“...ความซื่อสัตย์สุจริตเป็นพื้นฐานของความดีทุกอย่าง เด็กจึงต้องฝึกฝนอบรมให้เกิดมีขึ้นในตนเอง เพื่อจักได้เติบโตขึ้นเป็นคนดีมีประโยชน์และมีชีวิตที่สะอาด ที่เจริญมั่นคง...”
“...การเชื่อฟังเคารพครูนั้นสำคัญอย่างยิ่ง เป็นสิ่งที่จะช่วยให้ครูมีความสบายเบาใจ ไม่ต้องแบกภาระหนักและมีโอกาสสั่งสอนความรู้อบรมความดีทุกอย่างได้เต็มที่ ซึ่งนักเรียนจะเป็นผู้ได้เรียนรู้และรับไว้เป็นสมบัติอันมีค่าสำหรับตัว ยั่งยืนตลอดไป...”
“...เด็กไทยต้องฝึกอบรมธรรมจริยาให้สมบูรณ์พร้อมในตนเอง จักได้เป็นคนดี มีคุณ มีประโยชน์ และสามารถรักษาตัวรักษาชาติบ้านเมือง ให้ดำรงอยู่ด้วยความเจริญมั่นคงต่อไปได้...”
“...บุคคลผู้สามารถประคับประคองตนให้อยู่ในสังคมได้อย่างเป็นสุข ต้องมีความเข้มแข็งยิ่งขึ้นที่จะยึดมั่นปฏิบัติมั่นตามแบบอย่างที่พิจารณารู้ชัดด้วยปัญญาแล้วว่า เป็นทางแห่งความดี ความเจริญไม่ปล่อยตัวปล่อยใจให้มัวเมาหลงผิดไปในทางเสื่อมเสีย พร้อมกันนั้นก็จะต้องมีสติกำกับอยู่ตลอดเวลา ที่จะไม่ให้ประพฤติปฏิบัติผิดพลาดด้วยความประมาทพลั้งเผลอ...”
“...คนที่ทำให้คนอื่นดีได้ หมายความว่าคนดี ทำให้เกิดความดีในสังคม คนอื่นก็ดีไปด้วย ความเลวนั้นจะทำให้คนดีเป็นคนเลวก็ยาก แต่เป็นไปได้ ถ้าคนดีเข้มแข็งในความดี จะให้คนเลวมาทำให้คนดีเป็นคนเลวยาก สำคัญอยู่ที่ความเข้มแข็งของคนดี...”
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 159 มีนาคม 2557)
