มิใช่ว่าในฐานะศิลปินจะทำให้เรื่องราวชีวิตของเธอน่าสนใจจนต้องตีพิมพ์เป็นหนังสือ แต่ด้วยความฝันและความเข้มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจของเธอนั้นสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้ที่กำลังจะเป็นคุณแม่หรือผู้ที่วางแผนจะเป็นคุณแม่ในอนาคต ทั้งยังเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่ที่กำลังต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ ในขณะอุ้มท้องจนถึงกำหนดคลอดจวบจนวันที่ลูกน้อยเติบโต
บันทึกห้วงความทรงจำอันโชกโชนของ ‘สุกัญญา มิเกล’ ผู้ได้รับรางวัล ‘ศิลปินหญิงสาขาร็อกยอดเยี่ยม’ จากนิตยสารสีสันเมื่อปี 1996 หญิงแกร่งผู้มีความใฝ่ฝันอันแรงกล้าว่าจะเดินเล่นพร้อมกับลูกน้อยวัยสองขวบในชุดแดงบนหาดทรายสีขาวสะอาดตาซึ่งตลบอบอวลด้วยไอรักและความอบอุ่นเท่าที่แม่คนหนึ่งจะมีให้ลูกได้
ด้วยอายุอานามของเธอที่นำหน้าด้วยเลขสามแล้วทว่าหน้าที่การงานซึ่งเป็นสิ่งที่ตนรักที่สุดในชีวิตกลับไม่ได้สร้างมั่นคงให้กับฐานะทางครอบครัวได้ ความกังวลต่างๆ มากมายก่อตัวขึ้น ทั้งหมดกลายเป็นคำถามที่ตอกย้ำซ้ำเติมเธอครั้งแล้วครั้งเล่าว่า ลูกจะออกมาปกติไหม, จะมีเงินพอที่จะเลี้ยงดูหรือไม่, ตอนคลอดจะเป็นอย่างไร, จะตายเพราะคลอดไม่ได้หรือเปล่า, จะมีปัญญาส่งเสียให้เรียนจนสำเร็จไหม ฯลฯ
ครั้งหนึ่งเธอได้เจอกับลูกน้อยของสามีภรรยาชาวต่างชาติคู่หนึ่ง ด้วยความเอ็นดูเธอถลาเข้าไปหาตัวเด็ก สามีภรรยาร้องเสียงหลงพลางโบกมือห้ามเป็นพัลวัน หน้านิ่วคิ้วขมวด ครั้งนั้นทำให้เธอเข้าใจถึงความห่วงหาของพ่อแม่ที่มีต่อลูก หลังจากนั้นเธอแทบจะไม่แสดงออกอย่างนี้กับเด็กคนไหนอีกเลยจนทำให้ใครหลายคนรวมทั้งสามีเธอคิดว่าสุกัญญาเป็นคนที่ไม่รักเด็กเอาเสียเลย แต่ใจลึกๆ แล้วเปี่ยมไปด้วยความรักความปรารถนาดี และหวังว่าจะมีเด็กน้อยที่มาจากสายเลือดตัวเองอยู่ในอ้อมกอดให้จงได้ ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร
ช่วงเวลาอุ้มท้องของว่าที่มารดาเป็นดั่งบททดสอบอันหนักหนาที่สุดของผู้หญิงทุกคน เธอเองก็ไม่ต่างกันแต่ด้วยการที่เธอเป็นนักร้องสาวร็อก ลำพังการขึ้นเวทีด้วยสภาพท้องโย้ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้อยู่แล้ว อีกทั้งด้วยแนวดนตรีของเธอที่ต้องใช้พลังเสียง และปลดปล่อยอารมณ์ไปตามจังหวะเพลงที่เร้าใจด้วยท่วงท่าที่หนักแน่น หากมิฉะนั้นแล้วผู้ชมก็จะพากันเบื่อไปเสียก่อน แต่เธอก็ผ่านจุดนั้นมาได้โดยได้รับการสนับสนุนของร้าน Parking Toy ที่ให้เธอขึ้นเวทีจนกระทั่งเธอท้องแก่ ทั้งยังต้องเข้าห้องอัดเพื่อทำอัลบั้มของตัวเองเมื่อโอกาสที่จะช่วยให้สถานะทางการเงินมั่นคงขึ้นเข้ามา และยิ่งถ้าเป็นงานที่ตนเองรักเป็นดั่งชีวิตจิตใจด้วยแล้ว แม้สภาพร่างกายที่ไม่เอื้อต่อการทำงานนัก เธอยังสามารถทุ่มเทพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดให้กับสิ่งที่เธอวาดหวังไว้ในอนาคตเพื่อตัวเธอ เพื่อครอบครัวและเพื่อลูกน้อยของเธอ
ไม่ว่าจะอย่างไรจิตใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เธอยืนหยัดต่อสู้กับอุปสรรคที่ประเดประดังเข้ามา ตั้งแต่จุดสูงสุดของอาชีพนางแบบที่มีงานโชว์ตัวได้งานละ 20,000 – 30,000 บาท ร้องเพลงเดียวได้ค่าจ้างถึง 10,000 บาท จนกลายเป็นศิลปินพ่วงกระจอกๆ ของผู้จ้างซึ่งไม่เห็นคุณค่าในความเป็นศิลปินในตัวเธอ ภาวะอารมณ์และร่างกายของหญิงที่กำลังตั้งครรภ์ซึ่งต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งไม่ง่ายเลย แต่สิ่งที่ทำให้เธอผ่านสถานการณ์เหล่านั้นมาได้ก็ด้วยกำลังใจจากสามีที่มีให้เธอเสมอ
จนเมื่อเธอคลอดลูกสาวคนแรกแล้วให้ชื่อว่า ‘เลอเบีย’ ท่ามกลางบรรยากาศความปิติยินดี หายนะบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามา ดูๆ ไปแล้วเลอเบียก็เป็นเด็กที่กินเก่งเหมือนเด็กแรกเกิดทั่วๆ ไป เพียงแต่ว่าจะสำรอกออกมา อาจจะเป็นเพียงการแพ้นมซึ่งเป็นอาการที่ทารกก็อาจจะเกิดขึ้นได้ แต่หากไม่สังเกตให้ดีจะไม่ทราบเลยว่าเลอเบียกำลังผอมลงเรื่อยๆ เนื่องจากไม่ได้รับสารอาหาร กว่าจะรู้ว่าปลายกระเพาะของเลอเบียตีบและไม่สามารถให้สารอาหารผ่านไปยังลำไส้เล็กเพื่อดูดซึมได้ เธอและสามีต้องตัดสินใจที่จะให้เลอเบียรักษาด้วยการผ่าตัดแม้ว่าจะเป็นตายเท่ากันก็จำต้องเสี่ยง
ส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ได้นำบทสัมภาษณ์ของ ‘นายแพทย์รังสรรค์ นิรามิษ’ กุมารศัลยศาสตร์ สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี เกี่ยวกับโรคปลายกระเพาะตีบไว้เป็นความรู้ให้กับคุณพ่อและคุณแม่มือใหม่ได้ใช้สังเกตลูกน้อยก่อนที่จะสายเกินไป นอกจากนั้นยังมีบทความเปิดใจที่ลูกคนนี้เป็นแรงผลักดันให้เข้าร่วมต่อสู้กับพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
สุดท้ายนี้ขอนำบทรำพึงท้ายเล่มที่ ’สุกัญญา มิเกล’ ในฐานะแม่ฝากให้ ‘เลอเบีย’ ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน ซึ่งได้แสดงออกถึงความรัก ความห่วงหา และการอบรมสั่งสอนที่เธอมีต่อลูกคนนี้ได้อย่างชัดเจนที่สุด
ลูกรักของแม่ ในวันหนึ่งแม่ก็จะต้องย้อนกลับคืนสู่ธรณี เพราะเกิดมาจากตรงนั้น
ในฐานะแม่
ขอ...ให้ลูกแข็งแรงทั้งกายและใจ
ขอ...ให้ลูกดูแลชีวิตของตัวเองให้ดีเหมือนอย่างที่แม่และพ่อได้ดูแลหนูมา
ขอ...ให้ลูกรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองให้สมกับชื่อของหนูที่พ่อกับแม่ตั้งให้
ขอ...ให้หนูมีความสวยทั้งข้างนอกและข้างใน
ขอ...ให้หนูรักสรรพสิ่งในโลกให้เสมือนที่รักตัวเอง
ขอ...ให้หนูมีความเข้าใจต่อทุกสิ่งรอบกาย
ขอ...ให้หนูใช้ความฉลาดไปในทางที่ถูกต้อง
ขอ...ให้หนูรวยน้ำใจเท่ากับที่รวยเงินทอง
ขอ...ให้หนูมุ่งมั่นกับทุกสิ่งที่หนูทำ
ขอ...ให้หนูรักตัวเอง แต่ไม่มากกว่าคนใกล้ตัว
ขอ...ให้หนูเคารพสิทธิ์ของผู้อื่นเทียบเท่ากับสิทธิ์ของตัวเอง
ขอ...ให้หนูอย่าลืมนางฟ้าที่อยู่เคียงข้างหนูเสมอ
ขอ...ให้หนูอย่าลืมพระเจ้า เพราะพระเจ้าไม่เคยลืมหนู
จากผู้หญิงคนหนึ่งมาเป็นแม่คนหนึ่งนั้น มันไม่ง่าย แต่ไม่ยากเลยเพราะทุกอย่างที่สามารถทำให้มันผ่านพ้นไปได้ นั่นคือ รัก ที่แม่ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้ละเอียดได้อย่างไร แต่รู้อยู่อย่างว่า...แม่รักตัวเองมากแค่ไหน นั่นเท่ากับความรักที่แม่มีให้กับลูก
...
'เด็กหญิงชุดแดงบนหาดทรายสีขาว' พิมพ์โดยสำนักพิมพ์บ้านพระอาทิตย์ ในเครือเอเอสทีวีผู้จัดการ มีวางขายแล้วตามร้านหนังสือทั่วไป
