สวัสดีครับผม Mr. Leon มาแล้ว เมื่อประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาผมมีโอกาสไปเปิดร้านขายของในนิทรรศการโอทอป OTOP ในงานกาชาดประจำจังหวัด วันนั้นผมขายน้ำมะนาว และผักผลไม้ในสวน มีขนมด้วย ถึงแม้ว่าจะขายไม่ค่อยได้แต่ก็สนุกมากและได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ร้านใกล้ๆ กันซึ่งเป็นร้านโอทอปของอำเภออื่นๆ ก็ได้พูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันหลายอย่างนับว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีมากครับ
นอกจากบูธโอทอปที่เป็นแค่ส่วนหนึ่งในงานแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นบูธของร้านค้าเอกชนต่างๆ ที่มาเปิดขายของ มีทั้งของกิน ของใช้ เกม เสื้อผ้า เป็นต้น มีอยู่ร้านหนึ่งขายเสื้อผ้าเด็ก ผมเห็นมีเสื้อที่มีรูปตัวละครคาแรคเตอร์จากการ์ตูนมังงะเรื่อง ผ่าพิภพไททัน (進撃の巨人 Attack on Titan) ด้วย และดูเหมือนจะขายดีมาก
พูดถึงการ์ตูนมังงะและอนิเมะของญี่ปุ่น จะเห็นว่ามีทั้งนักวาดที่เป็นผู้ชายและนักวาดผู้หญิง และบางเรื่องที่ผู้หญิงเขียนแต่มีคนอ่านหลายๆ คนเข้าใจผิดว่าเป็นฝีมือผู้ชาย บางเรื่องผู้ชายเขียนการ์ตูนคาแรคเตอร์ผู้หญิง แต่จะเห็นว่าบางอารมณ์อาจเข้าไม่ถึงรายละเอียดของต่างเพศอย่างแท้จริง และอาจมีบางซีนที่พอจะจับได้ว่าคนวาดเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เช่น การ์ตูนผู้หญิงบางซีนคนเขียนอดไม่ได้ที่จะแทรกเรื่องเครื่องยนต์ แทรกมุกทะลึ่ง เป็นต้น
รวมถึงการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยก็มีผลต่อเรื่องราวและรูปแบบของการ์ตูนมังงะ ถ้าลองเปรียบเทียบการ์ตูนมังงะญี่ปุ่นสมัยก่อนซึ่งไม่ค่อยมีความซับซ้อนของตัวละครมากนัก มีตัวหลักไม่กี่ตัว มีคาแรคเตอร์ตัวละครไม่มากเท่าไหร่ คนอ่านจำได้ง่าย ถ้าจะให้คนรุ่นผมย้อนกลับไปอ่านเรื่องสมัยก่อนอีกทีเราก็ยังพอจำตัวละครนั้นๆ ได้แต่ถ้าเป็นเรื่องในยุคปัจจุบัน ที่มีตัวละครและคาแรคเตอร์เยอะมากอาจจำไม่ค่อยได้ ถ้าไม่สนใจจริงๆ คุณป้าของผมบอกว่าเคยอ่านมังงะไปได้หน่อยแล้วจำตัวละครหลักตัวละครรองไม่ได้เลย บางทีต้องจำที่สีผม ซึ่งเด็กๆ สมัยนี้อาจจะไม่เชื่อว่ามีคนรุ่นก่อนอ่านมังงะแล้วจำตัวละครไม่ได้จริงๆ
ก่อนหน้านี้รู้สึกว่าจะมีการ์ตูนมังงะที่ฮิตมากๆ ก็คือเรื่องดาบพิฆาตอสูร 鬼滅の刃 Kimetsu no Yaiba ที่มีเนื้อหากล่าวถึงเด็กหนุ่มคามาโดะ ทันจิโร่ ผู้กลายเป็นนักล่าอสูรหลังจากครอบครัวของเขาถูกอสูรฆ่าตายทั้งหมด และน้องสาวของเขาได้กลายเป็นอสูรไป เขาจึงตั้งปณิธานว่าจะหาทางทำให้น้องสาวกลับมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิมให้ได้ ซึ่งเป็นการ์ตูนมังงะที่เริ่มตีพิมพ์เป็นรายตอนในนิตยสารโชเน็งจัมป์รายสัปดาห์ และสำนักพิมพ์ชูเอฉะได้จัดพิมพ์ในรูปแบบหนังสือการ์ตูนรวมเล่มแล้วจำนวน 19 เล่ม เรื่องนี้ก็มีตัวละครเยอะมากเลย บางคนบอกอ่านไม่ไหว ผมเองก็ยังไม่ได้อ่านครับ
ซึ่งเรื่องดาบพิฆาตอสูรนี้ก็มีพูดเม้าท์มอยกันว่านักเขียนเป็นผู้หญิงหรือเปล่า?! แต่ด้วยความที่วางขายในนิตยสารที่มีกลุ่มเป้าหมายคือเด็กผู้ชาย จึงไม่เปิดเผยข้อมูลคนวาดมากนัก ถ้าดูจากนามปากกาชื่อผู้เขียนก็สามารถมองได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทำให้เป็นประเด็นที่ยังคลุมเครือ แต่ก็ไม่ใช่ว่าการ์ตูนมังงะที่ผู้หญิงเขียนแล้วจะไม่ดังนะครับ อาจจะเป็นเรื่องของการตลาด จีงเลี่ยงที่จะนำเสนอว่าการ์ตูนแนวเด็กผู้ชายมีนักเขียนเป็นผู้หญิง เป็นต้น วันนี้จึงอยากพูดถึงเรื่องนักเขียนผู้ชายที่เขียนมังงะคาแรคเตอร์ผู้หญิงและนักเขียนผู้หญิงที่เขียนคาแรคเตอร์ผู้ชาย ที่อาจจะมีบางจุดที่เข้าไม่ถึงความเป็นจริงของต่างเพศ
ซึ่งถ้าดูจากมุมมองนี้ก็จะเห็นว่าเรื่องผ่าพิภพไททัน ที่คนเขียนเป็นผู้ชาย เมื่อเขียนคาแรคเตอร์ผู้หญิงในเรื่อง ก็มีหลายๆ อย่างที่แปลกๆ และไม่เป็นจริงในแง่ของมนุษย์จริงในสังคมญี่ปุ่น ผมเคยอ่านเรื่องผ่าพิภพไททันในแอปพลิเคชันได้สามเล่ม แล้วก็ไม่ได้ตามเล่มที่เริ่มมีตัวละครรีไวล์ออกมา แต่ว่าคิดว่าเรื่องนี้น่าจะได้รับความนิยมและคนรู้จักกันเยอะมาก เห็นเสื้อยืดที่ขายวันนั้นมีรูปรีไวล์อยู่เยอะมากๆ ครับ ถ้าพูดถึงตัวเด่นและเป็นที่รู้จักคงจะต้องพูดถึง รีไวล์ กับมิคาสะ
ซึ่งรีไวล์ แอคเคอร์แมน リヴァイ / リヴァイ・アッカーマン ( Levi Ackerman) มีคาแรคเตอร์แบบคนหน้าเรียบนิ่ง ตัวเล็ก คูลๆ ผมดำแสกกลาง หลายคนบอกเป็นบุคลิกที่มีเสน่ห์แปลกๆ มีความเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่ง ฝีมือก็เก่งฉกาจหาตัวจับได้ยาก มีไหวพริบ ทั้งเรื่องการต่อสู้ ความทนทายาด และการตัดสินใจอย่างเฉียบแหลมลงมือทันทีในสถานการณ์นั้นๆ ทั้งรีไวล์และมิคาสะต่างก็เป็นตัวละครที่แข็งแกร่งที่สุดในเรื่องนี้ และเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเรื่อง ทั้งๆ ที่รีไวล์ตัวเล็กๆ สูงประมาณ 160 เซนติเมตรเท่านั้น มีคำกล่าวที่ว่าคนญี่ปุ่นมักพูดถึงเรื่องการเอาชนะผู้แข็งแกร่งกว่าด้วยเทคนิคและจิตวิญญาณ มาตั้งแต่สมัยสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่นอย่างน้อย 120 ปีที่แล้ว คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คนชื่นชอบ
มิคาสะเองก็น่าจะเป็นคาแรคเตอร์ของตัวละครที่เป็นตัวเด่นและได้รับความนิยมมากเช่นกัน มิคาสะ เป็นตัวละครผู้หญิงแต่ด้วยคนเขียนเป็นผู้ชายจึงมีบางอย่างที่ไม่ตรงกับคติมุมมองความคิดของสาวๆ ญี่ปุ่นในสังคมจริง ที่ผมไม่เข้าใจคือตลอดมาที่มิคาสะยังคงคลั่งรักอย่างฝังแน่นแม้ว่าเอเลนจะเป็นยักษ์หรือไม่ก็ตาม ซึ่งตรงข้ามกับพฤติกรรมที่แท้จริงในแง่ความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักชาวญี่ปุ่น ซึ่งส่วนใหญ่นานวันเข้ามักจะกลายเป็นการทะเลาะและไม่แยแสกัน (เมื่อเร็วๆ นี้ยังมีข่าวเหตุการณ์ทะเลาะกันของคู่รักในเขตชานเมืองฟุกุโอกะ ... ) และมีคนญี่ปุ่นที่หย่าร้างกันเพราะสามีป่วยจากการทำงานอย่างหนักและถูกย้ายไปพื้นที่ห่างไกล
อย่างไรก็ตาม การ์ตูนมังงะคงเป็นความงามของความเชื่อที่ไม่สมจริง ที่ถูกหลอมรวมและถ่ายทอดเป็นวรรณกรรม มิคาสะเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในหมู่คนญี่ปุ่น และถ้าจะแต่งเรื่องที่มีความเชื่อมั่นอย่างยอดเยี่ยมนี้ก็ดี แต่อย่างไรยังมีบางคนอารมณ์เสียบ้าง (^^;)แต่ก็ถือว่าตัวเรื่องเองมีความน่าสนใจมากครับ
โอกาสหน้าผมคิดว่าจะเขียนมุมมองคนญี่ปุ่น กับนักวาดการ์ตูนมังงะผู้หญิงที่เขียนคาแรคเตอร์ผู้ชายบ้าง อาจจะเป็นมังงะจากเรื่องพรุ่งนี้ ฉันจะเป็นเเฟนของใครสักคน Ashita, Watashi wa Dareka no Kanojo 明日、私は誰かのカノジョครับ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชาย ผมก็ยังคิดว่าผู้ชายไม่สามารถวาดและเขียนเรื่องความคิดความรู้สึกของผู้หญิงได้ดีเท่าผู้หญิง และในทางกลับกันผู้หญิงก็ไม่สามารถวาดและเขียนเรื่องความคิดความรู้สึกผู้ชายได้อย่างเข้าถึง แต่เราอ่านเพื่อความบันเทิง และอาจจะได้ความรู้ที่สอดแทรกอยู่ในเรื่องด้วยก็ถือเป็นเรื่องดีครับ วันนี้เล่าสู่กันฟัง สวัสดีครับ