MGRออนไลน์ -- ราษฎรหมู่บ้านห่างไกลแห่งหนึ่ง ในเขตเมืองหินบูน แขวงคำม่วนของลาว ได้ไปพบพระพุทธรูปพร้อมกัน 5 องค์ ซุกซ่อนอยู่ภายในถ้ำแห่งหนึ่ง ภาพที่มีผู้นำขึ้นเผยแพร่ในโลกออนไลน์ กำลังได้รับความสนใจอย่างมากมายในขณะนี้ ชาวเน็ตลาวจำนวนไม่น้อยพากันถามไถ่เกี่ยวกับที่มาที่ไป จนถึงพุทธลักษณะอันงดงาม ต่างไปจากที่เคยพบมาหลายครั้งเมื่อไม่นานมานี้
ผู้รู้เขียนลงในเว็บไซต์ "ประกาศด็อทคอม" ว่า พระพุทธรูปสำริด (หรือ "สัมฤทธิ์") ทั้ง 5 องค์ เป็น ພຣະປາງຊະນະມານ ซึ่งก็คือ ปางมารวิชัย ที่มีพระพุทธลักษณ์งดงามที่สุด และ มีความเป็นมา เก่าแก่ยาวนานที่สุดอีกปางหนึ่งในอนุภูมิภาคนี้ โดยมีปรากฎมาให้เห็นตั้งแต่สมัยทวาราวดี สมัยศรีวิชัย นครวัด-นครธม สมัยลพบุรี และ เชียงแสน จนเข้าสู่ยุคใหม่สมัยสุโขทัย และ นิยมสร้างเป็นพระประธาน ในพระอุโบสถสำหรับวัดต่างๆ อย่างแพร่หลายในยุคใหม่
ตามรายงานของสื่อออนไลน์ภาษาลาว ชาวบ้านสะนาก เมืองหินบูน พบพระพุทธรูปทั้งหมด มาเป็นเวลาข้ามเดือนแล้ว คือตั้งแต่วันที่ 4 มี.ค. แต่เพิ่งจะมีการเผยแพร่รูปภาพเมื่อไม่กี่วันมานี้ ทั้งหมดพบในจุดเดียวกัน ภายในถ้ำที่ไม่ได้ระบุชื่อ และ ไม่มีการให้รายละเอียดอื่นใดอีก ขณะที่หลายคนเชื่อว่าเป็นพระพุทธรูปที่มีผู้นำไปซุกซ่อนไว้ ตั้งแต่ ປາງສົງຄາມ หรือ สมัยสงคราม โดยไม่มีผู้ใดสามารถระบุได้ว่า เป็นสงครามในยุคใดสมัยใด
พระพุทธรูปที่พบใหม่นี้ มีพุทธลักษณ์เดียวกันกับ พระพุทธรูปส่วนใหญ่ใน "ถ้ำพระ" หรือ "ถ้ำปลาฝา" ที่พบเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ในเขตเมืองท่าแขก เมืองเอกของแขวง ที่อยู่ห่างจากเมืองหินบูนลงไปทางใต้ ซึ่งในนั้นส่วนใหย่เป็นพระที่หล่อด้วยสำริด และ เกือบทั้งทั้งหมด เป็นปางมารวิชัย
แต่ทั้ง 219 องค์ซ่อนอยู่ในถ้ำบนหน้าผาสูงขึ้นไปกว่า 10 เมตร บอกเจตนาหรือความตั้งใจ ของผู้ที่นำไปประดิษฐาน ที่ต้องการจะซุกซ่อนปกปิดด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง และ นักโบราณคดีสันนิษฐานว่า พระพุทธรูปในถ้ำพระ อาจจะถูกนำไปจากนครเวียงจันทน์ ในสมัยพระเจ้าอะนุวง
.
| ทางการลาวทำวิดิโอคลิปนี้ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ "ถ้ำพระ" ที่พบเมื่อปี 2547 เป็นถ้ำบนหน้าผา ที่ทางเข้าอยู่สูงกว่า 10 เมตร ภายในมีพระพุทธรูปซ่อนอยู่กว่า 200 องค์ รวมทั้งพระพุทธรูปทองคำ 16 องค์ สำหรับพระพุทธรูปสำริด ส่วนใหญ่เป็นปางมารวิชัย เช่นเดียวกับ 5 องค์ที่เพิ่งขึ้นค้นพบใหม่ ในถ้ำอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างลงไปทางใต้ หลายสิบกิโลเมตร. |
.
แขวงคำม่วนในภาคกลางของลาว ที่อยู่ระหว่างบอลิคำไซกับสะหวันนะเขต เป็นสมรภูมิในประวัติศาสตร์ชาติลาวหลายยุคสมัย รวมทั้งในยุคที่ "เจ้าอนุวงศ์เวียงจันทน์" ทรงแข็งขืน ต่อการปกครองของราชอาณาจักรสยาม (รัตนโกสินทร์ตอนต้น) และตระเตรียมทำศึกประกาศเอกราช พระองค์ทรงหลบหนีกองทัพสยาม ที่ส่งไปปราบปราม ลงไปทางใต้ และเวลาต่อมาได้ส้องสุมกำลังพลและอาวุธ ในดินแดนที่เป็นแขวงสะหวันนะเขตปัจจุบัน
หลายปีก่อนหน้านี้ ทางการลาวได้ก่อสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์พระเจ้าอะนุวงขึ้น ที่บริเวณหาดดอนจันทน์ ของเมืองหลวง ได้มีการประกาศการค้นพบโบราณวัตถุหลายรายการ ในสถานที่ที่ระบุว่าเป็น แหล่งจัดสร้างอาวุธของพระเจ้าอะนุ อยู่ท้องที่เมืองวีละบูลี กับเมืองเซโปน ติดชายแดนเวียดนาม ในปัจจุบัน
คำม่วนยังเป็นสมรภูมิรบครั้งสำคัญ ในช่วงสงครามเพื่อเอกราชจากฝรั่งเศส เจ้าสุพานุวง "เจ้าชายแดง" เคยบาดเจ็บ ระหว่างนำกองกำลังต่อสู้เจ้าอาณานิคมใน "สมรภูมิเมืองท่าแขก" และ อีกครั้งหนึ่งในช่วงสงครามเวียดนาม ที่สหรัฐเข้าไปทำ "สงครามที่ไม่ได้ประกาศ" ในดินแดนลาว คำม่วนถูกสหรัฐทิ้งระเบิดอย่างหนัก เนื่องจากเป็นทางผ่าน เส้นทางส่งกำลังบำรุงจากเวียดนามเหนือ ไปยังเวียดนามภาคใต้
.
2
3
แขวงภาคกลางแห่งนี้ อยู่ในเขตเขาหินปูนที่มีความสลับซับซ้อน มีถ้ำใหญ่น้อยมากมาย..
อย่างไรก็ตามชาวลาวจำนวนหนึ่ง ตั้งเป็นข้อสังเกตว่า พระพุทธรูปทั้ง 5 องค์หล่อด้วยสำริด ซึ่งไม่ว่าจะเป็นสำริดเนื้อใด หรือส่วนผสมใด -- ทองแดง เงิน ดีบุก และ ทองคำ -- โลหะล้ำค่าเหล่านี้ล้วนมีอยู่ในภาคกลางกับภาคใต้ของลาว การค้นพบเหมืองโบราณในสะหวันนะเขต บอกให้ทราบว่าในย่านนั้น มีการถลุงโลหะมาเป็นเวลานาน หลายร้อยปีหรือนับพันปี พระพุทธรูปทั้งหมดอาจหล่อขึ้นในท้องถิ่นก็ได้
พระพุทธรูปทั้ง 5 องค์ แตกต่างไปจากส่วนใหญ่ที่พบทางตอนเหนือของประเทศ รวมทั้งในหลวงพระบางที่อยู่เหนือขึ้นไปหลายร้อยกิโลเมตร ในแขวงเชียงขวาง ในย่าน ชานนครเวียงจันทน์เมื่อปีที่แล้ว ส่วนใหญ่ที่พบจะเป็นพระพุทธรูปดินเผาหรือโลหะบางชนิด ข้างในกลวง ห่อหุ้มด้วยเงินแผ่นบางๆ หรือ ฉาบผิวโลหะด้วยดีบุก
ไกลขึ้นไปทางตอนเหนือ พระพุทธรูปส่วนใหญ่ สลักจากไม้เนื้อแข็ง หรือหล่อขึ้นจากแร่เงิน หรือ ทอง
หลายคนจึงเชื่อเชื่อว่า 5 องค์ล่าสุด น่าจะร่วมยุคสมัยกับอีกหลายร้อยองค์ ที่หล่อขึ้นมาในกรุงจันทะบูลีสีสัดตะนาคะนะหุต ซึ่งในปัจจุบันเก็บไว้ในหอพิพิธภัณฑ์วัดสีสะเกดเวียงจันทร์ กับวัดอื่นๆ จึงเป็นไปได้ว่า ทั้งหมดอาจถูกนำไปจากเมืองหลวง เมื่อเกือบ 200 ปีก่อนหน้านี้ ในคาราวานพระเจ้าอะนุวง.
