ปรัชญาการทำงานแบบ “เจแปนเวย์” ผ่านมุมมองของผู้บริหารชาวไทย ซึ่งผ่านประสบการณ์ทำงานกับชาวญี่ปุ่นมานานกว่า 10 ปี......โดย ดร.ธนศักดิ์ วหาวิศาล
ที่ปรึกษาคณะกรรมการบริหาร บริษัทอิเดมิตสึ อพอลโล (ประเทศไทย) จำกัด
13
ในภาษาญี่ปุ่น มีคำคำหนึ่งที่สะท้อนหัวใจของการทำงานได้อย่างลึกซึ้ง คำคำนั้นคือ “誇り (ほこり | Hokori)” แปลว่า “ความภาคภูมิใจ” แต่ไม่ใช่ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ โอ้อวด หรืออยู่บนเวที
Hokori คือความภูมิใจเงียบ ๆ ในการทำหน้าที่ของตัวเอง…อย่างดีที่สุด ไม่ว่างานนั้นจะใหญ่หรือเล็กแค่ไหน
ผมเคยเห็นภาพที่ไม่เคยลืม เมื่อไปเยี่ยมโรงงานผลิตแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น มีพนักงานท่านหนึ่ง ซึ่งหน้าที่ของเขาคือ “เช็ดพื้นโรงงาน”
แต่สิ่งที่ผมประทับใจคือ เขาสวมชุดทำงานเรียบร้อย ยืนตรง และใช้มือจับผ้าม็อบอย่างมั่นคง เขาไม่คุยเล่น ไม่ทำแบบลวก ๆ
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาช้า มีจังหวะ…เหมือนกำลังทำพิธีกรรมบางอย่าง
ผมเข้าไปทักและถามเขาด้วยความเคารพว่า
“คุณทำงานนี้มากี่ปีแล้วครับ?”
เขายิ้ม และตอบว่า
“สิบสองปีครับ และผมก็ยังเรียนรู้วิธีใหม่ ๆ ในการทำให้พื้นสะอาดขึ้นอยู่ทุกวัน” ประโยคนั้นทำให้ผมนิ่งไปพักใหญ่
ที่ญี่ปุ่น ผมได้เห็นพนักงานเสิร์ฟในร้านราเม็งที่โค้งให้ลูกค้าด้วยท่าทางที่ดูมีเกียรติราวกับกำลังเสิร์ฟในร้านอาหารระดับมิชลิน
ผมได้เห็นพนักงานขนส่งวางกล่องพัสดุอย่างนุ่มนวล ราวกับกำลังวางของขวัญให้คนสำคัญ ไม่มีงานไหนที่เล็กเกินจะทำด้วยใจ และ ไม่มีใครที่เล็กเกินจะรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า
เมื่อผมได้กลับมาดูในองค์กรที่ประเทศไทย ผมเริ่มเข้าใจว่าบางครั้ง สิ่งที่ทำให้บางคน “รู้สึกด้อยค่า” ไม่ใช่เพราะงานของเขาเล็ก แต่เพราะเขา “ไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองทำ” หรืออาจเพราะผู้บริหารบางคน “ไม่มองเห็นความสำคัญของเขา” แต่ญี่ปุ่นสอนผมว่า ทุกตำแหน่งมีเกียรติในตัวเอง ถ้าเราทำมันด้วยหัวใจที่ตั้งใจ และความภาคภูมิใจที่เงียบงาม
ในโรงงานที่ผมร่วมบริหาร ผมเคยเห็นพนักงานทำความสะอาดที่เดินเก็บขวดน้ำจากห้องประชุมด้วยความประณีต ผมเดินเข้าไปคุยกับเขา และบอกว่า “ขอบคุณที่ช่วยดูแลสถานที่นะครับ” เขายิ้มบาง ๆ แล้วพูดกับผมว่า
“ผมไม่ใช่คนสำคัญ แต่ผมอยากให้ที่นี่สะอาดพอสำหรับคนสำคัญอย่างพวกคุณทุกคนครับ”
วันนั้นผมเงียบ…แต่ใจกลับรู้สึกอิ่มกว่าคำขอบคุณใด ๆ
ไม่ว่างานจะเล็กหรือใหญ่ มันจะมีความหมาย…ถ้าเราทำด้วยหัวใจที่ใหญ่พอ ความภาคภูมิใจ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตำแหน่งในนามบัตร แต่มาจาก “ท่าที” ที่เรามีต่อสิ่งที่ทำ และองค์กรที่แข็งแรงที่สุด คือองค์กรที่ให้เกียรติทุกคนในทุกบทบาทของมัน
“คนที่ก้มลงเช็ดพื้น ด้วยหัวใจที่เงยขึ้นสูง… เขาคือคนที่ยิ่งใหญ่ในสายตาของผม”
ที่ปรึกษาคณะกรรมการบริหาร บริษัทอิเดมิตสึ อพอลโล (ประเทศไทย) จำกัด
13
ในภาษาญี่ปุ่น มีคำคำหนึ่งที่สะท้อนหัวใจของการทำงานได้อย่างลึกซึ้ง คำคำนั้นคือ “誇り (ほこり | Hokori)” แปลว่า “ความภาคภูมิใจ” แต่ไม่ใช่ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ โอ้อวด หรืออยู่บนเวที
Hokori คือความภูมิใจเงียบ ๆ ในการทำหน้าที่ของตัวเอง…อย่างดีที่สุด ไม่ว่างานนั้นจะใหญ่หรือเล็กแค่ไหน
ผมเคยเห็นภาพที่ไม่เคยลืม เมื่อไปเยี่ยมโรงงานผลิตแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น มีพนักงานท่านหนึ่ง ซึ่งหน้าที่ของเขาคือ “เช็ดพื้นโรงงาน”
แต่สิ่งที่ผมประทับใจคือ เขาสวมชุดทำงานเรียบร้อย ยืนตรง และใช้มือจับผ้าม็อบอย่างมั่นคง เขาไม่คุยเล่น ไม่ทำแบบลวก ๆ
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาช้า มีจังหวะ…เหมือนกำลังทำพิธีกรรมบางอย่าง
ผมเข้าไปทักและถามเขาด้วยความเคารพว่า
“คุณทำงานนี้มากี่ปีแล้วครับ?”
เขายิ้ม และตอบว่า
“สิบสองปีครับ และผมก็ยังเรียนรู้วิธีใหม่ ๆ ในการทำให้พื้นสะอาดขึ้นอยู่ทุกวัน” ประโยคนั้นทำให้ผมนิ่งไปพักใหญ่
ที่ญี่ปุ่น ผมได้เห็นพนักงานเสิร์ฟในร้านราเม็งที่โค้งให้ลูกค้าด้วยท่าทางที่ดูมีเกียรติราวกับกำลังเสิร์ฟในร้านอาหารระดับมิชลิน
ผมได้เห็นพนักงานขนส่งวางกล่องพัสดุอย่างนุ่มนวล ราวกับกำลังวางของขวัญให้คนสำคัญ ไม่มีงานไหนที่เล็กเกินจะทำด้วยใจ และ ไม่มีใครที่เล็กเกินจะรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า
เมื่อผมได้กลับมาดูในองค์กรที่ประเทศไทย ผมเริ่มเข้าใจว่าบางครั้ง สิ่งที่ทำให้บางคน “รู้สึกด้อยค่า” ไม่ใช่เพราะงานของเขาเล็ก แต่เพราะเขา “ไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองทำ” หรืออาจเพราะผู้บริหารบางคน “ไม่มองเห็นความสำคัญของเขา” แต่ญี่ปุ่นสอนผมว่า ทุกตำแหน่งมีเกียรติในตัวเอง ถ้าเราทำมันด้วยหัวใจที่ตั้งใจ และความภาคภูมิใจที่เงียบงาม
ในโรงงานที่ผมร่วมบริหาร ผมเคยเห็นพนักงานทำความสะอาดที่เดินเก็บขวดน้ำจากห้องประชุมด้วยความประณีต ผมเดินเข้าไปคุยกับเขา และบอกว่า “ขอบคุณที่ช่วยดูแลสถานที่นะครับ” เขายิ้มบาง ๆ แล้วพูดกับผมว่า
“ผมไม่ใช่คนสำคัญ แต่ผมอยากให้ที่นี่สะอาดพอสำหรับคนสำคัญอย่างพวกคุณทุกคนครับ”
วันนั้นผมเงียบ…แต่ใจกลับรู้สึกอิ่มกว่าคำขอบคุณใด ๆ
ไม่ว่างานจะเล็กหรือใหญ่ มันจะมีความหมาย…ถ้าเราทำด้วยหัวใจที่ใหญ่พอ ความภาคภูมิใจ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตำแหน่งในนามบัตร แต่มาจาก “ท่าที” ที่เรามีต่อสิ่งที่ทำ และองค์กรที่แข็งแรงที่สุด คือองค์กรที่ให้เกียรติทุกคนในทุกบทบาทของมัน
“คนที่ก้มลงเช็ดพื้น ด้วยหัวใจที่เงยขึ้นสูง… เขาคือคนที่ยิ่งใหญ่ในสายตาของผม”