ตลาดรถยนต์บ้านเราปัจจุบันต้องยอมรับว่า มีการแข่งขันกันรุนแรงมาก ทุกกลยุทธ์ถูกงัดออกมาใช้ และหนึ่งในกลยุทธ์ยอดนิยมคือ การชูเทคโนโลยีอันล้ำสมัย ซึ่งกระแสที่มาแรงสุดต้องยกให้กับ ระบบนำทางหรือเนวิเกเตอร์ หรือจีพีเอส
สำหรับค่ายแรกที่นำระบบดังกล่าวมาติดตั้งในรถยนต์เป็นออพชั่นมาตรฐานต้องยกให้ โตโยต้า ในรุ่น คัมรี่ โดยเมื่อเร็วๆ นี้ “ผู้จัดการมอเตอริ่ง” มีโอกาสเข้าร่วมทดสอบการทำงานของระบบนำทางในคัมรี่ ใหม่
ปฐมบทของการเดินทางครั้งนี้เริ่มด้วย ฟังอธิบายการใช้งานของระบบเนวิเกเตอร์ ซึ่งกว่าเราจะเข้าใจแต่ไม่แจ่มแจ้งถึง 100% กินเวลาไปประมาณ 20 นาที สรุปว่าใช้งานไม่ยากแต่ต้องเสียเวลาทำความเข้าใจพอสมควร หลังจากนั้น รับโจทย์บอกใบ้จุดหมายโดยเป็นรูปจากภาพยนตร์เรื่อง season change จึงตีความว่าเป็น วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัย มหิดล ศาลายา
เมื่อได้คำตอบเราจัดแจงเซ็ทตำแหน่ง ในเนวิเกเตอร์ของคัมรี่ ผลปรากฏว่า เนวิเกเตอร์ไม่มีวิทยาลัยดุริยางคศิลป์อยู่ในสาระบบ มีเพียงแค่ มหาวิทยาลัย มหิดล ศาลายา เท่านั้น เราจึงโอ.เค. งั้นนำทางไปมหาลัยก็ได้ โดยเลือกกำหนดเส้นทางแบบเร็วสุด
ทั้งนี้จุดเริ่มต้นคือตึกออลซีซั่น เนวิเกเตอร์กำหนดทิศให้เราวิ่งไปทางเส้นปิ่นเกล้า-บรมราชนนี ทว่าความจริงเราวิ่งผ่านสาทรเข้าถนนราชพฤกษ์ น่าจะเร็วกว่าดังนั้น เมื่อผลโหวตของสื่อมวลชนที่ร่วมเดินทางทั้ง 4 ท่าน เลือกเส้นราชพฤกษ์ เราจึงมุ่งหน้าไปโดยไม่เชื่อการนำทางของเนวิเกเตอร์
ระหว่างเดินทาง เนวิเกเตอร์ของคัมรี่ คำนวณเส้นทางใหม่ทุกครั้งที่เราไม่วิ่งตามคำแนะนำ บางครั้งให้เลี้ยวขณะวิ่งอยู่บนสะพาน หรือให้วิ่งชิดขวาแล้วเลี้ยวซ้าย รวมถึงการวิ่งไปโดยจอไม่แสดงผลว่ามีถนนอยู่ด้วยซ้ำ ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นความผิดของรถ แต่เกิดจากซอฟแวร์แผนที่ ไม่อัพเดตข้อมูล
และจากการสอบถามทีมงานของโตโยต้ากล่าวว่า “คันที่เอามาให้เราทดสอบยังเป็นซอฟแวร์ตัวเก่าอยู่ คาดว่าน่าจะเป็นเวอร์ชั่นปี 2004 แต่คันที่ขายเป็นซอฟแวร์เวอร์ชั่นใหม่แล้ว”
กลับมาที่เรื่องของการเดินทางต่อ เมื่อเรามาถึงมหาวิทยาลัยมหิดล ตึกสูงๆ สีแดง เนวิเกเตอร์บอกเราว่า “สิ้นสุดการนำทาง” อันหมายถึงว่า ระบบนำทางเรามาจนถึงจุดหมายที่ต้องการแล้ว ตายละสิครับอย่างนี้ จริงๆ จุดหมายของเราอยู่ตรงไหนกันแน่ จึงต้องหันมาพึ่งเทพธิดาพยากรณ์ที่ทางโตโยต้าจัดเตรียมไว้รับโทรศัพท์กรณี หลงทาง
ผลปรากฏว่า เราอาศัยเปิดกระจกถามเส้นทางจากรปภ.ของม.มหิดล ประสานกับโทรถามเจ้าหน้าที่ของโตโยต้าเป็นระยะๆ ถึงสามารถขับรถมายังจุดหมาย วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ได้ แต่ไม่หมดแค่นี้ ยังมีจุดหมายให้เราตามหาอีก 3 แห่ง โดยใช้ระบบเนวิเกเตอร์ของคัมรี่เหมือนเคย
เป้าหมายต่อไปเป็น วัดมหาธาตุ จังหวัดเพชรบุรี คัมรี่นำทางเราไปถึงพอดี แต่จุดหมายจริงๆ เป็นร้านอาหารใกล้ๆ วัด ต้องใช้วิธีเปิดกระจกถามทางอีกครั้งจึงพบร้านดังกล่าวได้ ขณะที่จุดหมายต่อไปเป็นค่ายพระราม 6 เราใช้เวลาเซ็ทการนำทางในเนวิเกเตอร์ไปกว่า 10 นาที สรุปเนวิเกเตอร์ ไม่รู้จักค่ายพระราม6 เราจึงต้องใช้ปากนำทางต่อไป
สำหรับจุดหมายสุดท้ายอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มหานคร โดยคราวนี้ใช้การกำหนดพิกัด เส้นรุ้ง เส้นแวง นำทางเพื่อการันตีว่าขับไปถูกสถานที่แน่ และบังเอิญว่า ร้านอาหารดังกล่าวอยู่ใกล้บ้านของผู้เขียนซึ่งต้องขับรถผ่านร้านนี้ทุกวันเวลาไปทำงาน ฉะนั้นเรื่องหลงทางจึงลืมไปได้
เมื่ออ่านมาถึงบรรทัดนี้ หลายท่านคงเริ่มคิดแล้วว่า งั้นจะซื้อรุ่นเนวิเกเตอร์ทำไม ในเมื่อใช้งานไม่สมประโยชน์ เราขอบอกอีกครั้งว่าถ้ามีการอัพเดตซอฟแวร์แผนที่ใหม่ คาดว่ามันจะมีประโยชน์แน่นอนครับ สำหรับการเดินทางไปยังจุดที่เราไม่เคยไป
สำหรับค่ายแรกที่นำระบบดังกล่าวมาติดตั้งในรถยนต์เป็นออพชั่นมาตรฐานต้องยกให้ โตโยต้า ในรุ่น คัมรี่ โดยเมื่อเร็วๆ นี้ “ผู้จัดการมอเตอริ่ง” มีโอกาสเข้าร่วมทดสอบการทำงานของระบบนำทางในคัมรี่ ใหม่
ปฐมบทของการเดินทางครั้งนี้เริ่มด้วย ฟังอธิบายการใช้งานของระบบเนวิเกเตอร์ ซึ่งกว่าเราจะเข้าใจแต่ไม่แจ่มแจ้งถึง 100% กินเวลาไปประมาณ 20 นาที สรุปว่าใช้งานไม่ยากแต่ต้องเสียเวลาทำความเข้าใจพอสมควร หลังจากนั้น รับโจทย์บอกใบ้จุดหมายโดยเป็นรูปจากภาพยนตร์เรื่อง season change จึงตีความว่าเป็น วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัย มหิดล ศาลายา
เมื่อได้คำตอบเราจัดแจงเซ็ทตำแหน่ง ในเนวิเกเตอร์ของคัมรี่ ผลปรากฏว่า เนวิเกเตอร์ไม่มีวิทยาลัยดุริยางคศิลป์อยู่ในสาระบบ มีเพียงแค่ มหาวิทยาลัย มหิดล ศาลายา เท่านั้น เราจึงโอ.เค. งั้นนำทางไปมหาลัยก็ได้ โดยเลือกกำหนดเส้นทางแบบเร็วสุด
ทั้งนี้จุดเริ่มต้นคือตึกออลซีซั่น เนวิเกเตอร์กำหนดทิศให้เราวิ่งไปทางเส้นปิ่นเกล้า-บรมราชนนี ทว่าความจริงเราวิ่งผ่านสาทรเข้าถนนราชพฤกษ์ น่าจะเร็วกว่าดังนั้น เมื่อผลโหวตของสื่อมวลชนที่ร่วมเดินทางทั้ง 4 ท่าน เลือกเส้นราชพฤกษ์ เราจึงมุ่งหน้าไปโดยไม่เชื่อการนำทางของเนวิเกเตอร์
ระหว่างเดินทาง เนวิเกเตอร์ของคัมรี่ คำนวณเส้นทางใหม่ทุกครั้งที่เราไม่วิ่งตามคำแนะนำ บางครั้งให้เลี้ยวขณะวิ่งอยู่บนสะพาน หรือให้วิ่งชิดขวาแล้วเลี้ยวซ้าย รวมถึงการวิ่งไปโดยจอไม่แสดงผลว่ามีถนนอยู่ด้วยซ้ำ ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นความผิดของรถ แต่เกิดจากซอฟแวร์แผนที่ ไม่อัพเดตข้อมูล
และจากการสอบถามทีมงานของโตโยต้ากล่าวว่า “คันที่เอามาให้เราทดสอบยังเป็นซอฟแวร์ตัวเก่าอยู่ คาดว่าน่าจะเป็นเวอร์ชั่นปี 2004 แต่คันที่ขายเป็นซอฟแวร์เวอร์ชั่นใหม่แล้ว”
กลับมาที่เรื่องของการเดินทางต่อ เมื่อเรามาถึงมหาวิทยาลัยมหิดล ตึกสูงๆ สีแดง เนวิเกเตอร์บอกเราว่า “สิ้นสุดการนำทาง” อันหมายถึงว่า ระบบนำทางเรามาจนถึงจุดหมายที่ต้องการแล้ว ตายละสิครับอย่างนี้ จริงๆ จุดหมายของเราอยู่ตรงไหนกันแน่ จึงต้องหันมาพึ่งเทพธิดาพยากรณ์ที่ทางโตโยต้าจัดเตรียมไว้รับโทรศัพท์กรณี หลงทาง
ผลปรากฏว่า เราอาศัยเปิดกระจกถามเส้นทางจากรปภ.ของม.มหิดล ประสานกับโทรถามเจ้าหน้าที่ของโตโยต้าเป็นระยะๆ ถึงสามารถขับรถมายังจุดหมาย วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ได้ แต่ไม่หมดแค่นี้ ยังมีจุดหมายให้เราตามหาอีก 3 แห่ง โดยใช้ระบบเนวิเกเตอร์ของคัมรี่เหมือนเคย
เป้าหมายต่อไปเป็น วัดมหาธาตุ จังหวัดเพชรบุรี คัมรี่นำทางเราไปถึงพอดี แต่จุดหมายจริงๆ เป็นร้านอาหารใกล้ๆ วัด ต้องใช้วิธีเปิดกระจกถามทางอีกครั้งจึงพบร้านดังกล่าวได้ ขณะที่จุดหมายต่อไปเป็นค่ายพระราม 6 เราใช้เวลาเซ็ทการนำทางในเนวิเกเตอร์ไปกว่า 10 นาที สรุปเนวิเกเตอร์ ไม่รู้จักค่ายพระราม6 เราจึงต้องใช้ปากนำทางต่อไป
สำหรับจุดหมายสุดท้ายอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มหานคร โดยคราวนี้ใช้การกำหนดพิกัด เส้นรุ้ง เส้นแวง นำทางเพื่อการันตีว่าขับไปถูกสถานที่แน่ และบังเอิญว่า ร้านอาหารดังกล่าวอยู่ใกล้บ้านของผู้เขียนซึ่งต้องขับรถผ่านร้านนี้ทุกวันเวลาไปทำงาน ฉะนั้นเรื่องหลงทางจึงลืมไปได้
เมื่ออ่านมาถึงบรรทัดนี้ หลายท่านคงเริ่มคิดแล้วว่า งั้นจะซื้อรุ่นเนวิเกเตอร์ทำไม ในเมื่อใช้งานไม่สมประโยชน์ เราขอบอกอีกครั้งว่าถ้ามีการอัพเดตซอฟแวร์แผนที่ใหม่ คาดว่ามันจะมีประโยชน์แน่นอนครับ สำหรับการเดินทางไปยังจุดที่เราไม่เคยไป
