หลายคนยังไม่ยอมรับในกฎแห่งความเป็นจริง ไม่ยอมรับในสิ่งที่ไม่ดีที่ทำไปแล้ว พยายามฝืนความจริงอยู่ตลอดเวลา ตัวเองทำอะไรมาในสิ่งที่ไม่ดี จะไม่ยอม รับผิดในส่วนนั้น แต่จะขอรับผลที่ชอบใจตามความ ต้องการของตัวเอง นี้เรียกว่า ผู้มีความพยายามจะเอาชนะความจริง อันเป็นสิ่งที่เอาชนะไม่ได้ แต่ก็จะชนะให้ได้ ถ้าเป็นไปในลักษณะนี้ ผลแห่งความทุกข์จะเพิ่มขึ้นปริมาณเท่าตัว
หลวงพ่อทูล ขิปปัญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ จ.อุดรธานี
คำว่า “คน” แปลว่า “กวน” คือ มีทั้งดีและชั่ว คนที่ไม่มีความละอายจะเรียกว่าสัตว์ก็ได้ “มนุษย์” แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง “สัตว์” คือผู้มีจิตใจต่ำ หักห้ามใจไม่ได้ ส่วน“เทวดา” คือผู้ที่มี หิริ โอตตัปปะ คือคนที่มีความละอายแก่ใจ รู้ควรไม่ควร “พรหม” คือผู้ที่มีเมตตา “พระ” ก็คือผู้มีจิตใจประเสริฐคือผู้สอน สิ่งเหล่านี้ที่กล่าวมาก็มีในตัวคนทุกคนนั้นเอง ถ้าคนนั้นปฏิบัติให้ รู้จริง
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
วัดสนามใน กรุงเทพฯ
พระพุทธเจ้าเป็นผู้ฉลาด จึงไม่ทรงสอนให้แก้ทุกข์ซึ่งเป็นตัวผล แต่ทรงสอนให้แก้ต้นเหตุ คือความบกพร่องหรือสิ่งบกพร่อง อันเป็นสาเหตุที่เกิดขึ้นแห่งทุกข์ ที่เรียกว่า“สมุทัย” แปลว่าแดนเกิดขึ้นแห่งทุกข์ เมื่อเหตุดับ ผลก็ดับไปเอง การที่พระพุทธเจ้าทรงยกเอาทุกข์ขึ้นประกาศก่อนอื่น ก็คือการชี้บอกหลักฐานความจริงให้ทราบ เพื่อจะได้ค้นหาสาเหตุที่เป็นมา แล้วทำ การแก้ไขให้ถูกทาง เช่นเดียวกับของกลางที่โจรลักไป เจ้าหน้าที่ต้องถือเป็นหลักฐานขิ้นสำคัญ เพื่อจะผูกมัดโจรให้อยู่ในเงื้อมมือ ฉะนั้น
หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
บุญเล็กๆน้อยๆ บาปเล็กๆน้อยๆ ผู้ที่มุ่งที่จะปฏิบัติ ดีปฏิบัติชอบจึงไม่ควรประมาท ควรสังวรระวัง โอ่งซึ่งเขาตั้งเปิดปากไว้ในกลางแจ้ง ย่อมไม่เต็มด้วยน้ำฝน ที่ตกลงมาทีละหยดทีละหยาดฉันใด บุญกุศลที่เราทำ หรือบาปที่เราทำเล็กๆน้อยๆ ก็ย่อมไม่เต็ม แต่เมื่อฝนตกลงมาบ่อยๆ ตุ่มก็เต็มไปด้วยน้ำ บุญที่เราทำบาปที่เราทำบ่อยๆ ก็ทำให้จิตใจของเราเต็มไปด้วยบุญด้วยบาปเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้น บัณฑิตผู้มีความฉลาดย่อมไม่ดูหมิ่นบาปบุญแม้เพียงเล็กน้อย บาปนิดหน่อยก็ไม่ทำ บุญนิดหน่อยก็ย่อมทำ
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
กิเลสมันมาเป็นเจ้าของอวิชชา ตัณหา อุปาทาน มันนึกว่าหนังของมัน เนื้อของมัน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจของ มัน ของมันที่ไหน มันมาอาศัยเขาเกิดยังว่าของมันอีก
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 102 พ.ค. 52)
หลวงพ่อทูล ขิปปัญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ จ.อุดรธานี
คำว่า “คน” แปลว่า “กวน” คือ มีทั้งดีและชั่ว คนที่ไม่มีความละอายจะเรียกว่าสัตว์ก็ได้ “มนุษย์” แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง “สัตว์” คือผู้มีจิตใจต่ำ หักห้ามใจไม่ได้ ส่วน“เทวดา” คือผู้ที่มี หิริ โอตตัปปะ คือคนที่มีความละอายแก่ใจ รู้ควรไม่ควร “พรหม” คือผู้ที่มีเมตตา “พระ” ก็คือผู้มีจิตใจประเสริฐคือผู้สอน สิ่งเหล่านี้ที่กล่าวมาก็มีในตัวคนทุกคนนั้นเอง ถ้าคนนั้นปฏิบัติให้ รู้จริง
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
วัดสนามใน กรุงเทพฯ
พระพุทธเจ้าเป็นผู้ฉลาด จึงไม่ทรงสอนให้แก้ทุกข์ซึ่งเป็นตัวผล แต่ทรงสอนให้แก้ต้นเหตุ คือความบกพร่องหรือสิ่งบกพร่อง อันเป็นสาเหตุที่เกิดขึ้นแห่งทุกข์ ที่เรียกว่า“สมุทัย” แปลว่าแดนเกิดขึ้นแห่งทุกข์ เมื่อเหตุดับ ผลก็ดับไปเอง การที่พระพุทธเจ้าทรงยกเอาทุกข์ขึ้นประกาศก่อนอื่น ก็คือการชี้บอกหลักฐานความจริงให้ทราบ เพื่อจะได้ค้นหาสาเหตุที่เป็นมา แล้วทำ การแก้ไขให้ถูกทาง เช่นเดียวกับของกลางที่โจรลักไป เจ้าหน้าที่ต้องถือเป็นหลักฐานขิ้นสำคัญ เพื่อจะผูกมัดโจรให้อยู่ในเงื้อมมือ ฉะนั้น
หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
บุญเล็กๆน้อยๆ บาปเล็กๆน้อยๆ ผู้ที่มุ่งที่จะปฏิบัติ ดีปฏิบัติชอบจึงไม่ควรประมาท ควรสังวรระวัง โอ่งซึ่งเขาตั้งเปิดปากไว้ในกลางแจ้ง ย่อมไม่เต็มด้วยน้ำฝน ที่ตกลงมาทีละหยดทีละหยาดฉันใด บุญกุศลที่เราทำ หรือบาปที่เราทำเล็กๆน้อยๆ ก็ย่อมไม่เต็ม แต่เมื่อฝนตกลงมาบ่อยๆ ตุ่มก็เต็มไปด้วยน้ำ บุญที่เราทำบาปที่เราทำบ่อยๆ ก็ทำให้จิตใจของเราเต็มไปด้วยบุญด้วยบาปเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้น บัณฑิตผู้มีความฉลาดย่อมไม่ดูหมิ่นบาปบุญแม้เพียงเล็กน้อย บาปนิดหน่อยก็ไม่ทำ บุญนิดหน่อยก็ย่อมทำ
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
กิเลสมันมาเป็นเจ้าของอวิชชา ตัณหา อุปาทาน มันนึกว่าหนังของมัน เนื้อของมัน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจของ มัน ของมันที่ไหน มันมาอาศัยเขาเกิดยังว่าของมันอีก
หลวงปู่บุดดา ถาวโร
วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 102 พ.ค. 52)
