“เปิ้ล นาคร” เผยเคยเป็นหัวหน้าลูกเสือตัวแทนโรงเรียนไปรับเสด็จฯในหลวง ภูมิใจที่สุดรับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์ในหลวง อีกกี่ร้อยชาติก็ไม่ลืม ยอมแลกให้อายุสั้นลงเพื่อในหลวงมีพระชนมพรรษาที่ยืนนานขึ้น เผย “จูน กษมา” ใกล้คลอด ให้อยู่บ้านก็ไม่ยอม ใจสู้อุ้มท้องมาแจกข้าวจนเป็นลม นำอุปสรรคเป็นบทเรียน เชื่อพ่อรอดูลูกมีความเพียร - พยายาม
เป็นครอบครัวจิตอาสาที่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเป็นล้นพ้น สำหรับ “เปิ้ล นาคร ศิลาชัย” ที่พาลูก ๆ และ “จูน กษมา” แถมยังเกณฑ์พนักงานมาแจกข้าวพันกล่อง ร่ม ยาดม แก่ประชาชนที่มาร่วมถวายสักการะและถวายอาลัยพระบรมศพ เจออากาศร้อนอบอ้าวทำเอาจูนถึงกับเป็นลมแต่งานนี้ก็สู้ตาย โดยเปิ้ลเปิดใจว่า อีก 3 อาทิตย์เมียจะคลอดแล้ว ให้อยู่บ้านก็ไม่ยอม
จูน : “วันนี้ได้พาน้อง ๆ มาด้วยก็อยากให้เขามาช่วยแบ่งปัน แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจอะไรมากแต่ก็อยากให้เขารับรู้ว่าพ่อแม่และคนอื่น ๆ มาทำอะไรกัน”
เปิ้ล : “รู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าภาพของงานเพราะท่านเป็นพ่อของเราพอท่านสวรรคตเราก็เลยต้องมาดูแลคนที่มางาน ผมคิดเองนะเป็นส่วนเล็ก ๆ เอาข้าว อาหาร ร่ม อะไรต่าง ๆ ที่เราพอจะทำได้มาช่วยบริการ”
จูน : “จริง ๆ แล้วมันอยู่ในนิสัยคนไทยแต่ไม่ได้เอาออกมาใช้กันบ่อย ๆ พอเกิดเรื่องแบบนี้เลยได้เห็นภาพที่น่ารักมาก อยากให้ทำดีแบบนี้ทุกวันไม่จำเป็นต้องมีเหตุการณ์อะไรมันจะดีมาก”
เปิ้ล : “ดีกว่าการรวมตัวกันไปทำอย่างอื่นเยอะ ๆ บนท้องถนน เห็นภาพที่ทุกคนช่วยเหลือเห็นอกเห็นใจกันก็ชื่นใจอย่างจูนอีก 3 อาทิตย์จะคลอดลูกผมให้อยู่บ้านก็ไม่ยอมถึงผมไม่มาด้วยก็เรียกแท็กซี่มา เรียกมาตั้งแต่วันแรกเลย”
จูน : “ถ้าจะบอกความประทับใจพูดไม่หมดเลย แต่จะบอกว่าตั้งแต่สมัยจูนอยู่โรงเรียนประจำเวลาวันพ่อวันแม่เด็กประจำจะได้กลับบ้าน ซึ่งเมื่อเรากลับไปบ้านเราจะกราบภาพในหลวง เพราะฉะนั้นมันก็เลยติดอยู่ในใจตลอดว่าวันพ่อคือในหลวง แล้วจูนก็ติดตามข่าวพระราชสำนักตลอด ในหลวงท่านอยู่ตั้งแต่เราเกิด เป็นเรื่องธรรมดาเลยที่เขาจะให้เราเต็มหัวใจ”
ภูมิใจที่สุดรับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์ในหลวง อีกกี่ร้อยชาติก็ไม่ลืม
เปิ้ล : “มีหลายเหตุการณ์ที่เรามีความผูกพันกับพระองค์ท่าน เอาตั้งแต่เด็กเลยได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนเป็นหัวหน้าลูกเสือของโรงเรียนไปรับเสด็จพระองค์ท่านและได้เห็นพระองค์ท่านขับรถผ่านช้า ๆ แล้วโบกพระหัตถ์ให้อย่างใกล้ชิด มีความสุขมาก เป็นภาพที่ติดไปยันโตจนกระทั่งวันหนึ่งได้รับปริญญาบัตร เรียนมหาวิทยาลัยมา 4 ปียังไม่รู้เลยว่าจะได้รับปริญญาบัตรจากใคร จนกระทั่งเหลืออีกไม่กี่เดือนถึงจะรู้ว่า พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร จะเป็นผู้ประทานปริญญาบัตรให้ ดีใจและตื่นเต้นมาก จนกระทั่งวันรับก็มีการซ้อมกันให้ก้มหน้าห้ามมองหน้า พอเอาเข้าจริง ๆ ก็ขอไม่ทำตามที่เขาสอนขอมองพระพักตร์หน่อยเถอะห่างกันแค่คืบเอื้อมมือเดียวได้มีโอกาสเห็นพระพักตร์ท่านรู้สึกชื่นใจมาก”
“มีความรู้สึกว่าท่านให้ความรู้กับเราท่านให้ปริญญาบัตรกับเราท่านให้การศึกษา เราก็จำ กระทั่งมีลูกเราก็สอนลูกเล่าให้ลูกฟังว่าท่านคือใคร เล่าแบบเหมือนการ์ตูนเล่าเรื่องง่าย ๆ จนกระทั่งเขารู้จักในหลวงเป็นอย่างดี เขาก็เข้าใจ และวันสุดท้ายที่พระองค์ท่านสวรรคต เขาก็ถามว่าแม่ไปไหน เราก็บอกว่าแม่ไปหาในหลวงท่านเสียแล้วนะก็เล่าให้เขาฟัง เขาก็ถามว่าทำไมในหลวงถึงสวรรคต เขาก็จะถามแบบเด็ก ๆ เขาถามแบบจริงใจมาก ก่อนนอนก็ชอบเล่าอะไรให้เขาฟัง ก็มีอัดเป็นคลิปด้วยลงในยูทิวบ์เพื่อเขาโตขึ้นเขาจะได้รู้ว่าเขาเกิดในรัชกาลที่ ๙ แล้วตอนเด็ก ๆ เขาพูดถึงรัชกาลที่ ๙ แบบนี้นะ”
“ภูมิใจมากที่ได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากท่าน จริง ๆ แล้วคนที่เรียนจบแล้วได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระองค์ใดก็ตามเราก็ถือว่าโชคดีกว่าทุกคนแล้ว เพียงแต่ของตอนนั้นเราไม่ทราบว่าเราเรียนแล้วจะได้รับจากพระองค์ท่าน นั่นก็เลยเป็นภาพที่อีกกี่ร้อยปีก็ลืมภาพนี้ไม่ได้”
ยอมแลกให้อายุสั้นลงเพื่อในหลวงมีพระชนมพรรษาที่ยืนนานขึ้น
เปิ้ล : “ทีแรกยังเคยคิดว่าขอต่ออายุของพระองค์ท่านได้มั้ยถ้าอายุของเราจะไปต่อให้พระองค์ท่านมีพระชนมพรรษายืนนานต่อไปได้เราก็ยอม เพราะพระองค์ท่านทำคุณประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติมากมาย แต่ก็เคยคิดไว้ตอนขับรถบนทางด่วนแล้วเจอรูปของพระองค์ท่านและตอนนั้นพระองค์ท่านป่วยหนักก็ยังเคยคิดว่าพระองค์ท่านเป็นอะไรไปจะทำยังไง แล้วเราก็ร้องไห้ พอเกิดเหตุการณ์ขึ้นจริงๆ เราไม่ได้ร้องไห้อะไรเยอะเพราะทำใจมากก่อนแล้ว”
นำอุปสรรคเป็นบทเรียน เชื่อพ่อรอดูลูกมีความเพียร - พยายาม
เปิ้ล : “คำสอนของพ่อมีเยอะมากเลยที่นำมาปรับใช้แต่ แต่คำสอนที่จับต้องได้จริง ๆ คงเป็นเรื่องของการจะทำอะไรต้องมีความมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จให้ได้ อย่างปีที่แล้วเรามุ่งมั่นที่จะทำเจ็ตสกีเฉลิมพระเกียรติข้ามอ่าวไข่ระยะทาง 100 กม. คลื่นลมแรงมากและในที่สุดเราเจออุปวรรคต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติ คลื่นลม อุปสรรคของคน มันเป็นบทเรียนที่สอนให้เรา แล้วคำสอนของท่านนี่แหละคือความเพียรพยายาม ลองทำอีกครั้งสิแล้วจะประสบความสำเร็จเพราะฉะนั้นอุปสรรคคราวที่แล้วถือเป็นเรื่องน้อยนิดเลยเป็นบทเรียนให้กับเรา หลายคนว่าเราไม่กล้าทำแล้วแต่เราจะบอกว่าพ่อนะ ตอนนี้ท่านรอดูอยู่บนฟ้าเดี๋ยวจะทำให้พ่อดูว่าลูกพ่อทุกคนมีความเพียรและความพยายามอย่างที่พ่อสอนไว้”
