พระนครศรีอยุธยา - “วัดจันทร์” พระนครศรีอยุธยา จ้างช่างมาปรับปรุงซ่อมแซมโบสถ์ที่ถูกน้ำท่วมปี 54 จนทรุดเสียหายเพื่อบูรณะเพื่อสร้างใหม่ ขณะทำการเคลื่อนย้ายองค์พระประธานในโบสถ์พบวัตถุมงคล และเศียรพระพุทธรูปสมัยรัตนโกสินทร์จำนวนมาก
วันนี้ (10 ก.พ.) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่า ที่วัดจันทร์ ต.บางพระครู อ.นครหลวง จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งได้มีการย้ายองค์พระประธาน หรือหลวงพ่อขาว เพื่อสร้างโบสถ์หลังใหม่ กลับพบวัตถุมงคล เศียรพระพุทธรูปจำนวนมาก จึงไปตรวจสอบพบพระครูโสภณปริยัตยานุยุต เจ้าอาวาสวัดจันทร์ กำลังควบคุมดูแลการเจาะฐานของพระประธาน หรือหลวงพ่อขาว เพื่อติดตั้งโครงเหล็กเอาไว้รองรับน้ำหนักองค์พระ กระทั่งพบว่าใต้ฐานองค์พระมีไหสีดำขนาดใหญ่ มีหูจับ 4 หู จึงนำมาเปิดดูพบว่า ภายในมีพระเครื่องเนื้อดินเผา เช่น หลวงพ่อโตวัดบางกระทิง พระซุ้มกอเหรียญหลวงพ่อขาว วัตถุมงคลรุ่นแรกของวัด
สอบถามพระครูโสภณปริยัตยานุยุต เจ้าอาวาสวัดจันทร์ เปิดเผยว่า หลังจากวัดถูกน้ำท่วมเมื่อปี 2554 โบสถ์เสียหายมาก จึงได้บูรณะเพื่อสร้างใหม่โดยการปรับปรุงพื้นที่ และรื้อโบสถ์หลังเก่าออกเหลือไว้เพียงพระประธาน จึงจำเป็นต้องเคลื่อนย้ายพระประธานออกก่อน ทำให้พบพระพุทธรูปเศียรพระ และไหที่บรรจุพระเครื่อง ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นพระเครื่องที่ทางวัดสร้างขึ้น และส่วนหนึ่งเป็นพระเครื่องเนื้อดินเผาเก่าแก่ที่บูรณะในสมัยรัตนโกสินทร์
“จากการค้นคว้าประวัติวัดจันทร์ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำป่าสักฝั่งตะวันตกของแม่น้ำป่าสัก เป็นวัดหนึ่งที่ตั้งอยู่ชานเมืองกรุงเก่า สันนิษฐานเป็นวัดสมัยรัตนโกสินทร์ยุคต้นในสมัยก่อน เมื่อประมาณ 70-80 ปีมีธรรมชาติเงียบสงบ ต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นปกคลุมทั่วไปหมด ท้องทุ่งกว้างติดเขตวัดวัดจันทร์อยู่ในสภาพทรุดโทรม อุโบสถไม่มีหลังคาต้องใช้สังกะสีทำเป็นเพิงคลุมองค์พระประธาน พอกันแดดกันฝน ครั้งอดีตมีหลวงตาแก่ๆ อยู่จำพรรษารูปเดียว ชาวบ้านแถววัดเรียกพระรูปนี้ว่าหลวงตาเขียว”
พระครูโสภณปริยัตยานุยุต กล่าวอีกว่า ส่วนพระประธานภายในพระอุโบสถชาวบ้านเรียกหลวงพ่อขาว เป็นพระพุทธรูปก่ออิฐฉาบปูนสีขาวทั้งองค์ ศิลปะรัตนโกสินทร์ยุคต้น ในสมัยก่อนมักจะมีพวกนักขุดโบราณสถาน และโบราณวัตถุแอบลักขโมยขุดหาทรัพย์สมบัติวัดจันทร์ ก็เป็นวัดหนึ่งที่ถูกขโมยลักขุด โดยขุดที่ฐานชุกชีพระประธาน ได้ทรัพย์สมบัติ และพระพุทธรูปบูชาไปจำนวนหนึ่ง พอรุ่งสว่างพวกขโมยรีบขนจนทำให้พระกระจัดกระจายไปทั่ว เพราะพวกขโมยขนไปไม่ทัน
ส่วนพระพิมพ์ขนาดเล็กทั้งสีดำ สีแดง และเนื้อตะกั่วสนิมแดง หลวงพ่อโต ฯลฯ ปล่อยทิ้งไว้กระจายไปทั่วพื้นพระอุโบสถหลวง ตาเขียวแกพบเห็นเข้าก็ให้ลูกชาวบ้านที่เลี้ยงควายอยู่แถวหลังวัดช่วยกันขนใส่กระบุง แล้วให้ขนไปไว้ที่โคนต้นคูนใกล้ๆ หลังพระอุโบสถ
“สันนิษฐานจากพุทธลักษณะพระกรุวัดจันทร์ เป็นพระพิมพ์ที่มีด้วยกันหลายพิมพ์ เช่น พิมพ์กำแพงไขว้ พิมพ์ปิดตาพิมพ์ปางรำพึง พิมพ์นางกลีบบัว พิมพ์ซุ้มกอเล็กพิมพ์พลายเดี่ยวหลังจารตัวเฑาะว์ พุทธลักษณะสันนิษฐานเบื้องต้นน่าจะเป็นพระสร้างสมัยรัตนโกสินทร์ประมาณ 150-170 ปี จากลักษณะพิมพ์ทรง และอักขระคาถาที่ประทับด้านหลังองค์พระ เช่น อุเฑาะว์ นะ” พระครูโสภณปริยัตยานุยุต กล่าว
วันนี้ (10 ก.พ.) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่า ที่วัดจันทร์ ต.บางพระครู อ.นครหลวง จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งได้มีการย้ายองค์พระประธาน หรือหลวงพ่อขาว เพื่อสร้างโบสถ์หลังใหม่ กลับพบวัตถุมงคล เศียรพระพุทธรูปจำนวนมาก จึงไปตรวจสอบพบพระครูโสภณปริยัตยานุยุต เจ้าอาวาสวัดจันทร์ กำลังควบคุมดูแลการเจาะฐานของพระประธาน หรือหลวงพ่อขาว เพื่อติดตั้งโครงเหล็กเอาไว้รองรับน้ำหนักองค์พระ กระทั่งพบว่าใต้ฐานองค์พระมีไหสีดำขนาดใหญ่ มีหูจับ 4 หู จึงนำมาเปิดดูพบว่า ภายในมีพระเครื่องเนื้อดินเผา เช่น หลวงพ่อโตวัดบางกระทิง พระซุ้มกอเหรียญหลวงพ่อขาว วัตถุมงคลรุ่นแรกของวัด
สอบถามพระครูโสภณปริยัตยานุยุต เจ้าอาวาสวัดจันทร์ เปิดเผยว่า หลังจากวัดถูกน้ำท่วมเมื่อปี 2554 โบสถ์เสียหายมาก จึงได้บูรณะเพื่อสร้างใหม่โดยการปรับปรุงพื้นที่ และรื้อโบสถ์หลังเก่าออกเหลือไว้เพียงพระประธาน จึงจำเป็นต้องเคลื่อนย้ายพระประธานออกก่อน ทำให้พบพระพุทธรูปเศียรพระ และไหที่บรรจุพระเครื่อง ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นพระเครื่องที่ทางวัดสร้างขึ้น และส่วนหนึ่งเป็นพระเครื่องเนื้อดินเผาเก่าแก่ที่บูรณะในสมัยรัตนโกสินทร์
“จากการค้นคว้าประวัติวัดจันทร์ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำป่าสักฝั่งตะวันตกของแม่น้ำป่าสัก เป็นวัดหนึ่งที่ตั้งอยู่ชานเมืองกรุงเก่า สันนิษฐานเป็นวัดสมัยรัตนโกสินทร์ยุคต้นในสมัยก่อน เมื่อประมาณ 70-80 ปีมีธรรมชาติเงียบสงบ ต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นปกคลุมทั่วไปหมด ท้องทุ่งกว้างติดเขตวัดวัดจันทร์อยู่ในสภาพทรุดโทรม อุโบสถไม่มีหลังคาต้องใช้สังกะสีทำเป็นเพิงคลุมองค์พระประธาน พอกันแดดกันฝน ครั้งอดีตมีหลวงตาแก่ๆ อยู่จำพรรษารูปเดียว ชาวบ้านแถววัดเรียกพระรูปนี้ว่าหลวงตาเขียว”
พระครูโสภณปริยัตยานุยุต กล่าวอีกว่า ส่วนพระประธานภายในพระอุโบสถชาวบ้านเรียกหลวงพ่อขาว เป็นพระพุทธรูปก่ออิฐฉาบปูนสีขาวทั้งองค์ ศิลปะรัตนโกสินทร์ยุคต้น ในสมัยก่อนมักจะมีพวกนักขุดโบราณสถาน และโบราณวัตถุแอบลักขโมยขุดหาทรัพย์สมบัติวัดจันทร์ ก็เป็นวัดหนึ่งที่ถูกขโมยลักขุด โดยขุดที่ฐานชุกชีพระประธาน ได้ทรัพย์สมบัติ และพระพุทธรูปบูชาไปจำนวนหนึ่ง พอรุ่งสว่างพวกขโมยรีบขนจนทำให้พระกระจัดกระจายไปทั่ว เพราะพวกขโมยขนไปไม่ทัน
ส่วนพระพิมพ์ขนาดเล็กทั้งสีดำ สีแดง และเนื้อตะกั่วสนิมแดง หลวงพ่อโต ฯลฯ ปล่อยทิ้งไว้กระจายไปทั่วพื้นพระอุโบสถหลวง ตาเขียวแกพบเห็นเข้าก็ให้ลูกชาวบ้านที่เลี้ยงควายอยู่แถวหลังวัดช่วยกันขนใส่กระบุง แล้วให้ขนไปไว้ที่โคนต้นคูนใกล้ๆ หลังพระอุโบสถ
“สันนิษฐานจากพุทธลักษณะพระกรุวัดจันทร์ เป็นพระพิมพ์ที่มีด้วยกันหลายพิมพ์ เช่น พิมพ์กำแพงไขว้ พิมพ์ปิดตาพิมพ์ปางรำพึง พิมพ์นางกลีบบัว พิมพ์ซุ้มกอเล็กพิมพ์พลายเดี่ยวหลังจารตัวเฑาะว์ พุทธลักษณะสันนิษฐานเบื้องต้นน่าจะเป็นพระสร้างสมัยรัตนโกสินทร์ประมาณ 150-170 ปี จากลักษณะพิมพ์ทรง และอักขระคาถาที่ประทับด้านหลังองค์พระ เช่น อุเฑาะว์ นะ” พระครูโสภณปริยัตยานุยุต กล่าว
