เพี้ยน!
คำนี้น่าจะเป็นความรู้สึกที่ผมคิดว่าหลายคนน่าจะแอบมีให้กับผู้หญิงที่ชื่อ "ลีน่า จัง" หรือ "ลีน่า จังจรรจา"
สารภาพตามตรงว่าผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกเช่นนี้ หลังเห็นข่าวต่างๆ ที่ปรากฏเกี่ยวกับตัวเธอออกมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้า-ทรงผมสีสันจัดจ้าน, กรณีตัดต่อภาพใบหน้าตนเองไปสวมกับนางแบบหุ่นดี แล้วเอามาแปะไว้ที่กล่องผลิตภัณฑ์เสริมความงามของตนเอง, การหาเสียงแบบแปลกๆ ในช่วงที่สมัครเลือกตั้งผู้ว่า(ทั้งสองครั้ง) เช่น เกาะความดังของการ์ตูนจ๊ะทิงจา ด้วยการใช้สโลแกน "ลีน่า มาจ๊ะจรรจา มาจ๊ะจรรจา มาจ๊ะ" พร้อมว่าจ้างธิดาช้างมาเต้นท้ายรถกระบะออกหาเสียงบริเวณสยามสแควร์
การตระเวนหาเสียงด้วยวิธีเกาะกระแสคนอื่น เช่น รู้ว่าผู้สมัครคนที่สื่อฯ ให้ความสำคัญหรือเป็นตัวเต็งไปหาเสียงที่ไหน เธอจะต้องไปปรากฏตัวที่นั่นเพื่อจะได้อาศัยเป็นข่าว หรือแม้กระทั่งการถูกมองว่าสร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจด้วยการแกล้งตกน้ำ ฯลฯ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องเรียนกันก่อนนะครับว่า ความเพี้ยนในความรู้สึกของผมมิได้หมายความรวมไปถึงการเป็นคนดี เลว ชั่ว หรือจะต้องตั้งแง่รังเกียจเธอแต่อย่างใดนะครับ
ในวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ระบุประวัติของเธอคนนี้ไว้ว่า เกิดเมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2502 ครอบครัวเป็นคนไทยเชื้อสายจีน โดยมีบิดา สกุลแซ่จัง จบการศึกษาปริญญาตรีคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนจะโด่งดังเป็นที่รู้จักจากการเข้าร่วมประท้วงขับไล่นายกรัฐมนตรี ในสมัยพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ด้วยการใส่เสื้อผ้าและทรงผมสีสันสะดุดตา รวมไปถึงลีลาในการเชียร์กีฬาเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 13 ที่กรุงเทพมหานคร
นอกจากนี้เธอยังเป็นหนึ่งในหลายๆ คนที่นำดอกไม้ไปมอบให้กับคุณสนธิ ลิ้มทองกุลในการจัดรายการนอกสถานที่เป็นครั้งแรกหลังถูกถอดออกจากผังของโมเดิร์นไนน์ ทีวี รวมถึงเคยไปสมัครเป็นผู้ประกาศข่าวของช่องทีวีไทยเมื่อครั้งเปิดรับสมัครพนักงานเป็นวันแรก
ล่าสุดก็เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ครับกับกรณีที่เธอนำเงิน 7 หมื่นบาทมอบให้กับอดีตแม่บ้านของ "นาธาน โอมาน" เพื่อไถ่ถอนที่ดินที่อดีตนักร้องเจ้าของฉายาลับ ลวง แหลคนนี้ใช้วาทะกรรมที่ลื่นยิ่งกว่าปลาไหลตกถังจารบีหลอกล่อให้ไปจำนองเอาเงินมาให้กับตนเอง
ด้วยเหตุผลที่เคยเสียหายเพราะทำคุณไม่เป็นข่าว(ตามคำกล่าวอ้าง)มาแล้ว คราวนี้คุณลีน่า จัง เลยไม่สนคติปิดทองหลังพระ ด้วยการเรียกสื่อมวลชนมาร่วมเป็นสักขีพยานในการมอบเงิน และแน่นอนระดับคนชื่อลีน่า จังแล้วจะให้กันแบบธรรมดาๆ ได้อย่างไร
นั่นเองเราจึงได้เห็นภาพข่าวคุณยายที่เป็นมารดาของคุณแม่บ้านหอบเงินแบงค์ร้อยเป็นฟ่อนๆ จนกลายเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์
โดยส่วนตัว ผมก็ต้องยกย่องและขอชื่นชมในน้ำใจของคุณลีน่า จังซึ่งหาได้ยากเหลือเกินกับผู้คนสมัยนี้ แต่ที่แปลกใจก็คือทำไมคนระดับลีน่า จังถึงยังจะมีอาการเหนียมอายปฏิเสธว่าการกระทำครั้งนี้เป็นเรื่องของน้ำใจล้วนๆ ไม่ได้เกาะกระแสหวังดังหรืออยากให้เรื่องนี้เป็นข่าวแต่อย่างใด
ที่ผ่านมาแม้จะถูกมองว่าทำตัวเองให้แปลก-แตกต่าง สร้างจุดเด่น สร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจ รวมทั้งเกาะกระแสคน-กระแสข่าวเพื่อให้ตนเองได้เป็นข่าว(บ้าง)ด้วยวิธีการที่อาจจะต้องแลกมาด้วยการที่ถูกมองว่าบ้า เพี้ยน ติ๊งต๊อง ฯ แต่ทั้งนี้ที่น่าสนใจ และปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ สิ่งที่คนชื่อลีน่า จังทำไปซึ่งอาจจะหวังในเรื่องของชื่อเสียงและประโยชน์ส่วนตัว อาทิ ในเชิงธุรกิจ หรือชื่อเสียงอยู่บ้าง แต่มันก็หาใช่เรื่องที่เลว-ชั่ว หรือเป็นวิธีที่ผิดกฏหมายแต่อย่างใด
(ยกเว้นกรณีนำสาวๆ ธิดาช้างมาเต้นท้ายรถกระบะออกหาเสียงเมื่อครั้งลงสมัครเลือกตั้งผู้ว่ากทม. กระทั่งถูกตัดสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. เลือกตั้งสมาชิกท้องถิ่น หรือผู้บริหารท้องถิ่น มาตรา 57 (3) ว่าด้วยการจัดงานมหรสพ หรืองานรื่นเริง)
ต่างไปจากนักการเมืองบางคนที่คอร์รัปชันเงินภาษีประชาชน แล้วสร้างภาพเอาหน้าด้วยการโยนเศษแจกจ่ายไปให้กับคนบางกลุ่มโดยหวังให้เป็นเรื่องของ "บุญคุณ" อันจะนำมาซึ่งคะแนนเสียงที่มีผลต่อความมั่นคงทางสถานะของตนเอง
แต่ก็อีกนั่นแหละครับ คนเราคิดจะทำดีก็ต้องศรัทธาในความดี และเชื่อเถอะครับว่าหากคุณเป็นคนดีมีน้ำใจจริงๆ สักวันคนเขาจะรู้เอง
ถึงต่อให้ไม่มีใครรู้ ก็ยังมีตัวเรานั่นแหละครับที่รู้อยู่แก่ใจ
ท้ายสุด ผมว่าไม่ผิดหรือไม่น่าเกลียดหรอกครับสำหรับใครที่คิดว่าตนเองทำดี(อยู่)แล้ว และบางครั้งบางคราก็หวังอยากจะได้หน้าได้ชื่อกับเขาบ้าง
แต่สำหรับคนที่ตั้งโจทย์เอาไว้เลยว่าเรื่องได้หน้าจะต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง และเมื่อความดีคือเครื่องมือที่จะทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ข้าก็สามารถเสแสร้งทำได้
พวกนี้บอกได้คำเดียวว่าทุเรศ! ครับ
คำนี้น่าจะเป็นความรู้สึกที่ผมคิดว่าหลายคนน่าจะแอบมีให้กับผู้หญิงที่ชื่อ "ลีน่า จัง" หรือ "ลีน่า จังจรรจา"
สารภาพตามตรงว่าผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกเช่นนี้ หลังเห็นข่าวต่างๆ ที่ปรากฏเกี่ยวกับตัวเธอออกมาอย่างต่อเนื่อง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้า-ทรงผมสีสันจัดจ้าน, กรณีตัดต่อภาพใบหน้าตนเองไปสวมกับนางแบบหุ่นดี แล้วเอามาแปะไว้ที่กล่องผลิตภัณฑ์เสริมความงามของตนเอง, การหาเสียงแบบแปลกๆ ในช่วงที่สมัครเลือกตั้งผู้ว่า(ทั้งสองครั้ง) เช่น เกาะความดังของการ์ตูนจ๊ะทิงจา ด้วยการใช้สโลแกน "ลีน่า มาจ๊ะจรรจา มาจ๊ะจรรจา มาจ๊ะ" พร้อมว่าจ้างธิดาช้างมาเต้นท้ายรถกระบะออกหาเสียงบริเวณสยามสแควร์
การตระเวนหาเสียงด้วยวิธีเกาะกระแสคนอื่น เช่น รู้ว่าผู้สมัครคนที่สื่อฯ ให้ความสำคัญหรือเป็นตัวเต็งไปหาเสียงที่ไหน เธอจะต้องไปปรากฏตัวที่นั่นเพื่อจะได้อาศัยเป็นข่าว หรือแม้กระทั่งการถูกมองว่าสร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจด้วยการแกล้งตกน้ำ ฯลฯ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องเรียนกันก่อนนะครับว่า ความเพี้ยนในความรู้สึกของผมมิได้หมายความรวมไปถึงการเป็นคนดี เลว ชั่ว หรือจะต้องตั้งแง่รังเกียจเธอแต่อย่างใดนะครับ
ในวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ระบุประวัติของเธอคนนี้ไว้ว่า เกิดเมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2502 ครอบครัวเป็นคนไทยเชื้อสายจีน โดยมีบิดา สกุลแซ่จัง จบการศึกษาปริญญาตรีคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนจะโด่งดังเป็นที่รู้จักจากการเข้าร่วมประท้วงขับไล่นายกรัฐมนตรี ในสมัยพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ด้วยการใส่เสื้อผ้าและทรงผมสีสันสะดุดตา รวมไปถึงลีลาในการเชียร์กีฬาเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 13 ที่กรุงเทพมหานคร
นอกจากนี้เธอยังเป็นหนึ่งในหลายๆ คนที่นำดอกไม้ไปมอบให้กับคุณสนธิ ลิ้มทองกุลในการจัดรายการนอกสถานที่เป็นครั้งแรกหลังถูกถอดออกจากผังของโมเดิร์นไนน์ ทีวี รวมถึงเคยไปสมัครเป็นผู้ประกาศข่าวของช่องทีวีไทยเมื่อครั้งเปิดรับสมัครพนักงานเป็นวันแรก
ล่าสุดก็เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ครับกับกรณีที่เธอนำเงิน 7 หมื่นบาทมอบให้กับอดีตแม่บ้านของ "นาธาน โอมาน" เพื่อไถ่ถอนที่ดินที่อดีตนักร้องเจ้าของฉายาลับ ลวง แหลคนนี้ใช้วาทะกรรมที่ลื่นยิ่งกว่าปลาไหลตกถังจารบีหลอกล่อให้ไปจำนองเอาเงินมาให้กับตนเอง
ด้วยเหตุผลที่เคยเสียหายเพราะทำคุณไม่เป็นข่าว(ตามคำกล่าวอ้าง)มาแล้ว คราวนี้คุณลีน่า จัง เลยไม่สนคติปิดทองหลังพระ ด้วยการเรียกสื่อมวลชนมาร่วมเป็นสักขีพยานในการมอบเงิน และแน่นอนระดับคนชื่อลีน่า จังแล้วจะให้กันแบบธรรมดาๆ ได้อย่างไร
นั่นเองเราจึงได้เห็นภาพข่าวคุณยายที่เป็นมารดาของคุณแม่บ้านหอบเงินแบงค์ร้อยเป็นฟ่อนๆ จนกลายเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์
โดยส่วนตัว ผมก็ต้องยกย่องและขอชื่นชมในน้ำใจของคุณลีน่า จังซึ่งหาได้ยากเหลือเกินกับผู้คนสมัยนี้ แต่ที่แปลกใจก็คือทำไมคนระดับลีน่า จังถึงยังจะมีอาการเหนียมอายปฏิเสธว่าการกระทำครั้งนี้เป็นเรื่องของน้ำใจล้วนๆ ไม่ได้เกาะกระแสหวังดังหรืออยากให้เรื่องนี้เป็นข่าวแต่อย่างใด
ที่ผ่านมาแม้จะถูกมองว่าทำตัวเองให้แปลก-แตกต่าง สร้างจุดเด่น สร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจ รวมทั้งเกาะกระแสคน-กระแสข่าวเพื่อให้ตนเองได้เป็นข่าว(บ้าง)ด้วยวิธีการที่อาจจะต้องแลกมาด้วยการที่ถูกมองว่าบ้า เพี้ยน ติ๊งต๊อง ฯ แต่ทั้งนี้ที่น่าสนใจ และปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ สิ่งที่คนชื่อลีน่า จังทำไปซึ่งอาจจะหวังในเรื่องของชื่อเสียงและประโยชน์ส่วนตัว อาทิ ในเชิงธุรกิจ หรือชื่อเสียงอยู่บ้าง แต่มันก็หาใช่เรื่องที่เลว-ชั่ว หรือเป็นวิธีที่ผิดกฏหมายแต่อย่างใด
(ยกเว้นกรณีนำสาวๆ ธิดาช้างมาเต้นท้ายรถกระบะออกหาเสียงเมื่อครั้งลงสมัครเลือกตั้งผู้ว่ากทม. กระทั่งถูกตัดสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. เลือกตั้งสมาชิกท้องถิ่น หรือผู้บริหารท้องถิ่น มาตรา 57 (3) ว่าด้วยการจัดงานมหรสพ หรืองานรื่นเริง)
ต่างไปจากนักการเมืองบางคนที่คอร์รัปชันเงินภาษีประชาชน แล้วสร้างภาพเอาหน้าด้วยการโยนเศษแจกจ่ายไปให้กับคนบางกลุ่มโดยหวังให้เป็นเรื่องของ "บุญคุณ" อันจะนำมาซึ่งคะแนนเสียงที่มีผลต่อความมั่นคงทางสถานะของตนเอง
แต่ก็อีกนั่นแหละครับ คนเราคิดจะทำดีก็ต้องศรัทธาในความดี และเชื่อเถอะครับว่าหากคุณเป็นคนดีมีน้ำใจจริงๆ สักวันคนเขาจะรู้เอง
ถึงต่อให้ไม่มีใครรู้ ก็ยังมีตัวเรานั่นแหละครับที่รู้อยู่แก่ใจ
ท้ายสุด ผมว่าไม่ผิดหรือไม่น่าเกลียดหรอกครับสำหรับใครที่คิดว่าตนเองทำดี(อยู่)แล้ว และบางครั้งบางคราก็หวังอยากจะได้หน้าได้ชื่อกับเขาบ้าง
แต่สำหรับคนที่ตั้งโจทย์เอาไว้เลยว่าเรื่องได้หน้าจะต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง และเมื่อความดีคือเครื่องมือที่จะทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ข้าก็สามารถเสแสร้งทำได้
พวกนี้บอกได้คำเดียวว่าทุเรศ! ครับ
| เกาะติดข่าวบันเทิงและร่วมวงเมาท์ดารากับ “ซ้อ7” ก่อนใคร ผ่าน SMS โทรศัพท์มือถือทุกเครือข่าย ระบบ dtac - เข้าเมนู write Message พิมพ์ R แล้วส่งไปที่หมายเลข 1951540 ระบบ AIS - กด *468200311 แล้วโทร.ออก ระบบ True Move และ Hutch - เข้าเมนู write Message พิมพ์ ENT แล้วส่งไปที่หมายเลข 4682000 *ค่าบริการเพียง 29 บาท ต่อเดือน ทดลองใช้ฟรี 15 วัน อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่ คลิก |
