อตฺตา หิ ปรมํ ปิโย - ตนแล เป็นที่รักยิ่ง
แล้ววันสำคัญทางพุทธศาสนา คือ วันมาฆบูชา วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ก็เวียนมาถึงอีกวาระหนึ่ง ตรงกับวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 วันมาฆบูชาถือเป็นวันแห่งพระธรรม เป็นวันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นหลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา ที่เรียกกันว่า “หัวใจพระพุทธศาสนา” กล่าวโดยย่อคือ “การไม่ทำบาปทั้งปวง การทำความดีให้ถึงพร้อม และการทำใจให้ผ่องใส” นี่คือความรักอันสูงส่งที่พระพุทธองค์ทรงมอบให้แก่ชาวโลก
แต่ความรักที่คนในโลกปัจจุบันนิยมชมชอบกันนั้น ปรากฏอยู่ในวันวาไลน์ไทน์ ที่เรียกกันว่า “วันแห่งความรัก” ซึ่งตรงกับวันที่ 14 กุมภาพันธ์
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ได้ทรงกล่าวถึงความรัก ในหนังสือตนอันเป็นที่รักยิ่งของตน ความตอนหนึ่งว่า
“...“ความรักผู้อื่นเสมอด้วยตนไม่มี” นี้เป็นพุทธศาสนสุภาษิต มีความหมายว่า ทุกคนล้วนมีตนเป็นที่รักที่สุดด้วยกันทั้งนั้น เรารักตัวเราที่สุด ผู้อื่นก็รักตัวเขาที่สุด จะคิดจะพูดจะทำอะไร ต้องไม่ลืมนึกถึงพุทธศาสนสุภาษิตบทนี้ นึกให้ฝังมั่นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับใจได้เพียงไร ก็จะยิ่งดีเพียงนั้น
เรารักตัวเรา คนอื่นทุกคนก็รักตัวเขา เราไม่อยากให้ใครทำอะไรตัวเรา คนอื่นทุกคนก็ไม่อยากให้เราทำเช่นนั้นแก่ตัวเขาเหมือนกัน เราอยากให้ใครทำดีกับตัวเราอย่างไร คนอื่นทุกคนก็อยากให้เราทำดีกับตัวเขาอย่างนั้น
ผู้ใดสามารถรักษาจิตใจ รักษาวาจา รักษาการกระทำ ให้เป็นไปเพื่อไม่เป็นการให้ทุกข์ให้ร้อนแก่ผู้อื่นนั้น ไม่เรียกว่าเป็นการทำเพื่อผู้อื่น แต่เป็นการทำเพื่อตนเอง เป็นการถือว่าตนเป็นที่รักของตนอย่างยิ่ง ไม่มีความรักอื่นเสมอด้วยความรักตน
ผู้ที่สามารถรักษากายวาจาใจของตนให้ดีได้นั้น คือผู้ที่รักตนอย่างยิ่ง เพราะความรักตนอย่างยิ่ง จึงทำให้ประพฤติปฏิบัติดี เพื่อให้ตนเป็นคนดี
ผู้ที่ถือเอาการได้มาด้วยวิธีต่างๆ ไม่เลือกสุจริตทุจริต ไม่ใช่ผู้รักตน ผู้ที่มีกิริยาวาจาหยาบคายก้าวร้าว ทิ่มแทงหลอกลวง ไม่ใช่ผู้รักตน ไม่ใช่ผู้ที่จะทำให้ตนสวัสดีได้
ตรงกันข้าม การทำเช่นนั้นเป็นการไม่รักตน แม้จะคิดว่าเป็นการที่ทำเพราะไม่รักผู้อื่นก็ตาม แต่ความจริงแท้เป็นการไม่รักตน เป็นการทำให้ตนต่ำทราม
เมื่อจะคิดชั่วพูดชั่วทำชั่วเมื่อใด ขอให้นึกถึงตนเอง นึกว่าตนเป็นที่รัก ไม่ควรทำลายตนเหมือนตนเป็นที่รังเกียจเกลียดชังอย่างยิ่ง จนถึงควรต้องทำลายเสีย การคิดชั่วพูดชั่วทำชั่ว คือ การทำลายตนอย่างแน่แท้...”
ลองสำรวจตนเองดูเถิด ว่าเราทั้งหลายรักตนมากน้อยเพียงใด
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 182 กุมภาพันธ์ 2559)
แล้ววันสำคัญทางพุทธศาสนา คือ วันมาฆบูชา วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ก็เวียนมาถึงอีกวาระหนึ่ง ตรงกับวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 วันมาฆบูชาถือเป็นวันแห่งพระธรรม เป็นวันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นหลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา ที่เรียกกันว่า “หัวใจพระพุทธศาสนา” กล่าวโดยย่อคือ “การไม่ทำบาปทั้งปวง การทำความดีให้ถึงพร้อม และการทำใจให้ผ่องใส” นี่คือความรักอันสูงส่งที่พระพุทธองค์ทรงมอบให้แก่ชาวโลก
แต่ความรักที่คนในโลกปัจจุบันนิยมชมชอบกันนั้น ปรากฏอยู่ในวันวาไลน์ไทน์ ที่เรียกกันว่า “วันแห่งความรัก” ซึ่งตรงกับวันที่ 14 กุมภาพันธ์
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ได้ทรงกล่าวถึงความรัก ในหนังสือตนอันเป็นที่รักยิ่งของตน ความตอนหนึ่งว่า
“...“ความรักผู้อื่นเสมอด้วยตนไม่มี” นี้เป็นพุทธศาสนสุภาษิต มีความหมายว่า ทุกคนล้วนมีตนเป็นที่รักที่สุดด้วยกันทั้งนั้น เรารักตัวเราที่สุด ผู้อื่นก็รักตัวเขาที่สุด จะคิดจะพูดจะทำอะไร ต้องไม่ลืมนึกถึงพุทธศาสนสุภาษิตบทนี้ นึกให้ฝังมั่นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับใจได้เพียงไร ก็จะยิ่งดีเพียงนั้น
เรารักตัวเรา คนอื่นทุกคนก็รักตัวเขา เราไม่อยากให้ใครทำอะไรตัวเรา คนอื่นทุกคนก็ไม่อยากให้เราทำเช่นนั้นแก่ตัวเขาเหมือนกัน เราอยากให้ใครทำดีกับตัวเราอย่างไร คนอื่นทุกคนก็อยากให้เราทำดีกับตัวเขาอย่างนั้น
ผู้ใดสามารถรักษาจิตใจ รักษาวาจา รักษาการกระทำ ให้เป็นไปเพื่อไม่เป็นการให้ทุกข์ให้ร้อนแก่ผู้อื่นนั้น ไม่เรียกว่าเป็นการทำเพื่อผู้อื่น แต่เป็นการทำเพื่อตนเอง เป็นการถือว่าตนเป็นที่รักของตนอย่างยิ่ง ไม่มีความรักอื่นเสมอด้วยความรักตน
ผู้ที่สามารถรักษากายวาจาใจของตนให้ดีได้นั้น คือผู้ที่รักตนอย่างยิ่ง เพราะความรักตนอย่างยิ่ง จึงทำให้ประพฤติปฏิบัติดี เพื่อให้ตนเป็นคนดี
ผู้ที่ถือเอาการได้มาด้วยวิธีต่างๆ ไม่เลือกสุจริตทุจริต ไม่ใช่ผู้รักตน ผู้ที่มีกิริยาวาจาหยาบคายก้าวร้าว ทิ่มแทงหลอกลวง ไม่ใช่ผู้รักตน ไม่ใช่ผู้ที่จะทำให้ตนสวัสดีได้
ตรงกันข้าม การทำเช่นนั้นเป็นการไม่รักตน แม้จะคิดว่าเป็นการที่ทำเพราะไม่รักผู้อื่นก็ตาม แต่ความจริงแท้เป็นการไม่รักตน เป็นการทำให้ตนต่ำทราม
เมื่อจะคิดชั่วพูดชั่วทำชั่วเมื่อใด ขอให้นึกถึงตนเอง นึกว่าตนเป็นที่รัก ไม่ควรทำลายตนเหมือนตนเป็นที่รังเกียจเกลียดชังอย่างยิ่ง จนถึงควรต้องทำลายเสีย การคิดชั่วพูดชั่วทำชั่ว คือ การทำลายตนอย่างแน่แท้...”
ลองสำรวจตนเองดูเถิด ว่าเราทั้งหลายรักตนมากน้อยเพียงใด
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 182 กุมภาพันธ์ 2559)
