ลำปาง - หนุ่มใหญ่วัย 55 ปี แขนขวาใช้งานไม่ได้จากอุบัติเหตุ แถมเจอมรสุมชีวิตต้องเร่ร่อนอยู่ตามวัดมาร่วม 10 ปี ก่อนขออยู่ในสำนักสงฆ์ลำปาง ฮึดสู้งัดความรู้ซ่อม-ประดิษฐ์นาฬิกากะลามะพร้าวที่เคยได้รางวัลโอทอปมาแล้ว และไม่มีโรงเรียนไหนสอน หาคนรับถ่ายทอด ก่อนตั้งกลุ่มผลิตขายอีกครั้ง
วันนี้ (28 มี.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ทุกวันนายตี๋ แซ่จิว อายุ 55 ปี ซึ่งแขนขวาใช้งานไม่ได้ และพักอาศัยอยู่ในกระท่อมภายในสำนักสงฆ์เทพสถิตย์ หมู่ 8 บ้านเมาะหลวง ต.แม่เมาะ อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง จะใช้เวลาหลังช่วยงานสำนักสงฆ์เสร็จแล้วนั่งหน้ากระท่อมประดิษฐ์นาฬิกากะลามะพร้าวต้นแบบเอาไว้ เพื่อหาทางถ่ายทอดให้แก่คนอื่นๆ ได้เรียนรู้
นายตี๋บอกว่า ก่อนหน้านี้ชีวิตตกต่ำ แยกทางกับครอบครัวมาอยู่ตามลำพัง โดยให้สัญญากับตัวเองว่าหากชีวิตไม่มีอะไรดีขึ้นจะไม่ขอกลับไปหาครอบครัวอีกเด็ดขาด ก็ไปอาศัยตามวัดต่างๆ มาตลอดร่วม 10 ปี ก่อนที่จะมาพักพิงที่สำนักสงฆ์เทพสถิตย์มาได้กว่า 2 ปี
ทั้งนี้ ด้วยตัวเองมีความสามารถในการซ่อมนาฬิกาซึ่งครอบครัวได้ถ่ายทอดมารุ่นสู่รุ่นจนมีความชำนาญ และเมื่อปี 2545 ได้คิดประดิษฐ์นาฬิกาจากกะลามะพร้าว วัสดุเหลือใช้จากธรรมชาติ นำเข้าประกวดสินค้าโอทอปของจังหวัดลำปาง ได้รับรางวัลรองชนะเลิศ หลังจากนั้นก็ได้เข้าไปช่วยงานในมูลนิธิเมาไม่ขับ นำผลิตภัณฑ์ตัวใหม่นี้ไปสอนให้ผู้พิการในมูลนิธิฯ ทำเพื่อสร้างรายได้ และได้นำสินค้าออกโชว์ในงาน OTOP CITY ในปี 2548 ได้รับความสนใจจากประชาชน ผู้ประกอบการต่างๆ ที่สั่งซื้อสินค้าเข้ามา
โดยเมื่อทำสินค้าแล้วตนก็อยากทำให้มีคุณภาพ เพราะราคาที่จำหน่ายหลักพัน ตั้งแต่ 2,500-3,500 บาทก็มี ทำให้ทัศนคติไม่ตรงกัน ตนได้ช่วยที่มูลนิธิฯ ต่ออีก 3 ปี ก่อนที่จะออกจากมูลนิธิฯ มา และด้วยที่ไม่ทุนในการทำต่อจึงได้เดินทางไปทำงานอื่นเรื่อยๆ ไม่ได้อยู่กับที่ จนสุดท้ายก็อยากกลับลำปาง แต่ก็ไม่อยากกลับไปหาครอบครัว ประกอบกับสภาพจิตใจตอนนั้นย่ำแย่ ต้องการความสงบ จึงได้มาอาศัยวัดต่างๆ อยู่ และก็ทำงานให้แก่ทางวัดเรื่อยมา
นายตี๋บอกว่า ด้วยที่ขณะนี้แขนขวาของตนก็ไม่สามารถใช้งานได้เนื่องจากประสบอุบัติเหตุ ยังไม่รู้ว่าจะใช้งานได้อีกหรือไม่ อีกทั้งขณะนี้อายุก็มากแล้ว จะอยู่ได้อีกกี่ปีก็ไม่รู้ จึงอยากถ่ายทอดความรู้ด้านการซ่อมนาฬิกา ซึ่งไม่มีโรงเรียนที่ไหนสอนวิชาเหล่านี้ และจะสอนการทำนาฬิกากะลามะพร้าวด้วย ไม่อยากให้สูญหาย อยากให้มีคนสืบทอด
“แต่อยากสอนให้กับผู้พิการที่สองมือยังสามารถทำงานได้ คนด้อยโอกาส และเป็นคนลำปาง เพราะทำเป็นแล้วตนเองสามารถติดต่อตลาดจำหน่ายได้”
ดังนั้น ตอนนี้จึงอยากฝากถึงหน่วยงานต่างๆ หากต้องการให้ประชาชนที่ว่างงานได้เรียนรู้เรื่องการทำนาฬิกากะลามะพร้าว และการซ่อมนาฬิกา ขอให้ติดต่อกับตน เพื่อจะได้จัดเป็นกลุ่มในการสอน ซึ่งการทำไม่ยากหากสนใจและตั้งใจสามารถนำไปประกอบอาชีพได้ทันที
“ผมไม่อยากให้วิชานี้สูญหายไป เพราะเป็นวิชาที่ไม่มีโรงเรียนไหนสอน ผมก็เรียนรู้กับคุณพ่อซึ่งสอนกันมารุ่นต่อรุ่นเท่านั้น ขณะนี้ผมอยากจะลุกยืนอีกครั้ง แม้แขนจะใช้งานไม่ได้หนึ่งข้างก็ตาม ผมจะสอนให้คนที่อยากเรียน เมื่อได้กลุ่มที่ตั้งใจทำจริงๆ ก็จะไปขอกู้เงินกับหน่วยงานเพื่อมาซื้ออุปกรณ์ที่เป็นเครื่องจักร และจะให้ผู้ที่เรียนไปแล้วและต้องการงานมาช่วยกันทำนาฬิกากะลามะพร้าวให้ฟื้นขึ้นมาและจำหน่ายออกสู่ตลาดอีกครั้ง”
