คำเตือน : ไม่เหมาะสำหรับอ่านในระหว่างรับประทานอาหารเป็นอย่างยิ่ง
จะดูกี่ที จะอ่านสักกี่รอบก็ไม่มีเบื่อครับ สำหรับการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง "ดร.สลัมป์กับหนูน้อยอาราเล่" ผลงานการวาดเขียนของ "อากิระ โทริยามา" ที่ตอนนี้่โมเดิร์นไนน์ ทีวี เอามาฉายให้ได้ชมกันในวันเสาร์-อาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์ในช่วงเช้าหลังเคารพธงชาติ
ไม่รู้ใครคิดเหมือนผมหรือเปล่าว่าถ้าโลกนี้มีหมู่บ้านเพนกวินจริงๆ ก็คงจะเป็นอะไรที่น่าอยู่มากๆ
ธรรมชาติที่ยังสะอาดบริสุทธิ์ ผู้คน(ตัวการ์ตูน)ในหมู่บ้านอาจจะดูเพี้ยนๆ แถมยังมีหลากหลายเผ่าเชื้อพันธุ์ ทั้ง มนุษย์ หุ่นยนต์ เอเลี่ยน สัตว์ประหลาด ซูเปอร์แมน อุลตร้าแมน ฯ แต่ทั้งหมดต่างก็อยู่รวมกันได้อย่างมีความสุข แม้จะมีเรื่องวุ่นๆ ให้กลายเป็นประเด็นไม่เว้นแต่ละวันอยู่บ้าง
ที่สำคัญเป็นความลงตัวที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ระหว่างธรรมชาติทิวทัศน์ของหมู่บ้าน ทั้งต้นไม้ ลำธาร ภูเขา ฯ วิถีการดำเนินชีวิตแบบชาวบ้านๆ กับสิ่งที่แสดงถึงความเจริญหน้าแบบสุดๆ ทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีผ่านสิ่งประดิษฐ์ของดร.สลัมป์ ซึ่งใครหลายคนมองว่าสองสิ่งนี้จะต้องเดินสวนกัน
ที่ผมชอบมากๆ ในการ์ตูนเรื่องนี้ก็คือไม่ว่าจะเป็นอะไรในหมู่บ้านเพนกวินล้วนแล้วแต่มีชีวิตและ "พูดได้" ไปเสียเกือบจะทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ภูเขา, ดวงอาทิตย์, ควาย, กา หรือแม้กระทั่งของเล่นสุดโปรดของอาราเล่เองอย่าง "อุนจิ"
เห็นอาราเล่เล่นอึอย่างสนุกสนานก็นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ ครับ
จะด้วยความเป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่ประสีประสา ขี้เกียจ ห่วงเล่น พ่อแม่ไม่สั่งสอน ฯลฯ หรือจะเพราะอะไรก็จำไม่ได้หรอกครับ แต่ตอนเด็กจำได้ว่าผมเคยอึแบบแผลงๆ เอาไว้พอสมควรทีเดียว
ในสวน ในป่า นี่ต้องถือว่าธรรมดาครับ อึแบบนี้ไม่ต้องกังวลอะไรมาก ก็แค่หาที่ลับๆ ตาคนกับไม้ไว้ค่อยไล่หมา อ้อ ที่สำคัญที่ต้องไม่ลืมก็คือกิ่งไม้ขนาดกระทัดรัด ผิวอย่าสากมากหรือมีหนามเด็ดขาดเพราะไม่เช่นนั้นก้นอันบอบบางของเรามีสิทธิ์จะพังเอาได้ง่ายๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่งระหว่างที่ไปปีนต้นมะขามกลางโคกกลางคันนากับเพื่อนเพื่อเด็ดฝักอ่อนๆ สดๆ ของมันจิ้มพริกเกลือคลุกกระปิกินกัน
ระหว่างเพลิดเพลินกินกันอย่างมันปาก สักพัก ท้องเจ้ากรรมก็เริ่มคำรามครืดคราดๆ ขึ้นมา
ซวยล่ะสิครับ กว่าจะปีนลงมา กว่าจะวิ่งไปหาป่าละเมาะใกล้ๆ คาดว่าคงไม่ทันแน่นอน ผมก็เลยจัดแจงระบายทุกข์มันบนต้นมะขามนั่นซะเลย
งานนี้สบายท้องก็จริงครับ แต่เสียงเผละๆ ของทุ่นระเบิดที่ถูกทิ้งไปกระทบพื้น โดยที่มีบางส่วนไปไม่ถึงเป้าหมายติดค้างอยู่ตามกิ่งใบ บรรยากาศในตอนนั้นทำเอาไม่อยากพริกเกลือกระปิไปอีกนานทีเดียวเลย...
อย่างที่เคยเขียนเรียนไปแล้วครับว่าแต่ก่อนบ้านผมอยู่ติดกับริมแม่น้ำ
แนวตลิ่งตีนท่าที่บ้านนอกจากจะมีมะพร้าว มะม่วงแล้ว จะมีต้นชมพู่ต้นใหญ่อยู่ 2 ต้นที่กิ่งก้านของมันยื่นออกไปในแม่น้ำ ซึ่งนอกจากจะเอาไว้เป็นที่ปีนกระโดดน้ำเล่น เอาเชือกมาผูกโหนเป็นทาร์ซานแล้ว ครั้งหนึ่งผมก็ใช้ต้นชมพู่ที่ว่านี้แหละครับเป็นห้องน้ำไปในตัว
ลมแม่น้ำพัดเอื่อยๆ เย็นสบายๆ หอมอ่อนๆ ของกลิ่นดอกชมพู่ที่โชยมา ขณะเดียวกันก็มีเสียงต๋อมแต๋ม ต๋อมแต๋ม ตอนเด็กๆ จำไม่ได้เหมือนกันว่าตอนนั้นรู้สึกอารมณ์ไหนอยู่ แต่ถ้ามานึกถึงตอนนี้บรรยากาศที่ว่าคงชวนให้เพลิดเพลินทีเดียว
อึเสร็จ ทิ้งช่วงไว้สักครู่ รอให้กระแสแม่น้ำพัดพาเอาสิ่งที่ถูกถ่ายออกมาไปเป็นอาหารปลากุ้งหอย จากนั้นค่อยๆ ทิ้งตัวลงมาสู่แม่น้ำ ให้ปลามาตอดทำสปาก้นให้ (555)
แน่นอนครับว่านี่คือความสกปรก ไม่ถูกสุขลักษณะอนามัย แต่ก็อย่างที่บอกนั่นเป็นช่วงวัยเด็ก ตอนโตคงไม่มีใครอุตริทำหรอก ที่สำคัญสมัยก่อนนั้นธรรมชาติก็ยังดีครับ ถึงชาวบ้านที่มีบ้านติดริมน้ำโดยส่วนใหญ่จะซักผ้า ล้างจานในแม่น้ำ ทว่าแม่น้ำก็ยังคงสะอาดพอที่จะลงแหวกว่ายเล่น หรือใช้อาบ-ชำระล้างได้อย่างสบายๆ
แถมสิ่งมีชีวิตที่เป็นตัวบ่งบอกว่าระบบนิเวศน์ของน้ำยังดีอยู่ก็มีให้เห็นเพียบ ทั้ง ตัวจิงโจ้น้ำ, ตัวอ่อนของสารพัดแมลงปอ, แมงมุมน้ำ, ปลาเสือ ปลาเข็ม ฯ กุ้ง หอยนานาชนิด ฯ รวมถึงพืชต่างทั้ง สาหร่าย บัว ผักบุ้ง ฯ
รำลึกเรื่องอึในวัยเด็กเมื่อวันวานนอกจากจะเป็นเพราะการ์ตูนอาราเล่แล้ว เหตุผลสำคัญก็เพราะไม่นานมานี้ที่ในห้องน้ำที่ออฟฟิศได้มีการนำเอาเรื่องของ "ปัสสาวะและอุจจาระวิทยา" มาติดไว้ครับ
นั่งอึไปอ่านไปก็เพลินดีครับ แถมยังได้ความรู้ด้วยว่าทั้งฉี่ทั้งอึที่ออกมามันสามารถสะท้อนเรื่องการรับประทานอาหารรวมทั้งเรื่องของสุขภาพของเราด้วยว่ามีสภาวะเป็นอย่างไร เช่น ฉีของคนที่สุขภาพดีนั้นต้องมีรสชาติที่กลมกล่อม เช่นเดียวกับอึที่ดีนั้นจะต้องมีรูปทรงลักษณะเป็นแท่งยาว นิ่ม ผิวเรียบ ส่วนปลายจะแหลมเหมือนหางงู
แต่ถ้าใครอึออกมาแล้วมีสีดำก็แสดงว่าก็อาจจะมีเลือดออกในกระเพาะหรือลำไส้ก็เป็นได้ อันนี้ว่างไปให้หมอตรวจสักหน่อยก็ดี ซึ่งถ้าใครอยากจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ไปตามอ่านต่อแบบละเอียดๆ กันได้ที่ “ปัสสาวะ-อุจจาระวิทยา” สะท้อนปัญหาการกิน เลยครับ
จะเป็นเพราะว่ามีการเอาเรื่องนี้มาติดไว้ในห้องน้ำหรือเปล่าก็ไม่ทราบนะครับ เลยทำให้ในระยะหลังๆ มานี้ถึงได้มีคนทิ้งฉี่ ทิ้งอึค้างคาอยู่ในชักโครกให้คนที่เข้ามาทีหลังได้ลองวิเคราะห์กันเล่นๆ อยู่บ่อยทีเดียว
เห็นแบบนี้เลยรู้สึกว่าอึแบบแผงๆ ตอนเป็นเด็กอยู่บ้านนอกของผมกลายเป็นการอึที่ศิวิไลซ์ขึ้นมาทันทีเลย...
จะดูกี่ที จะอ่านสักกี่รอบก็ไม่มีเบื่อครับ สำหรับการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง "ดร.สลัมป์กับหนูน้อยอาราเล่" ผลงานการวาดเขียนของ "อากิระ โทริยามา" ที่ตอนนี้่โมเดิร์นไนน์ ทีวี เอามาฉายให้ได้ชมกันในวันเสาร์-อาทิตย์และวันหยุดนักขัตฤกษ์ในช่วงเช้าหลังเคารพธงชาติ
ไม่รู้ใครคิดเหมือนผมหรือเปล่าว่าถ้าโลกนี้มีหมู่บ้านเพนกวินจริงๆ ก็คงจะเป็นอะไรที่น่าอยู่มากๆ
ธรรมชาติที่ยังสะอาดบริสุทธิ์ ผู้คน(ตัวการ์ตูน)ในหมู่บ้านอาจจะดูเพี้ยนๆ แถมยังมีหลากหลายเผ่าเชื้อพันธุ์ ทั้ง มนุษย์ หุ่นยนต์ เอเลี่ยน สัตว์ประหลาด ซูเปอร์แมน อุลตร้าแมน ฯ แต่ทั้งหมดต่างก็อยู่รวมกันได้อย่างมีความสุข แม้จะมีเรื่องวุ่นๆ ให้กลายเป็นประเด็นไม่เว้นแต่ละวันอยู่บ้าง
ที่สำคัญเป็นความลงตัวที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ระหว่างธรรมชาติทิวทัศน์ของหมู่บ้าน ทั้งต้นไม้ ลำธาร ภูเขา ฯ วิถีการดำเนินชีวิตแบบชาวบ้านๆ กับสิ่งที่แสดงถึงความเจริญหน้าแบบสุดๆ ทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีผ่านสิ่งประดิษฐ์ของดร.สลัมป์ ซึ่งใครหลายคนมองว่าสองสิ่งนี้จะต้องเดินสวนกัน
ที่ผมชอบมากๆ ในการ์ตูนเรื่องนี้ก็คือไม่ว่าจะเป็นอะไรในหมู่บ้านเพนกวินล้วนแล้วแต่มีชีวิตและ "พูดได้" ไปเสียเกือบจะทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ภูเขา, ดวงอาทิตย์, ควาย, กา หรือแม้กระทั่งของเล่นสุดโปรดของอาราเล่เองอย่าง "อุนจิ"
เห็นอาราเล่เล่นอึอย่างสนุกสนานก็นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ ครับ
จะด้วยความเป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่ประสีประสา ขี้เกียจ ห่วงเล่น พ่อแม่ไม่สั่งสอน ฯลฯ หรือจะเพราะอะไรก็จำไม่ได้หรอกครับ แต่ตอนเด็กจำได้ว่าผมเคยอึแบบแผลงๆ เอาไว้พอสมควรทีเดียว
ในสวน ในป่า นี่ต้องถือว่าธรรมดาครับ อึแบบนี้ไม่ต้องกังวลอะไรมาก ก็แค่หาที่ลับๆ ตาคนกับไม้ไว้ค่อยไล่หมา อ้อ ที่สำคัญที่ต้องไม่ลืมก็คือกิ่งไม้ขนาดกระทัดรัด ผิวอย่าสากมากหรือมีหนามเด็ดขาดเพราะไม่เช่นนั้นก้นอันบอบบางของเรามีสิทธิ์จะพังเอาได้ง่ายๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่งระหว่างที่ไปปีนต้นมะขามกลางโคกกลางคันนากับเพื่อนเพื่อเด็ดฝักอ่อนๆ สดๆ ของมันจิ้มพริกเกลือคลุกกระปิกินกัน
ระหว่างเพลิดเพลินกินกันอย่างมันปาก สักพัก ท้องเจ้ากรรมก็เริ่มคำรามครืดคราดๆ ขึ้นมา
ซวยล่ะสิครับ กว่าจะปีนลงมา กว่าจะวิ่งไปหาป่าละเมาะใกล้ๆ คาดว่าคงไม่ทันแน่นอน ผมก็เลยจัดแจงระบายทุกข์มันบนต้นมะขามนั่นซะเลย
งานนี้สบายท้องก็จริงครับ แต่เสียงเผละๆ ของทุ่นระเบิดที่ถูกทิ้งไปกระทบพื้น โดยที่มีบางส่วนไปไม่ถึงเป้าหมายติดค้างอยู่ตามกิ่งใบ บรรยากาศในตอนนั้นทำเอาไม่อยากพริกเกลือกระปิไปอีกนานทีเดียวเลย...
อย่างที่เคยเขียนเรียนไปแล้วครับว่าแต่ก่อนบ้านผมอยู่ติดกับริมแม่น้ำ
แนวตลิ่งตีนท่าที่บ้านนอกจากจะมีมะพร้าว มะม่วงแล้ว จะมีต้นชมพู่ต้นใหญ่อยู่ 2 ต้นที่กิ่งก้านของมันยื่นออกไปในแม่น้ำ ซึ่งนอกจากจะเอาไว้เป็นที่ปีนกระโดดน้ำเล่น เอาเชือกมาผูกโหนเป็นทาร์ซานแล้ว ครั้งหนึ่งผมก็ใช้ต้นชมพู่ที่ว่านี้แหละครับเป็นห้องน้ำไปในตัว
ลมแม่น้ำพัดเอื่อยๆ เย็นสบายๆ หอมอ่อนๆ ของกลิ่นดอกชมพู่ที่โชยมา ขณะเดียวกันก็มีเสียงต๋อมแต๋ม ต๋อมแต๋ม ตอนเด็กๆ จำไม่ได้เหมือนกันว่าตอนนั้นรู้สึกอารมณ์ไหนอยู่ แต่ถ้ามานึกถึงตอนนี้บรรยากาศที่ว่าคงชวนให้เพลิดเพลินทีเดียว
อึเสร็จ ทิ้งช่วงไว้สักครู่ รอให้กระแสแม่น้ำพัดพาเอาสิ่งที่ถูกถ่ายออกมาไปเป็นอาหารปลากุ้งหอย จากนั้นค่อยๆ ทิ้งตัวลงมาสู่แม่น้ำ ให้ปลามาตอดทำสปาก้นให้ (555)
แน่นอนครับว่านี่คือความสกปรก ไม่ถูกสุขลักษณะอนามัย แต่ก็อย่างที่บอกนั่นเป็นช่วงวัยเด็ก ตอนโตคงไม่มีใครอุตริทำหรอก ที่สำคัญสมัยก่อนนั้นธรรมชาติก็ยังดีครับ ถึงชาวบ้านที่มีบ้านติดริมน้ำโดยส่วนใหญ่จะซักผ้า ล้างจานในแม่น้ำ ทว่าแม่น้ำก็ยังคงสะอาดพอที่จะลงแหวกว่ายเล่น หรือใช้อาบ-ชำระล้างได้อย่างสบายๆ
แถมสิ่งมีชีวิตที่เป็นตัวบ่งบอกว่าระบบนิเวศน์ของน้ำยังดีอยู่ก็มีให้เห็นเพียบ ทั้ง ตัวจิงโจ้น้ำ, ตัวอ่อนของสารพัดแมลงปอ, แมงมุมน้ำ, ปลาเสือ ปลาเข็ม ฯ กุ้ง หอยนานาชนิด ฯ รวมถึงพืชต่างทั้ง สาหร่าย บัว ผักบุ้ง ฯ
รำลึกเรื่องอึในวัยเด็กเมื่อวันวานนอกจากจะเป็นเพราะการ์ตูนอาราเล่แล้ว เหตุผลสำคัญก็เพราะไม่นานมานี้ที่ในห้องน้ำที่ออฟฟิศได้มีการนำเอาเรื่องของ "ปัสสาวะและอุจจาระวิทยา" มาติดไว้ครับ
นั่งอึไปอ่านไปก็เพลินดีครับ แถมยังได้ความรู้ด้วยว่าทั้งฉี่ทั้งอึที่ออกมามันสามารถสะท้อนเรื่องการรับประทานอาหารรวมทั้งเรื่องของสุขภาพของเราด้วยว่ามีสภาวะเป็นอย่างไร เช่น ฉีของคนที่สุขภาพดีนั้นต้องมีรสชาติที่กลมกล่อม เช่นเดียวกับอึที่ดีนั้นจะต้องมีรูปทรงลักษณะเป็นแท่งยาว นิ่ม ผิวเรียบ ส่วนปลายจะแหลมเหมือนหางงู
แต่ถ้าใครอึออกมาแล้วมีสีดำก็แสดงว่าก็อาจจะมีเลือดออกในกระเพาะหรือลำไส้ก็เป็นได้ อันนี้ว่างไปให้หมอตรวจสักหน่อยก็ดี ซึ่งถ้าใครอยากจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ไปตามอ่านต่อแบบละเอียดๆ กันได้ที่ “ปัสสาวะ-อุจจาระวิทยา” สะท้อนปัญหาการกิน เลยครับ
จะเป็นเพราะว่ามีการเอาเรื่องนี้มาติดไว้ในห้องน้ำหรือเปล่าก็ไม่ทราบนะครับ เลยทำให้ในระยะหลังๆ มานี้ถึงได้มีคนทิ้งฉี่ ทิ้งอึค้างคาอยู่ในชักโครกให้คนที่เข้ามาทีหลังได้ลองวิเคราะห์กันเล่นๆ อยู่บ่อยทีเดียว
เห็นแบบนี้เลยรู้สึกว่าอึแบบแผงๆ ตอนเป็นเด็กอยู่บ้านนอกของผมกลายเป็นการอึที่ศิวิไลซ์ขึ้นมาทันทีเลย...
