อุตรดิตถ์ - พบลูกกตัญญูชาวอุตรดิตถ์ เหมือน “วันเฉลิม-ทองเนื้อเก้า” ตัดใจลาออกจากโรงเรียนมาดูแลแม่ที่ถูกตัดขา ทั้งอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า หุงหาอาหารให้ ก่อนรับจ้างซักผ้า-ตักขี้ไก่-เกี่ยวข้าว-ตัดอ้อย พร้อมตั้งปณิธานไม่ทิ้งแม่เด็ดขาด
วันนี้ (21 พ.ย.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ขณะที่ละคร “ทองเนื้อเก้า” ที่ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 จะลาจอวันที่ 25 พฤศจิกายนนี้ แต่กระแสความชื่นชอบ “วันเฉลิม” ลูกยอดกตัญญูของ “ลำยอง” ยังคงถูกพูดถึงกันทั่ว ซึ่งที่ จ.อุตรดิตถ์ก็มีการพูดเปรียบเปรยกันว่ามีเด็กชายเช่นวันเฉลิมอยู่เหมือนกับละครทองเนื้อเก้า
โดยเด็กคนนี้ คือ ด.ช.วีระพงษ์ หรือน้องโอ้บ ทิจิ อายุ 14 ปี อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่ผู้นำหมู่บ้านช่วยกันสร้างให้ เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว หลังคามุงสังกะสี เลขที่ 36/1 หมู่ 7 ต.น้ำหมัน อ.ท่าปลา จ.อุตรดิตถ์ ซึ่งน้องโอ้บต้องคอยดูแลแม่ คือ นางเยาว์ ทิจิ อายุ 45 ปี ที่ถูกตัดขาขวาเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ ในบ้านมีเพียงไฟฟ้าให้แสงสว่าง 2 หลอด ไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า หุงหาอาหารด้วยเตาฟืน ห้องน้ำก็อาศัยใช้ของข้างบ้าน
นางเยาว์กล่าวว่า ก่อนหน้านี้มีอาชีพรับจ้างทั่วไป จนเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555 เดินทางไปเยี่ยมลูกที่กรุงเทพมหานคร เกิดอาการปวดขาขวา และมีรอยช้ำเลือด จึงไปหมอที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หมอบอกว่าไขมันอุดตันในเส้นเลือด จำเป็นต้องตัดขาเพื่อไม่ให้ลุกลามไปทั่วร่างกาย พอกลับมารักษาตัวที่บ้าน ช่วงแรกช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย สามีก็เสียชีวิตไปแล้วกว่า 10 ปี ลูกสาวคนโตและคนกลางก็มีครอบครัวแล้ว กลับมาเยี่ยมปีละครั้ง ลูกชายคนเล็กต้องออกจากโรงเรียนมาคอยดูแลตน ตั้งแต่อาบน้ำ ใส่เสื้อผ้า ซักผ้า อุ้มไปทำธุระส่วนตัว แต่ทุกวันนี้แผลหายแล้วก็พอช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้น
ด.ช.วีระพงษ์กล่าวว่า หลังแม่ถูกตัดขาก็เลือกที่จะออกจากโรงเรียนเพื่อมาดูแลแม่ เพราะแม่ให้กำเนิดมา เลี้ยงลูกทั้ง 3 คนได้ แต่เมื่อแม่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ก็เป็นหน้าที่ของลูกที่ต้องดูแลแม่ ทุกวันต้องตื่นแต่เช้าก่อไฟหุงหาอาหาร ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือผักที่เก็บได้ตามหมู่บ้านไว้ให้แม่ได้กินมื้อเช้าและกลางวัน แล้วซักผ้าตากไว้ ช่วงสายก็ออกไปรับจ้างเกี่ยวข้าว ตัดอ้อย ตักขี้ไก่ ได้เงินมาวันละ 200 บาท แต่บางวันไม่มีคนจ้างก็อยู่บ้าน จะไปทำงานไกลๆ หรือที่อื่นก็ไม่ได้เพราะไม่มีใครดูแลแม่
“เห็นเพื่อนๆ ไปโรงเรียนก็อยากไปโรงเรียนบ้าง แต่ก็ไม่มีใครดูแลแม่ ค่าขนม ค่ารถเดินทางไปเรียนก็ไม่มี จึงต้องตัดสินใจเลิกเรียน ทั้งที่ใจอยากเรียนเหมือนคนอื่นๆ หากอนาคตมีโอกาส ก็จะเรียนสายอาชีพ ที่ทำอยู่กับบ้านได้ เพื่อคอยดูแลแม่ ตั้งใจแล้วว่าจะไม่มีครอบครัว เพราะหากมีครอบครัวเกรงจะทำให้ครอบครัวเดือดร้อน ตั้งใจจะอยู่กับแม่ตลอด ไม่ทิ้งแม่เด็ดขาด”
