DIAMOND EYES ตา-สัมผัส-ผี ตอนที่ 7
ตอน “นางแบบ (ตอน 2 - จบ)”
ณ ห้องตรวจของจักษุแพทย์ เนตรดาว พิทักษ์วงศ์
หมอก้อยส่งไฟฉายดูตาของร.ต.อ.เพชร ภูมิไท ก่อนบอก
“ปกติดีค่ะ แต่หมอจะยังติดตามผลเป็นระยะอยู่ ไม่ต้องกินยาแล้วนะคะ แต่ถ้าหากรู้สึกถึงความผิดปกติให้รีบตรวจเลย”
“ผมว่ามันไม่ปกติ” ผู้กองเพชรบอก
“ยังไงคะ”
“ผมยังเห็นขวัญอยู่เลย”
“คะ?”
“ก็..จับคนร้ายที่ฆาตกรรมได้แล้ว แต่ทำไมผมยังเห็นขวัญอยู่ล่ะ ผิดปกตินะ”
หมอก้อยกอดอกนิ่ง
“หมอตาค่ะ ไม่ใช่หมอผี” หมอก้อยเอามืออังหน้าผากเพชร “ก็ไม่มีไข้นะ ไม่น่าเพ้อ”
เสียงโทรศัพท์มือถือของผู้กองเพชรดัง เพชรหยิบขึ้นมาดู แล้วกดรับ
“ฮัลโหล หมวด ... อะไรนะ จีน่ามาพบผม...จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
หมอก้อยทำเป็นจริงจัง
“ชั้นรู้ละ ที่คุณยังเห็นผีขวัญอยู่ มันเป็นผลข้างเคียงจากการหมกมุ่นกับจีน่า”
พยาบาลจุงแกล้งล้อ “ลักษณะว่าคดีจะปิดไม่ลงนะคะผู้กอง”
ผู้กองเพชรรู้สึกกังวล
ผู้กองเพชรเข้ามาในห้องประชุมในสำนักงาน DEI จีน่านั่งเครียด หมวดสารินกับแอ๊บบี้นั่งเฝ้าอยู่
จีน่าเห็นเพชรก็ลุกขึ้น
“ผู้กอง เมื่อคืนชั้นเจอขวัญ”
ผู้กองเพชรนิ่ง
สารินกับแอ๊บบี้มองหน้ากัน
“จะให้เราไปจับผีเหรอครับ” สารินถาม
จีน่าโกรธ “ถ้าจับได้ก็ดี”
“เค้าว่ากันว่า ผีจะมาขอส่วนบุญ คุณจีน่าทำบุญสิคะ” แอ๊บบี้ว่า
“ชั้นกับก้องใส่บาตรกรวดน้ำให้แล้ว ทำไมยังเจอ”
“เดี๋ยวหมวดกับแอ๊บบี้ไปเอารายงานคดีดานี่มาอ่านนะ ผมว่ามันอาจจะมีอะไรมากกว่าที่เราสืบพบ เพราะเมื่อคืนผมก็เจอดานี่เหมือนกัน”
สารินกับแอ๊บบี้มองหน้ากัน
ทั้งสี่เดินออกมา จีน่าตัดสินใจหันมาหาเพชร
“ผู้กอง”
“ครับ?”
“ชั้นต้องอยู่คนเดียว ชั้นกลัว ยิ่งอยู่กับก้อง ชั้นยิ่งไม่ปลอดภัย จาก..ดานี่ ชั้นควรจะทำไงดี”
“วัดเลยค่ะ ปลอดภัยจากผีร้อยเปอร์เซ็นต์”
หมวดสารินทำท่างดุแอ๊บบี้
ผู้กองเพชรคิดอะไรบางอย่าง
“ถ้าคุณจีน่ากลัวว่าจะถูกวิญญาณคุณขวัญทำร้าย เพื่อความปลอดภัยไปพักบ้านผมก็ได้ครับ ชั่วคราว..”
แอ๊บบี้ร้อง “ห๊ะ!”
“บ้านผมก็ปลอดภัยนะครับ” หมวดสารินบอก
“ไปได้ยัง”
“ไปบ้านผมหรือครับ”
“ ไปรื้อคดี”
แอ๊บบี้บอก “หมวดอ่ะ!”
ต่อมา แอ๊บบี้เฟซไทม์คุยกับหมอก้อย
“ช่วงที่ชั้นไม่อยู่ เกิดอะไรขึ้นกับผู้กองบ้าง เหลามาเดี๋ยวนี้” แอ๊บบี้บอก
“จะไปรู้ได้ไง ไม่ได้ไปเฝ้าเค้านี่ แล้วไง คุณจีน่าคนสวยมาหาใช่มะ”
“ใช่ ผู้กองชวนไปอยู่ด้วยเรียบร้อยละ”
หมอก้อยร้อง “ห๊ะ!”
“ตอนชั้นได้ยินแบบนี้ หน้าชั้นคงเหมือนแกเนอะ”
แฟ้มรายงานถูกวางลงหน้า แอ๊บบี้เงยหน้าเจอกับหมวดสาริน
“อ่ะ รายงานสรุปคดีขวัญ อ่านซะ มัวแต่เมาท์ พรุ่งนี้ผู้กองเรียกประชุม”
“แค่นี้ก่อนนะแก” แอ๊บบี้บอกหมอก้อย
ภายในห้องรับแขก ตอนเย็น
เอมินั่งทำการบ้าน ผ็กองเพชรพาจีน่าถือกระเป๋าเดินทางเข้ามาก็อ้าปากค้าง
“เอมิ นี่คุณจีน่า”
“สวัสดีค่ะ” เอมิทักทาย
“เอมิลูกสาวผมครับ”
“สวัสดีจ้ะ”
แม่บ้านเดินเข้ามา
“น้อยมาพอดี พาคุณจีน่าไปพักก่อนแล้วกัน”
เอมิดึงมือพ่อเข้ามาคุยในครัว
“อธิบาย”
“รู้ใช่มั๊ยว่าชั้นทำคดีเพื่อนเค้า”
“รู้ค่ะ คดีปิดไปแล้ว”
“อาจมีความจริงบางอย่างที่ชั้นยังไม่เห็น”
“ต้องมาดูกันที่บ้านเราเหรอคะ”
“เป็นเด็กเป็นเล็ก พูดอะไร”
“หมอก้อยรู้รึปล่าวคะ”
“ก็ไม่เกี่ยวนี่”
“โอเคค่ะ” เอมิหยิบโทรศัพท์จะโทร.
“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวชั้นบอกเค้าเอง ไม่ใช่เรื่องของเด็ก เอาเป็นว่า เค้ากำลังมีปัญหา แล้วชั้นกับหน่วย DEI กำลังหาคำตอบอยู่ และการที่เค้ามาอยู่ที่นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งในการสอบสวน เข้าใจ๋”
เอมิมองเหล่พ่อแบบจับผิด
“แล้วจะให้เค้านอนที่ไหน”
ดึกต่อเนื่อง เพชรหอบหมอนกับผ้าห่มมานอนข้างเตียงเอมิ
จีน่านั่งดูโทรทัศน์ที่กำลังออนแอร์มิวสิควิดีโอที่ดานี่เล่นเป็นนางเอก
“ฉันขอโทษนะขวัญ อโหสิกรรมให้เรานะขวัญ”
จีน่าหยิบรีโมทมาปิดโทรทัศน์
หน้าจอโทรทัศน์มืดลง แต่เงาของผีดานี่นั่งข้างจีน่าสะท้อนที่หน้าจอโทรทัศน์ จีน่าตกใจวิ่งออกจากห้องไป
ในห้องนอนของเอมิ ผู้กองเพชรนอนดูรูปศพดานี่อย่างพิจารณา
เอมินั่งอ่านหนังสือเรียน หันมามองเพชร
“ถ้าคุณจะนอน ช่วยเก็บรูปนั้น อย่าให้หนูเห็นนะ หนูกลัว”
เสียงเคาะประตูปังๆรัวๆ เอมิสะดุ้ง
“ช่วยด้วย!”
เพชรรีบลุกไปเปิดประตู จีน่าพรวดพราดเข้ามา หลบหลังเพชร
“เป็นอะไรคุณ”
“ชั้นขอนอนด้วยนะ”
เอมิหน้ามุ่ย มองพ่อที่ไม่รู้จะทำยังไง
เพชรเข้ามาในห้องตัวเอง หยิบโทรศัพท์มือถือจีน่าขึ้นมาดู เขาเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆ เห็นรูปดานี่ถ่ายกับจีน่ากับก้อง...
ขณะเดียวกัน ผีดานี่ยืนอยู่มุมห้อง
ภายในคอนโดดานี่ เวลากลางดึก
ใครคนหนึ่ง ใส่เสื้อแบบมีฮู้ดปิดบังใบหน้า แอบเข้ามาในห้องดานี่ ซึ่งภายในห้องยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนวันที่ดานี่ตาย คนนั้นใช้เพียงแค่ไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือส่องทาง เขาเข้าไปในห้องน้ำแล้วทำอะไรยุกยิกที่โถส้วมแล้วหันกลับมาเจอผีดานี่ยืนอยู่ ใครคนนั้นตกใจล้มหัวฟาดแน่นิ่งไป
รุ่งเช้าวันใหม่ จีน่าใส่บาตรพระ เพชรเดินออกมายืนมอง จีน่าวางดอกไม้บนบาตร แล้วนั่งลงยกมือไหว้ พระให้พร
“อายุ วรรโณ สุขขัง พลัง”
พระมองเลยจีน่าไปทางด้านหลังครู่หนึ่ง แล้วมองเลยไปทางเพชร
“คนที่เค้าตามอยู่ จะยังไม่ไปไหน จนกว่าความจริงจะปรากฏ”
จีน่างง “ความจริงอะไรคะ”
“อาตมาพูดไม่ได้ เป็นหน้าที่ของคนนั้น” พระรูปนั้นมองไปทางเพชร “ที่จะต้องหาความจริง”
จีน่ามองไปทางเพชร
เช้าวันเดียวกัน แม่บ้านที่คอนโดฯ ถูพื้นมาถึงหน้าห้อง ท่าทางหวาดๆ แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงจากในห้อง เป็นเสียงครางน่าสยอง แม่บ้านแนบหูกับประตู
“โอย...ช่วยด้วย”
แม่บ้านทำหน้าสยอง
พลันประตูเปิดพลั๊วะ!
คุ้กกี้หน้าอาบเลือดล้มทับแม่บ้านที่ร้องกรี๊ดๆ
เช้าต่อเนื่องที่โรงพยาบาล ผู้กองเพชรเดินคุยกับหมอก้อย
“นี่คุณยังเห็นขวัญอยู่รึปล่าว”
“ถามเพราะห่วง หรือหวง”
“หวงกับผีดิ แล้วก็ไม่ได้ห่วงด้วย สงสารคุณขวัญต่ะหาก ที่ถูกแอบอ้างชื่อ เอาไปใช้หลอกผู้หญิง”
“โห นี่แสดงว่ารู้เรื่องแล้ว แอ๊บบี้รายงานใช่มั๊ยเนี่ย”
เสียงโทรศัพท์ของผู้กองเพชรดัง เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นแอ๊บบี้โทรเข้ามา
“ตายยากจริงๆ ... ฮัลโหล”
แอ๊บบี้โทรศัพท์อยู่ที่สำนักงาน DEI
“ผลผ่าพิสูจน์ศพขวัญมาถึงแล้วค่ะ ผู้กองต้องรีบกลับมาดู”
ฝ่ายจีน่านั่งอยู่ในห้องประชุมแล้ว แอ๊บบี้ยืนอยู่กับหมวดสาริน
“พวกดารานี่เค้าว่างกันมากรึไง ไม่ไปออกงานอีเว้นท์อย่างที่เค้าทำๆกันมั่งรึไง”
“สถานการณ์แบบนี้เค้าคงไม่มีอารมณ์รับงานหรอกมั๊ง” สารินว่า
ผู้กองเพชรเข้ามา เห็นจีน่า
“คุณจีน่าออกไปรอข้างนอกก่อนเถอะครับ”
จีน่าออกไป
เพชรนั่ง แอ๊บบี้รายงาน
“ว่ามาเลยแอ๊บบี้”
แอ๊บบี้รายงาน
“คุณขวัญไม่ได้ตายเพราะมีดแทง แต่ตายเพราะขาดอากาศหายใจ”
ผู้กองเพชรแปลกใจ “อะไรนะ”
“มีดปักอยู่กับตัวจึงทำหน้าที่อุดแผลไว้เหมือนจุกก๊อก ทำให้เสียเลือดไม่มาก
สันนิฐานว่าหลังจากโดนแทง ดานี่ไม่ได้ขยับตัวเพราะเธอเจ็บ และกลัวกระทบกระเทือนถึงทารกในครรภ์” สารินว่า
“ห๊ะ” เพชรตกใจ
“ขวัญตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วค่ะ และมีคนทำให้เธอตายหลังจากโดนแทงประมาณ 15 นาที...” แอ๊บบี้บอก
“ในซอกเล็บของคุณขวัญพบดีเอ็นเอของคุณเจ และชายอีกหนึ่งคน ซึ่งเรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร”
“พบสารเสพย์ติดรึปล่าว” ผู้กองเพชรถาม
“ไม่พบค่ะ”
จีน่าประหลาดใจมาก
“รื้อคดี!?”
“ใช่ เราพบหลักฐานเพิ่ม ต้องรื้อคดีมาสอบสวนใหม่ คุณยังเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่” ผู้กองเพชรบอก
ผู้กองเพชรสอบสวน ถามจีน่า
“คุณทราบรึเปล่าขวัญท้อง”
จีน่าอึ้ง“ท้อง! ชั้นไม่รู้เลย ... ชั้นต้องถามก้อง” จีน่าจะโทรหาก้อง
“เดี๋ยวก่อน ผมคิดว่ายังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผมให้หมวดสารินตามคุณก้องมาแล้ว
แล้วน้องชายคุณล่ะ”
“ไม่ใช่แน่ เจเป็นหมัน”
“คุณรู้รึปล่าวว่าคุณขวัญมีศัตรูที่ไหนรึปล่าว”
“ชั้นไม่รู้หรอก...ทำไมเหรอ มีคนอื่นฆ่าขวัญเหรอ”
จีร่าตื่นเต้น-มีความหวัง “งั้นเจก็ไม่ต้องรับโทษน่ะสิ”
“ไม่ใช่ น้องคุณสารภาพเองว่าเป็นคนแทงขวัญ และเราก็พบดีเอ็นเอของน้องชายคุณที่เล็บของขวัญ ซึ่งตรงกับรอยข่วนบนตัวน้องชายคุณ”
“เราขอเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอของคุณไปตรวจนะคะ”
จีน่าทิ้งตัวนั่งอย่างสิ้นหวัง
เพชรออกมาจาห้องสอบสวน เจอสารินนำก้องเดินมา ทนายจักรตามมาด้วยเหมือนเดิม
ก้องโวยผู้กองเพชร
“จับคนร้ายได้แล้ว จะสอบสวนอะไรกันอีก ผมไม่ได้มีเวลาว่างมากนักนะ”
จีน่าเดินออกมา มองก้อง ทนายจักรหยิบแว่นดำมาใส่ หันหลังให้ ก้องแปลกใจที่เจอจีน่า
“จีน่า คุณอยู่ที่นี่เอง ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผมเลย นี่พวกเค้าเรียกคุณมาสอบสวนเหมือนกันเหรอ”
“ใช่ แล้วคุณไม่ต้องโทรหาชั้นนะ ชั้นอยู่ในที่ๆปลอดภัย อยากอยู่เงียบๆ ซักพักน่ะ”
“เอ่อ เชิญคุณก้องในห้องครับ จะได้ไม่เสียเวลา” หมวดสารินบอก
ก้องเดินเข้าห้อง ทนายจักรก้มหน้าตามเข้าไป
จีน่ามองตาม สีหน้าสงสัย
ก้องอึ้งไป ก่อนจะพูดออกมาเสียงเบา
“ขวัญท้อง”
“และคุณเป็นพ่อเด็ก” ผู้กองเพชรบอก
“เฮ้ย อย่ามามั่ว ผมเจ้าชู้ก็จริง แต่ผมก็ป้องกัน ผมไม่อยากถูกผู้หญิงจับผูกมัด ผมว่าคุณไปถามคุ้กกี้ดีกว่าว่าขายขวัญให้เป็นไซท์ไลน์กับเศรษฐีคนไหนบ้าง”
“เด็กมีอายุครรภ์สองเดือน ตรงกับระยะเวลาที่คุณมีความสัมพันธ์กับขวัญ”
“แต่ก็ไม่มีหลักฐานว่าเป็นลูกของคุณก้อง หรือถ้าเป็นลูกคุณก้องจริง ก็ไม่เกี่ยวกับการตายของขวัญนี่ครับ” ทนายว่า
“งั้นเราขอเก็บดีเอ็นเอของคุณก้องไปตรวจนะคะ” แอ๊บบี้บอก
“ส่วนจะเกี่ยวกับการตายของขวัญรึปล่าว เดี๋ยวก็รู้ ผมขอตรวจดูรอยแผลบนตัวคุณครับ”
ก้องมองหน้าทนาย มีแววกังวล
เพชรเห็นผีดานี่ยืนมองอยู่
หมู่จักรยืนฉี่อยู่ ก้องกับทนายเข้ามาในห้องน้ำ ก้องเดินไปฉี่ ทนายจักรดึงแขนเสื้อขึ้นล้างมือ จักรเดินมาล้างมือ สังเกตเห็นรอยเหมือนเล็บจิกเป็นรอยข่วนสั้นๆ ที่ข้อมือขวาของทนาย
ทนายจักรรีบดึงแขนเสื้อลง
ต่อมา ก้องกับทนายจักรซึ่งไม่ได้ใส่แว่นดำขึ้นรถ
ทนายเป็นคนขับรถออกไป จีน่าออกมาจากที่หลบอยู่ มองตามรถไป
หมู่จักรรายงานผลให้เพชรฟัง
“ผมไปสอบถามแม่บ้านที่คอนโดขวัญ เธอบอกว่าแต่ก่อนขวัญชวนเพื่อนมาปาร์ตี้บ่อยๆจริง แต่สองสามเดือนมานี่ เห็นเป็นก้องไปที่ห้องขวัญแทน และผลการตรวจปัสสาวะคุ้กกี้เป็นสีม่วง ผมเลยกลับไปที่โรงพยาบาลอีกที”
เพชรพยักหน้า
“ดีมาก ส่งคนไปเฝ้าคุ้กกี้ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ให้ส่งตัวต่อให้ตำรวจปปส.”
“ครับ”
หมวดสารินเข้ามา ถือรูปถ่ายมายื่นให้เพชร
“ผู้กองครับ เราพบรอยข่วนบริเวณหลังและไหล่ของคุณก้อง แต่...” สารินมองแอ๊บบี้ “ลักษณะจะเกิดจากกิจกรรมในร่ม..ผ้ามากกว่าครับ”
แอ๊บบี้หน้าแดง
จักรนึกอะไรได้บางอย่าง
“ผมเห็นที่ข้อมือทนายของคุณก้องมีรอยแผลเหมือนเล็บจิกด้วยครับ”
ทุกคนแปลกใจ
ในห้องพักผู้ป่วย คุ้กกี้นอนบนเตียง ที่ขมับมีผ้าปิดแผล
หมอก้อยตรวจดูตาคุ้กกี้
“ดวงตาไม่ได้รับความกระทบกระเทือนรุนแรง ใช้งานได้ปกติค่ะ หมอขอตัวก่อนนะคะ”
หมอก้อยออกจากห้องไป
ผู้กองเพชรเดินเข้าไปคุยกับคุ้กกี้
“คุณแอบเข้าไปในห้องขวัญทำไม”
“ก็ชั้นเห็นว่าคดีปิดแล้ว จับคนร้ายได้แล้ว ชั้นก็เข้าไปเอาของที่ลืมไว้น่ะสิ”
“ของอะไร ทำไมต้องแอบเข้าไปเอาตอนดึก”
“เอ่อ..ของส่วนตัวน่ะ”
“คุณต้องบอกเราว่าคุณเข้าไปเอาอะไรในที่เกิดเหตุ ไม่งั้นคุณจะโดนข้อหาทำลายหลักฐาน”
คุ้กกี้ตกใจ
“ชั้น…เข้าไปเอายา”
ผู้กองเพชรสนใจ “ยาอะไร”
“ยา เอ่อ ยาไอซ์ ขวัญชอบจัดปาร์ตี้ยาไอซ์ ชั้นกลัวตำรวจเจอ ชั้นไม่อยากให้ขวัญเสียชื่อไปมากกว่านี้ ชั้นเลยเข้าไปเอายาออกมา”
สารินสะกิดเพชรให้หันมาคุย
“ผมว่าแกเล่นใหญ่ไปนะครับ”
ผู้กองเพชรยิ้มเห็นด้วย ก่อนจะหันกลับไปทางคุ้กกี้
“เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของคุณ ผมขอเก็บตัวอย่างปัสสาวะไปตรวจหาสารเสพติดหน่อยนะครับ จักรจัดการด้วยนะ”
“ครับ” หมู่จักรรับคำ
“อุ๊ย คุ้กกี้ไม่มีแรงลุกนะคะ มือไม้ก็ไม่มีแรง หมู่คงต้องช่วยจัดการรีดน้ำ.. ปัสสาวะให้คุ้กกี้ที่เตียงนี้นะคะ”
หมู่จักรทำหน้าสยอง เพชรขำ
เพชรกระซิบกับหมู่จักร
“แซะเรื่องยามาด้วยนะว่าใครขายใครซื้อ”
“ครับ”
เพชรตบไหล่จักรแล้วเดินออกจากห้องไป
หมู่จักรหันไปเห็นคุ้กกี้ยิ้มหวานให้
กลางวันต่อเนื่อง แสนแสบเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้า มีเสียงโทรศัพท์มือถือดัง
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับผู้กอง.....อ๋อ ไม่ยากครับ ว่าแต่มีค่าเหนื่อยเท่าไหร่ครับผู้กอง แหะๆ”
ต่อมา คุ้กกี้หน้าจ๋อย ยอมรับกับหมู่จักร
“ค่ะ เป็นยาของคุ้กกี้เอง ขวัญไม่ได้เสพ แต่เป็นตัวกลางจัดปาร์ตี้ให้คุ้กกี้ขายยา”
ผู้กองเพชรกับจีน่าเข้าบ้านมา จีน่าไม่พูดไม่จาแยกขึ้นห้อง เอมิเดินสวนลงมา จีน่าเรียกไว้
“น้องเอมิคะ พี่ขอยืมแล็ปท็อปหน่อยได้มั๊ยคะ”
เอมิมองพ่อ ...
คืนนั้น ... จีน่าเปิดดูเฟซบุ๊ก JFC(Jina Fanclub) รูปโปรไฟล์เป็นรูปจีน่า เมื่อคลิกเข้าไปใน Photo ไล่ดู มีแต่รูปขวัญ ไม่มีรูปตัวเองให้เห็นเลย
จีน่าคลิกเข้าไปหน้า Message ส่งข้อความส่งไปว่า “สวัสดีค่ะ” รออยู่นานจึงมีข้อความ “ขวัญ:D” ตอบกลับมา จีน่าชวนคุยต่อ “ช่วงนี้ไม่ได้รับงาน เหงาจัง อยากหาคนคุยด้วย วีดีโอคอลกันมั๊ยแฟนคลับ”อีกฝ่ายเงียบไป
คืนเดียวกัน แสนแสบกดกริ่งอยู่นอกรั้วบ้านผู้กองเพชร เอมิออกมาจากบ้าน วิ่งมาที่รั้ว เจอแสนแสบ
“น้าแสบ”
“พี่เอาของมาส่งผู้กองเพชร”
“ค่ะ” เอมิยื่นมือรับ
แสนแสบมองมือเอมิ “ต้องให้ด้วยตัวเองครับ”
เอมิขมวดคิ้วสงสัย
ผู้กองเพชรเดินลงมาจากชั้นบนมาที่ห้องรับแขก
“น้าแสบ เค้าบอกว่าเอาของมาส่งให้คุณอ่ะค่ะ”
เพชรมองเอมิ แสนแสบขมวดคิ้ว
“ให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านได้ง่ายๆตลอดเลยนะ” เพชรติง หวงลูกสาว
“น้าแสบเค้าแค่หน้าแปลกไม่ใช่แปลกหน้าซะหน่อย” เอมิกวน
“หน้าตาแปลกๆแบบนี้ ถ้าเป็นโจรขึ้นมาจะว่ายังไง”
เอมิหันไปถามแสนแสบ “น้าเป็นโจรรึปล่าว”
“ค่อยไปสั่งสอนกันวันหลังได้มั๊ยครับผู้กอง” แสนแสบยื่นของให้ “อ่ะ”
ผู้กองเพชรรับของมา เป็นซองพลาสติกใส่ผ้าสีขาวเปื้อนเลือด
ในช้อปปิ้งมอลล์เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา
ทนายของก้องกำลังจะเดินเข้าช้อปปิ้งมอลล์ แสนแสบขับรถเข้ามาสะกดรอยตามหลังอย่างเร็ว
พอได้จังหวะแสนแสบแกล้งขับรถเฉี่ยวทนายจนล้ม
“ขอโทษครับพี่ ผมไม่ทันมอง ขอโทษจริงๆครับ ไปหาหมอมั๊ยครับ ผมพาไป”
“ไม่เป็นไร นิดหน่อย”
ที่มือทนายมีรอยข่วนเลือดออก
“เลือดออกด้วยอ่ะครับ” แสบแสบรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วคว้ามือทนายมาเอาผ้าปิดแผล “ไปหาหมอมั๊ยครับ ผมพาไป”
ทนายสะบัดมือออก มองรังเกียจ “บอกว่าไม่เป็นไร”
แสนแสบยกมือไหว้
“พี่อย่าเอาเรื่องผมเลยนะครับ ผมไม่ค่อยมีเงิน”
“เออๆๆ คราวหน้าก็ขี่รถระวังๆแล้วกัน”
แสนแสบยกมือไหว้ “ขอบคุณครับพี่”
ทนายเดินเข้าช้อปปิ้งมอลล์ แสนแสบมองตามยิ้มๆ
เพชรส่งเงินให้แสนแสบ
“มันไม่สงสัยอะไรใช่มั๊ย”
แสนแสบรับเงินมา “ระดับนี้แล้ว”
“พี่เป็นโจรจริงๆด้วย”
แสนแสบยักคิ้วให้เอมิ
“ผมไปล่ะ”
“ขอบใจนะ”
แสนแสบเดินออกจากบ้านไป เอมิถาม
“อะไรอ่ะคะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
จีน่าเดินลงมา
“ผู้กอง ขอคุยด้วยหน่อย เชิญที่ห้องค่ะ”
“ได้”
เอมิดึงมือเพชร
“หนูว่าเข้าไปคุยกันในห้องสองคน มันจะไม่ผ่านเซ็นเซอร์นะคะ”
“แก่แดดนะเรา”
จีน่าให้ผู้กองเพชรดูเฟซบุ๊ก JFC
“ชั้นสงสัยว่าทนายของก้องจะเป็นแฟนคลับของชั้นที่ใช้ชื่อว่า JFC”
“แล้วยังไง”
“ชั้นว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ ตอนที่เค้าตามถ่ายรูปชั้น เค้าดูเป็นคนละคน ไม่มีเค้าความเป็นทนายเลยอ่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับขวัญรึปล่าว”
จีน่ายื่นโทรศัพท์ให้เพชรดู
“คุณเคยเห็นนี่แล้วใช่มั๊ย”
ในโทรศัพท์เป็นรูปรถขวัญอาบเลือด เป็นภาพแอบถ่ายจากมุมไกล
“ใช่”
“JFC เป็นคนทำ”
วันใหม่ ในห้องทำงานก้อง ภายในช้อปปิ้งมอลล์
ขณะที่ก้องกำลังคุยงานกับทนาย หมวดสารินได้นำกำลังตำรวจบุกเข้ามา ก้องตกใจตำรวจจับทนายใส่กุญแจมือทันที
ต่อมา ที่ห้องสอบสวน หน่วย DEI
ทนายนั่งตรงหน้าผู้กองเพชร
“จับผมข้อหาอะไร อย่าบอกนะว่าฆ่าขวัญ”
“ใช่”
“มีหลักฐานเหรอ”
หมวดสารินถกแขนเสื้อทนาย เห็นรอยเล็บ
ผู้กองเพชรยื่นผลตรวจดีเอ็นเอให้ “เราพบดีเอ็นเอของคุณติดในซอกเล็บของขวัญ”
“รู้ได้ยังไงว่าเป็นดีเอ็นเอของผม”
เพชรชูซองพลาสติกใส่ผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือด ถาม “จำได้มั๊ย”
ทนายหน้าเสีย “แกจัดฉากเหรอ”
“เรียกว่าเป็นเทคนิคดีกว่า”
จีน่าเปิดประตูเข้ามา ทนายตกใจ
“JFC บอกความจริงเถอะ”
ทนายยอมจำนน
“ใช่ ผมเองที่ฆ่าขวัญ ก็มันอยากทำให้จีน่าของผมต้องร้องไห้ ผมวางแผนฆ่ามัน ทุบท่อประปาคอนโด ล่อให้รปภ.ออกไปจากป้อม แล้วก็ดึงสายพาวเวอร์คอมพ์กล้องวงจรปิดออก โชคดีของผม ที่คืนนั้นมีคนอยากฆ่าขวัญอีกคน...แต่เจมันโชคร้าย ที่มีดทำให้เลือดไม่ไหลมากจนตาย ถ้ามันรู้มันคงเสียใจนะที่มันฆ่าขวัญไม่สำเร็จ แต่เป็นผมที่ช่วยสงเคราะห์ให้ แค่ตามเข้าไปปิดปากปิดจมูกเบาๆ มันก็ขาดใจตาย”
“เธอไม่คิดเหรอว่าจะทำให้เจเดือดร้อน เจเป็นน้องชายชั้นนะ”
“ก็ไม่เกี่ยวนี่ ผมรักจีน่า ชีวิตของผมมีแต่จีน่า ผมทำได้ทุกอย่างให้จีน่ามีความสุข...เจมันโง่เอง อีดานี่มันก็เลว ชอบแย่งของจีน่า มันสมควรตาย”
จีน่าร้องไห้
“ไม่มีใครที่สมควรตาย เธอได้ยินมั๊ย ไม่มีใครสมควรตาย!”
จีน่าร้องไห้หนัก
ผู้กองเพชรพยักหน้าเป็นสัญญาณให้หมวดสารินพาทนายออกไป
เช้าวันใหม่ จีน่ากรวดน้ำให้ดานี่
“ขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดที่ทำในครั้งนี้ ให้กับขวัญและลูก ขอให้ทั้งคู่ไปสู่สุคติ”
ผู้กองเพชรกับเอมิยืนมอง
“ทำแบบนี้แล้วคนที่ตายจะได้บุญจริงเหรอคะ” เอมิสงสัย
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หนูอยากทำให้แม่บ้าง คุณช่วยสอนหนูหน่อยนะ”
ผู้กองเพชรยิ้ม พยักหน้า
เช้าต่อเนื่องมา เพชรกับเอมิช่วยจีน่ายกกระเป๋าเดินทางออกมาขึ้นแท็กซี่
“ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง”
ผู้กองเพชรบอก “มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ยังไงพี่ชายคุณก็ยังต้องได้รับโทษในข้อหาพยายามฆ่า”
“ชั้นเข้าใจค่ะ แค่นี้ก็ดีแล้ว ถึงจะติดคุกตลอดชีวิต ชั้นก็ยังมีพี่ชายให้ได้ไปเยี่ยม ไม่ใช่คนโดดเดี่ยวไม่มีใคร”
“คุณมาบ้านนี้ได้เสมอนะ”
จีน่ามองเอมิ เอมิพยักหน้า
จีน่ายิ้ม “ขอบคุณค่ะ”
จีน่าขึ้นแท็กซี่ไป
ภายในร้านกาแฟ ที่ช็อปปิ้งมอลล์ หมวดสารินนั่งกินเค้กกับแอ๊บบี้กันสองคน
“ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่าแฟนคลับจะทำให้ดาราที่ชอบได้ถึงขนาดนี้”
“นั่นสิ มันเป็นอะไรที่แอ๊บบี้ไม่เข้าใจเลย”
“จะรักใครชอบใคร ก็ต้องรักอย่างมีสตินะ รู้มั๊ย”
“รู้เรื่องค่ะ ว่าแต่ผู้หมวดเถอะ หัดเตือนตัวเองบ้าง..” แอ๊บบี้มองไปเห็น “อุ๊ย ผู้กองกับยัยก้อย”
ผู้กองเพชร ก้อย เอมิเดินเข้ามา ในมือเพชรมีถุงใส่ของเต็มสองมือ
แอ๊บบี้แซว
“ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพครอบครัวสุขสันต์ จูงมือกันมาช้อปปิ้ง”
“พ่อจะสอนหนูใส่บาตร กรวดน้ำค่ะ หนูเห็นคุณจีน่าทำ เลยอยากทำให้แม่บ้าง”
แอ๊บบี้มองเพชรทึ่งๆ
“แล้วเธอล่ะมากับผู้กองได้ไง”
ผู้กองเพชรรีบตอบแทนหมอเนตรดาว
“เอมิชวนหมอก้อยมาช่วยซื้อของไปทำบุญ”
“เอมิไม่ได้ชวนค่ะ คุณชวนเอง”
ผู้กองเพชรรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“แล้วคุณสองคนเหอะไม่มีงานทำเหรอถึงได้มีเวลามานั่งแซวคนอื่นแบบนี้”
“คุณผู้กองคะ นี่มันเวลาเลิกงานแล้วรึปล่าวคะ”
“เออคุณหมอมาด้วยก็ดีแล้ว ตอนนี้ตาขวาผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันเจ็บๆที่มุมตา”
หมอก้อยจ้องมองตาหมวดสาริน
“ดูคล้ายๆตาจะเป็นกุ้งยิงนะคะเนี่ย”
“อี้! หมวด” แอ๊บบี้เสียงสูง “ไปแอบดูอะไรใครมารึเปล่าเนี่ย บอกมานะ”
“หรือว่าแอบดูพี่จีน่า” เอมิแซว
“บ้าเหรอ อย่างคุณจีน่าไม่ต้องแอบหรอก”
“ไอ้เฒ่าลามก” แอ๊บบี้ว่า
“ว่าอะไรนะ”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
เพชร ก้อย เอมิ ได้แต่ยิ้มขำๆ
อ่านต่อตอนที่ 8
