“...ทุกคนจะต้องร่วมมือกันทำงานเพื่อส่วนรวม บ้านเมืองถึงจะอยู่ได้ ถ้าแต่ละคนต่างฝ่ายต่างทำของตัวไม่มีความสัมพันธ์กัน จะทำให้ล้มเหลว ความสัมพันธ์นี้จะทำให้แต่ละคนช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ขอให้ทุกคนนึกถึงประโยชน์ส่วนรวม ทำงานด้วยความเสียสละ สุจริต จะทำให้ค้ำจุนบ้านเมืองมีความปลอดภัยได้...”
“...ขอให้ระลึกไว้เสมอเป็นนิตย์ด้วยว่า ในการกระทำการงานทั้งปวงนั้น ทุกคนต้องมีความตั้งใจจริงและขยันหมั่นเพียร ประกอบด้วยความอะลุ่มอล่วยถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน เมตตามุ่งดีมุ่งเจริญต่อกัน ยึดมั่นในความซื่อสัตย์สุจริตและความสามัคคี ถือเอาประโยชน์ร่วมกันเป็นจุดประสงค์สำคัญ งานของท่านจึงจะสำเร็จผลได้โดยสมบูรณ์ และจะช่วยให้ท่านสามารถรวมกำลังกันรักษาความเป็นปึกแผ่นมั่นคง พร้อมกับพัฒนาให้เจริญรุดหน้าต่อไปในทุกๆทางได้...”
“...คนเราที่จะอยู่ด้วยกันได้ จะต้องมีความรู้ความสามารถพอทัดเทียมกัน มิฉะนั้น ก็จะแบ่งแยกกันเป็นพรรคเป็นพวก จะเกิดความไม่สามัคคีแตกแยกวิวาทกัน...”
“...ถ้าทำงานด้วยความตั้งใจที่จะให้งานดีที่จะให้เกิดผลอันยิ่งใหญ่ คือ ความเป็นปึกแผ่นของประเทศชาติด้วยความสุจริตใจ และด้วยความตั้งใจที่จะแผ่ความรู้แผ่ความสามารถด้วยจริงใจ ไม่นึกถึงเงินทองหรือนึกถึงผลประโยชน์ใดๆ ก็เป็นการได้ทำหน้าที่โดยตรง และได้ทำหน้าที่โดยเต็มที่...”
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 169 มกราคม 2558)
