คำว่า “คน” แปลว่า “กวน” คือ มีทั้งดีและชั่ว คนที่ไม่มีความละอายจะเรียกว่าสัตว์ก็ได้ “มนุษย์” แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง “สัตว์”คือผู้มีจิตใจต่ำ หักห้าม ใจไม่ได้ ส่วน “เทวดา” คือผู้ที่มี หิริ โอตตัปปะ คือคนที่มีความละอายแก่ใจ รู้ควรไม่ควร “พรหม” คือผู้ที่มีเมตตา “พระ” ก็คือ ผู้มีจิตใจประเสริฐคือผู้สอน สิ่งเหล่านี้ ที่กล่าวมาก็มีในตัวคนทุกคนนั้นเอง ถ้าคนนั้นปฏิบัติให้รู้จริง
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
วัดสนามใน กรุงเทพฯ
คนเรานี้บวชพระมานานได้ฟังเทศน์มานาน ภาวนาก็ได้กระทำมานาน แต่ทำไมจึงไม่หายหลง ก็เพราะว่าธรรมะไม่แล่นเข้าไปถึงจิต มันไปติดปะทะอยู่แค่กายมันจึงเนิ่นช้า
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
พวกเราทั้งหลายที่อยากฟังพระธรรมเทศนา อย่าสักแต่ฟัง จงระลึกไว้ว่า เมื่อพระท่านเทศนาไป ว่าด้วยกุศลก็ดี อกุศลก็ดี ให้พากันน้อมเข้ามาถึงตัวเราทุกๆ คน บุญกุศลทั้งหลายมันไม่ได้อยู่ในที่อื่นที่ไกลนั้น แต่อยู่กับตัวของเราทั้งนั้น
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร
บุญเป็นเครื่องหุ้มห่อ กีดกั้นบาป ไม่ให้งอกงาม หรือปรากฏ หมดอำนาจบุญเมื่อใด บาปก็จะโผล่ออกมา และงอกงามสืบไปอีก ส่วนกุศลนั้นเป็นเครื่องตัดรากเหง้าของบาปอยู่เรื่อยไป จนมันเหี่ยวแห้ง สูญสิ้นไม่มีเหลือ
พุทธทาสภิกขุ
วัดธารน้ำไหล จ.สุราษฎร์ธานี
ต้องหมั่นมีสติ หมั่นพิจารณาร่างกายจนเห็นเป็นกระดูกจนร่วงลงไปกอง แล้วเผาให้เกลี้ยงไปเลย ถามตัวเองซิ มีตัวตนไหม อะไรทำให้ทุกข์ ทำให้เจ็บปวด มีตัวเราไหม ดูให้ถึงแก่นแท้ของธรรมชาติ พิจารณาไป จนไม่มีอะไรของเราสักอย่าง
พระครูญาณวิศิษฏ์ (ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก)
วัดธรรมสถิต จ.ระยอง
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 111 กุมภาพันธ์ 2553)
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
วัดสนามใน กรุงเทพฯ
คนเรานี้บวชพระมานานได้ฟังเทศน์มานาน ภาวนาก็ได้กระทำมานาน แต่ทำไมจึงไม่หายหลง ก็เพราะว่าธรรมะไม่แล่นเข้าไปถึงจิต มันไปติดปะทะอยู่แค่กายมันจึงเนิ่นช้า
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
พวกเราทั้งหลายที่อยากฟังพระธรรมเทศนา อย่าสักแต่ฟัง จงระลึกไว้ว่า เมื่อพระท่านเทศนาไป ว่าด้วยกุศลก็ดี อกุศลก็ดี ให้พากันน้อมเข้ามาถึงตัวเราทุกๆ คน บุญกุศลทั้งหลายมันไม่ได้อยู่ในที่อื่นที่ไกลนั้น แต่อยู่กับตัวของเราทั้งนั้น
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร
บุญเป็นเครื่องหุ้มห่อ กีดกั้นบาป ไม่ให้งอกงาม หรือปรากฏ หมดอำนาจบุญเมื่อใด บาปก็จะโผล่ออกมา และงอกงามสืบไปอีก ส่วนกุศลนั้นเป็นเครื่องตัดรากเหง้าของบาปอยู่เรื่อยไป จนมันเหี่ยวแห้ง สูญสิ้นไม่มีเหลือ
พุทธทาสภิกขุ
วัดธารน้ำไหล จ.สุราษฎร์ธานี
ต้องหมั่นมีสติ หมั่นพิจารณาร่างกายจนเห็นเป็นกระดูกจนร่วงลงไปกอง แล้วเผาให้เกลี้ยงไปเลย ถามตัวเองซิ มีตัวตนไหม อะไรทำให้ทุกข์ ทำให้เจ็บปวด มีตัวเราไหม ดูให้ถึงแก่นแท้ของธรรมชาติ พิจารณาไป จนไม่มีอะไรของเราสักอย่าง
พระครูญาณวิศิษฏ์ (ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก)
วัดธรรมสถิต จ.ระยอง
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 111 กุมภาพันธ์ 2553)
