เชียงใหม่ - เทศบาลเมืองแม่เหียะ เชียงใหม่ รวมพลังศรัทธาชาวบ้านสืบสานประเพณี “เลี้ยงดง” จัดพิธีบวงสรวงยักษ์ปู่แสะย่าแสะ ตามความเชื่อตั้งแต่บรรพบุรุษว่าเป็นผู้ปกปักรักษาผืนป่าดอยสุเทพ-ปุย และดอยคำ ให้มีความอุดมสมบูรณ์ฝนตกต้องตามฤดูกาล
วันนี้ (13 มิ.ย. 65) บริเวณลานเชิงวัดพระธาตุดอยคำ บ้านแม่เหียะใน ต.แม่เหียะ อ.เมืองเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ เทศบาลเมืองแม่เหียะ ร่วมกับชาวบ้านและชุมชนจัดพิธีเลี้ยงดงไหว้ผีปู่แสะย่าแสะ ประจำปี 2565 ซึ่งเป็นพิธีกรรมสำคัญทางภาคเหนือที่สืบทอดกันมากว่า 100 ปี เพื่ออนุรักษ์ผืนป่าให้อยู่คู่กับเชียงใหม่ ตามความเชื่อที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคนของบรรพบุรุษชาวลัวะ ในการถวายเครื่องเซ่นบูชาแก่ยักษ์ปู่แสะย่าแสะ ที่เชื่อว่าเป็นผู้ปกปักรักษาดอยสุเทพ-ปุย และดอยคำ ให้มีความอุดมสมบูรณ์ ทำให้ฝนตกต้องตามฤดูกาล โดยจะจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี ซึ่งจะถือเอาวันขึ้น 14 ค่ำ เดือน 9 เหนือ หรือก่อนฤดูทำนาเป็นวันประกอบพิธี
ทั้งนี้ นายธนวัฒน์ ยอดใจ นายกเทศมนตรีเมืองแม่เหียะ ได้เป็นประธานฝ่ายฆราวาส นำคณะผู้บริหาร สมาชิกสภา กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน พร้อมด้วยคณะศรัทธา ประชาชน เข้าร่วมพิธีในครั้งนี้ ซึ่งในช่วงเช้าได้เริ่มพิธีด้วยการนำข้าวตอกดอกไม้ ผลไม้ อาหารคาวหวาน บวงสรวงศาลรูปปั้นปู่แสะ-ย่าแสะ บริเวณทางขึ้นพระธาตุดอยคำ ก่อนจะเคลื่อนขบวนเครื่องบวงสรวงไปที่ลานเลี้ยงดง ที่ตามปกติในทุกๆ ปีที่ผ่านมาจะมีพิธีประทับร่างทรง โดยร่างทรงจะกินเนื้อควาย (กระบือ) สดๆ ตามความเชื่อคือควายดำกลีบเผิ้ง เขากับหูยาวเท่ากัน และเป็นควายหนุ่มยังไม่ผ่านการใช้งาน ที่ถูกใช้เป็นเครื่องเซ่นไหว้ แต่ในปีนี้เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 ทำให้พิธีบางส่วนได้ถูกงดไป มีการจำกัดผู้คนที่เข้าร่วมพิธี ไม่มีการสังเวยควายทั้งตัว และไม่มีการประทับทรง ทำแต่เพียงการกล่าวคำถวายเครื่องสังเวย
โดยอาจารย์ผู้ประกอบพิธีอ่านคำอัญเชิญปู่แสะย่าแสะ คำอัญเชิญกุมภัณฑ์ คำอัญเชิญขุนหลวงวิรังคะ คำอัญเชิญสุเทวฤๅษี และคำอัญเชิญท้าวทั้งสี่ จากนั้นจะมีพิธีแห่ผ้าบฎ (จากวัดป่าจี้) เป็นผืนผ้าที่มีรูปวาดของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าปางห้ามญาติ ที่มีอายุเก่าแก่กว่า 100 ปี สร้างขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2469 เข้ามาในบริเวณพิธี นำมาผูกห้อยต้นไม้บริเวณที่มีการเลี้ยงดง ซึ่งผ้าบฏจะมีอาการแกว่งไปมาเสมือนว่าพระพุทธเจ้าได้เสด็จมาเพื่อโปรดมนุษย์ และห้ามมิให้ยักษ์ปู่แสะย่าแสะทั้งสองตนกินเนื้อมนุษย์ และให้ได้คำนึงถึงว่าตนมีหน้าที่ในการเป็นผู้ปกปักรักษาป่าต้นน้ำผืนสุดท้ายในอุทยานดอยสุเทพ ดอยคำ เพื่อเลี้ยงชีวิตชาวแม่เหียะและชาวจังหวัดเชียงใหม่ เป็นพลังศรัทธาสู่การรักษาผืนป่าที่ยั่งยืนสืบไป
