โดยวิสัยของพระพุทธเจ้าแล้ว พระองค์สอนให้มนุษย์เราทั้งหลาย มีความรักและมีความนับถือ มีความเคารพซึ่งกันและกัน เพราะอาศัยสัญชาติญาณของมนุษย์เป็น ผู้มีจิตใจสูงพอที่จะเผื่อแผ่ความสุขไปยังสัตว์เดรัจฉานและสิ่งที่มีชีวิตได้ด้วย
พระพุทธเจ้าจึงบัญญัติบทเมตตา ให้เราเจริญว่า สัพเพ สัตตา สุขิตา โหตุ สัตว์ทั้งหลายผู้เป็นเพื่อนมนุษย์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงเป็นผู้มีสุขกายสุขใจ อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ทุกตัวตนจงมีสุข รักษาตนให้พ้นภัยทั้งสิ้นเถิด นี่เป็นความปรารถนาและเป็นพุทธประสงค์
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
ถ้าใครไม่จริงกับพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนาก็ไม่จริงกับผู้นั้น และผู้นั้นก็จะรู้จักพระพุทธศาสนาที่แท้จริงไม่ได้ เหตุนั้นท่านจึงสอนให้ทำสิ่งใดด้วยการทำจริง ทานก็ทานให้จริง ศีลก็ศีลให้จริง ภาวนาก็ภาวนาให้จริง อย่าทำเล่นๆ แล้วผลแห่งความจริง ก็ย่อมจะต้องเกิดจากการกระทำเหล่านี้ อย่างไม่ต้องสงสัย
หลวงปู่ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
วิสาขปุณณมี
ประสูติ...จากครรโภทรตอนเช้ารุ่ง
ด้วยหมายมุ่งนำคนพ้นทุกข์เข็ญ
สถิตพุทธศาสนามุ่งมาเป็น
ศาสดาเด่นตราตรูคู่โลกา
ตรัสรู้... อริยธรรมล้ำเลอเลิศ
แสนประเสริฐนำคนพ้นทุกขา
สังสารวัฏตัดขาดมิอาจมา
สู่โลกหล้าโลกไหนให้เห็นกัน
ปรินิพพาน... ดับสิ้นอินทรีย์ร่าง
สถิตวางกุสินาราพาโศกศัลย์
ถวายพระเพลิงแล้วเสร็จล่วงเจ็ดวัน
เหลือแม่นมั่นพุทธคุณได้อุ่นใจ
วันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน
ทั้งสามกาลมาบรรจบสบสมัย
ณ เดือนหกวันเพ็ญเด่นวิไล
ควรขานไข “วิสาขปุณณมี”
วิสาขบูชาเวียนมาแล้ว
ชาวพุทธแแน่วน้อมนำธรรมวิถี
ประพฤติชอบประกอบคุณหนุนทางดี
ปลาตลี้ภัยพาลสำราญกาย
ขออำนาจพุทธคุณอันกรุ่นกลิ่น
จงโรยรินความสุขสันต์เหมือนมั่นหมาย
ประจงถ้อยร้อยกลอนขวัญพรรณราย
น้อมถวาย “เอกบุรุษ” เป็น “พุทธบูชา”
มงฺคโล ภิกฺขุ
วัดอินทราวาส จ.พัทลุง
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 138 มิถุนายน 2555 โดย กองบรรณาธิการ)
พระพุทธเจ้าจึงบัญญัติบทเมตตา ให้เราเจริญว่า สัพเพ สัตตา สุขิตา โหตุ สัตว์ทั้งหลายผู้เป็นเพื่อนมนุษย์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงเป็นผู้มีสุขกายสุขใจ อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ทุกตัวตนจงมีสุข รักษาตนให้พ้นภัยทั้งสิ้นเถิด นี่เป็นความปรารถนาและเป็นพุทธประสงค์
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
ถ้าใครไม่จริงกับพระพุทธศาสนา พระพุทธศาสนาก็ไม่จริงกับผู้นั้น และผู้นั้นก็จะรู้จักพระพุทธศาสนาที่แท้จริงไม่ได้ เหตุนั้นท่านจึงสอนให้ทำสิ่งใดด้วยการทำจริง ทานก็ทานให้จริง ศีลก็ศีลให้จริง ภาวนาก็ภาวนาให้จริง อย่าทำเล่นๆ แล้วผลแห่งความจริง ก็ย่อมจะต้องเกิดจากการกระทำเหล่านี้ อย่างไม่ต้องสงสัย
หลวงปู่ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
วิสาขปุณณมี
ประสูติ...จากครรโภทรตอนเช้ารุ่ง
ด้วยหมายมุ่งนำคนพ้นทุกข์เข็ญ
สถิตพุทธศาสนามุ่งมาเป็น
ศาสดาเด่นตราตรูคู่โลกา
ตรัสรู้... อริยธรรมล้ำเลอเลิศ
แสนประเสริฐนำคนพ้นทุกขา
สังสารวัฏตัดขาดมิอาจมา
สู่โลกหล้าโลกไหนให้เห็นกัน
ปรินิพพาน... ดับสิ้นอินทรีย์ร่าง
สถิตวางกุสินาราพาโศกศัลย์
ถวายพระเพลิงแล้วเสร็จล่วงเจ็ดวัน
เหลือแม่นมั่นพุทธคุณได้อุ่นใจ
วันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน
ทั้งสามกาลมาบรรจบสบสมัย
ณ เดือนหกวันเพ็ญเด่นวิไล
ควรขานไข “วิสาขปุณณมี”
วิสาขบูชาเวียนมาแล้ว
ชาวพุทธแแน่วน้อมนำธรรมวิถี
ประพฤติชอบประกอบคุณหนุนทางดี
ปลาตลี้ภัยพาลสำราญกาย
ขออำนาจพุทธคุณอันกรุ่นกลิ่น
จงโรยรินความสุขสันต์เหมือนมั่นหมาย
ประจงถ้อยร้อยกลอนขวัญพรรณราย
น้อมถวาย “เอกบุรุษ” เป็น “พุทธบูชา”
มงฺคโล ภิกฺขุ
วัดอินทราวาส จ.พัทลุง
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 138 มิถุนายน 2555 โดย กองบรรณาธิการ)
