“...การทำให้บ้านเมืองคงอยู่นี้เป็นงานที่ยากลำบาก เพราะว่าคนที่อยู่ในประเทศย่อมต้องมีการขัดแย้งกันบ้าง เหมือนในครอบครัวอยู่ใกล้ชิดกันก็อาจขัดแย้งกันได้ แต่ว่าเมื่ออยู่ในครอบครัวเดียวกันคือประเทศชาติ ก็เป็นครอบครัวใหญ่ ต้องรู้จักอภัยกันรู้จักปรองดองกันให้ดี...”
“...หากเรามีความประมาทย่อหย่อนลงเมื่อใด ก็จะต้องเพลี่ยงพล้ำสูญเสียอิสรภาพ และความเป็นไทยเมื่อนั้น ทุกคนจงได้สังวรระวังในอันตรายทั้งนี้ และเตรียมตัวพร้อมที่จะเผชิญกับเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยความไม่ประมาท จงรักษาความสามัคคี ตั้งอยู่ในวินัยอันดีและความกล้าหาญเสียสละ พร้อมแรงพร้อมใจกันปฏิบัติภาระหน้าที่ เพื่อประโยชน์แท้จริง และเพื่อความมั่นคงของประเทศชาติ...”
“...แม้จะถือศาสนาต่างๆกัน ก็มีสมานฉันท์จะมารวมกันโดยพร้อมเพรียงได้ นับว่าเป็นการดี และเป็นการแสดงให้เห็นว่า เมืองไทยนี้เรามีเสรีภาพในทางความคิดอย่างเต็มที่ เมื่อมีเสรีภาพทางความคิดและทางความนับถือเต็มที่เช่นนี้ เราจึงจะต้องรักษาไว้ด้วยความหวงแหนอย่างที่สุด...”
“...ประเทศไทยเรามีทรัพยากรพอ ทั้งในทางทรัพยากรธรรมชาติ ทั้งในทางทรัพยากรมนุษย์ คุณภาพของมนุษย์ดี คือคนในประเทศไทยก็เป็นคนที่มีความเฉลียวฉลาด มีความสามารถทำอะไรได้ดี จะเป็นที่น่าเสียดาย ถ้าเราไม่ช่วยกันด้วยความสามัคคี รักษาความดีนี้เพื่อให้ประเทศไทยได้อยู่ มีเอกราชและมีความก้าวหน้าชั่วกาลนาน...”
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 166 ตุลาคม 2557)
