...การที่จะกระทำการใดสิ่งใดให้สำเร็จผลได้สมบูรณ์ดีงาม ไม่บกพร่องด่างพร้อยนั้น สำคัญอยู่ที่จะต้องมีกำลัง กำลังนี้เป็นกำลังภายในตัวบุคคล ซึ่งบุคคลจะต้องสร้างให้แก่ตนเอง เพราะไม่มีใครจะสามารถสร้างให้ได้
กำลังอย่างหนึ่งได้แก่ศรัทธา คือความเชื่อที่ถูกต้องว่า การงานที่เป็นภาระหน้าที่ของตนมีประโยชน์จริง อย่างที่สองได้แก่ความมีวินัยที่ดีและมั่นคง ที่จะควบคุมประคับประคองตนเองให้ปฏิบัติภารกิจนั้นโดยเข้มแข็งและสุจริต อย่างที่สามได้แก่ความมีสติรอบคอบ ที่จะป้องกันมิให้เกิดความประมาทและความผิดพลาดเสียหาย อย่างที่สี่ได้แก่ความมีใจตั้งมั่น แน่วแน่ ที่จะปฏิบัติให้เที่ยงตรงสม่ำเสมอ โดยไม่ขาดสาย จนบรรลุผลสำเร็จ อย่างที่ห้าได้แก่ความมีวิชาความรู้ พร้อมทั้งความเฉลียวฉลาดในเหตุในผล ที่จะนำมาใช้พิจารณาวินิจฉัยในการประกอบการงานให้บรรลุผลเลิศ
กำลังดังกล่าวต่างเป็นปัจจัยอาศัยและส่งเสริมซึ่งกันและกัน จะอำนวยผลสำเร็จสมบูรณ์ได้ ต้องประกอบพร้อมกันทั้ง 5 ประการ ถ้าอย่างหนึ่งอย่างใดบกพร่องขาดไป ก็จะพาให้อย่างอื่นเสื่อมถอยตาม กันไปหมด...
...การสร้างสรรค์ประโยชน์ต่างๆให้เกิดขึ้นนั้น จะต้องทำเพื่อผู้อื่น และส่วนรวม นอกจากตนเองด้วย ยิ่งทำให้กว้างขวางได้เท่าใด ก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น เพราะประโยชน์ที่ถูกต้องแท้จริงในโลก มีสองประการคู่กันเสมอ คือ ประโยชน์ส่วนตัวกับประโยชน์ส่วนรวม คนที่มุ่งแต่ประโยชน์ส่วนตัว จัดว่าเป็นคนไม่สามารถแท้ ซึ่งใครๆก็ ตามจะไม่สรรเสริญ...
...คนที่ทำงานนั้น อาจแบ่งตามลักษณะใหญ่ๆได้สองลักษณะ ลักษณะหนึ่งรักษาเจตนาความมุ่งหมาย และฉันทะความพอใจในการงานไว้ไม่ได้นาน หรือเข้าใจจุดมุ่งหมายไม่ชัดเจน คนลักษณะนี้ทำงานอย่างหนึ่งอย่างใดนานๆเข้า ก็จะเกิดชินชา ยิ่งทำก็ยิ่งจืดชืด ท้อถอยเหนื่อยหน่าย หรือมิฉะนั้นก็เกิดฟุ้งซ่านรำคาญ งานน้อยก็กลายเป็นมาก ทำได้โดยยากลำบากหนักใจ ที่สุดก็เสียงานและเสียคนไปด้วย
ส่วนคนอีกลักษณะหนึ่งนั้น รักษาเจตนาและฉันทะในงานไว้ได้แน่วแน่เสมอต้นเสมอปลาย คนลักษณะนี้ทำงานสิ่งใด แม้สำคัญยิ่งใหญ่ ก็เป็นอันหวังผลได้ทุกสิ่ง เพราะการที่มีใจจดจ่อแน่วแน่และพอใจในงานนั้น ทำให้พากเพียรอดทนทำงานต่อเนื่องกันไปได้ตลอด และเมื่อหมั่นทำอยู่เสมอ ก็เกิดความชำนิชำนาญช่ำชอง มีพละกำลังมากขึ้น ทำงานได้ด้วยความเบิกบานใจ เหมือนกับนัก กีฬาที่หมั่นฝึกซ้อมอยู่เป็นประจำ ยิ่งฝึกก็ยิ่งได้กำลังและความคล่อง แคล่วจัดเจน สิ่งที่ทำยาก ก็ค่อยๆกลายเป็นง่าย จะทำอะไรก็ทำได้สะดวกรวดเร็วและเหนียวแน่นจนสำเร็จ แต่ทั้งนี้ จะต้องประกอบด้วยสติปัญญาพินิจพิจารณาด้วยดีอยู่เสมอด้วย จึงจะส่งเสริมให้บรรลุผลสมบูรณ์ได้...
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 132 พฤศจิกายน - ธันวาคม 2554)
กำลังอย่างหนึ่งได้แก่ศรัทธา คือความเชื่อที่ถูกต้องว่า การงานที่เป็นภาระหน้าที่ของตนมีประโยชน์จริง อย่างที่สองได้แก่ความมีวินัยที่ดีและมั่นคง ที่จะควบคุมประคับประคองตนเองให้ปฏิบัติภารกิจนั้นโดยเข้มแข็งและสุจริต อย่างที่สามได้แก่ความมีสติรอบคอบ ที่จะป้องกันมิให้เกิดความประมาทและความผิดพลาดเสียหาย อย่างที่สี่ได้แก่ความมีใจตั้งมั่น แน่วแน่ ที่จะปฏิบัติให้เที่ยงตรงสม่ำเสมอ โดยไม่ขาดสาย จนบรรลุผลสำเร็จ อย่างที่ห้าได้แก่ความมีวิชาความรู้ พร้อมทั้งความเฉลียวฉลาดในเหตุในผล ที่จะนำมาใช้พิจารณาวินิจฉัยในการประกอบการงานให้บรรลุผลเลิศ
กำลังดังกล่าวต่างเป็นปัจจัยอาศัยและส่งเสริมซึ่งกันและกัน จะอำนวยผลสำเร็จสมบูรณ์ได้ ต้องประกอบพร้อมกันทั้ง 5 ประการ ถ้าอย่างหนึ่งอย่างใดบกพร่องขาดไป ก็จะพาให้อย่างอื่นเสื่อมถอยตาม กันไปหมด...
...การสร้างสรรค์ประโยชน์ต่างๆให้เกิดขึ้นนั้น จะต้องทำเพื่อผู้อื่น และส่วนรวม นอกจากตนเองด้วย ยิ่งทำให้กว้างขวางได้เท่าใด ก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น เพราะประโยชน์ที่ถูกต้องแท้จริงในโลก มีสองประการคู่กันเสมอ คือ ประโยชน์ส่วนตัวกับประโยชน์ส่วนรวม คนที่มุ่งแต่ประโยชน์ส่วนตัว จัดว่าเป็นคนไม่สามารถแท้ ซึ่งใครๆก็ ตามจะไม่สรรเสริญ...
...คนที่ทำงานนั้น อาจแบ่งตามลักษณะใหญ่ๆได้สองลักษณะ ลักษณะหนึ่งรักษาเจตนาความมุ่งหมาย และฉันทะความพอใจในการงานไว้ไม่ได้นาน หรือเข้าใจจุดมุ่งหมายไม่ชัดเจน คนลักษณะนี้ทำงานอย่างหนึ่งอย่างใดนานๆเข้า ก็จะเกิดชินชา ยิ่งทำก็ยิ่งจืดชืด ท้อถอยเหนื่อยหน่าย หรือมิฉะนั้นก็เกิดฟุ้งซ่านรำคาญ งานน้อยก็กลายเป็นมาก ทำได้โดยยากลำบากหนักใจ ที่สุดก็เสียงานและเสียคนไปด้วย
ส่วนคนอีกลักษณะหนึ่งนั้น รักษาเจตนาและฉันทะในงานไว้ได้แน่วแน่เสมอต้นเสมอปลาย คนลักษณะนี้ทำงานสิ่งใด แม้สำคัญยิ่งใหญ่ ก็เป็นอันหวังผลได้ทุกสิ่ง เพราะการที่มีใจจดจ่อแน่วแน่และพอใจในงานนั้น ทำให้พากเพียรอดทนทำงานต่อเนื่องกันไปได้ตลอด และเมื่อหมั่นทำอยู่เสมอ ก็เกิดความชำนิชำนาญช่ำชอง มีพละกำลังมากขึ้น ทำงานได้ด้วยความเบิกบานใจ เหมือนกับนัก กีฬาที่หมั่นฝึกซ้อมอยู่เป็นประจำ ยิ่งฝึกก็ยิ่งได้กำลังและความคล่อง แคล่วจัดเจน สิ่งที่ทำยาก ก็ค่อยๆกลายเป็นง่าย จะทำอะไรก็ทำได้สะดวกรวดเร็วและเหนียวแน่นจนสำเร็จ แต่ทั้งนี้ จะต้องประกอบด้วยสติปัญญาพินิจพิจารณาด้วยดีอยู่เสมอด้วย จึงจะส่งเสริมให้บรรลุผลสมบูรณ์ได้...
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 132 พฤศจิกายน - ธันวาคม 2554)
