สวัสดีครับผม Mr.Leon มาแล้ว ช่วงนี้ที่ญี่ปุ่นอากาศกำลังดีไม่ร้อนไม่หนาวเกินไป เห็นเพื่อนๆ ไปเที่ยวกันเยอะเลย หลายคนไปเที่ยวโตเกียว นอกจากเป็นเมืองหลวงที่การเดินทางสะดวกสบาย มีสายการบินขึ้นลงเยอะ และยังไปเที่ยวเมืองรอบๆ ได้ง่ายมาก บางคนต่อเครื่องบินในประเทศ บางคนนั่งรถไฟชินคันเซ็นไปเที่ยวต่างจังหวัดก็รวดเร็วทันใจ ในโตเกียวเองมีย่านดังย่านฮิตที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์เฉพาะตัวหลายย่าน โดยเฉพาะตามสถานีรถไฟหลักๆ แม้จะห่างกันแค่หนึ่งสถานีก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันแล้ว โตเกียวจึงมีความหลากหลายในการท่องเที่ยวมากครับ
ยกตัวอย่างเช่น รอบๆ สถานีโตเกียว อยู่ใกล้ๆ กับย่าน Hibiya, Yurakucho, Ginza ที่เป็นถนนสายกินดื่มชอปปิ้งที่คึกคักมีชีวิตชีวา หรือจะเดินไปทางพระราชวังอิมพีเรียลจะผ่านย่าน Marunouchi ซึ่งเป็นย่านธุรกิจการเงินและหน่วยงานของรัฐ เป็นย่านที่มีตึกสูงระฟ้ามากมาย หรือถ้าไปเที่ยวทางทิศตะวันตกของโตเกียว ต้องไม่พลาดที่จะไปชินจูกุ ย่านท่องเที่ยวที่คนไทยนิยมกันมาก มีทั้งแสงสีเสียง แหล่งชอปปิ้งมากมาย สมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เรียกแถวนี้ว่าตลาดแบล็กมาร์เกตครับ ถึงปัจจุบันจะมีตึกสูงทันสมัยแต่ก็ยังมีกลิ่นอายดาร์คๆ อยู่
ไม่ไกลจากชินจูกุนัก ถ้าใครอยากไปแหล่งวัยรุ่นสักหน่อย มักจะไปเดินเที่ยวย่านชิบูย่าและฮาราจูกุ เพียงแต่ปัจจุบันถ้าเอ่ยถึงวัยรุ่นญี่ปุ่นช่วงอายุ 10 ปี 20 ปี ก็ดูเหมือนจะมีน้อยกว่าคนช่วงวัย 40-50-60 ปีขึ้นไปมากๆ บางย่านที่เคยเป็นย่านวัยรุ่นก็กลายเป็นว่าไม่สามารถเรียกว่าเป็นย่านวัยรุ่นเหมือนสมัยก่อนไปเสียแล้ว (・ω・`)
แต่ในพื้นที่ใกล้ๆ กันนี้มีย่าน下北沢 Shimokitazawa ชิโมะคิตาซาวะ เป็นอีกย่านที่มีแหล่งวัฒนธรรมสุดฮิปที่ผสมผสานกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม มีชื่อเสียงมาช้านานในฐานะแหล่งแฟชั่นและวัฒนธรรมสุดแนว มีร้านเสื้อผ้ามือสอง ของกระจุกกระจิก โรงละคร ไลฟ์เฮาส์ ร้านกาแฟเก๋ๆ และยังมีโรงเบียร์ที่มีการแสดงศิลปะและวงดนตรีสด แนวสตรีท Artist ในเมืองศิลปะเปรี้ยวจี๊ดที่คึกคักมากโดยเฉพาะยามเย็น (แน่นอนว่าตามแนวรถไฟสาย Chuo Line โดยรอบมีชุมชนเสรีนิยม ฝ่ายซ้ายและคอมมิวนิสต์ของนักเขียน ศิลปินมังงะ คนรักวัฒนธรรม คนทำงานศิลปะมากมาย) กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ "เมืองของคนหนุ่มสาว"
มีคำอธิบายที่น่าสนใจในหนังสือฉบับหนึ่งที่เขียนเกี่ยวกับย่านชิโมคิตะซาวะ ว่าเคยมีบุคคลสำคัญด้านสถาบันการเงินและหน่วยงานของรัฐเดินทางมาตรวจสอบแหล่งธุรกิจที่ย่านนี้ในเวลาเช้าตรู่ แต่ปรากฏว่าเก้าโมงก็แล้ว สิบโมงก็แล้วอย่าหวังว่าร้านแถวนั้นจะเปิดง่ายๆ คนตรวจจึงโกรธและเดินทางจากไป!
ผมเคยอ่านมาว่ามีทฤษฎีที่แบ่งคนออกเป็น 2 ประเภทนั่นคือ คนประเภทตื่นตอนเช้า-เข้านอนเย็น และคนประเภทตื่นกลางคืน-นอนดึกถึงเช้าของอีกวัน
● คนประเภทตื่นตอนเช้าเข้านอนเย็น จะไร้ปัญหาในการรับมือกับเวลางานในตอนเช้า ซึ่งเป็นเวลาทำงานปกติในยุคปัจจุบัน เขาสามารถตื่นเช้าๆ มาเพลิดเพลินกับอาหารเช้าและดื่มกาแฟอุ่นๆ และออกจากบ้านและไปทำงานโดยมีเวลาเหลือเฟือ ชีวิตของคนประเภทนี้ตรงกับจังหวะของสังคมสมัยใหม่
● คนประเภทตื่นกลางคืน-นอนดึกๆ หรือนอนเช้าของอีกวัน (ขอเรียกว่าคนกลางคืน) คนประเภทนี้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเต็มที่ในตอนดึก ทำให้มีปัญหาในการปรับตัวอย่างมากหากต้องทำงานในเวลากลางวัน เพราะประมาณ 23 นาฬิกาจะเป็นเวลาที่สวิตช์ร่างกายเปิดขึ้น เมื่อเขากําลังเพลิดเพลินกับ Youtube เกม Netflix ไพ่นกกระจอกออนไลน์ การ์ตูน และเมื่อเขารู้ตัวอีกทีเวลาก็ล่วงเลยไปถึงตีสองตีสาม เมื่อเขารู้ว่ามันดึกมากจึงรีบเข้านอน บางทีก็ผล็อยหลับไปจนนาทีสุดท้ายในตอนเช้า และรีบวิ่งออกจากบ้านโดยไม่ทันได้กินอาหารเช้า อาจพอได้แวะซื้อกาแฟที่ร้านสะดวกซื้อระหว่างทาง และไปทำงานให้ทัน 9 โมงเช้าอย่างทุลักทุเล
คนประเภทนี้จะเหมาะกับอาชีพที่เริ่มงานในตอนเย็นหรืองานกะกลางคืน ในสมัยโบราณคนกลางคืนจะได้รับหน้าที่ให้เฝ้าดูหมู่บ้าน หรือเป็นคนพิมพ์ดีดตอนกลางคืนที่มีบทบาทสำคัญในการปกป้องดูแลหมู่บ้านจากการโจมตีของผู้ร้ายในตอนกลางคืน แต่ในสังคมสมัยใหม่เขากลับถูกมองเป็นแค่คนนอนดึกที่เลอะเทอะ มันเป็นความจริงที่น่าเศร้ามาก
ว่ากันว่าคนกลางคืนจะทำงานในบริษัทแนว JTC ยากลำบากและน่าสงสารมากๆ ครับ
บริษัทแนว JTC (→Japanese Traditional Company) ใช้เป็นคำแสลงทางอินเทอร์เน็ตของญี่ปุ่น ย่อมาจาก "บริษัทญี่ปุ่นใหญ่และเก่าดั้งเดิม " หมายถึงบริษัทขนาดใหญ่แบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นทั้งหลาย มักใช้เพื่อเยาะเย้ยและใช้แทนเมื่อพูดถึงนายจ้างหรือหุ้นส่วนธุรกิจเป็นบริษัทดังกล่าว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับบริษัทญี่ปุ่นรู้ดีว่า JTC มีแนวโน้มที่จะเป็นองค์ความหวังของคนหนุ่มสาว ที่ปัจจุบันคาดว่าจะมีอายุประมาณ 55 ปีที่ยังทำงานสนับสนุนสู่จุดสูงสุดที่อายุ 70 ปี → เนื่องจากจำนวนคนหนุ่มสาวจริงๆ ในวัย 20 ต้นๆ นั้นมีน้อยมาก ดังนั้น ทุกบริษัทจะแข่งขันกันเอง และปัจจุบันหนุ่มสาวอายุน้อยจริงๆ ยังนิยมเปลี่ยนที่ทำงานกันเป็นว่าเล่น โดยพวกเขาจะลาออกภายในเวลาไม่ถึง 1 หรือ 2 ปี และจะไม่ปักหลักที่บริษัทเดิมตลอดไปเหมือนยุคก่อน
เกือบทุกเช้าที่ประธานบริษัทแนว JTC จะส่งอีเมลถึงพนักงานตอน 6 โมงเช้า และด้วยเหตุผลบางอย่าง ประธานจะเริ่มทำความสะอาดบริษัทอย่างขยันขันแข็งตอน 7 โมงเช้า ดังนั้น พนักงานทุกคนจะต้องตื่นแต่เช้าตรู่ รีบมาที่ทำงาน มาทำตามท่านประธาน ลองถามเพื่อนที่ทำงานในบริษัทญี่ปุ่นดูได้ครับ ดังนั้น ถ้าคนกลางคืนต้องเข้าทำงานที่บริษัทแนว JTC จะเป็นเรื่องยากในชีวิตเขาจริงๆ ไม่ใช่เพราะเขาขี้เกียจ ขาดแรงจูงใจ หรือทุพพลภาพแต่อย่างใด
ช่วงนี้ท่านใดได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นลองแวะไปย่านต่างๆ ดังกล่าวดูนะครับ เพื่อนที่ไปเที่ยวมาแล้วสนุกไหมครับ เพื่อนๆ ชอบโตเกียวไหม? เมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และย่านต่างๆ ที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว มีกลิ่นอายที่หลากหลาย นอกจากนี้ คนในย่านนั้นๆ มีการแสดงออกที่แตกต่างกัน ดังนั้น เราก็สามารถสนุกกับความแตกต่างนั้นได้ไม่ว่าจะไปเยี่ยมเยือนอีกกี่ครั้ง วันนี้เล่าสู่กันฟัง พบกันใหม่สัปดาห์หน้า สวัสดีครับ
