ชาวบ้านร้องค้านส่วนอนุรักษ์ป่ายอดโดมปล่อยจระเข้ลงลำน้ำ

อุบลราชธานี-ชาวบ้านถิ่นที่อยู่เก่าของจระเข้น้ำจืดพันธุ์ไทย ร้องศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดอุบลราชธานี หยุดโครงการนำจระเข้มาปล่อยกลับคืนสู่ธรรมชาติ เพราะเกรงกระทบการประกอบอาชีพจับปลาในลำน้ำโดม ขณะหัวหน้าเขตอนุรักษ์ชี้เป็นหน้าที่ เพราะไทยเข้าร่วมเป็นภาคีในอนุสัญญาไซเตส ต้องอนุรักษ์จระเข้ตามธรรมชาติ

วันนี้ (29 ธ.ค.) ที่ศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดอุบลราชธานี น.ส.พิกุล สิมมา อ้างเป็นตัวแทนชาวบ้านแข้ด่อน ต.โดมประดิษฐ์ อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี นำหนังสือยื่นร้องคัดค้านโครงการปล่อยจระเข้น้ำจืดพันธุ์ไทยแท้ อายุเฉลี่ย 15 ปี จำนวน 10 ตัว ลงสู่ลำห้วยดินดำ ซึ่งเป็นลำน้ำสาขาของลำน้ำโดมตั้งอยู่บนเทือกเขาพนมดงรักในเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่ายอดโดม ห่างจากหมู่บ้านแห่งนี้ประมาณ 30 กิโลเมตร

ทำให้ชาวบ้านเกรงว่า เมื่อถึงฤดูน้ำหลากจระเข้ขนาดใหญ่จะว่ายลงมาตามลำน้ำ ส่งผลต่อชาวบ้านที่อาศัยจับสัตว์น้ำเป็นอาหาร และเลี้ยงชีพ รวมทั้งทำให้ไม่กล้าลงไปเล่นน้ำ หรือนำน้ำขึ้นมาใช้ทำเกษตรกรรม จึงต้องการขอให้ยกเลิกโครงการดังกล่าว ซึ่งเจ้าหน้าที่ได้รับเรื่องส่งต่อให้กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชพิจารณา

ต่อมา น.ส.พิกุล ยังเดินทางไปยื่นหนังสือต่อส่วนอนุรักษ์และป้องกันทรัพยากร สำนักบริหารอนุรักษ์พื้นที่ 9 อุบลราชธานี เพื่อให้พิจารณายกเลิกโครงการดังกล่าวด้วย

ขณะที่ นายปราโมทย์ ราตรี นักวิชาการป่าไม้ชำนาญการพิเศษ หัวเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ายอดโดมกล่าวว่า จระเข้ทั้ง 10 ตัว ที่จะนำกลับมาสู่ธรรมชาติได้รับการบริจาคมาจากฟาร์มเลี้ยงจระเข้ จ.สมุทรปราการ ไม่ได้ซื้อมา

สำหรับจุดเริ่มต้นของโครงการฯ เพราะไทยเข้าร่วมในภาคีอนุสัญญาไซเตส ทำให้มีภาระต้องอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ และจระเข้น้ำจืดพันธุ์ไทย ปัจจุบัน มีเลี้ยงอยู่ตามฟาร์มเป็นส่วนใหญ่ แต่หาในธรรมชาติได้ยาก ส่วนบ้านแข้ด่อนเป็นถิ่นที่อยู่ของจระเข้พันธุ์นี้มาก่อน

โดยเจ้าหน้าที่พบทั้งรอยเท้าของจระเข้ตามแหล่งน้ำบนเทือกเขา และจับพรานที่ฆ่าจระเข้ถลกเอาหนังได้

จึงได้ทำโครงการอนุรักษ์ส่งจระเข้น้ำจืดกลับสู่ถิ่น และที่ต้องเอาจระเข้ขนาดใหญ่มาปล่อย เพราะจระเข้ที่สมบูรณ์จะสามารถผสมพันธุ์ และขยายพันธุ์ได้เลย และทางเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่ายังมีนโยบายติดตามดูพฤติกรรมของจระเข้ที่ปล่อยทั้งหมด โดยมีการติดวิทยุสื่อสารที่ตัวจระเข้เพื่อดูการเคลื่อนไหว

สำหรับที่ชาวบ้านเกรงจะมีจระเข้ลงไปในลำน้ำ และว่ายไปที่หมู่บ้าน มีโอกาสเป็นไปได้น้อย เพราะแหล่งอาหารของจระเข้อยู่ตามแหล่งน้ำบนเทือกเขา และจระเข้กลัวถูกล่า แม้เจ้าหน้าที่ที่อยู่บนเทือกเขาก็พบเห็นแต่รอยเท้า ยังไม่เคยพบตัวจริง

แต่เพื่อคลายความกังวล จะได้ทำความเข้าใจต่อชาวบ้านให้เข้าใจพฤติกรรมธรรมชาติของจระเข้ต่อไปด้วย