xs
xsm
sm
md
lg

ตีฆ้องร้องป่าว

เผยแพร่:   โดย: MGR Online

พุทธศาสนิกชนเวียนเทียน ณ วัดท่าสูง
อยากอ่านจนหมดอายุขัย

เจริญพรกองบรรณาธิการนิตยสารธรรมลีลา

หลวงตาณรงค์ อุฏฐาโน ได้รับอุปถัมภ์โดยคุณโยมกัญญ์พิดา วศินประพทธ์ และจะหมดอายุในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2557 อาตมาใคร่จะให้ท่านโปรดกรุณาหาผู้อุปถัมภ์ให้ใหม่ด้วย เพื่อจะได้อ่านติดต่อกันไปจนหมดอายุขัย ก็คงจะไม่กี่ปี เพราะขณะนี้อายุ 86 ปี 1 เดือน 11 วันแล้ว จึงเรียนมาเพื่อทราบ

ขอเจริญพร

หลวงตาณรงค์ อุฏฐาโน
วัดท่าสูง จ.นครศรีธรรมราช


นมัสการหลวงตา ทางเจ้าหน้าที่ได้แจ้งความจำนงของหลวงตาไปยังคุณกัญญ์พิดา ซึ่งเป็นผู้อุปถัมภ์เดิมก่อน เพราะคุณกัญญ์พิดาได้อุปถัมภ์หน่วยงานหลายแห่งต่อเนื่องเป็นเวลาหลายปีมาแล้ว เชื่อว่าคงได้อุปถัมภ์ถวายหลวงตาต่อเนื่อง แต่ถ้าติดขัดประการใด เจ้าหน้าที่ก็จะจัดหาผู้อุปถัมภ์ใหม่ให้

ขอให้หลวงตารักษาสุขภาพด้วย จะได้มีอายุยืน อยู่อ่านธรรมลีลาไปนานๆ


ผู้สูงวัยขอขอบคุณ

เรียนท่านบรรณาธิการ

ผมขอกราบขอบพระคุณ คุณสุภณัฐ สร้างถาวร ที่นับถือ ที่ท่านมีเมตตาต่อผม ที่ได้อุปถัมภ์นิตยสารธรรมลีลาให้ผมอ่านมาตลอด เพราะมีประโยชน์ และความรู้หลายเรื่องในเล่มเดียวกัน

ลำพังผมคงไม่มีฐานะที่จะซื้ออ่านหรอกครับ ไม่ใช่หนังสือแพงเกินไปหรอกครับ แต่เพราะผมไม่มีรายได้ ไม่มีเงินเดือน อาศัยลูกกินไปวันๆเท่านั้น เงินผู้สูงอายุก็ซื้อนม ขนมบ้างเท่านั้นแหละครับ พูดตรงๆไม่อายหรอกครับ

ขอบุญบารมีที่สร้างมานี้ ขอให้ท่านและครอบครัวของท่านทุกคน จงมีความสุขด้วยลาภ ยศ เงินทอง สรรเสริญ ทุกประการนะครับ

ขอแสดงความนับถือ

ชลอ สะอาด
จ.สมุทรปราการ


เรียนคุณลุงชลอ ทางหน่วยงานได้ส่งจดหมายขอบคุณของคุณลุงไปให้คุณสุภณัช ผู้เป็นสมาชิกอุปถัมภ์ให้คุณลุงแล้ว

และหากผู้รับอุปถัมภ์ท่านใดปรารถนาจะส่งคำขอบคุณไปยังผู้รับอุปถัมภ์ก็เขียนจดหมายมาได้ที่กองบรรณาธิการธรรมลีลา แล้วเจ้าหน้าที่จะส่งจดหมายขอบคุณของท่านไปยังผู้อุปถัมภ์ โดยดูชื่อผู้อุปถัมภ์ได้จากหน้าซองใส่หนังสือที่จะระบุไว้ทุกครั้ง


ผู้ต้องขังขอรับอุปถัมภ์

สวัสดีครับพี่ๆทีมงานกองบรรณาธิการธรรมลีลา

ผมได้อ่านนิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 159 ประจำเดือนมีนาคม 57 ที่กองกลาง เรือนจำกลางเชียงใหม่ แดน A เห็นชื่อผู้รับบริจาคนายนเรศ แต่เนื่องจากผู้ต้องขังกองกลางเยอะ ผมได้อ่านเพียงบางส่วน มีเนื้อหาสาระน่าสนใจ อยากอ่านให้จบเล่ม อย่างที่ว่านะครับ ผู้ต้องขังเยอะ ต้องจองคิวอ่าน

สิ่งที่ผมสนใจท้ายเล่ม บอกว่าสามารถขอรับการอุปถัมภ์ได้ ผมเลยตามหาพี่คนที่ชื่อนเรศ เพื่อขอรับการแนะนำวิธีการขียน เมื่อผมได้รับคำแนะนำจากพี่เขาแล้ว ก็รีบเขียนมา ไม่ทิ้งโอกาสอันดี ผมหวังว่าคงได้รับการอุปถัมภ์จากพี่และผู้อุปถัมภ์ เพราะผมเองเป็นคนหนึ่งที่พึ่งธรรมะมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว

ผมขอเล่าประวัติส่วนตัวนิดหนึ่ง ผมอายุ 21 ปี ผมเป็นชาวแม่อาย พ่อเสียตอนอายุ 7 ปี แม่พาผมกลับไปอยู่บ้านแม่ที่อยู่ห่างกันประมาณ 10 กม. แค่เพียง 2 เดือน แม่ก็เสียอีก พี่สาวพาผมไปฝากเรียนที่วัดเจ็ดยอด เชียงใหม่ จบ ป.6 จากนั้นมีแม่บุญธรรมเป็นอาจารย์ พาผมไปเรียนต่อ ม.3 จากนั้นก็เรียนต่อ กศน. 2 ปี แล้วจบม.ปลายออกไปทำงาน สมัครงานที่แมคโคร เชียงใหม่ ได้เงินเดือน 9,200 บาท แม่บุญธรรมผมไม่เอา แต่พี่สาวมาเบิกทุกเดือน ผมเหลือใช้ 3,000 บาท/เดือน เพื่อช่วยผมส่งรถจักรยานยนต์ของผม

แต่แล้วเพื่อนหญิงสมัยเรียนมารู้จัก แต่แม่บุญธรรมผมไม่ชอบ เพื่อนหญิงพาผมไปบ้านพี่สาวเขา อยู่เชียงใหม่ ไปนอนหนึ่งคืน รุ่งเช้าพี่สาวเรียก 30,000 บาท ค่าเสียผี ผมเลยพาไปหาแม่บุญธรรม ก็เกิดปากเสียงกัน บอกว่าฝ่ายหญิงชอบมาบ้านแม่ แม่ได้เตือนไปหลายครั้งแล้ว ว่ายังไม่ถึงวัยเหมาะสม พี่สาวเขาเลยแจ้งความ ผมโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ ศาลได้ตัดสินโทษมา 5 ปี ตอนนี้ผมอยู่มา 1.8 ปีแล้ว ผมต้องทำใจ เพื่อนผู้หญิงมาเยี่ยมผมนานๆครั้ง และเขาขอโทษ เป็นการเข้าใจผิดของผู้ใหญ่ ผมก็ไม่โทษใคร ยอมรับสภาพ เพื่อวันที่ออกไปจะได้เป็นคนดีของสังคม ทุกวันนี้ผมเหมือนอยู่คนเดียว พี่สาวผมไม่มาเยี่ยมเลย ส่วนแม่บุญธรรมผมเขียนจดหมายมาหาผมอยู่ครับ ผมต้องขอขอบคุณมาล่วงหน้าครับ

ขอแสดงความนับถือ

นช.วิชัย แดน 5
เรือนจำกลางเขียงใหม่


เรียนคุณวิชัย ทางเจ้าหน้าที่ได้จัดหาผู้ที่รับเป็นสมาชิกอุปถัมภ์ให้ตามที่คุณขอมาคือ คุณสมัย ศิริสุข จากกรุงเทพฯ

อยากบอกว่าโทษทัณฑ์ที่คุณได้รับจากการถูกจำกัดอิสรภาพทางกายนั้น อีกไม่นานก็จะได้รับการปลดปล่อย แต่ตอนนี้เดี๋ยวนี้คุณจำต้องปลดปล่อยจิตใจของตัวเองก่อน ให้เป็นอิสรภาพจากความทุกข์ที่คุณบอกว่าว่า “ทุกวันนี้ผมเหมือนอยู่คนเดียว” เพราะยิ่งคิดเช่นนี้ก็ยิ่งเป็นทุกข์ เพราะจริงๆแล้วคุณยังมีเพื่อนร่วมทุกข์เกิด แก่ เจ็บ ตาย อีกมากมาย ลองหันไปมองรอบๆ แล้วพินิจพิจารณาว่า ยังมีอีกหลายคนที่เขามีโทษหนักหนาสาหัสกว่าคุณ แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินไปตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ

คุณคิดถูกแล้วที่หันมาพึ่งธรรมะ เพราะมีแต่ธรรมโอสถเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาจิตใจได้ และขอให้มีธรรมะเป็นที่พึ่งไปจนตลอดชีวิต


(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 161 พฤษภาคม 2557 โดย กองบรรณาธิการ)
กำลังโหลดความคิดเห็น