สวัสดีครับผม Mr.Leon มาแล้ว เดือนพฤศจิกายนแล้วหรือเนี่ย วันที่ผมเขียนบทความก็ช่วงเทศกาลออกพรรษาและงานกฐิน รู้สึกว่าเวลาเดินไวมากครับ ไวจนน่าตกใจมากจริงๆ นึกถึงอีกงานกิจกรรมที่ทำให้ผมยิ่งรู้สึกแปลกใจว่าเวลาเดินเร็วแค่ไหนก็คืองานโอลิมปิกครับ เพื่อนๆ รู้สึกไหมว่าเหมือนเราเพิ่งดูเทศกาลโตเกียวโอลิมปิกไปเมื่อไม่นานมานี้เองใช่ไหม แต่ปีหน้าก็จะมีปารีสโอลิมปิกแล้ว!! ว้าวไวเวอร์จริงๆ ผมทั้งงงและตกใจมากจริงๆ
ที่จริงโตเกียวโอลิมปิกมีแผนการจัดในปี ค.ศ.2020 ใช่ไหมครับ แต่ทุกคนคงพอจำกันได้ว่าตอนนั้นโลกเรากำลังเผชิญวิกฤตโรคโควิด-19 จึงมีการเลื่อนการจัดงานโตเกียวโอลิมปิกออกมาอีกหนึ่งปีก็คือ ได้จัดในปี ค.ศ.2021 ผมมานึกดูแล้วก็รู้สึกขำๆ นะครับที่มีแค่ประเทศญี่ปุ่น (โตเกียว) เท่านั้นที่ได้จัดโอลิมปิกครบทุกรูปแบบ คือ
⭐︎โตเกียวโอลิมปิกครั้งแรก ที่มีกำหนดจะจัดงานตามกำหนดการนั่นแหละ แต่ดันเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 พอดี!! ก็เลยต้องยกเลิกกันไปโดยปริยาย
⭐︎ครั้งที่สองถูกจัดขึ้นในปี ค.ศ.1964 ถือว่าเป็นโตเกียวโอลิมปิกที่จัดได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์แบบ‼︎
⭐︎และครั้งที่ 3 มีกำหนดการจัดขึ้นในปี ค.ศ.2020 แต่มาเจอวิกฤตโควิดดังกล่าว เลยต้องเลื่อนการจัดงานออกไปอีกหนึ่งปี!!
ครบทุกรสชาติเลยครับ ทั้งยกเลิก ทั้งจัดได้ตามแพลนจนเสร็จสมบูรณ์ และเลื่อนการจัดการแข่งขันแบบไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์!!
ทว่าการจัดงานครั้งล่าสุดก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์จากคนญี่ปุ่นอย่างมากเลยว่าจัดพิธีเปิดมหกรรมกีฬาโอลิมปิกได้ค่อนข้างแย่ไม่สมศักดิ์ศรี แทบจะเทียบกับประเทศอื่นๆ ที่จัดก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย ประเทศอื่นๆ ทั้งประเทศจีน อังกฤษ หรือบราซิลก็ค่อนข้างจัดพิธีเปิดได้สวยงามอลังการและสมศักดิ์ศรีมาก แต่อีกฝ่ายก็แสดงความเห็นว่าคงเพราะมีการเลื่อนการจัดงานเป็นปีๆ งบประมาณเดิมที่เคยได้ก็ถูกใช้ไปจนเกือบหมดแล้ว และยังมีข่าวการคอร์รัปชันและการทะเลาะเบาะแว้งของตัวแทนผู้จัดงานอีก และมีการเปลี่ยนผู้จัดอะไรมากมาย ก็อาจจะเป็นประเด็นที่มีผลก็ได้ และเหมือนกับว่างบประมาณก่อนหน้านี้ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว แถมต้องตั้งทีมขึ้นมาทำใหม่แบบงบน้อย ทำให้งบประมาณยิ่งน้อยลงอย่างมากและมีเวลาในการเตรียมตัวของธีมใหม่ไม่นาน
ส่วนตัวผมยังประทับใจพิธีเปิดมหกรรมกีฬาโอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอนเกมส์ หลายคนบอกว่าเป็นอีกหนึ่งในพิธีเปิดที่มีสีสันมากที่สุดในประวัติศาสตร์ แค่ซีนมิสเตอร์บีน (Rowan Atkinson ในบทบาท Mr.Bean) ก็โชว์ได้ยอดเยี่ยมมากๆ มีคนญี่ปุ่นชื่นชมและประทับใจมากมาย…
■ ภูเก็ต เจ้าของร้านดำน้ำชาวญี่ปุ่น
ผมนึกถึงช่วงต้นปีที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปอยู่ที่จังหวัดภูเก็ตหลายเดือนเหมือนกันครับ ได้ไปเที่ยวตามชายหาดต่างๆ หลายหาด ไปร้านอาหาร แหล่งท่องเที่ยว แหล่งชุมชนหลายแห่ง ผมแทบจะไม่เจอนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นเลยครับ มีวันหนึ่งผมไปดำน้ำโดยซื้อทริปจากอเยนซีหนึ่งและเลือกไดรฟ์มาสเตอร์ (Divemaster) คนญี่ปุ่น วันที่ไปดำน้ำไม่มีลูกทริปคนญี่ปุ่นเลยครับ ผมจึงคุยกับไดรฟ์มาสเตอร์แค่สองคนตลอดการเดินทาง ไดรฟ์มาสเตอร์เป็นคนญี่ปุ่นที่เกษียณแล้วและมาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทย ทำงานเป็นไดรฟ์มาสเตอร์และครูสอนดำน้ำมาหลายปี เราคุยกันหลายเรื่องและคุยกันสนุกมากๆ ครับ ผมจำได้ว่าเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนผมมาดำน้ำทะเลใต้ของประเทศไทยบ่อยๆ เวลาออกเรือจะต้องมีลูกทริปคนญี่ปุ่นไม่น้อยกว่า 10 คนอย่างแน่นอน เวลารับประทานอาหารจะได้คุยกันเป็นกลุ่มสนุกสนานมาก คิดถึงบรรยากาศแบบนั้นเหมือนกัน
ไดรฟ์มาสเตอร์ที่เป็นคนญี่ปุ่นบอกผมว่าก่อนหน้านี้เจ้าของบริษัทดำน้ำแห่งนี้มีบริษัทดำน้ำที่เปิดรองรับนักท่องเที่ยวคนญี่ปุ่นโดยเฉพาะถึง 5 สาขา แต่ว่าตอนนี้เลิกกิจการร้านดำน้ำที่รองรับเฉพาะสำหรับชาวญี่ปุ่นไปแล้ว ถ้ามีลูกค้าชาวญี่ปุ่นติดต่อมาน่าจะใช้วิธีการแชร์กับเอเยนซีอื่นๆ นะครับ ผมกับไดรฟฺมาสเตอร์คุยกันเรื่องเศรษฐกิจญี่ปุ่น และคิดกันว่าเงียบเหงาและซบเซานานขนาดนี้ไม่น่าจะใช่แค่ผลกระทบจากปัญหาโควิด-19 อย่างเดียวแล้วมั้ง
■ ผมเคยนั่งข้างคนญี่ปุ่นบนเที่ยวบิน
ปัจจุบันกลายเป็นว่านักท่องเที่ยวหรือคนต่างชาติที่มาใช้ชีวิตอยู่ที่ภูเก็ตส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนรัสเซียนะครับ เพราะไปทางไหนก็เจอ ขนาดผมเช่ารีสอร์ตอยู่ ห้องข้างๆ ทั้ง 2 ห้องยังเป็นคนรัสเซีย คิดว่าสามในห้าห้องต้องมีคนรัสเซียอย่างแน่นอน สำหรับคนญี่ปุ่นที่นอกจากผมคือไม่มีจริงๆ ครับ ผมยังจำสมัยก่อนได้เลยเวลาที่ผมมาเที่ยวเมืองไทยนะครับ เครื่องบินขนาดใหญ่ครึ่งลำต้องเป็นคนญี่ปุ่น หรือไม่ว่าจะไปฮ่องกง ไต้หวันก็ตาม จะเจอนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นเยอะมากๆ แล้วอีกอย่างคือเวลานั่งเครื่องบินแล้วเจอคนที่นั่งข้างๆ เป็นคนญี่ปุ่นจะมีการทักทายกัน และบางคนอาจมีคุยต่อกันยาว ตัองบอกเลยว่าส่วนใหญ่จะเป็นคนที่มีมารยาทดี และมีฐานะที่สามารถเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศได้ ซึ่งต่างจากยุคนี้จริงๆ ผมเองชอบนั่งคุยกับคนญี่ปุ่นที่นั่งข้างๆ สมัยนั้นมันสนุกสนานและผ่อนคลายจริงๆ
ไดรฟ์มาสเตอร์ถามผมว่า แล้วแบบนี้เวลาเดินทางบนเครื่องบินนานๆ ฆ่าเวลาอย่างไร ผมบอกว่าผมอาจจะดูภาพยนตร์น่ะครับ แต่ว่าบางไฟลต์ที่ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมงเนี่ย จะเซ็งนิดหน่อยเพราะหนังยังไม่ทันจบ เครื่องบินต้องลงซะแล้ว บางทีรู้สึกเสียดายมากที่ยังดูภาพยนตร์ไม่จบ! ทีนี้ทางไดรฟ์มาสเตอร์ก็เลยแนะนำว่า “ลองดูมิสเตอร์บีนสิ!! ดูง่ายจบไวไม่ต้องคิดอะไรมาก”
■ มนุษย์นักแสดง
ซึ่งต้องบอกเลยว่าคนญี่ปุ่นชอบดูมิสเตอร์บีนมากครับ แต่มีคนวิพากษ์วิจารณ์กันว่านักแสดงที่แสดงเป็นมิสเตอร์บีน ไม่ได้มีนิสัยแบบมิสเตอร์บีนที่เราติดตากันนะ คนญี่ปุ่นชอบมิสเตอร์บีนในบทบาทที่เขาแสดงมาก บางคนไม่รู้ชื่อจริงๆ ของนักแสดงเลย รู้แต่เขาคือมิสเตอร์บีน! เป็นนักแสดงที่ถือว่าเป็นนักแสดง! ทั้งบทบาทในการแสดงและชีวิตจริงที่แตกต่าง ผมเองชอบดูการแสดงของมิสเตอร์บีนมากเหมือนกันจึงนึกถึงการโชว์ของมิสเตอร์บีนในพิธีเปิดโอลิมปิกที่ลอนดอนนะครับ และเป็นฉากที่ประทับใจมากๆ เลยทีเดียว
ที่จริงแล้วเขาอาจจะแสดงตลกนะครับ แต่ผมมองว่าเขาไม่ใช่แค่นักแสดงตลก แต่ว่าเขาคือนักแสดง นักแสดงที่หมายถึงบุคคลที่ประกอบอาชีพเป็นผู้แสดงด้วยความคิดสร้างสรรค์ผลงานขึ้นมาตามบทเพื่อเผยแพร่ต่อผู้ชม! และกล่าวกันว่าการแสดงที่มิสเตอร์บีนแสดงอาจดูตลก แต่ตัวจริงเป็นคนที่มีความฉลาดที่มีหัวใจของนักแสดงมากเลย เคยมีข่าวว่ามีบทสัมภาษณ์มิสเตอร์บีนที่ถามว่าถ้าไม่เล่นเป็นมิสเตอร์บีน คุณคิดว่าคุณจะเป็นอะไร? แต่เขาบอกว่าแม้จะเป็นนักวิจัยแต่ว่าเขาก็ยังรักการแสดงอยู่ดี อย่างไรก็จะไปโชว์การแสดง อาจจะเดือนละครั้งก็ยังดี เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็ยังอยากจะไปเปิดแสดงบนเวทีแสดงอยู่! รักงานที่ทำ ทำงานที่รัก ชีวิตแบบนี้คงจะมีความสุขดี
ก็คงจะหมายความว่าการที่เราได้ทำอะไรในสิ่งที่รักมันจะออกมาดีใช่ไหมครับ วันนี้เล่าสู่กันฟัง พบกันใหม่สัปดาห์หน้า สวัสดีครับ
