การปฏิบัติธรรมที่ดี คือการปฏิบัติตัวเหมือนนักเดินทาง คือเข้าใจแผนที่ดี มีทุนพร้อม ทางเดินชีวิตในโลกหน้า ไม่ต่างกับการเดินทางในโลกนี้ เราต้องอ่านแผนที่เป็น และมีเสบียงคือบุญพร้อม
พระอุดมญาณโมลี (จันทร์ศรี จนฺททีโป)
วัดโพธิสมภรณ์ จ.อุดรธานี
เกิดเป็นคนเหมือนกันแต่ใจมันไม่เหมือนกัน ใจนี่แหละทำให้คนต่างกัน ไม่ใช่ร่างกาย ทรัพย์สมบัติเงินทองของนอกกาย
หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม จ.ปทุมธานี
ทรัพย์ภายนอกก็เป็นสิ่งที่อำนวยความสะดวกให้สุขในพักหนึ่งในระยะหนึ่งได้ แต่ทรัพย์ภายนอกทั้งหลายนั้น ก็ทำให้บุคคลมีความทุกข์ไปด้วยได้
ทรัพย์ภายนอกเป็นทรัพย์ที่อิงอามิส เจือไปด้วยทุกข์ มีทั้งทุกข์และมีทั้งสุขไปด้วยกัน แต่ทรัพย์ภายในนั้นมีแต่ความสุข ความทุกข์จะไม่เกิดขึ้น ก็เพราะอยู่ที่สติปัญญา นั้นเรียกว่าอริยทรัพย์ คือทรัพย์อันประเสริฐ
พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญวิเวก จ.เชียงใหม่
คนเราเมื่ออายุมากๆ เป็นบ้าหอบฟาง ตัวไม่หอบแต่ใจมันหอบ ไปทีไรก็แบกไปหมด อะไรต่อมิอะไรเก็บมาคิดมานึกหมด สะสมอยู่คนเดียวนั่นแหละ ใครไม่ทุกข์เราก็เก็บมาทุกข์คนเดียว บ้าหอบฟางมันไม่มีอะไร มีแต่ฟางที่หอบไป มันหลงนึกว่าเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ที่แท้ก็แค่ฟางเท่านั้นเอง
หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ
วัดสังฆทาน จ.นนทบุรี
ตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้นะ เอาตนก็ไม่ได้ เอาอะไรก็ไม่ได้ ไม่มีสิ่งใดที่จะผัดผ่อนได้ ไม่อยากตายก็จำใจต้องตาย จะพาพวกพ้องสมบัติทรัพย์สินทั้งปวงไปด้วยก็หาได้ไม่ เขาทั้งหลายจะติดตามไปด้วยก็หาได้ไม่ เมื่อดวงจิตออกจากร่างแล้ว ไม่มีอะไรทั้งนั้น
หลวงปู่จันทา ถาวโร
วัดป่าเขาน้อย จ.พิจิตร
กิเลสกินได้ทุกอย่าง มีเงิน 100 ล้าน ก็ยังุกข์ น่าอนาถนะคนเรานี่ กิน 24 ชั่วโมง ก็ได้ ขอแค่อยาก ก็กินได้ตลอด
หลวงพ่อคำบ่อ ฐิตปญฺโญ
วัดใหม่บ้านตาล จ.สกลนคร
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 155 พฤศจิกายน 2556 โดย กองบรรณาธิการ)
