เมืองน้ำดำพบใบเสมาจารึกอักษรปัลวะโบราณอายุพันปี

กาฬสินธุ์ - ชาวบ้านสว่าง อ.กมลาไสย จ.กาฬสินธุ์ พบใบเสมาหินทรายอายุกว่าพันปี มีลักษณะพิเศษจารึกอักษรหลังยุคปัลวะโบราณ ด้านวัฒนธรรมจังหวัดรุดเก็บข้อมูลส่งผู้เชี่ยวชาญพิสูจน์

ที่บริเวณบ้านสว่าง ต.กมลาไสย อ.กมลาไสย จ.กาฬสินธุ์ นายไพโรจน์ เพชรสังหาร วัฒนธรรมจังหวัดกาฬสินธุ์พร้อมทีมงานได้เข้าตรวจสอบใบเสมาโบราณหลังได้รับแจ้งจากชาวบ้าน พร้อมเก็บพิสูจน์ตัวอย่าง เพื่อส่งผู้เชี่ยวชาญด้านอักษรปัลวะและอักษรโบราณ เตรียมเปิดหน้าประวิศาสตร์ใหม่จากการพบหลักฐานชิ้นสำคัญ โดยใบเสมาที่พบใหม่ครั้งนี้ เป็นใบเสมาหินทราย อยู่ใต้ต้นไทรภายในสำนักสงฆ์ไม่มีชื่อ ซึ่งใบเสมาที่พบมีทั้งหมด 2 หลัก มีขนาดเท่ากันมีความกว้าง 80 ซม. ยาว 130 ซม. และหนา 20 ซม. นอกจากนี้ใบเสมาใบที่ 2 ยังมีความแปลกไปกว่าหลักอื่นๆ คือ มีอักษรโบราณจารึกไว้ ประมาณ 4 บรรทัด ซึ่งเจ้าหน้าที่วัฒนธรรมจังหวัดได้ทำการคัดลอกตัวอักษรบนใบสมาหินทราย เพื่อส่งพิสูจน์ว่าเป็นข้อความที่เขียนไว้เรื่องอะไร

นายไพรโรจน์ เพชรสังหาร วัฒนธรรมจังหวัดกาฬสินธุ์ กล่าวว่า ใบเสมาที่พบเบื้องต้นคาดว่าน่าจะมีอายุราว 1,000-1,2000 ปี ถูกสร้างขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 1,500-1,700 ในสมัยทวาราวดี ซึ่งรูปร่างของใบเสมาที่พบมีรูปร่างคล้าย ๆ กับที่พบอยู่ในเขตบริเวณเมืองฟ้าแดดสงยาง ที่เป็นเมืองเก่าแก่โบราณและมีความรุ่งเรืองมากในยุคทวาราวดี แต่สิ่งที่มหัศจรรย์อยู่ที่ตัวอักษรที่จารึกอยู่ เนื่องจากเป็นอักษรอยู่ในช่วงยุคหลังของอักษรปัลวะโบราณ เป็นอักษรโบราณมีอายุกว่าพันปีทีเดียว โดยการค้นพบครั้งนี้ชาวบ้านได้พบ และได้แจ้งมาทางสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาฬสินธุ์ประมาณปลายเดือน พ.ย.52 ที่ผ่านมา จากนั้นชาวบ้านจึงได้ช่วยดูแลรักษาไว้กระทั่งได้มีการส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปตรวจสอบและเก็บข้อมูล

“ตอนนี้ วัฒนธรรมได้ขอความร่วมมือจากชาวบ้านได้จัดเวรยามเฝ้าดูสิ่งมีค่าสิ่งนี้ไว้ เนื่องจากเกรงว่าจะมีการลักลอบเข้ามาขนย้ายไปขาย เนื่องจากใบเสมาหินทรายที่พบในพื้นที่ อ.กมลาไสย และเมืองเก่าเมืองฟ้าแดดสงยาง ถูกนายทุนพ่อค้าของเก่าลักลอบเข้ามาทำการซื้อขายและขนย้ายออกไปส่วนหนึ่ง”

อย่างไรก็ตาม ภายหลังจากที่ทางวัฒนธรรมได้มีการตั้งอาสาสมัคร ทำให้ชาวบ้านได้มีการความรู้และเกิดความหวงแหนมรดกวัฒนธรรมของท้องถิ่นตนเองมากขึ้น ที่ในตอนนี้สิ่งที่เราต้องเฝ้ารอคือผลจาการพิสูจน์ของผู้เชี่ยวชาญ เพราะอักษรที่พบมีความคล้ายคลึงกับปัลลวะ หรือ อักษรคฤณห์ เป็นอักษรสระ ประกอบที่มีต้นกำเนิดมาจากอินเดียใต้ มีอายุอยู่ในช่วงระหว่างพุทธศตวรรษที่ 15-17 แต่อักษรที่พบน่าจะเป็นอักษรในยุคหลังอักษรปัลวะ ซึ่งเป็นอักษรที่ถูพัฒนาเป็นอักษรทมิฬและอักษรมาลายาลัมในปัจจุบัน

อักษรดังกล่าวเคยใช้เขียนภาษาทมิฬ และภาษามาลายาลัม โดยเข้าไปแทนที่อักษรแบบเดิมซึ่งมีต้นกำเนิดจากอักษรพราหมีและยังใช้เขียนภาษากลุ่มดราวิเดียนอื่นๆ ด้วยอักษรปัลลวะ เป็นอักษรชนิดแรกที่แพร่เข้ามาสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทั้งนี้อักษรที่พบบนเสมาหินทรายคาดว่าน่าจะเป็นอักษรต้นแบบของอักษรมอญโบราณ อักษรขอมโบราณ และอักษรกวิ ซึ่งอักษรทั้งสามประเภท ก็เป็นอักษรต้นแบบให้กับอักษรเกือบทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

นายไพโรจน์กล่าวอีกว่า สิ่งที่ต้องรู้ให้ได้คือข้อความที่จารึกไว้บนใบเสมา ที่อาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะให้รู้ถึงเรื่องราวในประวัติศาสตร์ย้อนหลังไปเมื่อเกือบ 2 พันปี ที่ตอนนี้ได้ทำการคัดลอกตัวอักษรบนใบเสมาและจะนำส่งให้ผู้เชี่ยวชาญในกระทรวงวัฒนธรรมได้ตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง