แม้จะรู้สึกว่าถูกยัดเยียดโฆษณาขายตรงชนิดไม่ต่างอะไรกับการถูกโทรศัพท์เข้ามาขายประกัน ทว่าโดยส่วนตัวผมเองก็เป็นคนที่ชอบชมซิทคอมของค่ายเอ็กแซ็กท์-ซีเนริโอ อยู่พอสมควรทีเดียวครับ
เฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหัวค่ำของวันเสาร์อาทิตย์กับ "บางรักซอย 9" และ "บ้านนี้มีรัก" ทางโมเดิร์นไน์ ทีวี ซึ่งหากไม่มีธุระอะไรก็มักจะไม่ค่อยพลาด
และนั่นเองที่ทำให้ผมรู้สึกตกใจพอสมควรกับข่าวการถูกจับกุมตัวในข้อหาเสพสิ่งเสพติดของหนึ่งในนักแสดงซิทคอมครอบครัวบ้านนี้มีรักอย่างคุณ "นก เชิญยิ้ม" (วนิดา แสงสุข) ที่รับบทเป็นเจ๊เพ็ญ(คนรับใช้)ในบ้านดังกล่าว
เพราะเท่าที่เห็นตัวเธอผ่านจากหน้าจอทีวี ทั้งในเรื่องของสภาพร่างกาย สีหน้า แววตา พฤติกรรมทางด้านอารมณ์ ดูอย่างไรๆ ก็ไม่มีเค้าว่าคุณนกเธอจะมีภาพของการเป็นพวกขี้ยาแต่อย่างใด
...
หลังถูกจับและปรากฏเป็นข่าวออกมาคุณนกได้ให้เหตุผลว่า เหตุที่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดก็เพราะอาการเครียด เนื่องจากในช่วงหลังนั้นงานแสดงค่อนข้างจะน้อย พร้อมกันนี้เจ้าตัวยังได้บอกอย่างยอมรับผลจากการกระทำด้วยน้ำตานองหน้าว่า...“ต่อไปก็คงไม่เล่น(ยา)แล้ว และคงจะไม่กล้าขอให้สังคมอภัย เพราะเราเองก็โตแล้ว มีสติแล้ว จะบอกว่าไม่รู้ก็คงไม่ได้ เพราะฉะนั้นหนูยอมรับในสิ่งที่หนูทำ ส่วนจะอภัยหรือจะรังเกียจหรือจะอะไรก็แล้วแต่ หนูไม่กล้าจะขอร้องใครทั้งสิ้น (ร้องหนัก)”
ไม่รู้ว่าใครจะคิดอย่างไรนะครับ ทว่าโดยส่วนตัว จากประโยคที่ว่านี้ผมเข้าใจว่าคุณนกแกคงจะพูดออกมาจากใจและก็คงจะรู้สึกผิดจริงๆ
แต่ก็นั่นแหละครับ ถึงมันจะเป็นคำพูดที่สวยหรู ฟังแล้วน่าเห็นใจ แต่ในทางกลับกันมันก็คงจะไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยหากมันเป็นเพียงคำพูดที่เกิดขึ้นเพราะโดนจับได้ในความผิด ที่สำคัญถ้ามิได้ถูกพิสูจน์ด้วยการกระทำของผู้พูดเอง
นั่นก็คือการเข้ารับโทษทัณฑ์ตามที่กฏหมายกำหนดเอาไว้อย่างไม่มีข้อแม้ (ในขณะเดียวกันสำหรับผู้ที่กระทำผิดคนอื่นๆ อย่างเช่น นายดาบตำรวจที่ขายสิ่งเสพติดให้กับคุณนก คนเหล่านี้ก็สมควรที่จะถูกดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดตามตัวบทกฎหมายด้วยเช่นกัน)
ซึ่งหลังจากผ่านกระบวนการต่างๆ ไปแล้ว ผมเองเชื่อว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมก็คงพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสในการกลับตัวของคุณนกอย่างแน่นอน
...
กลับมาที่เรื่องของสาเหตุที่ทำให้คุณนกต้องหันมาเสพยา ที่ว่าเป็นเพราะความเครียดที่งานน้อย ฟังดูอาจจะงี่เง่า ไร้สาระ และไม่น่าจะใช่สาเหตุที่แท้จริงๆ ในความคิดของใครหลายๆ คน(รวมทั้งผม) แต่ก็มีอะไรให้น่าคิดอยู่ไม่น้อยเกี่ยวกับประเด็นที่ว่านี้
โดยหลังจากที่มีข่าวคุณนกถูกจับ ผมได้โทรศัพท์ไปสัมภาษณ์คุณ "แอนนี่ บรู๊ค" ซึ่งแสดงละครสั้นในรายการชิงช้าสวรรค์ร่วมกับคุณนกเพื่อขอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
มีช่วงหนึ่งที่คุณแอนนี่บอกออกมาในทำนองที่ว่า เป็นดาราใช่ว่าจะหาเงินง่ายหรือว่ามีค่าตัวที่สูงอะไรกันมากมายทุกคน ยิ่งตลก(อย่างเช่นคุณนก)ด้วยแล้ว...
ฟังไปคิดไป ก็รู้สึกเข้าใจพอสมควรทีเดียว
จะว่าไปแล้วละครหลายต่อหลายเรื่องในบ้านเรานั้น บรรดานักแสดงที่เล่นเป็น "ตัวตลก" ทั้งหลาย ซึ่งอยู่ในบทของเพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก คนขับรถ คนรับใช้ ฯ นั้นนอกจากจะเป็นตัวชู เป็นสีสัน ที่ละครไทยแทบทุกเรื่องจะขาดไม่ได้แล้ว ในหลายๆ ครั้งคนเหล่านี้ก็มีบทบาทสำคัญต่อการดำเนินเรื่องไม่น้อยทีเดียว (อาทิเป็นคนรับใช้ที่สามารถยุแยงให้แม่พระเอกเกลียดนางเอกอันเป็นประเด็นหลักในการดำเนินเรื่อง, เป็นขุนพลคนสำคัญที่พาพระเอก-นางเอกไปลุยกับผู้ร้าย, เป็นคนสวนคนขับรถที่กุมความผิดของนางร้าย-พระเอก-นางเอกเอาไว้ ฯ)
ละครบางเรื่องผมรู้สึกว่า ตัวตลกที่รับเหล่านั้นทุ่มเท เล่นดี เล่นได้น่าเชื่อถือ แถมยังมีฉากออกมามากกว่าตัวละครที่บรรดาดาราดังๆ พระเอก-นางเอกหน้าใหม่แสดงเสียอีก
แต่ก็อย่างว่าครับ ถึงจะมีบทบาท ออกหน้าจอมากกว่า แต่เรื่องจริงก็คือค่าตัวของคุณเต่า เชิญยิ้มก็ยังคงน้อยกว่าคุณเวียร์ ศุกลวัฒน์ หรือจะให้ค่าตัวของคุณตุ๊กกี้ ชิงร้อยฯ สูงกว่าน้องแพนเค้ก ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ (ทั้งที่ส่วนใหญ่ของคนทำละครมักจะทำละครตลก ทำเพื่อให้ดูคลายความเครียด เอาความสนุกสนานเฮฮา เป็นหลัก)
ที่น่าสนใจมากกว่าก็คือเกณฑ์ที่ใช้ในการตัดสินซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้มาจากมาตรฐานทางด้านฝีมือหรือความสามารถแต่อย่างใด หากแต่ไปวัดกันด้วยชื่อเสียง ความนิยม ภาพลักษณ์ ที่ส่วนใหญ่ล้วนแล้วมาจากการโฆษณา การตกเป็นข่าวทั้งสิ้น
รวมไปถึงค่านิยม มุมมองที่ไปบดบังโอกาสของคนเหล่านี้ จนทำให้รู้สึกว่า ตลกก็คือตลก มีสถานะที่จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวประกอบ ตลกเล่นได้ก็แต่บทตลก เฮฮา ส่วนพระเอกก็คือพระเอก นางเอกก็คือนางเอก
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงที่ผ่านมามีละครสักกี่เรื่องกันครับที่นักแสดงตัวเอก ตัวหลักจะเล่นได้สมบทบาท และทำให้เราเชื่อว่าเขาหรือเธอเป็นตัวละครตัวนั้นจริงๆ (ตัวอย่างที่น่าชื่นชม อย่างเช่นคุณอ๊อฟ พงษ์พัฒน์ กับบทกะเทยในละคร “พระจันทร์สีรุ้ง”)
บางค่ายเอาพระเอกคนนี้มาแสดงก็เพราะทางช่องขอร้อง เอานางเอกคนนั้นมาเล่นก็เพราะสปอนเซอร์สั่ง ขณะที่นักแสดงบางคนมีฝีมือแต่กลับไม่ได้รับงานก็เพราะเป็นข่าวฉาวเยอะ (ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นข่าวลือข่าวเม้าท์เสียมากกว่า)
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขอย้ำนะครับว่า ไม่ใช่ตลกทุกคนจะเก่งหรือความสามารถมีศักยภาพจนสูงกว่าค่าตอบแทนที่ได้รับ หรือพระเอกนางเอกชื่อดังจะมีค่าตัวโอเวอร์เกินฝีมือที่มีอยู่ไปเสียทั้งหมด เพราะสิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับความตั้งใจและความมุ่งมั่นของแต่ละบุคคล
แต่ที่สำคัญกว่าก็คือ จะงานหดได้เงินน้อย หรือจะหาเงินมาได้ง่ายๆ เพราะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ทั้งหมดมันก็หาใช่เหตุที่จะถูกนำมาอ้างในการพาชีวิตเดินเข้าหาสิ่งเสพติดแต่อย่างใด
เฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหัวค่ำของวันเสาร์อาทิตย์กับ "บางรักซอย 9" และ "บ้านนี้มีรัก" ทางโมเดิร์นไน์ ทีวี ซึ่งหากไม่มีธุระอะไรก็มักจะไม่ค่อยพลาด
และนั่นเองที่ทำให้ผมรู้สึกตกใจพอสมควรกับข่าวการถูกจับกุมตัวในข้อหาเสพสิ่งเสพติดของหนึ่งในนักแสดงซิทคอมครอบครัวบ้านนี้มีรักอย่างคุณ "นก เชิญยิ้ม" (วนิดา แสงสุข) ที่รับบทเป็นเจ๊เพ็ญ(คนรับใช้)ในบ้านดังกล่าว
เพราะเท่าที่เห็นตัวเธอผ่านจากหน้าจอทีวี ทั้งในเรื่องของสภาพร่างกาย สีหน้า แววตา พฤติกรรมทางด้านอารมณ์ ดูอย่างไรๆ ก็ไม่มีเค้าว่าคุณนกเธอจะมีภาพของการเป็นพวกขี้ยาแต่อย่างใด
...
หลังถูกจับและปรากฏเป็นข่าวออกมาคุณนกได้ให้เหตุผลว่า เหตุที่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดก็เพราะอาการเครียด เนื่องจากในช่วงหลังนั้นงานแสดงค่อนข้างจะน้อย พร้อมกันนี้เจ้าตัวยังได้บอกอย่างยอมรับผลจากการกระทำด้วยน้ำตานองหน้าว่า...“ต่อไปก็คงไม่เล่น(ยา)แล้ว และคงจะไม่กล้าขอให้สังคมอภัย เพราะเราเองก็โตแล้ว มีสติแล้ว จะบอกว่าไม่รู้ก็คงไม่ได้ เพราะฉะนั้นหนูยอมรับในสิ่งที่หนูทำ ส่วนจะอภัยหรือจะรังเกียจหรือจะอะไรก็แล้วแต่ หนูไม่กล้าจะขอร้องใครทั้งสิ้น (ร้องหนัก)”
ไม่รู้ว่าใครจะคิดอย่างไรนะครับ ทว่าโดยส่วนตัว จากประโยคที่ว่านี้ผมเข้าใจว่าคุณนกแกคงจะพูดออกมาจากใจและก็คงจะรู้สึกผิดจริงๆ
แต่ก็นั่นแหละครับ ถึงมันจะเป็นคำพูดที่สวยหรู ฟังแล้วน่าเห็นใจ แต่ในทางกลับกันมันก็คงจะไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยหากมันเป็นเพียงคำพูดที่เกิดขึ้นเพราะโดนจับได้ในความผิด ที่สำคัญถ้ามิได้ถูกพิสูจน์ด้วยการกระทำของผู้พูดเอง
นั่นก็คือการเข้ารับโทษทัณฑ์ตามที่กฏหมายกำหนดเอาไว้อย่างไม่มีข้อแม้ (ในขณะเดียวกันสำหรับผู้ที่กระทำผิดคนอื่นๆ อย่างเช่น นายดาบตำรวจที่ขายสิ่งเสพติดให้กับคุณนก คนเหล่านี้ก็สมควรที่จะถูกดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดตามตัวบทกฎหมายด้วยเช่นกัน)
ซึ่งหลังจากผ่านกระบวนการต่างๆ ไปแล้ว ผมเองเชื่อว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมก็คงพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสในการกลับตัวของคุณนกอย่างแน่นอน
...
กลับมาที่เรื่องของสาเหตุที่ทำให้คุณนกต้องหันมาเสพยา ที่ว่าเป็นเพราะความเครียดที่งานน้อย ฟังดูอาจจะงี่เง่า ไร้สาระ และไม่น่าจะใช่สาเหตุที่แท้จริงๆ ในความคิดของใครหลายๆ คน(รวมทั้งผม) แต่ก็มีอะไรให้น่าคิดอยู่ไม่น้อยเกี่ยวกับประเด็นที่ว่านี้
โดยหลังจากที่มีข่าวคุณนกถูกจับ ผมได้โทรศัพท์ไปสัมภาษณ์คุณ "แอนนี่ บรู๊ค" ซึ่งแสดงละครสั้นในรายการชิงช้าสวรรค์ร่วมกับคุณนกเพื่อขอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
มีช่วงหนึ่งที่คุณแอนนี่บอกออกมาในทำนองที่ว่า เป็นดาราใช่ว่าจะหาเงินง่ายหรือว่ามีค่าตัวที่สูงอะไรกันมากมายทุกคน ยิ่งตลก(อย่างเช่นคุณนก)ด้วยแล้ว...
ฟังไปคิดไป ก็รู้สึกเข้าใจพอสมควรทีเดียว
จะว่าไปแล้วละครหลายต่อหลายเรื่องในบ้านเรานั้น บรรดานักแสดงที่เล่นเป็น "ตัวตลก" ทั้งหลาย ซึ่งอยู่ในบทของเพื่อนพระเอก เพื่อนนางเอก คนขับรถ คนรับใช้ ฯ นั้นนอกจากจะเป็นตัวชู เป็นสีสัน ที่ละครไทยแทบทุกเรื่องจะขาดไม่ได้แล้ว ในหลายๆ ครั้งคนเหล่านี้ก็มีบทบาทสำคัญต่อการดำเนินเรื่องไม่น้อยทีเดียว (อาทิเป็นคนรับใช้ที่สามารถยุแยงให้แม่พระเอกเกลียดนางเอกอันเป็นประเด็นหลักในการดำเนินเรื่อง, เป็นขุนพลคนสำคัญที่พาพระเอก-นางเอกไปลุยกับผู้ร้าย, เป็นคนสวนคนขับรถที่กุมความผิดของนางร้าย-พระเอก-นางเอกเอาไว้ ฯ)
ละครบางเรื่องผมรู้สึกว่า ตัวตลกที่รับเหล่านั้นทุ่มเท เล่นดี เล่นได้น่าเชื่อถือ แถมยังมีฉากออกมามากกว่าตัวละครที่บรรดาดาราดังๆ พระเอก-นางเอกหน้าใหม่แสดงเสียอีก
แต่ก็อย่างว่าครับ ถึงจะมีบทบาท ออกหน้าจอมากกว่า แต่เรื่องจริงก็คือค่าตัวของคุณเต่า เชิญยิ้มก็ยังคงน้อยกว่าคุณเวียร์ ศุกลวัฒน์ หรือจะให้ค่าตัวของคุณตุ๊กกี้ ชิงร้อยฯ สูงกว่าน้องแพนเค้ก ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ (ทั้งที่ส่วนใหญ่ของคนทำละครมักจะทำละครตลก ทำเพื่อให้ดูคลายความเครียด เอาความสนุกสนานเฮฮา เป็นหลัก)
ที่น่าสนใจมากกว่าก็คือเกณฑ์ที่ใช้ในการตัดสินซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้มาจากมาตรฐานทางด้านฝีมือหรือความสามารถแต่อย่างใด หากแต่ไปวัดกันด้วยชื่อเสียง ความนิยม ภาพลักษณ์ ที่ส่วนใหญ่ล้วนแล้วมาจากการโฆษณา การตกเป็นข่าวทั้งสิ้น
รวมไปถึงค่านิยม มุมมองที่ไปบดบังโอกาสของคนเหล่านี้ จนทำให้รู้สึกว่า ตลกก็คือตลก มีสถานะที่จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวประกอบ ตลกเล่นได้ก็แต่บทตลก เฮฮา ส่วนพระเอกก็คือพระเอก นางเอกก็คือนางเอก
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงที่ผ่านมามีละครสักกี่เรื่องกันครับที่นักแสดงตัวเอก ตัวหลักจะเล่นได้สมบทบาท และทำให้เราเชื่อว่าเขาหรือเธอเป็นตัวละครตัวนั้นจริงๆ (ตัวอย่างที่น่าชื่นชม อย่างเช่นคุณอ๊อฟ พงษ์พัฒน์ กับบทกะเทยในละคร “พระจันทร์สีรุ้ง”)
บางค่ายเอาพระเอกคนนี้มาแสดงก็เพราะทางช่องขอร้อง เอานางเอกคนนั้นมาเล่นก็เพราะสปอนเซอร์สั่ง ขณะที่นักแสดงบางคนมีฝีมือแต่กลับไม่ได้รับงานก็เพราะเป็นข่าวฉาวเยอะ (ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นข่าวลือข่าวเม้าท์เสียมากกว่า)
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขอย้ำนะครับว่า ไม่ใช่ตลกทุกคนจะเก่งหรือความสามารถมีศักยภาพจนสูงกว่าค่าตอบแทนที่ได้รับ หรือพระเอกนางเอกชื่อดังจะมีค่าตัวโอเวอร์เกินฝีมือที่มีอยู่ไปเสียทั้งหมด เพราะสิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับความตั้งใจและความมุ่งมั่นของแต่ละบุคคล
แต่ที่สำคัญกว่าก็คือ จะงานหดได้เงินน้อย หรือจะหาเงินมาได้ง่ายๆ เพราะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ทั้งหมดมันก็หาใช่เหตุที่จะถูกนำมาอ้างในการพาชีวิตเดินเข้าหาสิ่งเสพติดแต่อย่างใด
