ASTVผู้จัดการรายวัน/ซินหัว – แอร์บากาน (Air Bagan) หรือ “แอร์พุกาม” สายการบินเอกชนของพม่าบินเข้าเชียงใหม่เงียบๆ สัปดาห์ที่ผ่านมา ในแผนการเปิดเส้นทางบินต่างประเทศเพิ่มปลายทาง 3 ประเทศคือ กัมพูชา ไทย และจีน ในปี 2553 นี้ แหล่งข่าวในสายการบินดังกล่าวเปิดเผยเมื่อวันอาทิตย์ (10 ม.ค.)
เที่ยวบินปลายทางต่างประเทศที่จะเปิดให้บริการเพิ่มนี้ประกอบด้วย จ.เสียมราฐ ของกัมพูชา จ.ภูเก็ต และ จ.เชียงใหม่ของไทย และเมืองคุนหมิง เมืองกว่างโจว ของจีน โดยเที่ยวบินระหว่างย่างกุ้ง-เชียงใหม่ ได้เริ่มให้บริการตั้งแต่เมื่อวันพฤหัส (7 ม.ค.) ที่ผ่านมาแล้ว
ผู้บริหารบริษัทตัวแทนสายการบินนี้เปิดแถลงข่าวที่เชียงใหม่ในเดือน ธ.ค.2552 ระบุว่า แอร์บากานจะเริ่ทมบริการเส้นทางนี้ด้วยชาร์เตอร์ไฟล์ ฟหรือ เที่ยวบินแบบเช่าเหมาลำ สัปดาห์ละ 2 เที่ยว ทุกวันพฤหัสบดี และ วันอาทิตย์ ให้กับบริษัททัวร์ต่างๆ ที่เป็นลูกค้า
สายการบินแอร์บากาน (Air Bagan) ได้เริ่มเปิดให้บริการเที่ยวบินต่างประเทศครั้งแรกคือเที่ยวบินย่างกุ้ง-กรุงเทพฯ เมื่อเดือนพ.ค. 2550 และเที่ยวบินที่สองไปยังสิงคโปร์เมื่อวันที่ 7 ต.ค. ในปีเดียวกัน แต่ทั้ง 2 เที่ยวบินต้องระงับไปในปี 2551 หลังพายุลูกหนึ่งพัดถล่มเขตที่ราบปากแม่น้ำอิรวดี ทำให้การท่องเที่ยวทรุดลง ผู้โดยสารลดลง
ปัจจุบันแอร์บากานได้เปิดให้บริการเที่ยวบินภายในประเทศกว่า 20 เส้นทาง รวมทั้งย่างกุ้ง มัณฑะเลย์ เนย์ปีดอ นองอู ตองจี กาเล มี๊ตจีนา พุเตา เชียงตุง ท่าขี้เหล็ก ลาเฉียว ตานด่วย สิตต่วย ทวาย มะริด และ เกาะสอง ด้วย
ปลายทางต่างประเทศปัจจุบันมีเพียง 2 เส้นทางคือ กรุงกัวลาลัมเปอร์ ของมาเลเซีย กับ จ.เชียงใหม่ ของไทย โดยใช้เครื่องบินโดยสารแบบ Fokker F-100 จำนวน 2 ลำ เครื่อง ATR -72 อีก 2 ลำ และ ATR-42 จำนวน 2 ลำ
สายการบินแอร์บากานเริ่มเปิดบริการในเดือนพ.ย. 2547 โดยเป็นสายการบินที่เอกชนลงทุน 100% โดยกลุ่มตู๋เทรดดิ้ง (Htoo Trading Co) เป็นสายการบินเอกชนอัน 3 ของพม่าถัดจากแอร์มัณฑะเลย์ ( Air Mandalay) และ ย่างกุ้งแอร์เวยส์ (Yangon Airways)
เจ้าของและประธานของแอร์บากาน คือ นายเทซา (Tay Za) เป็นบุคคลหนึ่งที่ถูกสหรัฐฯ ขึ้นบัญชีดำ ฐานเป็นบุคคลใกล้ชิดและเป็นผู้นำกลุ่มที่สนับสนุนการเงินให้แก่รัฐบาลทหาร บริษัทธุรกิจของกลุ่มนี้ในสิงคโปร์ถูกกระทรวงการคลังสหรัฐฯ ขึ้นบัญชีดำเช่นเดียวกัน
แอร์บากานหยุดให้บริการเส้นทางย่างกุ้ง-กรุงเทพฯ และ ย่างกุ้ง-สิงคโปร์ ในปี 2551 หลังไซโคลนนาร์กิสพัดเข้าถล่มเขตที่ราบปากแม่น้ำอิรวดี และ สถานการณ์การท่องเที่ยวเลวร้ายลงหลังจากทางการปราบปรามผู้เดินขบวนเรียกร้องประชาธิปไตยในเดือน ก.ย.2550.