สวัสดีครับผม Mr. Leon มาแล้วครับ อาทิตย์ที่แล้ว ผมเล่าเรื่องการเก็บผักต่างๆ ที่ขึ้นอยู่บนภูเขา หรือที่เรียกกันว่า 山菜 Sansai ( Edible wild plants grass) มีคำกล่าวว่าคนญี่ปุ่นบางคนชอบความรู้สึกของการไปตามหาผักบนป่ามากกว่าจะหามาทานอย่างจริงจังอีก การที่ได้ค้นหา ได้มีกิจกรรมที่ผ่อนคลาย แล้วยังสนุกด้วยก็เลยชอบมั้งครับ
ตอนที่ผมยังทำงานที่ญี่ปุ่น มีหัวหน้าท่านหนึ่งที่ดีต่อกันมากท่านเป็นครูใหญ่ 👴🏻 หัวหน้าเค้าจะคอยดูแลผมดีมาก และมักจะชวนกันไปทานข้าวทานเหล้าหลังเลิกงานบ่อยๆ บางเดือนไปแทบทุกอาทิตย์ แล้วก็ไปทีไรก็ร้านโซบะเจ้าประจำร้านเดิม ร้านเล็กๆ แทรกตัวข้างๆ ตึกใหญ่ แทบจะไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีผมกับหัวหน้าเป็นลูกค้าก็ไม่รู้ว่ายังมีลูกค้าคนอื่นอีกมากแค่ไหนนะเนี่ย เจ้าของร้านทำอาหารเองเสิร์ฟเอง อายุอานามคงเจ็ดสิบกว่าปีแล้วละมังครับ บางทีไปวันศุกร์ เวลาเดิม เจ้าของร้านจะรอพวกเราหน้าร้านเลยแล้วพาไปนั่งโต๊ะเดิม เวลาสั่งก็เหมือนเดิมคือเบียร์ 2 ขวด แล้วต่อด้วยเหล้าญี่ปุ่น อันที่จริงผมก็อยากจะเปลี่ยนบ้างนะ อยากดื่มเบียร์ต่ออีก แต่ด้วยระบบแบบญี่ปุ่นที่ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่สไตล์สังคมญี่ปุ่น ผมก็ต้องตามหัวหน้า แล้วหัวหน้าก็ไม่ค่อยกินอาหาร จะดื่มแต่เครื่องดื่มทำให้อาหารที่ไม่ได้สั่งเหลือเต็มโต๊ะทุกที !! ทำไมผมบอกว่าอาหารที่ไม่ได้สั่งเพราะร้านนี้พวกเรามากันจนแทบจะเรียกว่าเจ้าของร้านจัดให้ ไม่มีเมนู ไม่เห็นราคา วันนั้นมีอะไรขายเขาจะทำมาให้เลย วางเต็มโต๊ะ เสร็จแล้วจ่ายคนละห้าพันเยน (*´꒳`*) ก็ไม่รู้ว่าใครคุ้มใครขาดทุนแต่ร้านนี้กับการเซอร์วิสในรูปแบบนี้สำหรับผมกับหัวหน้าท่านนี้เป็นแบบนี้มาตลอด สุดท้ายผมต้องห่อกลับไปกินต่อที่บ้านครับ
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ ผมกับหัวหน้าก็ไปร้านโซบะร้านเดิม เจ้าของร้านทำเทมปุระ たらのめ Taranome ( ซึ่งเป็นผักชนิดหนึ่งที่เก็บมาจากป่าบนภูเขา )มาให้ แล้วก็มีเมนูอื่นๆ อีกเยอะแยะมากมาย หลายเมนูผมชอบกินผมก็กินเยอะ กินตลอด ได้ลองกินเทมปุระ たらのめ Taranome ไปชิ้นหนึ่งก็อร่อยดีแต่ชอบเมนูอื่นมากกว่าก็เลยทานอย่างอื่นตลอด วันนั้นนั่งทานไปคุยไปจนเกือบๆ จะห้าทุ่มแล้วก็ถึงเวลาจะกลับบ้านพอดี ผมก็นึกว่าหัวหน้าเมาจนไม่รู้เรื่องแล้ว แต่ตอนจะกลับแกก็ดุผมใหญ่เลยบอกว่า เหลืออีกจานหนึ่งกินให้หมด เป็นลูกค้าก็ต้องมีมารยาทกับเจ้าของร้านนะ เมนูเทมปุระ たらのめ Taranome นี้เขาไม่ได้ซื้อผักมาจากตลาดทั่วไปนะ เขาเก็บมาจากภูเขา ฉะนั้นกินให้หมด ผมเลยต้องกินจนหมดครับ ⁂ べ(´)Д(｀べ;)
หัวหน้าท่านนี้มีเรื่องต่างๆ มาเล่าให้ผมฟังมากมาย แกเคยเล่าว่าสมัยที่ยังเป็นหนุ่ม มีรุ่นพี่ที่ดีกันชวนไปเที่ยวบ้านที่จังหวัดนากาโนะ ไปขึ้นเขาเที่ยวกัน หัวหน้าก็ตกลงไป พอไปถึงบ้านรุ่นพี่ก็แนะนำให้รู้จักน้องสาวแก ที่จะคอยมาปรนนิบัติ หาข้าวหาน้ำมาต้อนรับตลอด ตอนนั้นหัวหน้าไม่รู้สักนิดว่าเป็นกลอุบายที่รุ่นพี่อยากให้หัวหน้ารู้จักกับน้องสาวเขาเพื่อจะได้แต่งงานเป็นคู่รักกันสมัยนั้นการจับคู่ที่เป็นแบบนี้เยอะมาก สรุปว่าด้วยความที่หัวหน้าไม่ได้เอะใจก็เลยไม่ได้คิดตรงเรื่องการสานต่อกับน้องสาวรุ่นพี่ คิดแค่ไปภูเขาเท่านั้นเพราะรุ่นพี่คนนี้มีทักษะเรื่องการหาของป่า และการขึ้นเขามาก จากนั้นไม่นานหัวหน้าได้ข่าวว่ารุ่นพี่คนนี้ไปตกปลาที่ทะเลแห่งหนึ่งแล้วเกิดโชคร้ายเจอคลื่นยักษ์พัดเรือจม เพื่อนๆ ที่ไปด้วยกันก็พยายามดึงมือช่วยเหลือกันแต่ก็พ่ายความล้าเขาถูกคลื่นพัดไป เป็นข่าวที่ทำให้หัวหน้าผมเสียใจมากหัวหน้าบอกว่าน่าเสียดายที่รุ่นพี่ไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพ และหัวหน้าผมก็ร้องให้ให้กับงานนี้ทั้งๆ ที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
ทำไมหัวหน้าผมตอบรับที่จะไปเที่ยวภูเขาที่บ้านรุ่นพี่เขาเพราะว่า หัวหน้าผมเค้าชอบผัก 山菜 Sansai มาก หัวหน้าผมชอบบรรยากาศเวลาขึ้นไปตามหาผักตามที่ต่างๆ แกจะไปเก็บ มันภูเขา 山芋 Yamaimo ทุกปี การที่จะขุดมันภูเขา 山芋 Yamaimo ขึ้นมาจากใต้ดินบนภูเขานี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะครับ เพราะต้องขุดแบบไม่ให้ขาดแล้วมันยาวมาก หัวหน้ามักจะไปกับคุณพ่อของเขา วันที่จะไปขึ้นเขาต้องออกจากบ้านตั้งแต่ก่อนตะวันขึ้น แบกเป้แบกอุปกรณ์ ขึ้นไปหาขุดมัน ช่วยกันสองคนอายุอานามก็ใช้น้อยนะครับ คนหนึ่งเกือบหกสิบ คุณพ่อของหัวหน้าคงแปดสิบกว่า ผมเห็นในความมุ่งมั่นและความชอบของท่านแล้วทึ่งจริงๆ ที่จริงถ้าคนที่ไม่ได้ชอบบรรยากาศการขึ้นเขาหาผักป่าขนาดนี้ สามารถหาซื้อเอาตามซุปเปอร์มาร์เก็ตก็น่าจะมีขาย ( ตามฤดูกาลนะครับ) พอหัวหน้าได้มันภูเขา 山芋 Yamaimo มาแล้วก็จะรีบลงเขามาทำอาหารจากผักจากมันภูเขาต่างๆ ที่เก็บมาได้ เช่น ทำ トロロ Tororo (ไม่ใช่ Totoro トトロ การ์ตูนจิบลินะเออ )โดยการขูด 山芋 Yamaimo นี่แหละ มันจะสดๆ เหนียวๆ ยืดๆ ใส่โชยุนิดหน่อย ราดหน้าข้าวสวยร้อนๆ ก็อร่อยมาก คนญี่ปุ่นชอบมาก แต่คนที่ไม่เคยกินอาจจะไม่คุ้นเคยและไม่ถูกปากนัก เป็นอีกเมนูที่ผมชอบมากๆ แค่เห็นรูปก็รู้สึกคิดถึงบ้าน อยากกลับไปกินมากๆ เพราะเป็นเมนูที่ไม่มีวางขาย จะเป็นอาหารแนวที่ทำกินกันในครอบครัวครับ มันภูเขา 山芋 Yamaimo นี้ยังสามารถนำไปทำเมนูอาหารอื่นๆ ได้อีกหลากหลายเมนู เช่น ขูดให้เป็นยางยืด แบบที่ใช้ราดหน้าข้าว แต่ไปราดหน้าโซบะ หรือทำเทมปุระ หรือหั่นใส่โอโกโนมิยากิ ซึ่งช่วงนี้เป็นต้นไปจะเริ่มเข้าสู่ฤดูกาลการทานมันภูเขาแล้ว ตามร้านสะดวกซื้อก็น่าจะมีขายครับ
พูดเรื่องผักป่าบนภูเขาอีกชนิดที่ผมนึกถึงคือ みょうが Myouga เมียวงะ เมนูนี้จะทานดอกตูมและหน่อ ดอกตูมจะคล้ายๆ ดอกขิง สีม่วงๆ แต่ที่ผมสนใจคือๆ เกือบๆ จะกลางใจเมืองโตเกียวมีสถานีรถไฟชื่อ 茗荷谷 Myoōgadani ห่างจาก 池袋 Ikebukuro แค่สองสถานีเอง เล่ากันว่าสมัยก่อนที่บริเวณนั้นเป็นป่า มีเมียวงะอยู่เยอะ เป็นทุ่งไปเลย แต่สมัยนี้มีแต่ตึกและเจริญมาก นี่ถ้าใครมีที่ตรงนั้นมาขายสมัยนี้คงรวยมากๆ เทียบๆ ไป คงประมาณ อุดมสุข ที่สมัยก่อนเป็นป่าเป็นพื้นที่นอกเมือง เดี๋ยวนี้กลายเป็นในเมืองไปแล้ว ใครจะนึกว่าจะทุ่งผักป่าเมียวงะจะกลายเป็นเมืองใหญ่โต
ซึ่งช่วงนี้เป็นหน้าฝนจะเข้าสู่หน้าร้อน เมียวงะจะเบ่งบานและเริ่มมีวางขายแล้วครับ คนญี่ปุ่นมักจะเอามาประกอบเมนูอาหารต่างๆ ทั่วๆ ไป จะเทียบไปก็คงเหมือนที่เมืองไทยใส่ต้นหอมผักชีในเมนูต่างๆ ครับ เช่น หั่นใส่ โซเมน ใส่ราดหน้าเต้าหู้ ทำเทมปุระ ใส่ในน้ำซุปมิโซ เมียวงะโกฮัง อร่อยมากๆ แต่มีความเชื่อที่เล่าต่อๆ กันมาครับว่า ถ้ากินเมียวงะมากๆ จะทำให้ขี้ลืม ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าจริงไหมหรือทำไมต้องบอกว่า กินแล้วจะขี้ลืม นะใครอยากลองก็เริ่มหาทานได้แล้วตามซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไปที่ญี่ปุ่นครับ ที่นี้ถ้าใครไปญี่ปุ่นช่วงนี้ อย่าลืมหามาทานนะครับ โดยเฉพาะคนที่อกหักนะครับต้องทาน เพราะจะได้ลืมได้เร็วๆ （ノω； )....♥♭
มีข้อเตือนให้ระมัดระวังสำหรับคนที่ชอบไปขึ้นเขาสักนิดหน่อยครับ อาทิเช่น
♢ควรพกเสื้อกันฝนหรืออุปกรณ์กันฝนไปด้วย เพราะสภาพอากาศบนภูเขาเปลี่ยนแปลงง่ายมากครับ
♢ผู้หญิงไม่ควรไปภูเขาคนเดียว ควรมีกลุ่มเพื่อนไปด้วยกัน เพราะอาจเกิดอันตรายได้
♢บางที่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ดังนั้นควรมีคนที่รู้ข้อมูลของเราว่าเราไปไหน เมื่อไหร่ รวมทั้งหาช่องทางการติดต่ออื่นๆ ที่เป็นไปได้
♢เพื่อสิ่งแวดล้อมที่สวยงามควรเก็บขยะที่ตัวเองมีกลับมาด้วยครับ
♢ไม่ควรทิ้งก้นบุหรี่ หรือจุดไฟบนป่าเพราะอาจเกิดไฟไหม้ป่าได้
♢เคารพกฏการขึ้นเขาของสถานที่นั้นๆ
♢เมื่อเจอกันบนเขา พูดทักทายกันว่า "คอนนิจิวะ"こんにちは(*´ω｀)(´ω｀*)
วันนี้สวัสดีครับ ♥
ตอนที่ผมยังทำงานที่ญี่ปุ่น มีหัวหน้าท่านหนึ่งที่ดีต่อกันมากท่านเป็นครูใหญ่ 👴🏻 หัวหน้าเค้าจะคอยดูแลผมดีมาก และมักจะชวนกันไปทานข้าวทานเหล้าหลังเลิกงานบ่อยๆ บางเดือนไปแทบทุกอาทิตย์ แล้วก็ไปทีไรก็ร้านโซบะเจ้าประจำร้านเดิม ร้านเล็กๆ แทรกตัวข้างๆ ตึกใหญ่ แทบจะไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีผมกับหัวหน้าเป็นลูกค้าก็ไม่รู้ว่ายังมีลูกค้าคนอื่นอีกมากแค่ไหนนะเนี่ย เจ้าของร้านทำอาหารเองเสิร์ฟเอง อายุอานามคงเจ็ดสิบกว่าปีแล้วละมังครับ บางทีไปวันศุกร์ เวลาเดิม เจ้าของร้านจะรอพวกเราหน้าร้านเลยแล้วพาไปนั่งโต๊ะเดิม เวลาสั่งก็เหมือนเดิมคือเบียร์ 2 ขวด แล้วต่อด้วยเหล้าญี่ปุ่น อันที่จริงผมก็อยากจะเปลี่ยนบ้างนะ อยากดื่มเบียร์ต่ออีก แต่ด้วยระบบแบบญี่ปุ่นที่ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่สไตล์สังคมญี่ปุ่น ผมก็ต้องตามหัวหน้า แล้วหัวหน้าก็ไม่ค่อยกินอาหาร จะดื่มแต่เครื่องดื่มทำให้อาหารที่ไม่ได้สั่งเหลือเต็มโต๊ะทุกที !! ทำไมผมบอกว่าอาหารที่ไม่ได้สั่งเพราะร้านนี้พวกเรามากันจนแทบจะเรียกว่าเจ้าของร้านจัดให้ ไม่มีเมนู ไม่เห็นราคา วันนั้นมีอะไรขายเขาจะทำมาให้เลย วางเต็มโต๊ะ เสร็จแล้วจ่ายคนละห้าพันเยน (*´꒳`*) ก็ไม่รู้ว่าใครคุ้มใครขาดทุนแต่ร้านนี้กับการเซอร์วิสในรูปแบบนี้สำหรับผมกับหัวหน้าท่านนี้เป็นแบบนี้มาตลอด สุดท้ายผมต้องห่อกลับไปกินต่อที่บ้านครับ
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ ผมกับหัวหน้าก็ไปร้านโซบะร้านเดิม เจ้าของร้านทำเทมปุระ たらのめ Taranome ( ซึ่งเป็นผักชนิดหนึ่งที่เก็บมาจากป่าบนภูเขา )มาให้ แล้วก็มีเมนูอื่นๆ อีกเยอะแยะมากมาย หลายเมนูผมชอบกินผมก็กินเยอะ กินตลอด ได้ลองกินเทมปุระ たらのめ Taranome ไปชิ้นหนึ่งก็อร่อยดีแต่ชอบเมนูอื่นมากกว่าก็เลยทานอย่างอื่นตลอด วันนั้นนั่งทานไปคุยไปจนเกือบๆ จะห้าทุ่มแล้วก็ถึงเวลาจะกลับบ้านพอดี ผมก็นึกว่าหัวหน้าเมาจนไม่รู้เรื่องแล้ว แต่ตอนจะกลับแกก็ดุผมใหญ่เลยบอกว่า เหลืออีกจานหนึ่งกินให้หมด เป็นลูกค้าก็ต้องมีมารยาทกับเจ้าของร้านนะ เมนูเทมปุระ たらのめ Taranome นี้เขาไม่ได้ซื้อผักมาจากตลาดทั่วไปนะ เขาเก็บมาจากภูเขา ฉะนั้นกินให้หมด ผมเลยต้องกินจนหมดครับ ⁂ べ(´)Д(｀べ;)
หัวหน้าท่านนี้มีเรื่องต่างๆ มาเล่าให้ผมฟังมากมาย แกเคยเล่าว่าสมัยที่ยังเป็นหนุ่ม มีรุ่นพี่ที่ดีกันชวนไปเที่ยวบ้านที่จังหวัดนากาโนะ ไปขึ้นเขาเที่ยวกัน หัวหน้าก็ตกลงไป พอไปถึงบ้านรุ่นพี่ก็แนะนำให้รู้จักน้องสาวแก ที่จะคอยมาปรนนิบัติ หาข้าวหาน้ำมาต้อนรับตลอด ตอนนั้นหัวหน้าไม่รู้สักนิดว่าเป็นกลอุบายที่รุ่นพี่อยากให้หัวหน้ารู้จักกับน้องสาวเขาเพื่อจะได้แต่งงานเป็นคู่รักกันสมัยนั้นการจับคู่ที่เป็นแบบนี้เยอะมาก สรุปว่าด้วยความที่หัวหน้าไม่ได้เอะใจก็เลยไม่ได้คิดตรงเรื่องการสานต่อกับน้องสาวรุ่นพี่ คิดแค่ไปภูเขาเท่านั้นเพราะรุ่นพี่คนนี้มีทักษะเรื่องการหาของป่า และการขึ้นเขามาก จากนั้นไม่นานหัวหน้าได้ข่าวว่ารุ่นพี่คนนี้ไปตกปลาที่ทะเลแห่งหนึ่งแล้วเกิดโชคร้ายเจอคลื่นยักษ์พัดเรือจม เพื่อนๆ ที่ไปด้วยกันก็พยายามดึงมือช่วยเหลือกันแต่ก็พ่ายความล้าเขาถูกคลื่นพัดไป เป็นข่าวที่ทำให้หัวหน้าผมเสียใจมากหัวหน้าบอกว่าน่าเสียดายที่รุ่นพี่ไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพ และหัวหน้าผมก็ร้องให้ให้กับงานนี้ทั้งๆ ที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
ทำไมหัวหน้าผมตอบรับที่จะไปเที่ยวภูเขาที่บ้านรุ่นพี่เขาเพราะว่า หัวหน้าผมเค้าชอบผัก 山菜 Sansai มาก หัวหน้าผมชอบบรรยากาศเวลาขึ้นไปตามหาผักตามที่ต่างๆ แกจะไปเก็บ มันภูเขา 山芋 Yamaimo ทุกปี การที่จะขุดมันภูเขา 山芋 Yamaimo ขึ้นมาจากใต้ดินบนภูเขานี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะครับ เพราะต้องขุดแบบไม่ให้ขาดแล้วมันยาวมาก หัวหน้ามักจะไปกับคุณพ่อของเขา วันที่จะไปขึ้นเขาต้องออกจากบ้านตั้งแต่ก่อนตะวันขึ้น แบกเป้แบกอุปกรณ์ ขึ้นไปหาขุดมัน ช่วยกันสองคนอายุอานามก็ใช้น้อยนะครับ คนหนึ่งเกือบหกสิบ คุณพ่อของหัวหน้าคงแปดสิบกว่า ผมเห็นในความมุ่งมั่นและความชอบของท่านแล้วทึ่งจริงๆ ที่จริงถ้าคนที่ไม่ได้ชอบบรรยากาศการขึ้นเขาหาผักป่าขนาดนี้ สามารถหาซื้อเอาตามซุปเปอร์มาร์เก็ตก็น่าจะมีขาย ( ตามฤดูกาลนะครับ) พอหัวหน้าได้มันภูเขา 山芋 Yamaimo มาแล้วก็จะรีบลงเขามาทำอาหารจากผักจากมันภูเขาต่างๆ ที่เก็บมาได้ เช่น ทำ トロロ Tororo (ไม่ใช่ Totoro トトロ การ์ตูนจิบลินะเออ )โดยการขูด 山芋 Yamaimo นี่แหละ มันจะสดๆ เหนียวๆ ยืดๆ ใส่โชยุนิดหน่อย ราดหน้าข้าวสวยร้อนๆ ก็อร่อยมาก คนญี่ปุ่นชอบมาก แต่คนที่ไม่เคยกินอาจจะไม่คุ้นเคยและไม่ถูกปากนัก เป็นอีกเมนูที่ผมชอบมากๆ แค่เห็นรูปก็รู้สึกคิดถึงบ้าน อยากกลับไปกินมากๆ เพราะเป็นเมนูที่ไม่มีวางขาย จะเป็นอาหารแนวที่ทำกินกันในครอบครัวครับ มันภูเขา 山芋 Yamaimo นี้ยังสามารถนำไปทำเมนูอาหารอื่นๆ ได้อีกหลากหลายเมนู เช่น ขูดให้เป็นยางยืด แบบที่ใช้ราดหน้าข้าว แต่ไปราดหน้าโซบะ หรือทำเทมปุระ หรือหั่นใส่โอโกโนมิยากิ ซึ่งช่วงนี้เป็นต้นไปจะเริ่มเข้าสู่ฤดูกาลการทานมันภูเขาแล้ว ตามร้านสะดวกซื้อก็น่าจะมีขายครับ
พูดเรื่องผักป่าบนภูเขาอีกชนิดที่ผมนึกถึงคือ みょうが Myouga เมียวงะ เมนูนี้จะทานดอกตูมและหน่อ ดอกตูมจะคล้ายๆ ดอกขิง สีม่วงๆ แต่ที่ผมสนใจคือๆ เกือบๆ จะกลางใจเมืองโตเกียวมีสถานีรถไฟชื่อ 茗荷谷 Myoōgadani ห่างจาก 池袋 Ikebukuro แค่สองสถานีเอง เล่ากันว่าสมัยก่อนที่บริเวณนั้นเป็นป่า มีเมียวงะอยู่เยอะ เป็นทุ่งไปเลย แต่สมัยนี้มีแต่ตึกและเจริญมาก นี่ถ้าใครมีที่ตรงนั้นมาขายสมัยนี้คงรวยมากๆ เทียบๆ ไป คงประมาณ อุดมสุข ที่สมัยก่อนเป็นป่าเป็นพื้นที่นอกเมือง เดี๋ยวนี้กลายเป็นในเมืองไปแล้ว ใครจะนึกว่าจะทุ่งผักป่าเมียวงะจะกลายเป็นเมืองใหญ่โต
ซึ่งช่วงนี้เป็นหน้าฝนจะเข้าสู่หน้าร้อน เมียวงะจะเบ่งบานและเริ่มมีวางขายแล้วครับ คนญี่ปุ่นมักจะเอามาประกอบเมนูอาหารต่างๆ ทั่วๆ ไป จะเทียบไปก็คงเหมือนที่เมืองไทยใส่ต้นหอมผักชีในเมนูต่างๆ ครับ เช่น หั่นใส่ โซเมน ใส่ราดหน้าเต้าหู้ ทำเทมปุระ ใส่ในน้ำซุปมิโซ เมียวงะโกฮัง อร่อยมากๆ แต่มีความเชื่อที่เล่าต่อๆ กันมาครับว่า ถ้ากินเมียวงะมากๆ จะทำให้ขี้ลืม ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าจริงไหมหรือทำไมต้องบอกว่า กินแล้วจะขี้ลืม นะใครอยากลองก็เริ่มหาทานได้แล้วตามซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไปที่ญี่ปุ่นครับ ที่นี้ถ้าใครไปญี่ปุ่นช่วงนี้ อย่าลืมหามาทานนะครับ โดยเฉพาะคนที่อกหักนะครับต้องทาน เพราะจะได้ลืมได้เร็วๆ （ノω； )....♥♭
มีข้อเตือนให้ระมัดระวังสำหรับคนที่ชอบไปขึ้นเขาสักนิดหน่อยครับ อาทิเช่น
♢ควรพกเสื้อกันฝนหรืออุปกรณ์กันฝนไปด้วย เพราะสภาพอากาศบนภูเขาเปลี่ยนแปลงง่ายมากครับ
♢ผู้หญิงไม่ควรไปภูเขาคนเดียว ควรมีกลุ่มเพื่อนไปด้วยกัน เพราะอาจเกิดอันตรายได้
♢บางที่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ดังนั้นควรมีคนที่รู้ข้อมูลของเราว่าเราไปไหน เมื่อไหร่ รวมทั้งหาช่องทางการติดต่ออื่นๆ ที่เป็นไปได้
♢เพื่อสิ่งแวดล้อมที่สวยงามควรเก็บขยะที่ตัวเองมีกลับมาด้วยครับ
♢ไม่ควรทิ้งก้นบุหรี่ หรือจุดไฟบนป่าเพราะอาจเกิดไฟไหม้ป่าได้
♢เคารพกฏการขึ้นเขาของสถานที่นั้นๆ
♢เมื่อเจอกันบนเขา พูดทักทายกันว่า "คอนนิจิวะ"こんにちは(*´ω｀)(´ω｀*)
วันนี้สวัสดีครับ ♥
