เชียงราย - ชุมชนกะเหรี่ยงรวมมิตร ริมฝั่งน้ำกกเมืองพ่อขุนฯ ฟื้นอัตลักษณ์ชนเผ่า ทอผ้ากับมือทีละเส้นตามแบบบรรพบุรุษ ห้อยขายเสริมรายได้ผืนละร้อย หวังให้คนรุ่นหลัง-คนภายนอกได้เห็นวิถีดั้งเดิม
วันนี้ (8 ม.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงรวมมิตร หมู่ 2 ต.แม่ยาว อ.เมืองเชียงราย แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของเชียงราย นอกจากจะมีบริการขี่ช้างท่องป่าชมไพรริมน้ำกกแล้ว กลุ่มผู้หญิงชาวกะเหรี่ยงในชุมชนแห่งนี้ยังพยายามที่จะฟื้นฟูอัตลักษณ์ดั้งเดิมของชนเผ่ากะเหรี่ยงมาสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจด้วย โดยกลุ่มสตรีภายในหมู่บ้านยังคงตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าพันคอลวดลายพื้นเมืองสีสันสวยงามมาจำหน่ายให้แก่นักท่องเที่ยวและขายส่งให้ร้านค้าตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
ทั้งนี้ ชาวบ้านจะนำผ้าทอห้อยเรียงรายตามหน้าบ้านของตัวเองซึ่งตั้งอยู่ติดกับถนนก่อนถึงปางช้างที่นักท่องเที่ยวใช้ขึ้นและลงช้างริมฝั่งแม่น้ำกก ที่ผ่านมามีนักท่องเที่ยวแวะเวียนไปชมและหาซื้อผืนละประมาณ 100 บาทเท่านั้น
นางพิมล ทุวะวร อายุ 40 ปี หนึ่งในชาวบ้านกะเหรี่ยงรวมมิตร กล่าวว่า ชาวบ้านรวมมิตรส่วนใหญ่เป็นชาวกะเหรี่ยงที่ตั้งรกรากอยู่ริมฝั่งแม่น้ำกกมานานตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย มีวัฒนธรรมและประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวกะเหรี่ยงที่สืบทอดมาจนถึงรุ่นลูกหลานในปัจจุบัน สังเกตได้จากเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่รุ่นพ่อแม่ยังคงเก็บเอาไว้ให้ เช่น เสื้อผ้าสีขาวเป็นของหนุ่มสาวที่ยังไม่แต่งงาน เสื้อผ้าสีแดงและดำหรือมีสีสันต่างๆ เป็นของผู้ที่แต่งงานมีเย้าเรือนแล้ว เป็นต้น แต่คนรุ่นใหม่ในปัจจุบันก็มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปสวมใส่เสื้อผ้าตามแบบคนพื้นราบทั่วไป หรือไม่ได้ยึดถือเรื่องสีของเสื้อผ้าเหมือนในอดีต ส่วนเสื้อผ้ารุ่นเก่าๆ ก็มีการเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้น
ในฐานะคนรุ่นหลัง ชาวกะเหรี่ยงรวมมิตรบางส่วนต้องการจะสืบทอดเอกลักษณ์ของชนเผ่ากะเหรี่ยง จึงทอผ้าและนำออกมาจำหน่ายให้แก่ผู้ที่สนใจ โดยเฉพาะนักท่องเที่ยว โดยใช้ไหมจากผ้าฝ้ายเนื้อดีมาปั่น เพื่อให้ได้เส้นด้าย 2 เส้นประกอบกันแล้วนำไปพันบนไม้ซึ่งเป็นอุปกรณ์การทอผ้า ก่อนลงมือทอด้วยการใช้มือทอล้วนๆ ทอด้วยมือทีละเส้นๆ
“ผืนหนึ่งใช้เวลาไม่ต่ำกว่าครึ่งวัน ต้นทุนผืนละประมาณ 30 บาท หากขายเองก็พออยู่ได้ แต่ถ้าขายส่งให้พ่อค้าที่มักจะรับไปจำหน่ายตามตลาดใน อ.เมือง ตามงานต่างๆ เช่น ถนนคนเดินทุกวันเสาร์ ตลาดไนท์บาซาร์ ฯลฯ ก็จะคิดราคาส่งผืนละประมาณ 60 บาท ก็จะเหลือกำไรเพียงเล็กน้อย”
นางพิมลบอกว่า การทอผ้าของหญิงสาวชาวกะเหรี่ยงในปัจจุบัน เราทำเพื่ออนุรักษ์ลวดลายดั้งเดิมของพวกเราเอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้เห็น และเผยแพร่ออกไปสู่นักท่องเที่ยว ถือเป็นอาชีพเสริม หากเข้าสู่ฤดูทำไร่ทำนาส่วนใหญ่ก็จะแยกย้ายกันไปทำนากันก่อน พอมีเวลาเหลือหรือเป็นฤดูท่องเที่ยวก็จะมาทอผ้าขายกัน
