ประจวบคีรีขันธ์ - ชื่นชม 2 จนท.อุทยานแห่งชาติน้ำตกห้วยยาง ผลัดกันแบกนักท่องเที่ยวประสบอุบัติเหตุขาหักลงเขาลาดชันระยะทางกว่า 7 กม.ด้วยความมุ่งมั่น “มาด้วยกัน กลับด้วยกัน”
นายรักพงษ์ บุญย่อย หัวหน้าอุทยานแห่งชาติน้ำตกห้วยยาง อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เปิดเผยว่า เมื่อวันที่ 25-26 ก.พ.2566 ได้มีนักท่องเที่ยวซึ่งเป็นแพทย์หญิงประสบอุบัติเหตุลื่นล้มขาหัก บริเวณเขาหลวง พื้นที่ อช.น้ำตกห้วยยาง อ.ทับสะแก จ.ประจวบคีรีขันธ์ จนท.อช.น้ำตกห้วยยาง คือ นายเพทาย หนุนน้อย พนักงานราชการ ตำแหน่งคนงาน และนายสุธน ไม้แหลม พนักงานจ้างเหมา ได้ให้ความช่วยเหลือและอำนวยความสะดวกอย่างดีจนเป็นที่ประทับใจ
จากนั้นได้รายงานเหตุการณ์ดังกล่าวให้ นายปัญญา ตาละลักษมณ์ เจ้าพนักงานป่าไม้อาวุโส รักษาราชการแทนผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 3 สาขาเพชรบุรี รับทราบเพื่อรายงานผู้บังคับบัญชาตามลำดับชั้น
ล่าสุด นายอรรถพล เจริญชันษา รักษาราชการแทนอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ได้กล่าวขอบคุณและชื่นชมในการปฏิบัติงานของ จนท.อุทยานแห่งขาติน้ำตกห้วยยาง ทั้ง 2 นาย ถือเป็นแบบอย่างในการปฏิบัติงานดูแลและอำนวยความสะดวกให้ นักท่องเที่ยวมีความปลอดภัยและมีความสุขในการเข้ามาใช้บริการในแหล่งท่องเที่ยวของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ส่วนนักท่องเที่ยวขณะนี้ได้รับการรักษาอาการปลอดภัย
ทั้งนี้ แพทย์หญิงคนดังกล่าวได้ถ่ายทอดเรื่องราวของเธอผ่านเพจชื่อดัง ระบุว่า เติมพลังบวกกับเรื่องดีๆ ของเพื่อนสมาชิกเพจ
สวัสดีค่ะ ดิฉันขออนุญาตส่งเรื่องราวมาแชร์นะคะ ทุกวันนี้เราพบเจอเรื่องลบๆ ความขัดแย้ง ความรุนแรงมากมาย แต่ดิฉันได้มีโอกาสไปพบเรื่องดีๆ คนดีๆ ที่เขาไม่ได้อยากดัง แต่ดิฉันอยากให้มีคนได้รับรู้ถึงคุณความดีของพวกเขาค่ะ
ดิฉันเป็นแพทย์สาว (ใหญ่) ที่ทำงานในสาขาที่อยู่กับความเป็นความตายมาตลอด สิ่งที่ทำแล้วมีความสุขและเติมพลังชีวิตคือการเดินป่า วีคกนี้ 25-26 กุมภาฯ ดิฉันโชคดีมากที่ได้ไปสัมผัสอากาศบริสุทธิ์ ธรรมชาติที่สมบูรณ์แห่งเขาหลวงประจวบ แต่ทว่าขาเดินลงออกก้าวเดินเพียงไม่กี่ร้อยเมตร เพียงเสี้ยววินาทีดิฉันลื่นล้มและได้ยินเสียงดังกร๊อบจากข้อเท้าซ้าย ดิฉันไม่สามารถยืนลงน้ำหนักได้เต็มทึ่
พี่ๆ เจ้าหน้าที่อุทยานคือ "คุณหนึ่ง" และ "พี่เตา" ผลัดกันแบกดิฉันใส่หลัง เดินลงมาระยะทางที่ลาดชันกว่า 7 กิโลเมตร เพื่อนๆ ร่วมทริปก็ไม่รีรอที่จะมาเอากระเป๋าของฉันและของพี่เจ้าหน้าที่มาช่วยกันถือ แบกหามลงเขากันมา
ตลอดชีวิตที่ทำงานอยู่กับความเป็นความตาย เป็นครั้งแรกที่รู้ซึ้งกับตัวเองถึงคำว่า "หนี้ชีวิต" และในห้วงขณะที่เราเจอความผิดหวัง ความสับสนในชีวิตซ้ำๆ ดิฉันได้มาเจอความบริสุทธิ์ ไม่ใช่แค่ผืนป่า แต่คือจิตใจของเพื่อนมนุษย์ที่ทำดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน คุณเกลอหนึ่ง เอ่ยปลอบตลอดทางว่า "มาด้วยกัน กลับด้วยกัน"
ตอนนี้แม้ตัวของดิฉันจะลีบเล็กด้วยความเกรงใจ ความรู้สึกผิดต่อเพื่อนร่วมทางทุกคน แต่หัวใจ (และข้อเท้า) ของดิฉันกลับพองโต ที่ได้ประจักษ์ว่า สังคมเรายังมีคุณความดีอยู่ทั่วทุกหนแห่ง ตอนนี้อยู่ห้องฉุกเฉิน สรุปกระดูกหัก ใส่เฝือกเรียบร้อย
ขอบคุณมากๆ นะคะ ถ้ามีโอกาสได้อ่านมาถึงตรงนี้ ขอบคุณค่ะ
