สำหรับคนที่ชอบลวกส้อมลวกช้อน ตอนไปรับประทานอาหารตามศูนย์การค้าหรือที่ต่างๆ ซึ่งมักจะมี “หม้อน้ำ” ตั้งวางไว้ให้คุณล้างช้อนล้างส้อม อาจถึงเวลาที่ต้องซ่อมความคิดกันใหม่ เพราะล่าสุด ในเพจของ “ทนพ.ภาคภูมิ เดชหัสดิน” ได้เคยแชร์เอาไว้ว่า การลวกช้อนลวกส้อมแบบนั้น มีแต่จะทำให้เชื้อแบคทีเรียเพิ่มขึ้น!
“ผมขอบอกว่า ผมไม่เคยลวกช้อนส้อมด้วยหม้อหุงข้าวเลย เหตุผลคือ เราต้องการทำลายเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัสต่างๆใช่มั้ยครับ เช่น ไวรัสตับอักเสบเอ บลาๆๆ แต่คุณรู้มั้ย การทำลายมันจะต้องใช้อุณหภูมิที่สูงกว่า 98 องศาเซลเซียส และใช้เวลานานถึง 4 นาที แล้วไอ้ที่เราลวกแป๊บๆ สะบัดๆ คืออัลไรคร้าบบบ!
“แล้วหม้อหุงข้าวตามศูนย์อาหารมันมีอุณหภูมิน้ำไม่สูงพอ ที่จะทำลายเชื้อโรคได้ นอกจากจะไม่ตาย ยังทำให้เชื้อโรคเพิ่มจำนวนมหาศาลสะสมอยู่ในน้ำนั้นอีกด้วย น้ำก็ต้องเปลี่ยนบ่อยๆ
“และที่สำคัญอุณหภูมิสูงกว่า 45 องศาเซลเซียส จุ่มๆ ไป นอกจากจะเป็นอุณหภูมิที่ยังไม่สามารถฆ่าแบคทีเรียได้ ยังทำให้มันปรับตัวเพิ่มจำนวนขึ้นอีกมากมายเพื่อให้ตัวมันอยู่รอดได้มากที่สุด สรุปว่าหม้อหุงข้าวคืออ่างจากุ๊ดชี่สำหรับไวรัสและแบคทีเรียดีๆ นี่เอง นอนอาบน้ำอุ่นสบายกันจริงๆ เลย”
ซึ่งหลักการของหมอหุงข้าว คือหลังจากที่เราใส่น้ำและข้าวพร้อมกับกดปุ่มสั่งการ คันกระเดื่องจะดันให้แท่งแม่เหล็กเลื่อนขึ้นไปดูดกับแท่งเหล็กด้านบนที่อยู่ภายในหม้อหุงข้าว ทำให้กระแสไฟฟ้าแล่นผ่านจุดสัมผัสความร้อน แผ่นความร้อนที่ก้นหม้อก็จะมีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ (ระยะเวลาขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำและข้าว) จากนั้นน้ำในหม้อหุงข้าวจะค่อยๆ ลดลง และเมื่อน้ำระเหยแห้งกลายเป็นไอ อุณหภูมิของหม้อจะสูงกว่า 100 องศาเซลเซียส ข้าวจึงสุก
และเมื่อถึงอุณหภูมิ 103 องศาเซลเซียส แม่เหล็กอ่อนจะไม่ถูกแม่เหล็กถาวรดูด แกนของสวิตซ์ก็จะถูกดึงลงมาจากแรงขดสปริงทำให้จุดสัมผัสแยกออกจากกัน ความร้อนก็ค่อยๆ ลดลง ระบบการอุ่นในหม้อหุงข้าวจะเริ่มกระบวนการ โดยมีความร้อนอยู่ที่ราวๆ 70 องศาเซลเซียส
ดังนั้นการจุ่มเพียง 4-5 นาที จึงไม่เพียงพอต่อการฆ่าเชื้อ แม้ไวรัสจะจัดเป็นจุลินทรีย์ที่ไม่ทนทาน เพราะไม่มีผนังเซลล์ห่อหุ้มที่แข็งแรง แต่เราก็ต้องใช้ระยะเวลา โดยทั่วไปความร้อนที่ 50-60 องศาเซลเซียส ต้องใช้ระยะเวลากว่า 30 นาที ในการทำลายเชื้อไวรัสส่วนใหญ่ ส่วนเชื้อ ไวรัสตับอักเสบ บี-เอ หรือเชื้อติดต่ออื่นๆ ที่เราหวาดกลัว ต้องใช้ถึง 100 องศาเซลเซียส นานถึง 10 นาที หรืออบแห้งที่อุณหภูมิ160-180 องศาเซลเซียส นาน2 ชั่วโมงจะทำลายไวรัสได้ทุกชนิด
___________________________
ข้อมูลเพิ่มเติมบางส่วนจาก www.mmv.ac.th และ www.atom.rmutphysics.com
“ผมขอบอกว่า ผมไม่เคยลวกช้อนส้อมด้วยหม้อหุงข้าวเลย เหตุผลคือ เราต้องการทำลายเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัสต่างๆใช่มั้ยครับ เช่น ไวรัสตับอักเสบเอ บลาๆๆ แต่คุณรู้มั้ย การทำลายมันจะต้องใช้อุณหภูมิที่สูงกว่า 98 องศาเซลเซียส และใช้เวลานานถึง 4 นาที แล้วไอ้ที่เราลวกแป๊บๆ สะบัดๆ คืออัลไรคร้าบบบ!
“แล้วหม้อหุงข้าวตามศูนย์อาหารมันมีอุณหภูมิน้ำไม่สูงพอ ที่จะทำลายเชื้อโรคได้ นอกจากจะไม่ตาย ยังทำให้เชื้อโรคเพิ่มจำนวนมหาศาลสะสมอยู่ในน้ำนั้นอีกด้วย น้ำก็ต้องเปลี่ยนบ่อยๆ
“และที่สำคัญอุณหภูมิสูงกว่า 45 องศาเซลเซียส จุ่มๆ ไป นอกจากจะเป็นอุณหภูมิที่ยังไม่สามารถฆ่าแบคทีเรียได้ ยังทำให้มันปรับตัวเพิ่มจำนวนขึ้นอีกมากมายเพื่อให้ตัวมันอยู่รอดได้มากที่สุด สรุปว่าหม้อหุงข้าวคืออ่างจากุ๊ดชี่สำหรับไวรัสและแบคทีเรียดีๆ นี่เอง นอนอาบน้ำอุ่นสบายกันจริงๆ เลย”
ซึ่งหลักการของหมอหุงข้าว คือหลังจากที่เราใส่น้ำและข้าวพร้อมกับกดปุ่มสั่งการ คันกระเดื่องจะดันให้แท่งแม่เหล็กเลื่อนขึ้นไปดูดกับแท่งเหล็กด้านบนที่อยู่ภายในหม้อหุงข้าว ทำให้กระแสไฟฟ้าแล่นผ่านจุดสัมผัสความร้อน แผ่นความร้อนที่ก้นหม้อก็จะมีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ (ระยะเวลาขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำและข้าว) จากนั้นน้ำในหม้อหุงข้าวจะค่อยๆ ลดลง และเมื่อน้ำระเหยแห้งกลายเป็นไอ อุณหภูมิของหม้อจะสูงกว่า 100 องศาเซลเซียส ข้าวจึงสุก
และเมื่อถึงอุณหภูมิ 103 องศาเซลเซียส แม่เหล็กอ่อนจะไม่ถูกแม่เหล็กถาวรดูด แกนของสวิตซ์ก็จะถูกดึงลงมาจากแรงขดสปริงทำให้จุดสัมผัสแยกออกจากกัน ความร้อนก็ค่อยๆ ลดลง ระบบการอุ่นในหม้อหุงข้าวจะเริ่มกระบวนการ โดยมีความร้อนอยู่ที่ราวๆ 70 องศาเซลเซียส
ดังนั้นการจุ่มเพียง 4-5 นาที จึงไม่เพียงพอต่อการฆ่าเชื้อ แม้ไวรัสจะจัดเป็นจุลินทรีย์ที่ไม่ทนทาน เพราะไม่มีผนังเซลล์ห่อหุ้มที่แข็งแรง แต่เราก็ต้องใช้ระยะเวลา โดยทั่วไปความร้อนที่ 50-60 องศาเซลเซียส ต้องใช้ระยะเวลากว่า 30 นาที ในการทำลายเชื้อไวรัสส่วนใหญ่ ส่วนเชื้อ ไวรัสตับอักเสบ บี-เอ หรือเชื้อติดต่ออื่นๆ ที่เราหวาดกลัว ต้องใช้ถึง 100 องศาเซลเซียส นานถึง 10 นาที หรืออบแห้งที่อุณหภูมิ160-180 องศาเซลเซียส นาน2 ชั่วโมงจะทำลายไวรัสได้ทุกชนิด
___________________________
ข้อมูลเพิ่มเติมบางส่วนจาก www.mmv.ac.th และ www.atom.rmutphysics.com
