บุญนั้นอย่างไร บุญนั้นอยู่ที่ไหน บุญนั้นก็อยู่ที่ใจ ใจนั้นอย่างไรจึงเป็นบุญ ใจที่บริสุทธิ์ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลงนั้น เป็นมูลเป็นรากให้เกิดบุญเกิดกุศล เมื่อทำอะไรลงด้วยกาย วาจา ใจ ด้วยความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลงนั้นแล้ว สิ่งที่ทำนั้นล้วนเป็นบุญเป็นกุศลทั้งสิ้น
ก็ความโลภ ความโกรธ ความหลง เป็นมูล เป็นรากให้เกิดบาปเกิดอกุศล เมื่อทำอะไรลงด้วยกาย วาจา ใจ ด้วยความโลภ ความโกรธ ความหลงนั้นแล้ว สิ่งที่ทำนั้นล้วนเป็นบาปเป็นอกุศลทั้งสิ้น
สมเด็จพระวันรัต (ทับ พุทธสิริ)
วัดโสมนัสราชวรวิหาร กรุงเทพฯ
ลองดูรถยนต์ที่วิ่งได้ดี แม้จะตกหลุมตกร่องเพลาก็ไม่หัก เพราะมีตัวกันกระเทือนที่เรียกว่า โช้คอัพ หรือ Shock Absorber
เราต้องติดโช้คอัพให้กับใจของเรา เวลาปะทะกับเรื่องร้ายจะไม่แตกหัก เช่น ฝึกคิดในแง่ขำขัน ฝึกให้อภัย และใช้คำว่า "ไม่เป็นไร" บ่อยขึ้น นั่นคือปฏิบัติธรรมข้อจาคะ คือสละสิ่งไม่ดีออกไปจากจิตใจ
พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต)
วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร กทม.
พ่อแม่หวังพึ่งลูกเต้า ลูกเต้าเชื่อฟังพ่อแม่ เป็นความสมหวังของพ่อแม่ ความสุขของพ่อแม่อยู่กับลูกเต้าเป็นคนดี โอสถรักษาจิตใจของพ่อแม่ คือ ลูกๆเป็นคนดี ความดีของลูกเป็นมรดกของลูกๆต่อไป
หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ
วัดป่าสุคะโต จ.ชัยภูมิ
คนเรา เมื่อมีเมตตาให้กับผู้อื่น ผู้อื่นเขาก็จะให้ความเมตตาตอบสนองต่อเรา ถ้าเราโกรธเขา เขาก็จะโกรธเราตอบเช่นกัน ความเมตตานี่แหละคืออาวุธ ที่จะปกป้องตัวเราเอง ให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เป็นอาวุธที่ใครๆจะนำเอาไปใช้ก็ได้ จัดว่าเป็นของดีนักแล
พระเทพวิทยาคม (หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ)
วัดบ้านไร่ จ.นครราชสีมา
คนโลภมากและขี้ตระหนี่ ถึงจะมีเงินมาก พระพุทธเจ้าก็เรียกว่าเป็นคนจน คือ จนอริยทรัพย์ อันทรัพย์ภายนอกแม้จะมีมาก แต่เมื่อตายแล้วก็เป็นของคนอื่น ส่วนทรัพย์ภายใน หากไม่เพียรละสละทรัพย์ภายนอกกันเสียบ้าง สุดท้ายก็ต้องกลายเป็นคนจน คือ จนคุณงามความดี และจนธรรมะ
ท่าน ก.เขาสวนหลวง
สำนักปฏิบัติธรรมเขาสวนหลวง จ.ราชบุรี
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 156 ธันวาคม 2556 โดย กองบรรณาธิการ)
