เมื่อทุกคนมีใจสูงพอแล้ว ปัญหาหรือความทุกข์ ยากต่างๆในโลกนี้จะสูญสิ้นไปในพริบตาเดียว กันนั้น ฉะนั้นความตกต่ำในใจของใครมีอยู่ ก็ขอให้คนนั้นแก้ของตนเองเถิด เสร็จแล้วจะเป็นการแก้ปัญหาของโลกทั้งหมดขึ้นมาได้เอง
พุทธทาสภิกขุ
วัดสวนโมกขพลาราม จ.สุราษฎร์ธานีี
พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นพระบรมครูจึงทรงแสดงไว้ว่า สนฺตุฏฐี ปรมํ ธนํ ความสันโดษเป็นทรัพย์อันประเสริฐ ดังนี้ อธิบายความว่า ผู้ถือสันตุฏฐี คือ เป็นคนพอ เป็นมหาเศรษฐีอย่างเอก ความสุขกายสบายจิตอยู่ที่ความพอเท่านั้น สิ่งใดที่เราพอแล้ว สิ่งนั้นไม่นำความทุกข์ความเดือดร้อนใจ มาให้เลย
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจันโท)
วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ
ในวันหนึ่ง เดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง เราไม่ควรประมาท นั่งที่ไหนก็ตั้งใจภาวนาในที่นั้น ยืนอยู่ที่ไหนก็ตั้งใจภาวนาในที่ยืน เดินไปไหนก็ให้ตั้งใจภาวนาในที่เดินไปนั้น แม้กระทั่งเรานอนแล้วแต่ยังไม่หลับก็ให้น้อมเอาดวงใจ เอาใจของเราให้หยุด ให้อยู่ ให้สงบ ระงับได้นั้นแหละเป็นการดี
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง จ.เชียงใหม่
สุขนี่แหละเป็นเหยื่อล่อให้ติดอยู่ในทุกข์ คนมองเห็นแต่ความสุขเล็กๆน้อยๆ แล้วก็ติดใจอยู่ในความสุขเหล่านั้น เมื่อความสุขเหล่านั้นมันแปรผันไป ก็เสียใจ เพราะสุขเป็นของชั่วคราวไม่ยั่งยืน มันมีความแปรผันไปได้ เมื่อความสุขดับไป ความทุกข์ก็เกิดขึ้นแทน
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต จ.หนองคาย
บางคนไม่รู้จักชีวิตของตนเองเลย เกิดขึ้นมาก็ทำแต่ความทุกข์ใจให้แก่ตัวเองทุกวัน เพราะไม่รู้ จักเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั่นเอง ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เป็นทุกข์ สายก็ทุกข์ ทุกข์ไปตลอดทั้งวันทั้งปี ถ้าเป็นอย่างนี้เรียกว่า ชีวิตไม่มีความหมาย ที่เป็นเช่น นี้เพราะขาดความรู้ ขาดการได้ยินได้ฟัง จึงไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร? ไม่รู้ว่าเราอยู่ไปทำไม? จะอยู่ไป กี่วัน? กี่เดือน? กี่ปี? ไม่รู้ว่าควรจะดำเนินชีวิตอย่าง ไร? ไม่ค่อยได้คิดกัน เพราะมัวแต่วุ่นวายยุ่งยากลำบาก ทะเลาะแก่งแย่งแข่งกัน ชีวิตของคนจำ พวกนี้จึงไม่มีความหมายอะไร
หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 86 ม.ค. 51)
พุทธทาสภิกขุ
วัดสวนโมกขพลาราม จ.สุราษฎร์ธานีี
พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นพระบรมครูจึงทรงแสดงไว้ว่า สนฺตุฏฐี ปรมํ ธนํ ความสันโดษเป็นทรัพย์อันประเสริฐ ดังนี้ อธิบายความว่า ผู้ถือสันตุฏฐี คือ เป็นคนพอ เป็นมหาเศรษฐีอย่างเอก ความสุขกายสบายจิตอยู่ที่ความพอเท่านั้น สิ่งใดที่เราพอแล้ว สิ่งนั้นไม่นำความทุกข์ความเดือดร้อนใจ มาให้เลย
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจันโท)
วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ
ในวันหนึ่ง เดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง เราไม่ควรประมาท นั่งที่ไหนก็ตั้งใจภาวนาในที่นั้น ยืนอยู่ที่ไหนก็ตั้งใจภาวนาในที่ยืน เดินไปไหนก็ให้ตั้งใจภาวนาในที่เดินไปนั้น แม้กระทั่งเรานอนแล้วแต่ยังไม่หลับก็ให้น้อมเอาดวงใจ เอาใจของเราให้หยุด ให้อยู่ ให้สงบ ระงับได้นั้นแหละเป็นการดี
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง จ.เชียงใหม่
สุขนี่แหละเป็นเหยื่อล่อให้ติดอยู่ในทุกข์ คนมองเห็นแต่ความสุขเล็กๆน้อยๆ แล้วก็ติดใจอยู่ในความสุขเหล่านั้น เมื่อความสุขเหล่านั้นมันแปรผันไป ก็เสียใจ เพราะสุขเป็นของชั่วคราวไม่ยั่งยืน มันมีความแปรผันไปได้ เมื่อความสุขดับไป ความทุกข์ก็เกิดขึ้นแทน
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต จ.หนองคาย
บางคนไม่รู้จักชีวิตของตนเองเลย เกิดขึ้นมาก็ทำแต่ความทุกข์ใจให้แก่ตัวเองทุกวัน เพราะไม่รู้ จักเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั่นเอง ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เป็นทุกข์ สายก็ทุกข์ ทุกข์ไปตลอดทั้งวันทั้งปี ถ้าเป็นอย่างนี้เรียกว่า ชีวิตไม่มีความหมาย ที่เป็นเช่น นี้เพราะขาดความรู้ ขาดการได้ยินได้ฟัง จึงไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร? ไม่รู้ว่าเราอยู่ไปทำไม? จะอยู่ไป กี่วัน? กี่เดือน? กี่ปี? ไม่รู้ว่าควรจะดำเนินชีวิตอย่าง ไร? ไม่ค่อยได้คิดกัน เพราะมัวแต่วุ่นวายยุ่งยากลำบาก ทะเลาะแก่งแย่งแข่งกัน ชีวิตของคนจำ พวกนี้จึงไม่มีความหมายอะไร
หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 86 ม.ค. 51)
