ปิ่นโต

เดิมเชื่อว่า "ปิ่นโต" มาจากคำว่า "ปินโต" ในภาษาโปรตุเกส แต่โสมทัต เทเวศร์ (นามปากกาของ ส.พลายน้อย หรือ สมบัติ พลายน้อย) นักภาษาศาสตร์ เห็นแย้งว่า น่าจะเป็นการจำไขว้เขวกับฝรั่งโปรตุเกสที่เข้ามาอยู่เมืองไทยสมัยกรุงศรีอยุธยา ชื่อ ฟืร์เนา เมงดึช ปิงตู (Fernão Mendes Pinto) จึงทำให้เชื่อคล้อยตามกันมาก ความจริงแล้วตามพจนานุกรมภาษาโปรตุเกส คำว่า "Pinto" หมายถึงลูกไก่ ดังนั้นภายหลังส่วนใหญ่ลงความเห็นสอดคล้องกันว่าน่าจะมาจากคำว่า "เบนโต" (弁当) ในภาษาญี่ปุ่น ซึ่งหมายถึง ข้าวกล่อง[1] ซึ่งอาจจะผ่านมาจากภาษาจีน คำว่า "เปี้ยนตัง" (便當, biàndāng)

การใช้งาน[แก้]
ปิ่นโตชั้นล่างสุดมักจะมีขนาดใหญ่กว่าชั้นอื่นๆ เล็กน้อย นิยมใส่ข้าว ส่วนชั้นอื่นๆ อาจใส่กับข้าว ขนม หรืออื่นๆ ก็ได้

ปิ่นโตนิยมใช้ใส่อาหารสำหรับนักเรียนนำไปรับประทานตอนกลางวัน หรือผู้ที่ทำงานนอกบ้าน นอกจากนี้แล้วพุทธศาสนิกชนยังนิยมบรรจุอาหารใส่ปิ่นโตเพื่อนำไปถวายพระตอนเช้า หรือกลางวัน ขณะที่ร้านอาหารที่บริการส่งถึงบ้าน ก็นิยมใช้ปิ่นโตใส่อาหาร