เป็นกลาง ไม่ได้หมายถึงอยู่ระหว่างกลาง หรืออยู่ครึ่งทางระหว่างสองฝ่าย แต่ “กลาง” หมายถึงเสมอกันแก่ทุกคน ไม่เข้าใครออกใคร เอาความถูกต้องเป็นหลัก เรียกว่าถือธรรมเป็นประมาณ
เป็นกลางที่แท้คืออยู่กับธรรม ธรรมเป็นของทุกคนเท่าเทียมกัน มันเลยเป็นของกลางถ้วนทั่ว อย่างที่ว่าไม่เข้าใครออกใครทั้งนั้น
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
วัดญาณเวศกวัน จ.นครปฐม
เราได้ร่างกายมาจากคุณงามความดีมาแต่ภพก่อน สร้างกรรมดีมาแล้วให้ผลมาเกิดเป็นมนุษย์ที่ดี แต่ตนเองไม่เอาร่างกายนี้สร้างคุณงามความดี เพื่อจะให้ดียิ่งๆขึ้นไป การทำบุญทำทานการกุศลก็ไม่ทำ รักษาศีลก็ไม่รักษา การเจริญภาวนาอบรมจิตใจก็ไม่ได้ทำ คุณงามความดีทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์คนอื่นก็ไม่ทำ อยู่ไปจนเฒ่าจนแก่ก็ตาม ล่วงลับดับไปเปล่าประโยชน์ เรียกว่าคนตายจากคุณงามความดี ที่จะพึงได้พึงถึงพึงมีให้เกิดขึ้นแก่ตนเอง
พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก จ.เชียงใหม่
คนเราสำคัญก็ตอนปฏิบัติต่อกันเมื่อมีชีวิตเท่านั้น ตายไปแล้ว ต่อให้เอาช้าง เอาม้า เป็ด ไก่ มาถวาย มันก็ไม่ได้กิน ไม่ได้ประโยชน์อะไร ตอนมีชีวิตอยู่นี่ ปฏิบัติต่อกันให้ดีๆ ดีกว่าเยอะ
หลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร
วัดป่าประชาชุมพลพัฒนาราม จ.อุดรธานี
เมื่อเจอพระสงฆ์ หากเราไม่มีทิพจักขุญาณและไม่ได้สนทนาธรรมกัน คงไม่มีทางรู้ว่าใครเป็นภิกษุดีหรือเลว เวลาไหว้ ให้ตั้งใจนึกถึงพระรัตนตรัย โดยมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์ เป็นสำคัญ แบบนี้ได้บุญดีกว่าไหว้ภิกษุส่งเดชเป็นไหนๆ
พระเทพสังวรญาณ(พวง สุขินฺทริโย)
วัดศรีธรรมาราม จ.ยโสธร
เวลาเราทำงานอะไรอยู่ ถ้าเราสังเกตว่าใจเราเสีย ก็ให้หยุดทันที แล้วกลับมาดูใจของตนเอง เราต้องรักษาใจของเราไว้เป็นงานอันดับแรก
พระครูญาณวิสิษฏ์(เฟื่อง โชติโก)
วัดธรรมสถิต จ.ระยอง
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 165 กันยายน 2557 โดย กองบรรณาธิการ)
