ยงแล้วด้วย ท้องอิ่มแล้วค่อยไปเดินซื้อของกัน”
“จัดไปเพื่อน”
ทั้งสองคนใช้เวลาอยู่พอสมควร กว่าจะหาที่นั่งทานข้าวได้ เพราะเวลาเที่ยงๆ แบบนี้ แน่นอนว่าเป้าหมายของทุกคนอยู่ที่ร้านอาหารกันทั้งนั้น
“นายมีอะไรจะถามว่ามา...” ฟอร์มเป็นผู้รู้ซะจริง
“คือฉันกำลังตัดสินใจอยู่ว่า ฉันจะซื้อกองทุนรวมกันนายหรือว่าฝากเงินประจำเอาดอกเบี้ยสูงๆ ดี...เพราะตอนนี้หลายแบงก์แข่งกันให้ดอกเบี้ยสูงๆ กันทั้งนั้น..นายพอจะให้คำปรึกษาฉันได้ไหม?”
ต้นกล้ากำลังคิดว่ามันช่างบังเอิญกับสิ่งที่เขาเห็นมาซะจริงๆ “ได้อยู่แล้ว...แต่ให้ฉันเดานะ ฉันว่าถ้านายจะลงทุน นายต้องซื้อกองทุนตราสารหนี้แน่นอน”
“ถูกเผ่ง...เพราะตอนนี้ฉันยังมีภาระผ่อนคอนโดอยู่ ฉันว่าปลอยภัยไว้ก่อนดีที่สุด”
“ถ้าให้ฉันแนะนำนะ ฉันว่าซื้อกองทุนรวมดีกว่า ไม่ใช่เพราะฉันเป็นคนขายกองทุนหรอกนะ แต่ถึงฉันจะไม่ได้เป็นคนขายกองทุนรวม ฉันก็จะแนะนำให้นายซื้อกองทุนรวมอยู่ดี...เพราะอะไรรู้ไหม?”
“ว่ามา...รอฟังอยู่”
“ถึงแม้กองทุนรวมกับเงินฝาก จะให้ผลตอบแทนไม่แตกต่างกันมาก แต่ข้อดีของกองทุนรวมคือ นายมีทางเลือกที่หลากหลายกว่า และบางกองทุนนายก็ยังสามารถซื้อขายได้ทุกวันอีกด้วยนะ แล้วนายลองเทียบกับเงินฝากประจำที่ต้องถือไว้ 3 เดือน 6 เดือนดูซิ แบบไหนมันสะดวกกับการใช้เงินของนายมากกว่ากัน”
“นั้นซินะ...ฉันเองก็ไม่ชอบอะไรที่มันผูกมัดด้วยซิ”
“อีกอย่างนะ...อันนี้สำคัญทีเดียว นายอย่าลืมว่ากองทุนรวมนะ ไม่ต้องเสียภาษี 15% เหมือนเงินฝากนะ”
“อืมม์..ถูกต้อง ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไป ถ้างั้นนายคิดว่าฉันควรจะซื้อกองทุนไหนดีละ”
งานเข้าแล้วต้นกล้า “ฉันว่าอย่างนาย กองทุนมันมี่มาร์เกตเหมาะที่สุด...ลงทุนในตราสารหนี้ระยะสั้น เงินต้นปลอดภัย ได้ผลตอบแทนโดยไม่ต้องเสียภษา แถมซื้อขายได้ทุกวัน เวิร์คสุดๆ”
“โอเค...งั้นวันจันทร์เจอกันที่แบงก์ แต่ฉันว่าตอนนี้ เราไปเดินซื้อของกันดีกว่า...น้องครับเช็กบิลด้วยครับ”
อ่านต่อฉบับวันจันทร์หน้า
