มุกดาหาร - “หลวงปู่จาม มหาปุณโญ” เจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกวัฒนาราม จังหวัดมุกดาหาร ละสังขารแล้ว ด้วยอายุ 104 ปี ปิดอีก 1 ตำนานพระป่าสายหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
วันนี้ (19 ม.ค.) นายสมบัติ ผิวขำ อายุ 54 ปี บ้านเลขที่ 232 หมู่ 3 บ้านห้วยทราย อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร เปิดเผยว่า ที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม บ้านห้วยทราย อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร หลวงปู่จาม มหาปุณโญ วัย 104 ปี เจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกวัฒนาราม ถึงแก่มรณภาพแล้ว เมื่อเวลา 09.00 น. หลังจากป่วยเป็นโรคปอดติดเชื้อ และด้วยโรคชรา โดยจะมีพิธีพระราชทานน้ำหลวงอาบศพหลวงปู่จาม ในวันที่ 20 ม.ค.56 เวลา 14.30 น. โดยนายสกลสฤษฎ์ บุญประดิษฐ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดมุกดาหาร เป็นประธานในพิธี
สำหรับประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญโญ
พ.ศ.2453 กำเนิด เด็กชายจาม ผิวขำ ในปลายรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ช่วงก่อนที่จะทรงเสด็จสวรรคต (23 ตุลาคม 2453) ในปีนั้น หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ได้ถือกำเนิด เป็น ด.ช.จาม ผิวขำ เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 19 พฤษภาคม 2453 ตรงกับวันแรม 10 ค่ำ เดือน 6 ปี จอ ณ บ้านห้วยทราย คำชะอี จ.นครพนม (ปัจจุบันเป็นอำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร) โดยเป็นบุตรคนที่ 3 ของนายกา นางมะแง้ ผิวขำ หลวงปู่จาม มีพี่น้องรวม 9 คน ดังนี้คือ นายแดง นายเจ๊ก นายจาม นางเจียง นายจูม นางจ๋า นายถนอม นายคำตา และนางเตื่อย
พ.ศ.2459 เมื่ออายุได้ 6 ปี พ่อแม่ได้พาเด็กชายจามไปกราบ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล และหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ซึ่งได้มาจำพรรษาอยู่ใกล้บ้านที่ภูผากูด คำชะอี
พ.ศ.2464 บรรดาศิษย์ของหลวงปู่เสาร์ และหลวงปู่มั่น จำนวนประมาณ 70 รูป ได้มารวมกันเป็นกองทัพธรรมสายพระกรรมฐานมากเป็นประวัติการณ์ ที่ภูผากูด เนื่องจากหลวงปู่เสาร์ และหลวงปู่มั่น ได้มาพักประจำอยู่ที่ถ้ำจำปา ขณะ ด.ช.จาม อายุได้ประมาณ 11 ปี จึงได้ติดตามพ่อแม่ไปอุปัฏฐากดูแลพระกรรมฐานทั้งหลายอย่างใกล้ชิด (สถานที่ซึ่งรวมตัวกันนั้น ต่อมาได้ตั้งเป็นสำนักสงฆ์หนองน่อง ทางทิศใต้ของบ้านห้วยทราย และได้ย้ายมาเป็นวัดป่าวิเวกวัฒนารามในปัจจุบัน)
พ.ศ.2469 เมื่อ ด.ช.จาม อายุได้ 16 ปี พ่อแม่ได้พาไปถวายตัวกับหลวงปู่มั่น ที่ จ.อุบลราชธานี นุ่งขาวห่มขาว เป็นเวลา 9 เดือน หรือที่เรียกว่าเป็น ผ้าขาว 9 เดือน
พ.ศ.2470 บรรพชาเป็นสามเณร ครั้งที่ 1 เมื่ออายุได้ 17 ปี จำพรรษาอยู่กับหลวงปู่มั่น 1 พรรษา ที่บ้านหนองขอน อ.บุ่ง จ.อุบลราชธานี (อ.หัวตะพาน จ.อำนาจเจริญ) ได้รับใช้ครูบาอาจารย์หลายท่าน ได้แก่หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ, หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ, ท่านพ่อลี ธมฺมธโร, หลวงปู่สิงห์ ขนฺยาคโม, หลวงปู่มหาปิ่น ปญฺญาพโล เป็นต้น นอกจากนั้น ยังเป็นสหธรรมิกเพื่อนสามเณร กับ สามเณรสิม (หลวงปู่สิม พุทธาจาโร) อีกด้วย
พ.ศ.2471 ออกธุดงค์เป็นครั้งแรก เมื่ออายุได้ 18 ปี หลวงปู่มั่น ได้ฝากสามเณรจามไว้กับหลวงปู่กงมา หลวงปู่อ่อน หลวงปู่มหาปิ่น โดยสามเณรจาม ได้ติดตามครูบาอาจารย์ออกธุดงค์ไปยโสธรเป็นครั้งแรก
พ.ศ.2472 ป่วยจำเป็นต้องลาสิกขา เมื่ออายุได้ 19 ปี สามเณรจาม ได้ออกธุดงค์ไปยังขอนแก่น กับหลวงปู่อ่อน หลวงปู่กงมา ต่อมาในปีนั้น สามเณรจาม ป่วยเป็นโรคกระเพาะอาหาร โรคเหน็บชา จึงจำเป็นต้องลาสิกขา เพื่อกลับไปรักษาตัวที่บ้านห้วยทราย คำชะอี จนหายจากโรคภัยไข้เจ็บ และใช้ชีวิตเป็นฆราวาส ทำไร่ ทำนา ค้าขาย ต่อมาจนถึงอายุ 28 ปี
พ.ศ.2480 อธิษฐานขอบวชในพระพุทธศาสนา เมื่อนายจาม ผิวขำ มีอายุได้ 27 ปี พ่อกา (โยมพ่อ) บวชเป็นพระภิกษุ (ใช้ชีวิตอีก 6 ปี ก็มรณภาพในปี 2486) ส่วน แม่มะแง้ (โยมแม่) ก็ได้บวชชี (ใช้ชีวิตอีก 36 ปี จึงถึงแก่กรรม) ช่วงเดือน พฤศจิกายน 2480 นายจาม ผิวขำ ไปไหว้พระธาตุพนม จ.นครพนม เพื่ออธิฐานขอบวชในพระพุทธศาสนา
พ.ศ. 2481 บรรพชาเป็นสามเณร ครั้งที่ 2 คณะญาติได้พาไปซื้อเครื่องบวชที่ร้านขายสังฆภัณฑ์ ที่ตลาดบ้านผือ นายจาม ผิวขำ พบ น.ส.นาง เป็นลูกสาวเจ้าของร้าน เกิดปฏิพัทธ์จิตรักใคร่ทันทีเมื่อแรกพบ แม่ชีมะแง้ ได้ปรึกษากับแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ เกรงจะมีปัญหาจึงได้พานายจาม ผิวขำ บวชเป็นสามเณร ไว้ก่อนที่วัดป่าโคกคอน อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย เมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2481 เพื่อหนีผู้หญิง แล้วเดินเท้าต่อไปไหว้พระพุทธบาทบัวบก หอนางอุษา และมุ่งหน้าไปวัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี
ครั้นอายุ 29 ปีบริบูรณ์ จึงได้อุปสมบท ในวันที่ 19 พฤษภาคม 2482 ที่วัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี โดยมีพระเทพกวี (จูม พนฺธุโล) เป็นพระอุปัชฌาย์ เมื่อบวชเสร็จพระจาม มหาปุญโญ ได้ออกธุดงค์ไปภาคเหนือจำพรรษาอยู่วัดเจดีย์หลวง 72 พรรษา ได้ไปปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่แหวน สุจิณโณ วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ ในปี พ.ศ.2521 จึงกลับมาปักกลดจำพรรษาที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม สร้างวัดป่าวิเวกวัฒนาราม ให้เป็นที่พำนักนั่งวิปัสสนากรรมฐาน จนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบัน หลวงปู่จาม มหาปุณโญ มีอายุ 104 ปี