กินม้าได้อึดได้ทน..กินเสือได้ถี่!? เรื่องเล่านักล่าไฮโซ-ควันหลงทุ่งใหญ่ฯ

ศูนย์ข่าวภาคเหนือ - การจับกุมนายเปรมชัย กรรณสูต ซีอีโอ บริษัท อิตาเลียนไทย ดีเวล๊อปเมนต์ จำกัด (มหาชน) กับพวก รวม 4 คน พร้อมของกลางซากสัตว์ป่าคุ้มครองทั้งเสือดำ ไก่ฟ้าหลังเทา และอาวุธปืนไรเฟิล เครื่องกระสุนจำนวนมากคาแคมป์ กลางเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรเมื่อวันที่ 4 ก.พ.ที่ผ่านมา ยังคงเป็นข่าวเกรียวกราวต่อเนื่อง

โดยเฉพาะในวงสนทนาของพรานป่า รวมถึงคนป่าไม้-นักอนุรักษ์ ยังคงพูดถึง “นักล่าบรรดาศักดิ์”

ซึ่งจริงๆ แล้ว คนจบป่าไม้ ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนการป่าไม้แพร่ หรือ วน.เกษตรศาสตร์ เขาไม่อยากนอนป่า เพราะสมัยเรียนก็ต้องอยู่ป่า ทำงานก็ต้องอยู่ป่าทุกเมื่อเชื่อวัน ยิ่งคนที่จบ “ป่าไม้แพร่” นั้นปีแรกเขาก็เข้าป่าจนถึงปี 2 ลักษณะเรียนในห้อง 2 เดือนสลับกับอยู่ป่า 2 เดือน ฉะนั้นกลุ่มนักเรียนป่าไม้แพร่ หรือคนที่รู้เรื่องป่าอย่างแท้จริง แสวงหาหนทางหนีป่าเข้าเมืองมากกว่า

ต่างจากผู้คนในสังคมเมืองบางกลุ่ม บางพวกที่แสวงหาหนทางเข้าป่า สนองความชอบส่วนตัว ซึ่งผืนป่าทุ่งใหญ่นเรศวรดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในเป้าหมายของ “นักล่าบรรดาศักดิ์” เหล่านี้มาอย่างยาวนาน

และผืนป่าทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตก ที่อยู่ฝั่ง จ.กาจญจนบุรี เป็นป่าดิบผืนเดียวกัน เชื่อมต่อกับทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันออก และมรดกโลกอย่าง “ห้วยขาแข้ง” จ.อุทัยธานี ต่อเนื่องถึงผืนป่าอุ้มผาง จ.ตาก และคลองลาน จ.กำแพงเพชร บรรดานักล่าสัตว์ต่างชื่นชอบไม่แพ้กันเพราะมีสัตว์ป่าชุกชุมให้ล่า

ทั้งนี้ ในการออกล่าของนักล่าบรรดาศักดิ์เหล่านี้ สิ่งที่ต้องเตรียม คือ เกลือ เพื่อนำไปหมักเนื้อสัตว์-ปรุงอาหารสด ขณะที่พริกแกง หรือน้ำปลา มักจะไม่มีการพกเข้าป่า เนื่องจากกลิ่นฉุน นักล่าฯ มักจะไปหาพริกเอาข้างหน้า

แต่สิ่งที่บรรดานักล่าสัตว์ต้องพกติดตัวขณะเข้าป่า คือ “ลูกมะกรูด” ที่มักเอาใส่กระเป๋ากางเกงไปด้วย..ทันทีที่ย่างก้าวสู่ป่าดิบก็จะบีบนวดให้กลิ่นออกเพื่อดับกลิ่นตัว หรือกลิ่นสาปมนุษย์ เนื่องจากสัตว์ป่าจะทราบและหนีทันทีเมื่อได้กลิ่นสาปมนุษย์

คนในแวดวงนักล่ามองว่า เจ้าสัวเปรมชัยไม่ได้เข้าป่าล่าสัตว์ครั้งแรกแน่นอน เนื่องจากคืนที่ นายวิเชียร ชิณวงษ์ หน.เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร วน.65 หรือคณะ วนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ Kasetsart University แต่นับรุ่นเป็น KU 59 จับกุมนายเปรมชัย เป็น “คืนข้างแรม” เพราะนักล่าจะนิยมเข้าป่า “คืนเดือนแรม” ไร้แสงจันทร์

โดยนักล่าฯ จะเลือกทำเลภูมิประเทศใกล้แอ่งน้ำ มีเนินหรือมุมยิง หากเป็นพรานป่าแบบบ้านๆ ก็ต้องผ่าไม้ไผ่สานแตะสร้างแคร่ขึ้นไปนอนเฝ้าอยู่ร่องกิ่งไม้ใหญ่ แต่ยุคสมัยนี้ “ปืนไรเฟิลติดลำกล้อง” สามารถมองเห็นระยะไกล..ง่ายกว่า

ซึ่งนักล่าฯ มักขึ้นลูกเลื่อน หรือขึ้นลำกล้อง โหลดกระสุนคาไว้รังเพลิง เพียงแค่เห็นสัตว์ลงกินน้ำบริเวณลำธาร ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในช่วงหัวค่ำประมาณ 3-4 ทุ่ม หรือห้วงไม่เกินเที่ยงคืน ก็สับไกปืนยิงทันที..

และทำเลแคมป์เจ้าสัวที่ถูกจับกุมก็อยู่ติดกับแหล่งน้ำ ดังนั้นเมื่อนักล่าฯ เห็นสัตว์ใหญ่เข้ากล้องติดปืนก็ส่องไฟฉายทันที แววตาของเสือจะเปล่งประกายแสงสีแดง 1 คู่ ซึ่งเสือดำก็คือสัตว์ประเภทแมว พอเห็นไฟก็ปลุกสัญชาตญาณการต่อสู้ จะมองแสงไฟโดยไม่รู้ว่ามีสายตานักล่ามองลอดลำกล้องขยายเหนือปืนไรเฟิลอยู่

และแล้ว..เสียงปืนก็ดังก้องป่าทุ่งใหญ่..เสือดำ สัตว์สงวนหายาก ล้มลงสนองความเชื่อผิดๆ ของนักล่าที่มักอ้างว่า ม้า เป็นสัตว์ที่ชอบผสมพันธุ์ด้วยความทนในแต่ละครั้ง แต่เสือ ชอบผสมพันธุ์ด้วยความถี่..

ซึ่งนั่นอาจเป็นที่มาของการนำ “หางเสือดำ” ไปต้มซุป ส่วนเขี้ยวเสือ หรือหนังกลางหน้าผาเสือ คือ ของขลัง มีอาคม