บุรีรัมย์ - ตาวัย 73 ทั้งกายและใจสุดแกร่ง ปั่นจักรยานคู่ใจข้ามจังหวัดไกลกว่า 200 กม.ไปเยี่ยมหลานทำงานต่างจังหวัด บอกคิดถึง สังขารและอายุไม่ใช่อุปสรรค ภรรยาลูกหลานเป็นห่วงแต่ห้ามก็ไม่ฟัง เจ้าตัวเผยทำแล้วมีความสุข เคยปั่นไปไกลถึงกรุงเทพฯ ตลอดทางยังได้เห็นถึงน้ำใจของคนไทยทั้งให้ที่พักมอบน้ำอาหาร คิดถึงใครก็จะปั่นไปหาไม่อยากเดือดร้อนใคร
เมื่อช่วงบ่ายวันนี้ (28 ส.ค. 67) ทีมข่าว และหน่วยกู้ภัยตำรวจทางหลวงบุรีรัมย์ เห็นคุณตาท่านหนึ่งปั่นจักรยานสภาพค่อนข้างเก่า มาคนเดียวลำพังท่ามกลางแดดที่ร้อนจัด อยู่ริมถนนสายโชคชัย-เดชอุดม ขาเข้าตัวอำเภอนางรอง จ.บุรีรัมย์ จึงได้เข้าไปสอบถามเผื่อมีอะไรให้ช่วยเหลือ
ทันทีที่ทีมข่าวและหน่วยกู้ภัยเข้าไปหาคุณตา ก็ล้วงเอาบัตรประชาชนที่อยู่ในถุงพลาสติกออกมาให้ดู จึงทราบว่าคุณตาชื่อนายทองศรี หะพินรัมย์ อายุ 73 ปี อยู่บ้านเลขที่ 73 หมู่ 12 ต.บ้านยาง อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ และเมื่อสอบถามคุณตาว่ามาจากไหนแล้วจะปั่นจักรยานไปที่ไหน คุณตาทองศรี ก็ตอบว่า มาจากไปเยี่ยมหลานที่ อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา กำลังจะกลับบ้านที่ ต.บ้านยาง อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ แต่ก่อนจะสอบถามเรื่องราวกับคุณตาเพิ่มเติม ทีมข่าวและหน่วยกู้ภัยฯ ก็ถามว่าหิวหรือไม่อยากกินข้าวมั๊ย คุณตาก็ตอบว่าหิว
ทีมข่าวและหน่วยกู้ภัยฯ จึงได้พาคุณตาไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านใกล้ๆ เมื่อคุณตากินก๋วยเตี๋ยวอิ่มแล้ว นายเลิศสกุล สะเริญรัมย์ รองนายกสมาคมกู้ภัยตำรวจทางหลวงบุรีรัมย์ หน่วยกู้ภัยฯ ก็อาสาพาคุณตาไปส่งที่บ้านในตัวเมืองบุรีรัมย์ ตอนแรกคุณตาบอกว่าไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวตาปั่นจักรยานกลับเอง แค่ อ.นางรอง ถึงเมืองบุรีรัมย์ระยะทางกว่า 50 กิโลเมตร ปั่นแป๊บเดียวก็ถึง แต่ด้วยความเป็นห่วงหน่วยกู้ภัยฯ จึงนำจักรยานของคุณจาขึ้นหลังกระบะแล้วขับไปส่งตาถึงที่บ้านในตัวเมือง
เมื่อไปถึงบ้าน นางหอม เจริญรัมย์ ภรรยา และญาติพี่น้อง ที่เห็นต่างก็ดีใจ เพราะคุณตาปั่นจักรยานออกจากบ้านตั้งแต่วันที่ 12 ส.ค. 67 แล้ว บอกแค่ว่าจะไปเยี่ยมหลานที่ จ.ชัยภูมิ ทั้งภรรยา และลูกก็ห้ามแล้วว่าไม่ให้ไปแต่ก็ไม่ฟัง แล้วก็ปั่นจักรยานออกไป ซึ่งทุกคนในครอบครัว รวมถึงญาติพี่น้องต่างก็ทราบว่าคุณตา ชอบปั่นจักรยานไปหาคนโน้นคนนี้ คิดถึงใครก็จะปั่นจักรยานไปหาเขาไม่ว่าจะไกลแค่ไหน
แม้แต่กรุงเทพฯ ก็เคยไปมาแล้ว ทุกคนในครอบครัวก็เป็นห่วงทั้งหลานๆ ที่เขาไปหาก็บอกว่าไม่ต้องไปมันอันตราย แต่ตาก็ไม่ฟัง บอกว่าคิดถึงอยากไปหาเขา
ขณะที่คุณตาบอกว่า ที่ปั่นจักรยานไปหาหลานที่ จ.นครราชสีมา เพราะคิดถึงและเป็นห่วง เพราะพ่อกับแม่เขาเสียชีวิตไปแล้ว ก็ปั่นจักรยานไปเรื่อยไม่ได้เอาเงินติดตัวไปเลยมีเพียงวิทยุ 1 เครื่อง เสื้อผ้า ที่สูบลมรถเผื่อยางแบน ก็ปั่นไปเรื่อยเหนื่อยก็แวะพัก ค่ำก็แวะนอนตามศาลาหรือจุดที่มีคนเพื่อความปลอดภัย พอได้ไปเห็นลูกหลานก็รู้สึกมีความสุข ทั้งยังได้เห็นถึงความมีน้ำใจของคนไทยด้วยกัน เพราะเขาจะให้น้ำ ให้อาหารกินตลอดทาง ไม่อยากจะอยู่เฉยๆ คิดถึงใครก็จะทำแบบนี้
