หนุ่มสาวในแต่ละยุค ย่อมมีดาราขวัญใจเป็นของตัวเอง และไม่มากไม่น้อย ผมเชื่อว่าคนรักหนังจำนวนไม่น้อยที่หลงรักไรอัน กอสลิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กลุ่มหญิงสาว ทั้งสาวแท้สาวไม่แท้ มันไม่แปลกอะไรหรอกครับที่คุณจะรักนักแสดงหนุ่มคนนี้ ผู้มีหน้าตาเป็นทุนเดิมที่ดี บวกกับฝีมือการแสดงซึ่งถือได้ว่ามีพัฒนาการดีวันดีคืน แบบไปข้างหน้าตลอด
อันที่จริง ไรอัน กอสลิ่ง ได้แสดงมาแล้วมากกว่า 30 บทบาท งานในยุคแรกๆ ของเขาส่วนใหญ่เป็นทีวีซีรี่ส์ ส่วนความโดดเด่นบนจอเงิน เริ่มฉายชัดในช่วงราวๆ 10 ปีมานี้ ผมรู้สึกว่า นอกจากพรสวรรค์ด้านการแสดง ไรอัน กอสลิ่ง ดูจะเป็นดาราที่เลือกบทเล่นพอสมควร เราไม่ค่อยเห็นเขาในหนังประเภทที่เรียกว่า “ตลาด” โดยเฉพาะช่วงหลังๆ เหมือนว่าบทแต่ละบทที่เขาเลือกจะรับ ต้องผ่านการกลั่นและตรึกตรองมาแล้วอย่างดีว่าสมควรที่จะเสียเวลากับมันหรือไม่
เขาดูคล้ายๆ ดาราไทยคนหนึ่งของเรา (ซึ่งกล่าวในแง่หนึ่ง ดาราไทยอาจจะไปดูคล้ายเขา) คือ อนันดา เอเวอริ่งแฮม ที่ช่วงแรกๆ อาจอาศัยหน้าตาในการทำมาหากินอยู่ คือเล่นเรื่องไหนก็ได้เพราะหน้าตาดี มันเหมือนช่วงเวลาแห่งการค้นหาตัวเอง แต่ผมเชื่อว่า ณ นาทีนี้ ทั้งสองคนได้ค้นพบมันเรียบร้อยแล้ว
บทของไรอัส กอสลิ่ง ในยุคหลังๆ มานี้ ส่วนใหญ่เป็นบทที่ต้องเน้นอารมณ์การแสดงเชิงลึก แบบต้องมีอินเนอร์สูงๆ โลดแล่นอยู่ในโลกภายในของตัวเอง ไม่ว่าจะเจ็บปวดหรือรื่นรมย์ ก็ลอยปลิวอยู่ในนั้น และคนอื่นยากจะคาดเดาถึงการกระทำที่อาจจะเกิดขึ้น บทบาทของเขาอย่างในเรื่อง Drive นั้นคือตัวอย่างหนึ่งซึ่งเห็นชัด ในความเหงาๆ เซื่องๆ เจือปนโรแมนติก แต่บทจะโหด แกก็โหดดิบได้อย่างคาดไม่ถึง และไม่มากไม่มาย ผมคิดว่า บทของเขาในหนังเรื่องล่าสุดอย่าง The Place beyond the Pines ก็ดูจะออกไปในโทนคล้ายๆ กันนั้น
ในหนังเรื่องนี้ ไรอัน กอสลิ่ง คือหนุ่มนักขับมอเตอร์ไซค์ผาดโผนที่เดินทางแสดงโชว์บ้านไปเรื่อยๆ คล้ายละครสัตว์ที่ต้องร่อนเร่ไปตามเมืองต่างๆ เพื่อหาเงินประทังชีพ ด้วยความที่ยังหนุ่ม เขาก็เด็ดดอกไม้ระหว่างทางไปด้วยเป็นการบำบัดความเปลี่ยวเหงาของวัยหนุ่ม งานประเภทนี้ก็ต้องวนๆ เวียนๆ ไปที่เดิมๆ และเหตุการณ์พลิกผันก็เกิดขึ้น เมื่อเขากลับไปโชว์ในเมืองเดิมที่เคยมาเมื่อปีก่อน เขาก็ได้พบว่าหญิงสาวที่เขาเคยมีอะไรด้วย มีลูกน้อยหนึ่งคนซึ่งเกิดจากเขา
ความเข้มข้นมันก็เริ่มต้นที่ตรงนี้แหละครับ เพราะสำหรับคนจรร่อนเร่ ไร้แหล่งพักพิง จะทำอย่างไรเพื่อให้ตัวเองได้อยู่กับลูกและคนรัก นั่นยังไม่ต้องพูดถึงว่า คนรักที่เป็นแม่ของลูกก็สร้างครอบครัวกับผู้ชายคนใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว สุดท้าย ผู้ชายไร้หลักอย่างเขา จะพิสูจน์ตัวเองได้หรือไม่ในการที่จะเป็น “เสาหลัก” ของครอบครัว
สุดยอดมากครับหนังเรื่องนี้ เพราะจากจุดเริ่มต้นเล็กๆ หนังสามารถแผ่ขยายอาณาเขตทางด้านเนื้อหาออกไปได้ ทั้งในเชิงกว้างและลึก ประเด็นหลายอย่างซ้อนทับกันเป็นขด ไม่ว่าจะเป็นสัญชาตญาณแห่งการเป็นพ่อ ความรู้สึกรับผิดชอบ ความใฝ่ฝันที่จะสร้างเนื้อสร้างตัว มันอาจจะมีถูกมีไม่ถูกในแง่ของวิธีการ แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ล้วนสะท้อนความฝันใฝ่ในการที่จะยกระดับคุณภาพชีวิตของตัวเองเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากคนที่ตนรัก
นอกจากนี้ หนังยังมีอีกหนึ่งภาคส่วนเพิ่มเข้ามา นั่นก็คือ ส่วนของแบรดลี่ย์ คูเปอร์...นักแสดงหนุ่มคนนี้ แม้จะดังมากจากหนังตลกบ้าหลุดโลกอย่าง The Hangover แต่ที่จริง เขาเล่นหนังที่ดี บทเจ๋งๆ ได้ดีมาก ล่าสุด Silver Linings Playbook ก็ถึงขั้นทำให้เขาได้เข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงยอดเยี่ยม...แบรดลี่ย์ คูเปอร์ ในหนังเรื่องนี้ เขาคือตำรวจมือใหม่ไฟแรงและมีลูกน้อยเช่นเดียวกับไรอัน กอสลิ่ง และแน่นอนครับว่า ตัวละครหลักของเรื่องทั้งสองตัวนี้ นอกจากเส้นทางชีวิตจะนำพาให้มาเผชิญหน้ากันในสถานการณ์ที่วิกฤติคับขัน โลกของพวกเขายังต่างสะท้อนกันและกันอยู่ในที
The Place beyond the Pines เป็นหนังดีๆ เรื่องหนึ่งอย่างปฏิเสธไม่ได้ ชื่อหนังในภาษาไทย ตลอดจนการขายภาพตัวอย่าง อาจชักนำให้คิดไปในทางที่ว่า มันคงเป็นซิ่งรถระห่ำ แต่ที่จริง ความดีของมันอยู่ที่เรื่องราวและเนื้อหา บทหนังเด่น การแสดงดี ตัวละครมีมิติ ขณะที่บรรยากาศของหนังก็ชวนให้รู้สึกเศร้าๆ อย่างเข้าใจในความเป็นไปของมนุษย์
หนังที่ผมชอบส่วนใหญ่ คือหนังที่ไม่ตัดสินชี้ขาดตัวละครด้วยมาตรฐานศีลธรรมหรืออะไรก็ตามที แต่พยายามเปิดพื้นที่และเล่าเรื่องของพวกเขาอย่างตรงไปตรงมา ส่วนที่เหลือเป็นเรื่องของคนดูผู้ชมที่จะนึกคิดจินตนาการหรือตีความไปตามพื้นฐานของตัวเอง ถ้าคนดูมีพื้นที่ส่วนตัวในการที่จะคิดเห็นกับเรื่องราวต่างๆ หนังที่ดีก็ต้องเปิดพื้นที่ให้ตัวละครได้สำแดงความเป็นจริงของตัวเองอย่างเต็มที่ และผมก็เห็นว่า The Place beyond the Pines ทำได้ดีถึงขั้นนั้น
