“ผีมะขาม” อาละวาดในเวียดนาม ตำรวจหมดท่าพลิกตำราไม่ทัน

ASTVผู้จัดการออนไลน์ -- ตำรวจในกรุงฮานอยยังคิดไม่ตกจะจัดการอย่างไร กับหญิงสาวที่ยึดต้นไม้ริมถนนกับม้านั่งในสวนสาธารณะเป็นสถานที่ประกอบการ หลังจากทางการออกปราบปรามการค้าประเวณีแอบแฝงในสถานบันเทิงต่างๆ อย่างหนักหน่วงในช่วงที่ผ่านมา ตามนโยบายรัฐบาลที่จะกำจัด “สิ่งชั่วร้าย” นี้ให้หมดใน 10 ปี

ไกลลงไปทางใต้กว่า 1,700 กม.ตำรวจในนครโฮจิมินห์ก็กำลังปวดหัวไม่แพ้กัน หญิงสาวจำนวนมากควบรถจักรยานยนต์ไปตามถนนสายต่างๆ จอดรอลูกค้าตามริมทางหรือในสวนสาธารณะที่คุ้นเคย หรือจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ริมถนนสายสำคัญซึ่งดูเป็นจุดเด่น เพื่อรอคอยลูกค้า

ในฮานอยก็เช่นกัน หญิงสาวจำนวนมากควบรถจักรยานยนต์ช้าๆ ไปตามถนนในเมืองหลวง พวกเธอจะ “จอดตามเสาไฟฟ้าหรือใต้ต้นไม้ที่แสงไฟส่องถึง ทำทีเป็นนั่งอ่านหนังสือหรือดูนิตยสารด้วยความตั้งใจ สาววัยรุ่นบางคนใช้วิธีแต่งตัวล่อแหลม นั่งตามม้านั่งในสวนสาธารณะหลายแห่งรอลูกค้าแวะเวียนไปหา” หนังสือพิมพ์ออนไลนส์ “เหงื่อยดัวติน” (Người Đưa Tin) ข่าวสารชีวิตกับกฎหมาย รายงาน

ในขณะที่สิงคโปร์จัดให้หญิงสาวประกอบการได้ด้วยความสมัครใจ โดยจัดเป็น “ถนนโคมแดง” เอาไว้ให้ในย่านเกลัง (Gelang) แต่ที่กำลังเกิดขึ้นในเวียดนาม และ ที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงของไทยมานานก่อนนี้ ยังเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย

หลังเวลา 2 ทุ่มหญิงสาวกลุ่มใหญ่จะไปรวมตัวกันบริเวณสวนสาธารณะเยอร์ซิน ถนนเหวียนฮวีตึ (Nguyễn Huy Tự) ตัดกับถนนเลกวี๋โดน (Lê Quý Đôn) ทำท่าเล่นกายบริหารออกกำลังกายตบตาเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่สักพักใหญ่พวกเธอก็จะกระจายกันยึดม้านั่งในสวนสาธารณะในชุดกีฬารัดรูปโชว์ส่วนสัด

“นักเที่ยวสามารถโฉบผ่านเข้าไปดูและไถ่ถามราคาค่างวดค่าบริการกันได้” เหงื่อยดัวติน กล่าว

ผู้สื่อข่าวของเหงื่อยดัวตินที่ติดตามเจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบออก “สำรวจ” พื้นที่ต่างๆ ในเมืองหลวงได้รายงานว่า หญิงขายบริการทางเพศปรากฏอยู่ทั่วไปตามสายต่างๆ แม้กระทั่งในบริเวณใกล้กับโรงพยาบาล ที่ถนนเจิ่นแข็งยวือ (Trần Khánh Dư)

อีกจำนวนมากยึดบริเวณสวนหย่อมริมถนนจางเตี่ยน (Tràng Tiền) -ฟัมหงูหลาว (Phạm Ngũ Lão) ทางตอนเหนือ อีกนับร้อยคนใช้ถนนเหวียนแข็งตว่าน (Nguyễn Khánh Toàn) ถนนเหวียนจ๋าย (Nguyễn Trãi) แม้กระทั่งย่านสะพานลองเบียน (Long Bien) ถนนเหวียนวันกื่อ (Nguyễn Văn Cừ) ที่อยู่ไกลออกไป มีโมเตลอยู่หลายแห่ง ประดับไฟสีและหรี่ไฟรอคอยให้บริการแบบครบวงจร
.

2
ค่าบริการของหญิงสาวเหล่านี้มีหลายระดับตามเงื่อนไข คือ ฝ่ายลูกค้าจ่ายค่าห้องและค่ารถ ค่าอื่นๆ ตกลงกันเอาเองตั้งแต่ 200,000 ด่ง (21,000 ด่ง/ดอลลาร์) อัตราชั่วคราว จนถึง 600,000 ด่ง สำหรับค้างคืน

หญิงสาววัยรุ่นที่หน้าตาดี หุ่นดีมากๆ อาจจะเรียก 800,000-1,000,000 ด่ง สื่อออนไลน์กล่าว

ไกลลงไปทางใต้ ในนครโฮจิมินห์ “ผีมะขาม” กำลังออกหลอกหลอนหนักหน่วงยิ่งกว่าในเมืองหลวง

ตามตัวเลขของสำนักงานต่อต้านสิ่งชั่วร้ายทางสังคม ปัจจุบันในโฮจิมินห์มีหญิงขายบริการทางเพศแอบแฝงตามสถานบันเทิงต่างๆ รวมทั้งตามร้านอาหารเกือบ 5,000 คน ในนี้มีเพียง 800 คนที่เคยถูกจับ หรือถูกบันทึกประวัติ หญิงสาวเหล่านั้นส่วนใหญ่ใช้ถนนหรือสวนสาธารณะเป็นแหล่งทำมาหากิน ซึงในปัจจุบันมีอย่างน้อย 29 จุด ยังมีสถานบริการที่ “ล่อแหลม” และ ถูกเพ่งเล็งอย่างน้อย 25 แห่ง

ตามรายงานของ “เดิ๊ตเหวียด” (Báo Đất Việt) หนังสือพิมพ์ออนไลน์ยอดนิยม แต่ละคืนมีหญิงสาวนับร้อยหรือหลายร้อยคนยึดถนนสายสำคัญๆ เป็นแหล่งประกอบการ ตั้งแต่ในท้องที่อำเภอที่ 2 3 4 5 9 และ 10 รวมทั้ง อ.เติ่นบี่ง ส่วนหนึ่งใช้จักรยานยนต์เป็นพาหนะออกให้บริการเคลื่อนที่

“คืนวันที่ 22 สิงหาคมที่ผ่านมาหญิงสาวกว่า 30 คนรวมตัวกันในบริเวณ- สามเหลี่ยมทองคำ- สามแยกรอยต่อถนนเหวียนจี๊แทง (Nguyễn Chí Thanh) ถนนโงซยาตึ (Ngô Gia Tự) กับถนนเจิ่นเญินโตน (Trần Nhân Tôn) เป็นแหล่งทำกินไปจนถึงเที่ยงคืน คอยทักทายลูกค้าที่มีศักยภาพที่ผ่านไปมา โดยไม่มีผู้ใดขัดขวาง..”

“พวกเธอใช้บรีการโรงแรมหลายแห่งที่ถนนวันแห่ง (Vạn Hạnh) กับถนนเหวียนยวีเยวือง (Nguyễn Duy Dương) ที่อยู่ถัดไปเป็นเรือนหอ” เดิ๊ตเหวียด รายงานในรายละเอียด

3

4
อย่างไรก็ตาม ในนครโฮจิมินห์มีโรงแรมกับพวกโมเตลต่างๆ รวม 10,705 แห่ง ภัตตาคาร ร้านอาหาร 4,668 แห่ง ร้านตัดผมที่ใช้ “ช่างสตรี” 2,539 แห่ง คาราโอเกะที่ได้รับอนุญาต 851 แห่ง ดิสโกเธคกับคาเฟ่ 25 แห่ง ร้านอาบอบนวด 3,172 แห่ง ทั้งหมดถูกจัดเป็นแหล่งบริการที่ “ล่อแหลม” ต่อการแอบแฝงค้าประเวณี

นางเลถิห่า (Lê Thị Hà) รองผู้อำนวยการสำนักงานต่อต้านสิ่งชั่วร้ายทางสังคม กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม กล่าวว่า หญิงสาวที่เข้าสู่บริการนี้ 94.7% ไปจากต่างจังหวัด ในนั้น 60.37% ไปจากจังหวัดในเขตที่ราบปากแม่น้ำโขงทางตอนใต้สุด ซึ่งยังพัฒนาน้อยกว่าและเศรษฐกิจก้าวหน้าช้ากว่านครใหญ่ต่างๆ

อีก 18.24% ไปจากจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ กับ 10.89% จากภาคกลาง

ดร.ห่า เปิดเผยอีกว่า หญิงขายบริการทางเพศเกือบทั้งหมด ไปจากครอบครัวยากจนในชนบท ออกจากโรงเรียนตั้งแต่เยาว์วัย เข้าสู่เมืองหลวงเพื่อทำงานทุกอย่างให้มีรายได้ส่งกลับไปจุนเจือทางบ้าน และ นครโฮจิมินห์ให้ความหวังแก่หญิงสาวเหล่านี้

หญิงขายบริการในนครโฮจิมินห์มีเพียง 1.63% ที่เป็นชาวเมืองซึ่งออกหารายได้พิเศษ เนื่องจากมีภาระทางการเงินหนักหน่วง ทั้งผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ฯลฯ

ตามกฎหมายเวียดนาม เจ้าหน้าที่ไม่สามารถดำเนินการกับหญิงสาวขายบริการทางเพศเหล่านี้ได้ หากไม่มีหลักฐานหรือไม่สามารถจับได้ “แบบคาหนังคาเขา” ขณะมีเพศสัมพันธ์กับลูกค้า

นอกจากนั้น กฎหมายว่าด้วยการปราบปรามการค้าประเวณียังมุ่งเอาผิดผู้จัดหามากกว่า และโทษจะหนักยิ่งขึ้นหากมีการบังคับขืนใจให้ขายบริการทางเพศ ส่วนหญิงขายบริการกับนักเที่ยวมีเพียงโทษปรับเพียงเล็กน้อย

เจ้าหน้าที่อาจทำได้เพียงขอร้องให้หญิงสาวเหล่านั้นออกไปจากสถานที่สาธารณะ โดยตั้งข้อกล่าวหา รบกวนความสงบสุข กีดขวางการสัญจรบนทางเท้าหรือกีดขวางการสัญจรไปมาของสาธารณะชน แต่ก็เป็นการยากที่จะอธิบายว่า พวกเธอทำผิดอะไร รบกวน หรือกีดขวางผู้ใด แบบไหน